Κώστας Καρακάσης - Ο συγγραφέας των μεγάλων επιτυχιών!

Σκεφτόμουν από καιρό να κάνω αυτή την ανάρτηση - αφιέρωμα στον Κώστα Καρακάση, τον μεγάλο δάσκαλο λογοτέχνη που είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω κι από κοντά. Αφορμή μου έδωσε το γεγονός ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο κος Καρακάσης έχει το δικό του μπλογκ κι όπως δηλώνει κι ο ίδιος, έγινε ξανά παιδί και σερφάρει στο διαδίκτυο - για να είναι μέσα στα πράγματα! Με την ευκαιρία λοιπόν, τον καλοδέχομαι στη μπλογκόσφαιρα και προσκαλώ όλους τους φίλους να τον επισκεφτούν στο: http://blog.k-karakassis.gr/

Ο Κώστας Καρακάσης γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Έλληνες γονείς. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη και της μητέρας του από την Κεφαλλονιά. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Υπηρέτησε εθελοντής στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά μετά από δεκατρία χρόνια υπηρεσίας προτίμησε την ελευθερία από τη σιγουριά της καριέρας του. Αποφοίτησε από την Σχολή Ξεναγών Κρήτης και στην συνέχεια έκανε σπουδές στην Ιστορία Τέχνης.
Οι κόσμοι του μητροπολιτικού ελληνισμού και αυτού της διασποράς παραμένουν οι δύο πυλώνες που διατρέχουν τις σκέψεις, τα βιώματα και τα κείμενά του.
Αν και δεν θεωρεί τον εαυτό του ποιητή, έχει γράψει μια μεγάλη συλλογή ποιημάτων που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ -εκτός από δύο τα οποία μελοποίησε τη δεκαετία του ’70 η Ηλέκτρα Παπακώστα και τραγούδησε η Καίτη Χωματά- αν και είχε την επίνευση του γνωστού ποιητή, λογοτέχνη, βιολονίστα και μουσικολόγου Σταύρου Καρακάση, αδελφού του πατέρα του.
Άρθρα, κριτικές, διηγήματα και πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί κυρίως στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.
Στην πεζογραφία εμφανίσθηκε μόλις το 2000 με το εκτενές μυθιστόρημά του «Αθηνά. Ευτυχώς που δεν Γεννήθηκα Όμορφη» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2000), το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ανάμεσα στα πλέον ευπώλητα βιβλία των τελευταίων πενήντα χρόνων και έλαβε βραβείο λογοτεχνίας και ηθικών αξιών από την Ε.Ε.Χ.Γ. και είχε προταθεί για το πρώτο Βραβείο Λογοτεχνίας του Ιδρύματος Τρανούλη.
Το 2005 από τις εκδόσεις Λιβάνη εκδόθηκε το «Πορτραίτα σε θρυμματισμένο καθρέφτη».
Το μυθιστόρημα του «Η αγάπη δεν έχει τέλος» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006), εξελέγει δεύτερο από τον Πανελλήνιο διαγωνισμό που οργάνωσε το ΕΚΕΒΙ και ο ΣΚΑΙ, και παρέμεινε πρώτο επί ένα χρόνο στη λίστα των Best sellers σε όλη την χώρα.
Μαζί με το «Η αγάπη δεν έχει τέλος» εκδόθηκε το «Ιστορίες για τον Θεό και τον άνθρωπο». Το βιβλίο αυτό (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006) αφιερωμένο στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο τον Α!, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και εξαιρετικά κολακευτικά λόγια, τόσο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όσο και από τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας Διόδωρο Α! και Θεόδωρο Α!, τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιο, όπως και από το σύνολο των ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, και των αυτοκέφαλων εκκλησιών Κρήτης και Δωδεκανήσου.
Το 2007 από τις εκδόσεις Λογοσοφία εξεδόθει το βιβλίο του «Ένας Ίκαρος ήταν αρκετός».
Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο πολυετούς ευδοκίμου υπηρεσίας του Β.Ν., με το διάσημο των Υποβρυχίων και των Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ (O.S.J.).
Το 1990 εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Συνεργάστηκε με τον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ναυπλίου για έξη χρόνια με πέντε εβδομαδιαίες εκπομπές, εκ των οποίων το "Πολιτιστικό Περισκόπιο της Κυριακής" άφησε εποχή για την ενημέρωση των ακροατών σε θέματα πολιτισμού από την Ελλάδα και τον Κόσμο, με αναμετάδοση κλασικής μουσικής. Ταυτόχρονα είχε αναλάβει πρώτος Διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ναυπλίου (Δ.Ε.Π.Α.Ν.) και είναι ο εμπνευστής και δημιουργός του "Μουσικού Φεστιβάλ Ναυπλίου" το οποίο και υφίσταται μέχρι σήμερα.Επί των ημερών του, το Ναύπλιο αναδείχθηκε σε πόλη με την μεγαλύτερη πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα εκτός της πρωτεύουσας.
Συνεχίζει να ζει στο Ναύπλιο εφησυχάζων και ασχολείται με την συγγραφή.

Ο κος Καρακάσης με συγκίνησε αφάνταστα όταν δέχτηκε να παρουσιάσει ο ίδιος το βιβλίο μου στο Ναύπλιο, που είναι η κοινή μας πατρίδα. Είχα σκοπό να σας βάλω λινκ να δείτε την σχετική ανάρτηση, αλλά με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι σήμερα που ετοίμαζα εγώ αυτή την ανάρτηση, εκείνος αναδημοσιεύει στο μπλογκ του την παρουσίαση του Παιδιού της Αγάπης στο Ναύπλιο! Έτσι, εφόσον τον επισκεφτείτε, θα δείτε εκεί τα σχετικά. Σας διαβεβαιώ ότι ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν είχα φανταστεί ότι ο Κώστας Καρακάσης, ο συγγραφέας που λάτρεψα τόσο μέσα από την Αθηνά του, θα μιλούσε κάποτε για το δικό μου έργο! Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, νιώθω πως είναι τεράστια η τιμή που μου έκανε και θα τον ευγνωμονώ για πάντα...

Μετά το πολυδιαβασμένο βιβλίο ΑΘΗΝΑ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΟΜΟΡΦΗ, ο Κώστας Καρακάσης επιστρέφει… με μια συναρπαστική ερωτική ιστορία που εξελίσσεται στην Σμύρνη, λίγο πριν την μεγάλη καταστροφή του '22. "Η Αγάπη δεν έχει τέλος". Οι ήρωες, η πλοκή, τα γεγονότα και το έντονο συγκινησιακό τέλος, φαντάζουν στον αναγνώστη σαν μια συνταρακτική εποποιΐα πάθους, αδυναμιών, αλλά και πίστης στον άνθρωπο και την αγάπη. Η Μαγδαληνή και ο Λένης, γίνονται ήρωες που στοιχειώνουν τη φαντασία του κάθε αναγνώστη, τον γεμίζουν συγκίνηση και φορτίζουν την ψυχή του με νοσταλγία και τρυφερότητα για τούτο τον έρωτα που είναι ταυτόχρονα και μια αδυσώπητη νέμεση και για τους δύο.

Όσοι δεν έχετε διαβάσει αυτό το βιβλίο του κου Καρακάση, σας συνιστώ να το κάνετε άμεσα! Αν η Αθηνά σας ενθουσίασε, αυτό το βιβλίο θα σας ξετρελάνει. Η πένα του Κώστα Καρακάση έτσι κι αλλιώς απαράμιλλη, σε μαγεύει. Η πλοκή του έργου αυτού θα σας κρατήσει με κομμένη την ανάσα μέχρι το τέλος. Ο κος Καρακάσης με αυτό το βιβλίο απέδειξε πως έχει πολλά να δώσει ακόμα στη λογοτεχνία μας κι η Αθηνά ήταν απλώς η αρχή.

Απόσπασμα από το "Η Αγάπη δεν έχει τέλος"

Ο γερο-Ζέφης μόλις τακτοποίησε και τα τελευταία ψάρια στα τελάρα, ξεχώρισε ένα μεγάλο υπέροχο φαγκρί και είπε στον Λένη να το τυλίξει από τώρα σε ένα χοντρό χαρτί γιατί το "είχε ταμένο…" Ο εγγονός του υπάκουσε και δεν ρώτησε τίποτα, μια και ποτέ δεν ρωτούσε για τις αποφάσεις του παππού του. Κατόπιν του έδωσε ορμήνια σε ποιους μαχαλάδες θα πέρναγε πρώτα και σε ποιους μετά. Ο ίδιος θα πήγαινε το ταμένο ψάρι εκεί όπου έπρεπε, και θα συναντιόνταν στο τέλος του γύρου του στο σπίτι τους, που βρισκόταν στις παρυφές της ελληνικής συνοικίας.Έτσι κι έγινε. Ο Λένης έσυρε την Κανέλα από τα γκέμια της απαλά και ροβόλησε κατά τον πρώτο μαχαλά, όπως του είχε πει ο παππούς. Σήκωσε ψηλά στο κούτελο το κασκέτο του και βάλθηκε να φωνάζει με την βροντώδη κιόλας φωνή του την καλή του πραμάτεια.Λίγο αργότερα, ο γερο-Ζέφης χτυπούσε το ρόπτρο στην εξώπορτα της Μαγδαληνής της χήρας. Δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ και μια υπηρέτρια άνοιξε την πόρτα. Όλο χαμόγελα και του έκανε τόπο να περάσει, ενώ εκείνος της έδινε το δέμα που κρατούσε με το λαχταριστό ψάρι."Κάτσε εδώ στην αυλή, Καπετάνιο, και θα ειδοποιήσω την κυρά μου", είπε χαμογελαστά γεμάτη σκέρτσο. "Θα σου φτιάξω και σερμπέτικο καφέ με μπόλικο καϊμάκι μέχρι να κατέβει η κυρά μου", πρόσθεσε και έφυγε τρεχαλώντας προς το σπίτι. Ο γερο-Ζέφης κάθισε κάτω από την μεγάλη κληματαριά που έπιανε σχεδόν όλο το πλάτος της μεγάλης πλακόστρωτης αυλής, έβγαλε το σακούλι με τον καπνό και έφτιαξε ένα τσιμπούκι. Οι αμέτρητες και ολάνθιστες γλάστρες που ήταν απλωμένες στα ριζά όλων των γύρω τοίχων έχυναν ένα γλυκό άρωμα, που όμως δεν έπαυε να μην σε βαλαντώνει.Η ματιά του ταξίδεψε γεμάτη νοσταλγία λίγα χρόνια πριν, τότε που η Μαγδαληνή ήταν μικρή και άγουρη κοπελούδα εκείνος ώριμος άντρας, και όμως δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της καθώς στριφογύριζε στο μαχαλά που έμενε με τους γονιούς της. Μα κι εκείνη δεν έκρυβε καθόλου τις επιθυμίες της για τον Ζέφη και με κάθε τρόπο τού το έδειχνε κάθε που θα σταματούσε στην γωνία του σπιτιού της, για να πουλήσει την πραμάτεια του. Τα πράγματα, όμως, δεν μπορούσαν να προχωρήσουν καθόλου, αφού εκείνη ήταν μικρή κοπέλα κι αστεφάνωτη ακόμα κι ο ίδιος παντρεμένος με την κυρα-Ουρανία. Και παρόλο που η μικρή γέμιζε με εφιάλτες τα όνειρά του, ο ίδιος είχε το κουράγιο να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ούτε και της έδωσε δικαίωμα για το παραμικρό, παρά το ότι αυτή η διαβόλισσα του είπε μια μέρα όλο τόλμη και αναίδεια: "Ξέρω ότι με θέλεις, όπως σε θέλω κι εγώ….Δεν με νοιάζει που είσαι παντρεμένος και δεν με νοιάζει που είμαι αστεφάνωτη. Μαζί σου θα κάνω όποια τρέλα μού ζητήσεις…""Άμε σύρε μέσα στο σπίτι και στην μάνα σου, μην σε ξυλοφορτώσω για τα καλά. Άκουσες;" της είχε απαντήσει οργισμένος, αλλά εκείνη, είχε διαβάσει άλλα λόγια στα μάτια του."Καλάααα!" του αντιγύρισε με την ίδια αναίδεια. "Μα να ξέρεις, θα 'ρθει μια μέρα που θα γύρεις στον κόρφο μου κι εγώ στον δικό σου…" Κι έκανε μεταβολή και -ευτυχώς για κείνον- χάθηκε στην αυλή του σπιτιού της.

Με μεγάλο σεβασμό κι ειλικρινή αγάπη τον καλωσορίζω λοιπόν από το ιστολόγιό μου στον κόσμο των μπλόγκερς, του εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο του και του δίνω ραντεβού για χρόνου την άνοιξη στο Ναύπλιο, για την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου μου! (Είδατε πόσο πονηρά πάω ν'αποσπάσω υπόσχεση;...)