20 Οκτ 2008

Μάρω Βαμβουνάκη - εφ'όλης της ύλης!


Την Δευτέρα 13/10 είχα τη χαρά να παραβρεθώ στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο "Μαρίκα Κοτοπούλη" στου Ζωγράφου, με θέμα "Μ'ένα βιβλίο συζητώ". Η Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ζωγράφου διοργάνωσαν αυτή την υπέροχη βραδιά, με επίσημη καλεσμένη την κυρία Μάρω Βαμβουνάκη.

Δεν ήταν ακριβώς παρουσίαση βιβλίου, με την στενή έννοια που γνωρίζουμε όλοι. Φυσικά η συγγραφέας και ψυχολόγος αναφέρθηκε στο τελευταίο της βιβλίο best seller "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης", από τον Ψυχογιό, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς κύλησε με συζήτηση και τοποθετήσεις της ίδιας πάνω σε θέματα ουσιώδη που απασχολούν όλους μας: την αγάπη, την προσωπική ελευθερία, την αλήθεια.


Πρώτη φορά είδα τόσο κόσμο σε αντίστοιχη εκδήλωση, στέκονταν μέχρι και όρθιοι για να την ακούσουν και σίγουρα πρώτη φορά είδα τέτοια εκδήλωση θαυμασμού και αγάπης σε συγγραφέα. Και σίγουρα η Μάρω Βαμβουνάκη το αξίζει και με το παραπάνω.

Δυο ολόκληρες ώρες δεν κατάλαβα πότε πέρασαν. Ειλικρινά κρεμόμασταν όλοι απ'τα χείλη της κι όχι μόνο δε μας κούρασε, αλλά στεναχωρηθήκαμε που τελείωσε. Κι αν νομίζετε πως υπερβάλλω, θα σας πω απλώς ότι είχα μαζί και την 17χρονη κόρη μου, η οποία είχε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα με μένα, ενώ μέχρι πριν σε όλες τις παρουσιάσεις βιβλίων - ακόμα και στις δικές μου - βαριόταν!


Ναι είναι πολύ μορφωμένη, πολύ διαβασμένη, γράφει πολύ όμορφα, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που μας μάγεψε. Η μορφή της και η φωνή της έχουν μια ηρεμία, μια γλύκα, που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή σου. Όταν βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο μαζί της και την ακούς, νιώθεις πως είσαι με μια πολύ καλή φίλη, με μια μάνα που σε αγαπάει πραγματικά και θέλει το καλό σου. Σε πείθει γι αυτό. Όλος ο κόσμος ήθελε να της απευθύνει ερωτήματα, στα οποία απαντούσε εύστοχα και όχι θεωρητικά κι ακαταλαβίστικα. Λίγο ακόμα και θα νιώθαμε όλοι ξαπλωμένοι στο ντιβάνι ενός ψυχαναλυτή με διακή πόθο να ακουμπήσουμε εκεί όλα τα προβλήματα και τα πάθη της ψυχής μας!


Το ίδιο απλό, κατανοητό κι εύστοχο στα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων είναι το βιβλίο της "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης". Η κυρία Βαμβουνάκη μας εξήγησε πώς η αγάπη που ποτέ δεν ΔΩΣΑΜΕ κι όχι δεν πήραμε, είναι ο πραγματικός καημός μας κι αυτό που τελικά μας οδηγεί σε μαρασμό και μελαγχολία. Δεν ξέρω σε τι να πρωτοαναφερθώ από τα όσα θαυμαστά άκουσα το βράδυ εκείνο. Θα σας παραθέσω ορισμένα αποσπάσματα από το βιβλίο της, το οποίο ανεπιφύλακτα σας συνιστώ να διαβάσετε. Θα σας οδηγήσει σε αυτογνωσία, θα σας πονέσει γιατί θα σας ξύσει πληγές, αλλά όπως λέει κι η συγγραφεάς: "Μ'αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ'την πληγή του"...


Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο.Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…"
Όταν αισθανόμαστε ενοχές, κατά βάθος θυμώνουμε με αυτόν που μας τις εμπνέει. Ακόμη και με τον γονιό, ακόμα και με τον Θεό, εφόσον οι σχέσεις μαζί τους είναι τσιμεντωμένες με ενοχές. Μπορεί να μη βρίσκουμε το σθένος να απομακρυνθούμε, ωστόσο τους θυμώνουμε διότι μας στερούν ό,τι πολυτιμότερο μας έχει χαριστεί: την ελευθερία μας. Μας κρατούν αλυσοδεμένους πάνω τους και μας ακινητοποιούν με απειλές. Απειλές όχι εναντίον μας - αυτές θα ήταν πιο εύκολο να τις αντιμετωπίσουμε - αλλά εναντίον του κακόμοιρου του εαυτού τους. Κυρίως: "Με βασανίζεις..." ή "Είσαι αχάριστος, αναίσθητος" ή "Θα με αρρωστήσεις, θα με πεθάνεις" ή "Εγώ για σένα θυσιάστηκα" κλπ.

Τίποτα μα τίποτα δεν εξοργίζει τον άνθρωπο όσο το να του στερούν την ελευθερία του, να μην του επιτρέπουν να είναι ο εαυτός του, είτε το καταλαβαίνει συνειδητά είτε όχι. ..... Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε, μόνο εκεί στο βυθό του βρίσκεται η Κόλαση κι ο Παράδεισός μας, γι αυτό και προς τα κει, προς τα μέσα, αξίζει να οδοιπορούμε. Κάθε δρόμος, και ο πιο μακρινός, και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά, από και περνάει. Από κει περνάει ακόμα και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε. Γι αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: να βρούμε τον εαυτό μας. Ακόμη και τον Θεό από κει θα περάσουμε για να Τον βρούμε. Εκεί άφησε την πνοή Του. Όλα τ'άλλα χώμα...

43 σχόλια:

Adamantia είπε...

Eιναι ενα καταπληκτικο βιβλιο! Μπραβο γι'αυτη την αναρτηση Μαρια σε τιμα!

Maria Tzirita είπε...

Αδαμαντία μου καλημέρα! Δε με τιμά η παρουσίαση που έκανα εδώ, με τίμησε όμως πραγματικά το γεγονός ότι η κυρία Βαμβουνάκη με αναγνώρισε όταν της μίλησα και με μεγάλη της χαρά με παρουσίασε στο κοινό της ως μια "ταλαντούχα πρωτοεμφανιζόμενη συνάδελφο". Αυτό για μένα ήταν το καλύτερο δώρο, η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσαν να μου κάνουν. Σε γλυκοφιλώ!

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Καλησπέρα Μαράκι μου. Μου κέντρισες το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο βιβλίο.
Πολλά φιλιά.

Alma είπε...

Είχα τη χαρά να διαβάσω 2 φορές αυτό το βιβλίο και μάλιστα λέω πάλι να ξεκινήσω αποσπασματικά κάποια κεφάλαια. Πολύ ωραίο βιβλίο!

Phivos Nicolaides είπε...

Πάντα μπροστά και επιτυχίες!

eirini είπε...

Δεν το έχω διαβάσει! θα φροντίσω να το πάρω!
Μαράκι μου καλή εβδομάδα!!!

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ! ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ BLOG ΣΟΥ. Η ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΑΓΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ, ΣΕ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ! ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥ ΒΙΩΜΑΤΑ.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Aspa είπε...

Καλησπέρα Μαρία! Το βιβλίο θα το διαβάσω οπωσδήποτε. Μου άρεσε το «Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη» και εξηγεί πολλά για μία περίπτωση που έχω στο μυαλό μου. Συγχαρητήρια που συναναστρέφεσαι σπουδαίους ανθρώπους, οι οποίοι με τη σειρά τους σε εκτιμούν και σε συστήνουν με τόσο κολακευτικά λόγια. Σου εύχομαι καλό βράδυ!

Kaveiros είπε...

Κοίτα να δεις τι έχασα!Στη περιοχή μου!Ώρες ώρες κοιμάμαι όρθιος!(:

Maria Tzirita είπε...

Ελενάκι μου καλωσόρισες κι ως μπλόγκερ! Μέχρι τώρα έγραφα στα σχόλιά σου "Έλενα από Φλώρινα"! Για να σε ξεχωρίζω από μια άλλη φίλη Έλεναπου μου γράφει. Καλορίζικο το μπλογκάκι σου, θα φροντίσουμε να το ζωντανέψουμε με τον καιρό! Όσο για το βιλίο, είναι καταπληκτικό, κάτι διαφορετικό από μυθιστόρημα και πολύ πολύ χρήσιμο. Παρήγγειλα να μου στείλουν και τον Παλιάτσο και την Άνιμα, το πρώτο αυτού του είδους που έγραψε η κα Βαμβουνάκη. Φιλάκια πολλά, περιμένω να τα πούμε από κοντά!

Maria Tzirita είπε...

Είναι Άλμα μου, πράγματι. Ήμουν σίγουρη ότι εσύ ειδικά θα το εκτιμούσες. Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ευχαριστώ Φοίβο, ανταποδίδω την ευχή!

Maria Tzirita είπε...

Ειρήνη μου, δε θα το μετανιώσεις. Πολύ καλύτερο από οποιοδήποτε τους είδους του (δοκιμιακό) έχω διαβάσει, ακόμα κι από ξένους συγγραφείς. Φιλάκια για καλή βδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Αφροδίτη έτσι είναι όπως τα λες! Η Βαμβουνάκη έχει πραγματικά φανατικούς θαυμαστές, το έζησα από κοντά! Χαίρομαι που σε βλέπω και στο μπλογκ μου, μέχρι τώρα μιλούσαμε μόνο με μέιλ. Καλό σου βράδυ, περιμένω νέα σου!

Maria Tzirita είπε...

Άσπα μου, πραγματικά νιώθω πολύ τυχερή που την γνώρισα και την άκουσα να μιλάει. Διάβασε το βιβλίο και θα με θυμηθείς. Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Κάβειρε, δεν τα χάνουν κάτι τέτοια! Να γραφτείς μέλος στον Ψυχογιό να σε ειδοποιούν με μέιλ για όλες τις εκδηλώσεις - είναι πολύ χρήσιμο! Καλό βράδυ και σε σένα και καλή βδομάδα!

faraona είπε...

Ναι Μαρια μου
«αξιζει να οδοιπορουμε».

Πρεπει ναναι παρα πολυ καλο το βιβλιο της.

καλο βραδυ σου ευχομαι.

VAD είπε...

Μαρία μου,ναι, είναι απ'τις καλές πένες και αφού την προτείνεις και συ θα συμπεριλάβω το βιβλίο στα επόμενα διαβάσματά μου.
Και μια που ζήτησες σε παλιότερο σχόλιό σου τις δικές μου προτάσεις,μολις τέλειωσα Τα κορίτσια του Ριαντ,της Rajaa Alsanea,ίσως να τόχεις διαβάσει,καταπληκτικό!
Καλημέρα ,όλη μέρα...

Ανώνυμος είπε...

λογια σοφα.Μονον οταν εισαι ο εαυτος σου εισαι ελευθερος!!

witchofdaffodils είπε...

Πρέπει να ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η εκδήλωση!
Συμφωνώ για το πιο δημιουργικό ταξίδι, αλλά είναι και το πιο επίπονο...

Sophia Kollia είπε...

Μαρία,
καλημέρα, και σου εύχομαι καισε σένα γεμάτες παρουσιάσεις με πολύ ενδιαφέρον, και το παιδί να μην βαριέται- το καλύτερο!
φιλάκια

Maria Tzirita είπε...

Είναι Φαραώνα μου! Πολύ καλό και πολύτιμο σα θησαυρός. Θα σου αρέσει, είμαι σίγουρη. Φιλί γλυκό!

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Vad! Δεν το ξέρω καθόλου το βιβλίο που αναφέρεις, θα το κοιτάξω. Αν σου αρέσει η ψυχολογία, το Φάντασμα δε θα σε απογοητεύσει. Να είσαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Μήκων, καλώς όρισες στη γειτονιά μου! Σε επισκέφτηκα ήδη, μου έκανε εντύπωση τ'όνομά σου, για το οποίο ήδη ζήτησα διευκρινήσεις! Σοφά λόγια πράγματι μας λέει η Βαμβουνάκη και που να ήσουν εκεί να την άκουγες... Την καλημέρα μου!

Maria Tzirita είπε...

Μαγισσούλα μου, τα καλά κόποις κτώνται - σωστά; Επίπονη διαδικασία αλλά λυτρωτική. Φιλάκια και καλημέρες!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, στην εφηβεία είναι η μικρή, τι περίμενες; Η Βαμβουνάκη πάντως την μάγεψε, το λέω ειλικρινά. Σ'ευχαριστώ για την ευχή, έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου και πολύ δουλειά για να φτάσω εκεί. Καλημέρα και σε σένα!

Ανώνυμος είπε...

Μαρία,

πολύ πολύ σ΄ευχαριστώ για όσα,τόσο καλά και γενναιόδωρα,γράφεις για μένα. Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα από κοντά όπως και την γλυκιά και έξυπνη Χριστίνα σου. Πάντα να είσαι έτσι ζωντανή και με όμορφη διάθεση, και να ζεις τη ζωή αγαπώντας την. Ανταποδίδει!

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη

Μάρω Βαμβουνάκη

Maria Tzirita είπε...

Η χαρά ήταν όλη δική μου κυρία Βαμβουνάκη και σας ευχαριστώ πάρα πολύ που μου γράψατε! Ευχαριστώ για τις ευχές σας, είναι πολύτιμο ν'ακούω αυτά τα λόγια από κάποια σαν εσάς που θαυμάζω απεριόριστα. Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να σας συναντήσω και πάλι και ν'ακούσω τα υπέροχα λόγια σας. Να είστε πάντα καλά!

Artanis είπε...

Ωστε σ' αυτήν την εκδήλωση συνεβη το περιστατικό που μου περιέγραψες, παρόμοιο με το χθεσινό στο δικό μου μπλογκ...Τί να πεις...
Χαίρομαι πάντως που πήγε καλά...
Καλησπέρα...

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Mαράκι μου το διάβασα το βιβλίο αρχές καλοκαιριού και το βρήκα καταπληκτικό! Ότι καλύτερο έχω διαβάσει φέτος (και πίστεψέ με έχω διαβάσει πολλά) ! Χαίρομαι που μαθαίνω από σένα ότι η Μάρω Βαμβουνάκη είναι και στον προφορικό της λόγο εξίσου καλή & μεταδοτική !!
Ήταν το δεύτερο βιβλίο της που διάβασα , μετά τον Παλιάτσο και την Άνιμα (κι αυτό μου άρεσε πολύ) Φιλάκια

VAD είπε...

Καλησπέρα,Μαρία,είναι εύκολο να παραθέσεις εργογραφία της Βαμβουνάκη;

Το Φάντασμα;Μήπως είναι Στήβεν Κιγκ ,και δεν τον πάω καθόλου!

Καλό σου απόγεμα...

eleni είπε...

Πολύ καλή συγγραφέας,έχω αρκετά βιβλία της.Το καινούριο της από το απόσπασμα που παραθέτεις φαινεται ενδιαφέρον,άλλωστε δεν αμφέβαλλα,πάντα μιλάει κατ΄ευθείαν στην ψυχή.
Η αυτογνωσία,δύσκολο ταξίδι,πρέπει να ματώσεις για να καταφέρεις να φτάσεις στο τέρμα-αν τα καταφέρεις.

Maria Tzirita είπε...

Artanis ναι! Τέτοια άτομα θα συναντήσεις παντού! Να'σαι καλά, καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Αθηνά μου πήρα κιεγώ τον Παλιάτσο, τόσο που μου άρεσε η γραφή της κι αυτού του είδους τα βιβλία. Θα το διαβάσω τις επόμενες μέρες κι είμαι σίγουρη ότι θα μου αρέσει εξίσου! Το είπα κι εγώ πως είναι η καλύτερη στο είδος της και μια ωραία εναλλακτική από τα μυθιστορήματα! Σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Αχ Vad, αφηρημένο σε βρίσκω! Το Φάντασμα είναι το βιβλίο που παρουσιάζω εδώ, το Φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης - ο ολοκληρωμένος τίτλος! Το άλλο βιβλίο της Βαμβουνάκη είναι ο Παλιάτσος και η Άνιμα, κι αυτό δοκιμιακό πάνω στην ψυχολογία. Τα προηγούμενα από αυτά βιβλία της είναι μυθιστορήματα, αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα για να σου πω - είμαι σίγουρη όμως ότι και σ'αυτό το είδος θα είναι πολύ καλή! Καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Ελένη μου, έτσι ακριβώς. Δύσκολο, επώδυνο, αλλά λυτρωτικό. Κι η συγκεκριμένη συγγραφέας σε βοηθά απίστευτα να φτάσεις στο στόχο σου, αφού την έχεις διαβάσει θα το ξέρεις αυτό. Να είσαι καλά, καλό σου βράσυ!

Ανώνυμος είπε...

Να κάτι τέτοιες ευκαιρίες για ουσιαστικά περάσματα της μέρας με ανθρώπους που εκτιμώ, είναι που με βασανίζουν εδώ στην παραμεθόριο. Όπως καιν α' χει μετέφερες πολύ καλά το κλίμα της εκδήλωσης και ήταν σαν να ήμουν κι εγώ μαζί σας.

Maria Tzirita είπε...

Νίκο, πίστεψέ με, εμείς έχουμε πολύ περισσότερους λόγους να ζηλεύουμε εσάς που ζείτε εκεί! Ξέρω πόσο εκτιμάς τη Μάρω Βαμβουνάκη και πραγματικά αξίζει ένα ταξίδι από τη Νίσυρο για να τη γνωρίσεις από κοντά στην επόμενη ευκαιρία. Καλό σου βράδυ!

VAD είπε...

Υποβάλλω ταπεινά αίτηση συγγνώμης και ελπίζω ότι θα γίνει δεκτή!

Καλό βραδάκι.....

Maria Tzirita είπε...

Καλά βρε Vad, δεν έγινε και τίποτα! Απλώς ήσουν λίγο απρόσεχτος! Καλό βράδυ και σε σένα!

Alkmini είπε...

Τζιριτακι
πρωτα ενα μεγαλο Μπραβο σε σενα για την παρουσιαση του βιβλιου της Βαμβουνακη
και επειτα ενα μεγαλο μπραβο στην Βαμβουνακη που μας δινει τοσο μεγαλες αληθειες.
δεν υπαρχει περιπτωση να μην το διαβασω.
σ ευχαριστω.
φιλια πολλα.

Maria Tzirita είπε...

Αλικάκι μου καλημέρα σου! Και βέβαια να το διαβάσεις, θα σου κάνει πολύ καλή παρεούλα και θ'ανακαλύψεις μυστικά... Φιλάκια φιλενάδα μου!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα. Σε αναζήτηση για δύο λόγια, μία συντροφιά στράφηκα στο όνομα της Μάρως στο διαδίκτυο να βρεθώ ανάμεσα σε ανθρώπους που κατανοούν. Το βιβλίο το έχω διαβάσει, στις αρχές του...καθώς και όλα τα δημιουργήματα της Μάρως μέχρι εδώ. Δεν θα αναφερθ΄β στο βιβλίο καθώς κάθε βιβλίο της Μάρως είναι μία εξερεύνηση στην ανθρώπινγ ψυχή και τον πόνο η χαρά που εναλλάσετε με τη καθημερινότητα. Απόψε ήθελα λίγη συντροφιά, μια παρέα ανθρώπων η ενός που θα αποσκοπούσε όχι στην επιβάρυνση συναισθημάτων αλλα σηην ακατανόηση του μοιράσματος ψυχής. Συνήθς αυτό το κάνουμε με τους συντρόφους μας, ενίοτε οι σύντροφοί αποξενώνουν και απέχουν απο την ίδια αγάπη που τους έχουμε. Αγαπητή Μαρία, και μπορώ να το λέω αυτό χωρίς ενδοιασμό της σημαντικότητας που προφέρει η λέξη αγάπη, η φίλη μας είχε γράψειο το αριστουργημά της κατ εμέ, το Μοναξιά είναι απο χώμα. Κάθε μέρα της ζωής μου δεν παύω να αισθάνομαι οτι η αγάπη είνα αυτό ακριβως. Οτι είναι εκείνη η ψυχική δύναμη που κάποτε θα μας "θεοποιήσει" με τίμημα της θνησιμοτητά μας. Σε ευχαριστώ που υπήρξες μέσα σε αυτές τις σελίδες, αυτό το απεγνωσμένο βράδυ. Σε ευχαριστώ που υπήρξες και που μοιράζεσαι και που δίνεις. Πασχάλης