1 Οκτ 2008

Η τρίτη ηλικία

Η σημερινή μέρα 1η Οκτωβρίου, είναι αφιερωμένη στην τρίτη ηλικία. Το ότι δε θα έπρεπε να περιμένουμε μια μέρα το χρόνο για να θυμηθούμε τον παππού και τη γιαγιά μας, είναι γεγονός βέβαια, πλην όμως με την αφορμή του θεσμού της μέρας αυτής, ας τους αφιερώσουμε λίγο από τον χρόνο μας για να τους δώσουμε όσα τους αξίζουν: Αγάπη, σεβασμό και συντροφικότητα.

Κάθε φορά που κοιτάζετε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να θυμάστε ότι κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη του μέλλοντος και να του φερθείτε όπως θα θέλετε να σας φερθούν, τόσα χρόνια μετά...

Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο σε όλους τους μοναχικούς παππούδες και γιαγιάδες αυτού του κόσμου. Εύχομαι να μην είναι οι δικοί σας.... Καλό μήνα σε όλους!

43 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο σου. Το πρόβλημα Μαρία είναι ότι όσο αυξάνονται οι ειδικά 'αφιερωμένες ημέρες', τόσο αυξάνονται και τα προβλήματα της κοινωνία μας. Καλό μήνα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Αχ Μαράκι μου...Ευαίσθητο θέμα τα γηρατειά...
Αυτό ακριβώς που λες...Να τους φερόμαστε...Όπως...Θέλουμε να μας φερθούν!!!
Από παιδί είχα μια ιδιαίτερη αγάπη στους... Παππούδες και τις γιαγιάδες...Πάντα σκεφτόμουν...
Τα παιδιά όλοι τα αγαπάνε, όλοι τα θέλουνε... Τους γέρους όμως κανένας.
Ενοιθα την ανάγκη να τους δώσω αγάπη...Να τους προστατέψω...
Είμαι ευτυχισμένη για όσα μπόρεσα να δώσω, και να πάρω, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου. Τι κι αν δεν ήμουν εγγόνι τους; παιδί τους, συγγενής τους; Τι κι αν δεν μας ένωνε το αίμα;

Adamantia είπε...

Aαα!! Γι'αυτο μου λενε ολοι Χρονια Πολλα απ'το πρωϊ???

fanoula είπε...

Είναι δεδομένο τελικά ότι κάθε φορά θα αγγίζεις και κάποια ευαίσθητη χορδή ??? γιαγιάδες και παππούδες τα πιο γλυκά πλάσματα των παιδικών μας χρόνων .. και όχι μόνο! Μαράκι μου Καλό σου μήνα!!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Adamantia...

Καλά...έμενα μου στείλανε και λουλούδια, άλλα...Δεν το κάνω θέμα...

Τσάμπα τόσα λεφτά στις πλαστικές γμτ...

Sophia Kollia είπε...

Μαρία καλημέρα,
διάβασα το βιβλίο χτές...συγκλονιστικό! Το παιδί της αγάπης, εννοώ...Θα το τελειώσω και θα σου ξαναπώ. Μπράβο..Το επόμενο τι θα λέει?
Τρέχω τώρα αλλά θα ξαναπεράσω, για πιο αναλυτικά.
φιλιά

Aspa είπε...

Μαρία μου, συγκινήθηκα με το βίντεο… Οι παππούδες μου δεν ζουν πια δυστυχώς, αλλά τους θυμάμαι με απέραντη αγάπη… Αρνούμαι να πιστέψω ότι οι γονείς μου ανήκουν στην τρίτη ηλικία (είναι 72 και Δόξα τω Θεώ υγιείς) αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι ίδιοι δε συγκαταλέγουν τους εαυτούς στους σε αυτή την ηλικία…. Πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Μαρία μου εδώ Γιάννα. ΄Εχω και παππού και γιαγιά και ομολογώ πως δεν ήξερα ότι σήμερα....γιορτάζουν!! Τρέχω να τους δώσω φιλιά και αγκαλιές.
Είναι πολύ δύσκολο Μαρία μου στα ....άντα μου να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου στα 70 ή στα 80 μου ή ακόμα να αντιληφθώ τις δυσκολίες που περνά αυτή η ηλικία. Θα προσπαθήσω πάντως να εφαρμόσω την 2η παράγραφο της ανάρτησής σου.

marianaonice είπε...

Πολύ γλυκό το αφιέρωμα σου στους απόμαχους της ζωής!
Αν μπορούσαν θα μας έλεγαν:
"Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θάρθεις!"
Είναι το μόνο σίγουρο σ' αυτή τη ζωή!!
Ας μη το ξεχνάμε!
Καλό μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Γειά σου Φοίβο! Γεγονός αυτό που λες, μην ξεχνάς όμως ότι στο χέρι μας είναι ν'αλλάξουμε τα πάντα. Εμείς είμαστε η κοινωνία εξάλλου. Καλό σου μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Ξυπολυτούλα μου, στην περίπτωσή σου έχει καόμα μεγαλύτερη αξία η προσφορά, γιατί δεν έγινε από υποχρέωση αλλά καθαρή αγάπη... Να'σαι καλά, καλό μήνα γλυκειά μου και καλή επιτυχία με την προσπάθειά σου!

Maria Tzirita είπε...

Αδαμαντία μου, εγώ σε ξέχασα! Χρόνια σου πολλά βρε...!!!
Φιλάκια, καλό μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Φανούλα, μεγάλη ευαισθησία με τους ηλικιωμένους, μην το συζητάς!Φιλιά και σε σένα, καλό μας μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, για το επόμενο βιβλίο θα κάνω ανάρτηση, όχι ακόμα όμως. Θα κάνετε υπομονή! Διάβασε το Παιδί και περιμένω τις εντυπώσεις σου, φιλάκια!

Maria Tzirita είπε...

Άσπα αυτό που λες είναι πολύ σημαντικό: είμαστε όσο νιώθουμε! Ξέρω πολλούς ηλικιωμένους που είναι τόσο δραστήριοι και χαίρονται τη ζωή τους, όσο κανένας νέος! Η ζωή είναι πάντα στα χέρια μας, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Φιλάκια σε σένα και τις κοράκλες σου τις απίθανες!

Maria Tzirita είπε...

Γειά σου Γιάννα μου! Να τους δίνεις φιλιά κι αγκαλιές καθημερινά, όχι μόνο σήμερα! Όσο για το πώς θα είσαι στην ηλικία τους, θα είσαι όπως το φαντάζεσαι κι όπως το θες εσύ και μόνο εσύ! Φιλάκια πολλά, καλό μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Έτσι είναι Μαριάνα μου, ας το έχουμε πάντα στο μυαλό μας, όλοι από κει θα περάσουμε! Καλώς ήρθες στην παρέας μας, καλό σου μήνα!

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

λατρεύω τις γιαγιάδες μου. Δυστηχώς παππούδες δεν έχω. Κάνω καλή παρέα και γελάω πολύ μαζί τους. Για κανένα λόγο δεν θα επέτρεπα να τις αφήσουμε μονες τους. Την μια ειδικά που την έχω στο σπίτι την έχουμε μασκοτ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν κατάλαβα γιατί χρειάζονται οι ειδικές ημέρες, θα πρέπει τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να τους σεόμαστ και να τους τιμούμε σε καθημερινή βάση.

Ανώνυμος είπε...

Άλλη μια μέρα "παγκόσμια" άλλη μια ευκαιρία να θυμηθούμε, αν θυμόμαστε τελικά. Δεν ξέρω αλλά θλίβομαι βαθύτατα από τη συμπεριφορά των Νεοελλήνων πάνω σε αυτό το θέμα...

witchofdaffodils είπε...

Τα αξίζουν όλα και με το παραπάνω..Αυτές οι "ειδικές" μέρες μας φανερώνουν άλυτα προβλήματα.

Καλό μήνα Μαρία :)

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλό μήνα φιλεναδίτσα μου!!!!!

φιλάκια.. πόσες έμειναν???????

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Μαράκι μου,
πάντα με τις ευαισθησίες σου ενεργοποιείς και τις δικές μας τις χορδές και νομίζω ότι η μελωδία ηχεί γλυκά, τι λες;
Ζουζουνίζω στην κυριολεξία γύρω από τους ηλικιωμένους, έχουν πάντα τόσα να σου πουν, τόσα να σου δείξουν ή και να σου εμπνεύσουν...
Έχουν περάσει 24 χρόνια από τότε που έχασα τον παππού μου τον αγαπημένοκαι τη γιαγιά μου, κι ένας χρόνος κοντά που έχασα την τελευταία μου γιαγιά (είχα πολλές αλλά αυτό θα το πούμε κάποια άλλη στιγμή). Τον πρώτο τον έχω κοντά μου σε όλες τις μεγάλες μου στιγμές, είναι εκείνος που έρχεται πρώτος στο μυαλό, στα εύκολα και στα δύσκολα και τη γιαγιά νιώθω ότι την έχω κοντά ράβοντας στη μηχανή της. Της τελευταίας την απουσία δεν μπορώ ακόμη να τη συνηθίσω. Οφείλουμε σεβασμό, οφείλουμε να εκτιμήσουμε τα όσα έκαναν για μας, και αν μη τι άλλο, είναι οι προγονοί μας! Αυτό και μόνο λέει πολλά!
Καλό απόγευμα Μαράκι, σε φιλώ με πολύ αγάπη!

Maria Tzirita είπε...

Πράσινη Κλωστούλα μου, καιρό είχα να σε δω! Αυτό που είπες για τη γιαγιά-μασκότ είναι απίθανο! Έτσι να την έχετε πάντα και να την χαίρεστε! Φιλάκια πολλά κοριτσάκι!

Maria Tzirita είπε...

Akamas, συμφωνούμε κι επαυξάνουμε! Καλό σου μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Αγαπητέ Νίκο, ίσως μας θλίβει το γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι καταντάμε τους εαυτούς μας αξιολύπητους. Η προηγούμενη γενιά των παππούδων είχαν μια τάση αυτολύπησης και μια διάθεση παραίτησης, γεγονός που πιστεύω δε θα παρατηρηθεί στην επόμενη γενιά ή έστω στη μεθεπόμενη. Με αυτόν τον τρόπο "αναγκάζεις" και τους νεώτερους να σε εκτιμήσουν και να σου φερθούν ανάλογα - δες πώς είναι τα πράγματα στο εξωτερικό για παράδειγμα. Σκεφτόμουν ότι εμείς όλοι όταν γεράσουμε θα έχουμε τα μπλογκς μας, τα λαπτοπ μας στην αγκαλιά στην κουνιστή πολυθρόνα και θα περνάμε πολύ ωραία, συζητώντας με τους υπόλοιπους μπλόγκερς της γενιάς μας! Δεν είναι απίθανη εικόνα;...

Maria Tzirita είπε...

Καλό μήνα και σε σένα Μαγισούλα μας!

Maria Tzirita είπε...

Γειά σου Ζαχαρένια μου! Μια και σήμερα!

Maria Tzirita είπε...

Ομπρελίτσα μου, αγαπημένη μου φίλη, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, έτσι ήμουν κι εγώ με τους δικούς μου, τους έκανα παρέα και πραγματικά έμαθα πολλά από κείνους. Το παν είναι η αγάπη, αν υπάρχει αυτή όλα γίνονται και είναι μαγικά... Φιλάκια καλή μου, καλό μας μήνα!

Kaveiros είπε...

Είμαι σύμφωνος μαζί σου*εκεί που είναι αυτοί, θα πάμε κι εμείς αργά ή γρήγορα...

Theogr ο κηπουρός είπε...

Πάντα με ευαίσθητα θέματα Μαρία, μπράβο. Αν θες να μάθεις τα υπόλοιπα για την συνάντηση του Σαββάτου το έκανα ανάρτηση. Χαιρετισμούς στον Γιάννη.

eirini είπε...

Μαράκι μου ωραίο το θέμα σου! Και εμείς θα φτάσουμε στην ηλικία τους, έτσι; Δεν θα θέλουμε να μας φέρονται καλά; Γι αυτό θα πρέπει να προσπαθούμε όσο περισσότερο γίνεται να είμαστε ευγενικοί απέναντί τους! Να τους αγαπάμε και να τους σεβόμαστε. Καλό μήνα Μαράκι μου! Ελπίζω να είσαι καλά! Φιλάκια πολλά πολλά!!!

clementine είπε...

Αχ Μαράκι μου ευαίσθητο...γι΄αυτό ταιριάξαμε...
Πόσο δίκιο έχεις.... Κάθε Χριστουγεννα που βάζουν στην τηλεόραση τη γιαγιά μόνη της με το άσπρο γιακαδάκι και ντυμένη με τα καλά της, να περιμένει τους δικούς της να έρθουν να την πάρουν........βάζω τα κλάμματα.
Εμένα μου έχει μείνει μόνο η μητέρα της μητέρας μου, ζεί με τους γονείς μου, αλλά σε ξεχωριστό διπλανό σπίτι. Τα έχει τα χρονάκια της, κοντεύει τα ενενήντα, αλλά αν την δείς δεν το πιστεύεις. Το τί πίτες τρώμε από τα χεράκια της.....

Φιλάκια καλή μου και καλό μήνα να έχουμε

Ra Ma είπε...

Ούτε και εγώ το ήξερα για την ημέρα! Τους λατρεύω τους παπούδες και τις γιαγιάδες.

Θυμήθηκα κάποτε που συνατήσαμε οικογενειακώς έναν παππού (κάπου το έχω ξαναγράψει αυτό) και μας είπε. "Αν ήξερα ότι θα ένοιωθα τόσο μεγάλη χαρά με τα εγγόνια μου, θα ήθελα να είχα γεννηθεί παππούς"!

Βλέπω τη μητέρα μου πόσο βοήθησε τους παππούδες (δεν ζει κανένας πλέον) και σκέφτομαι αν θα μπορέσω να της προσφέρω την ίδια βοήθεια. Ακόμα, αν τα παιδιά μου θα με φροντίσουν με την ίδια αγάπη.

Συναντώ καθημερινά στο δρόμο μου αρκετούς ανθρώπους που είναι μονάχοι και ταλαιπωρημένοι...

Καλημέρα και καλό μήνα!

xaos είπε...

Μπραβο Μαρία μου κι εγω στην ανάρτησή μου για το ίδιο εγραψα

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Μαράκι μου... Όταν πέθανε η γιαγιά μου η μια, ήμουν επτά ετών. Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτή τη μέρα και τον πόνο που ένοιωσα.
Τα θυμάμαι όλα σα να ήταν χθες. Η άλλη, αρκετά αργότερα, άλλα ζούσαμε μακριά. Τον έναν τον παππού ελάχιστα τον θυμάμαι, ήμουν τεσσάρων όταν έφυγε, τον άλλον τον έχασα στην εφηβεία μου περίπου. Δεν πρόλαβα να κάνω κάτι γι'αυτούς, δεν πρόλαβα καν...Να τους "γνωρίσω".


Ίσως γιαυτό, η έλλειψη τους ίσως με έκανε να μοιράζω την αγάπη μου σε όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες του κόσμου.

Σε ευχαριστώ για την ευχή. Τρίτη μέρα σήμερα... Και δεν κάπνισα ούτε μισό...

Maria Tzirita είπε...

Κάβειρε, αργά θέλω να πιστεύω, όχι γρήγορα...!!!! Να'σαι καλά, καλό σου σαβ/κο!

Maria Tzirita είπε...

Θα το δω το σαβ/κο Θοδωρή, σε συγχαίρω όμως εκ των προτέρων. Χαιρετίσματα και σε σένα και την οικογένεια!

Maria Tzirita είπε...

Ειρήνη μου, εγώ καλά είμαι, ελπίζω να είσαι κι εσύ καλά, που ήσουν αρρωστούλα! Για σένα είμαι σίγουρη ότι θα είσαι ένα πολύ τρυφερό εγγόνι για τους παππούδες σου, όπως ξέρω ότι είσαι σπουδαία κόρη για τους γονείς σου - έτσι πάνε αυτά! Φιλάκια καλή μου, καλό μήνα και καλό σαβ/κο - με υγεία!

Maria Tzirita είπε...

Κλημεντινούλα μου, τυχερή είσια που την έχεις καόμα, να την χαίρεσαι όσο μπορείς! Ευαισθητούλα μου εσύ γλυκειά! Καλό μήνα να έχουμε και θα τα πούμε σύντομα κι από κοντά - φιλί γλυκό!

Maria Tzirita είπε...

Γειά σου Πειρατή! Είναι δεδομένο πως όπως φέρεσαι εσύ στους γονείς σου και τους παππούδες σου τώρα, έτσι θα σου φερθούν και τα παιδιά σου μεθαύριο. Γι αυτό να κοιμάσαι ήσυχος, έχεις δώσει καλό παράδειγμα! Να'σαι καλά, καλό σου μήνα!

Maria Tzirita είπε...

Χελωνίτσα μου το είδα κι ομολογώ ότι από σένα πήρα την έμπνευση! Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Ξυπόλυτη καλή μου, τα συγχαρητήριά μου! Έχεις όλους εμάς εδώ να σε στηρίζουμε, καλή συνέχεια!