9 Δεκ 2008

Το να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο...

...κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει...



Καλό ταξίδι παιδί μας...

Η φίλη μου Αφροδίτη από τη Μυτιλήνη μου έστειλε το παρακάτω κείμενο, δική της κατάθεση ψυχής και της ζήτησα να το δημοσιεύσω. Έτσι κι αλλιώς, προσωπικά δε θα μπορούσα να τα πω καλύτερα...

Λίγο πριν τις επερχόμενες γιορτές μας προέκυψε μια μέρα αργίας! Χαράς ευαγγέλια ίσως για κάποιους να ξεκουραστούν για λόγους διαμαρτυρίας, πένθους ή απεργίας.
Προσωπικά ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ με τούτη την αναπάντεχη μέρα αργίας!
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να βλέπω σκηνές βίας να εισβάλλουν μέσα από τις οθόνες στα σπίτια μας, στις καρδιές μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να ακούω μεγαλεπήβολες κουβέντες και "συγνώμες" από ψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να παρατηρώ τους γνωστούς αγνώστους να "λερώνουν" την Ελλάδα μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να με "βομβαρδίζουν" κουβέντες πρώην, νυν και αυριανών πρωθυπουργών για αντεπιθέσεις μεταξύ τους.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να προσπαθώ να μαντέψω την ηλικία των ταραχοποιών,την εθνικότητα ή το χρώμα του κασκόλ που φορούσαν.
Πόσα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ μπορώ να γράψω; Απίστευτα πολλά, τούτες τις μέρες που η Ελλάδα μας πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκρατούμαι όμως καθώς στη ζωή μας εισέβαλε ο Αλέξης! Ο Αλέξης, παιδί της διπλανής πόρτας, μαθητής του γειτονικού μας σχολείου, ίσως παιδί του καθενός από εμάς. Έγινε ξαφνικά και απρόσμενα ο δικός μας Αλέξης!
Άνοιξαν διάπλατα οι καρδιές όλων μας για να τον αγκαλιάσουμε. Άνοιξαν διάπλατα οι σκέψεις όλων μας για να τον νιώσουμε.
Ένα μελαχροινό αγόρι, με το γνωστό casual ντύσιμο των ημερών μας, την κουκούλα της ζακέτας του, το χαμόγελο των 15του χρόνων, την ανεμελιά από τη βόλτα στα internet cafe, ένας έφηβος των blog και του διαδικτύου, να μοιάζει τόσο πολύ με τους δικούς μου γιους! Ήρθε άθελα του να μας αναστατώσει γλυκά, μα πονεμένα! Ήρθε να μας "ζητήσει" να του ευχηθούμε "καλό ταξίδι", γιατί ξαφνικά λες και χρειαζόταν ένας άγγελος τον ουρανό!
Ο πόνος εξαπλώθηκε απίστευτα γρήγορα στους χώρους που κινιόταν, στους συγγενείς του, στις παρέες του, σε όλους εμάς. Στάθηκε αφορμή ο χαμός ενός αθώου αμούστακου αγοριού να σκεφτούν κάποιοι την ανεργία, τη φτώχεια, την αδικία, την πείνα ίσως. Στάθηκε αφορμή να ξεπεράσουμε την μνήμη του για να επιδοθούμε στη λύση των εγχώριων προβλημάτων. Στάθηκε αφορμή να ξεχαστούν τα τόσα σκάνδαλα που μας περιτριγύριζαν.
Γιατί δε στάθηκε αφορμή να σκεφτούμε τα παιδιά μας; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τις ανησυχίες τους, τη μουσική τους, τις εκφράσεις τους; Δεν θα 'πρεπε να σκεφτούμε τον πόνο των δικών του; Τον πόνο της μάνας που σαν κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους πέρασε από μπροστά της η μόλις 15 χρόνων συμβίωση της με τον Αλέξη της!
Τούτες τις γιορτές θα είναι όλα διαφορετικά για την οικογένεια του Αλέξη. Εμείς όλοι θα ξεχάσουμε, εκείνη ΠΟΤΕ.
Οι έμποροι θα αποζημιωθούν, τα κανάλια θα μετράνε τις τηλεθεάσεις τους, τα κόμματα θα συνεχίσουν να διαφωνούν -για το ποιος και πότε διόρισε τον ειδικό φρουρό- γιατί εμείς τους το επιτρέπουμε, θα βρεθούν άλλα σκάνδαλα να μας ταλαιπωρούν. Ενώ εμείς όλοι, οι απλοί πολίτες θα βρούμε χαρά και ευτυχία πίσω από ένα πολύχρωμο, αμπαλαρισμένο, πρωτοχρονιάτικο δώρο.
Ας προσφέρουμε ΑΓΑΠΗ στη μνήμη του Αλέξη. Αληθινή ΑΓΑΠΗ προς την οικογένεια μας, τους φίλους, τους γείτονες, την νεολαία μας, τους εχθρούς μας ακόμη. Μ' αυτό θα χαίρεται ο Αλέξης από εκεί πάνω όπου ΖΕΙ σαν άγγελος, από τα ξημερώματα μιας Κυριακής του Δεκέμβρη. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των ένστολων που μας προστατεύουν. Ίσως έτσι γαληνέψουν οι καρδιές των κουκουλοφόρων που καταστρέφουν. Ας γίνει φάτνη η καρδιά μας, όπως το σπήλαιο της Βηθλεέμ, για να γεννηθεί πάλι ο Χριστός μας!

53 σχόλια:

Sophia Kollia είπε...

Καλησπέρα Μαρία........

Dimitra Andritsiou είπε...

Αγάπη, λοιπόν. Ας είναι αυτό το μήνυμα του Αλέξανδρου! Ο θάνατός του ας μην είναι μάταιος. Ας γίνει ο Αλέξανδρος "το παιδί της αγάπης" Το παιδί της δικής μας αγάπης. Νομίζω ότι πρέπει να διαδόσουμε αυτό το μήνυμα και το κείμενο της φίλης σου.

Τι λές, Μαρία; Μου επιτρέπεις να το κάνω ανάρτηση; Ή μάλλον το επιτρέπει η φίλη σου;

Side21 είπε...

Αλήθεια γιατί ...
ξεχνάμε τόσο γρήγορα ;;;
Αφίνουμε την οργή μας να ξεσπάσει ...
Μέχρι την επόμενη στιγμή που θα
μας τσιμπήσει με τ' αγκάθια της
στα νεύρα και την ψυχή ...
Για να την ξεχάσουμε ξανά με τη σειρά της !!!
Εκεί είναι η ρίζα του προβλήματος ...
η ασθενική μας μνήμη !!!

Artanis είπε...

Χαμένο πήγε το παιδί...Ό,τι και να γράψεις τώρα, ό,τι και να πεις, το αποτέλεσμα παραμένει...
Ένα αγόρι δολοφονήθηκε, και η μάνα του θα πεθαίνει κάθε μέρα...

ΕΛΕΝΑ είπε...

Tι να πω?? Τι να σχολιάσω??
Τα είπε όλα όσα ήθελα να πω η Αφροδίτη.
Και τι να πω στην μάνα του Αλέξη??
Δεν ξέρω, γι αυτό σιωπώ.

Ανώνυμος είπε...

Λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά σου Αφροδίτη, εκφράζουν όλους μας...
Είθε η ευχή σου να γίνει πραγματικότητα.

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι. Πράγματι, πολύ όμορφο κείμενο. Αν υπήρχε όχι Αγάπη, απλά ζεστασιά στην ψυχή μας να υπήρχε για τον διπλανό μας, δεν θα γινόντουσαν όλα αυτά τώρα.

Σε φιλώ και να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Μαράκι μου.
Τι να πω; Δεν μπορώ να πω τίποτα, μπροστά σε όλο αυτό, νιώθω ντροπή για τις λέξεις.
Μόνο συναισθήματα χωράνε εδώ και αυτά δεν εκφράζονται έτσι απλά. Τα συναισθήματα τα κάνεις δράση, ενέργεια, πράξεις, μόνο έτσι μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι στον κόσμο μου που καταρρέει.
Δεν νιώθω φόβο και τρόμο, νιώθω απέραντη θλίψη, θρήνο που έρχεται από πολύ βαθιά, πίσω από χρόνια, πίσω από γεγονότα και μουτσούνες, πίσω από ψεύτικη ελευθερία και Δημοκρατία.
Τίποτα άλλο - προσευχή για όλες τις μανούλες του κόσμου και ένα μεγάλο συγνώμη σε όλα τα μπουμπούκια μας, που τους φτιάξαμε έναν κόσμο για να ζήσουνε "τίγκα στην λάσπη και στην βρώμα"
Εύχομαι να έχεις μια καλή ημέρα μέσα σε όλα τούτα τα..... δεν έχω λέξη!
Πολλά πολλά φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

αγαπη
αγαπη
αγαπη

πολυ ομορφο κειμενο καλημερα!!!!

Adamantia είπε...

Eμενα πιο πολυ μ'εκφραζει ο τιτλος σου. Καλημερα Μαρακι.

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέρα......

Ανώνυμος είπε...

Αυτο που ξέρω είναι οτι κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τα πράγματα οπως είναι και οχι οπως θέλουμε να τα βλέπουμε.
Τα παιδια την πληρώνουν πάντα.΅
Εχθες στους Φακελους του Αλ.Παπαχελα ειδα το γεγονος που ειχε γινει επι κυβερνησης Ανδρεα Παπανδρεου.Ακριβως το ιδιο πράγμα.
16 χρονος πεθανε απο σφαιρα στο κεφαλι.
Εχουν σκεφτεί ποτέ οι γονείς γιατι τα παιδια τους ειναι με καταθλιψη ( ΕΜΟ).Γιατι φοραν μαυρα ρουχα?
Γιατι δεν υπαρχει πλεον οικογενεια.Υπαρχει μονο καριερα.
Και χρημα.τιποτα αλλο.
Τα παιδια θέλουν το ενδιαφερον μας,και οχι την αδιαφορια.
εχουν τα παντα χωρις να προσπαθησουν.
Αρα κατι τους λειπει.Και κανουν τα παντα για να κοινησουν το ενδιαφερον μας.
ΚΑι ειμαστε εμεις υπευθυνοι για αυτους που μας κυβερναν και επιτρεπουν ολα αυτα ( βλεπε Παπαδες,Βατοπεδι)
Βγαλτε τις ΠΑΡΟΠΙΔΕΣ επιτελους και αντιμετωπιστε τα προβληματα των παιδιων μας με σοβροτητα.

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Σοφία μου. Σ'ευχαριστώ. Ξέρεις εσύ...

Maria Tzirita είπε...

Δημητρούλα μου, πόσο όμορφα το είπες... Για την αναδημοσίευση ας περιμένουμε να μας πει η Αφροδίτη, δεν πιστεύω ότι θα έχει θέμα, αλλά τυπικά ας την ρωτήσουμε. Καλημέρα και φιλί γλυκό, παρήγορο....

"ζαχαρούλα.." είπε...

Μαράκι.. με αφορμή το σχόλιο του Φώτη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, θα σου θυμήσω μία ανάρτηση που είχες κάνει... μία κοπέλα που έλεγε ότι οι γονείς της απουσίαζαν από την ζωή της.. και το μόνο που την συντρόφευε ήταν τα χρήματα που άφηναν στο κομοδίνο!!!!

Maria Tzirita είπε...

Ναι Side21, συμφωνώ 100% μαζί σου! Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα, γι αυτό φτάσαμε εδώ. Μας πουλάνε αυτό που θέλουν, μας καθοδηγούν για να ξεχνάμε. Κουκουλώνουν τα σκάνδαλά τους με άλλα γεγονότα κι όλα γίνονται επί τούτου. Ποιός ασχολείται σήμερα με το Βατοπέδι;...
Καλή σου μέρα φίλε μου.

Maria Tzirita είπε...

Artanis μου, δίκιο έχεις. Όσο και να μας θλίβει το γεγονός, όσο κι αν θεωρούμε το παιδί αυτό δικό μας, δεν παύει για μας να είναι μόνο ένα σύμβολο, αλλά για τη μάνα αυτή ήταν το μωρό της που έχασε. Πραγματικά τι να λέμε.. Σε γλυκοφιλώ...

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, πολλές φορές η σιωπή, χωρίς τίποτα να πει, πολλά λέει. Σίγουρα η Αφροδίτη μας κάλυψε και την ευχαριστώ γι αυτό που μοιράστηκε μαζί μου και μαζί σας. Φιλάκια καλή μου φίλη.

Maria Tzirita είπε...

Lilith, καλημέρα, σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου...

Ra Ma είπε...

Μη χάνεις το κουράγιο σου Μαρία!
Αισιόδοξα τελειώνει το κείμενο της Αφροδίτης. Πόση Αγάπη όμως χρειάζεται για να παλατζάρει το Κέρδος? Θα τα καταφέρουμε ή είναι ουτοπία?
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ, ΑΓΑΠΗ ΛΟΙΠΟΝ! ΟΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΑΚΙ. ΝΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

Ανώνυμος είπε...

ΕΛΕΝΑ,ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΑΤΙ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ΟΠΩΣ ΣΩΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙΣ! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ

Ανώνυμος είπε...

LILITH, ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΛΟΔΗΜΗΤΡΑ, ΣΥΓΝΩΜΗ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ...

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ, "ΑΓΑΠΗ" ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΛΟΥΛΟΥΔΙΟΥ ΣΟΥ! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Ανώνυμος είπε...

RADIO MARCONI, ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΕΞΑΛΛΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΑ!

Maria Tzirita είπε...

Λίλυ μου, καλή μου, γιατί δε μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη όσα γνωρίζουμε τόσο καλά μέσα στη καρδιά μας ότι είναι σωστά κι αληθινά; Αυτό είναι το μεγαλύτερο γιατί απ'όλα... Φιλιά φιλενάδα μου!

Maria Tzirita είπε...

Μάμα μου, μόνο μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη, μια μητρική αγκαλιά μπορεί να μας δώσει παρηγοριά. Ας την προσφέρουμε όπου μπορούμε, όχι μόνο στα δικά μα ςπαιδιά και σ'ευχαριστώ που εσύ το κάνεις... Φιλιά Μάμα μου!

Maria Tzirita είπε...

Παπαρουνάκι μου, η πιο δυνατή λέξη του κόσμου: αγάπη! Αυτή γεννά όλα τα όμορφα... Σε φιλώ καρδούλα μου!

Maria Tzirita είπε...

Αδαμαντία μου, σοφή κουβέντα αυτή, από το αξέχαστο και διαχρονικό τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου. Κι εμένα με εκφράζει, όσο ποτέ άλλοτε. Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Ζαχαρούλα μου καλημέρα! Το σχόλιο του Φώτη θα γίνει ανάρτηση από μόνο του, δίνει τη λύση εξάλλου σε όλα τα προβλήματα: τα παιδιά και τα μάτια μας! Φιλιά καρδούλα μου, προχωράμε...

Maria Tzirita είπε...

Φώτη σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου από δω, όπως είπα το σχόλιό σου είναι τόσο πολύτιμο, που θα γίνει ανάρτηση ξεχωριστή. Να'σαι καλα!

Maria Tzirita είπε...

Ναι Πειρατή, χρειάζετια πολύ κουράγιο για να μη χαθεί η ελπίδα; Θα τα καταφέρουμε; Σου επιστρέφω το ερώτημά σου... Καλημέρα και φιλί γλυκό...

faraona είπε...

Μακαρι!
Γιατι τα πραγματα δεν πανε καλα!

Aspa είπε...

Με εκφράζει απόλυτα το κείμενο και φυσικά δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με το μήνυμα αγάπης του τέλους. Μαρία και Αφροδίτη σας χαιρετώ!

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΠΑ, ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ.

Dimitra Andritsiou είπε...

Εννοείται πως θα περιμένω! Θα το κάνω μόνο αν το επιτρέψει η φίλη σου. Αλλά, αν δε θέλει μπορεί να το στείλει μέσω email σε φίλους με την παράκληση να σταλεί και σε άλλους. Τόσα και τόσα email (ανούσια κατά ένα μεγάλο μέρος) στέλνονται καθημερινά. Γιατί όχι αυτό;

Όπως και να 'χει θα σεβαστώ τις επιθυμίες της.

Καλό βράδυ

Maria Tzirita είπε...

Φαραώνα μου, καθόλου καλά μάτια μου... Σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Φιλιά κι από μένα Άσπα γλυκιά μου!

Maria Tzirita είπε...

Δημητρούλα μου, ήδη σου απάντησε η Αφροδίτη ότι μετά χαράς να το δημοσιεύσεις και στο μπλογκ. Είναι παραπάνω, στα σχόλιά της, δες! Φιλιά και πάλι!

Σπύρος είπε...

Tα λόγια της Αφροδίτης μας εκφράζουν όλους απόλυτα!

Είναι αποκαρδιωτική αυτή η κατάσταση αναρχίας που επικρατεί σχεδόν σε όλες τις πόλεις!!
Μέχρι πoυ θα συνεχιστεί ολο αυτό...?

Ελπίζω να είσαι καλά φίλη μου! Φιλιά!
(Σπύρος-Χαλκιδική).

Ανώνυμος είπε...

ΣΠΥΡΟ, ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΣΑΝ ΜΑΝΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΜΙΜΗΤΕΣ. ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

patsiouri είπε...

Πολυ΄συγκινητικό κείμενο.
Αν και δε νομίζω πως το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους.
Οι περισσότεροι είστε αξιέπαινοι γονείς μέσα στις πολυάριθμες πλέον απαιτήσεις μίας ημέρας και μίας κοινωνίας που τρέχει με χίλια.
Και ειλικρινά σας θαυμάζω.

Αυτό που με τρομάζει είναι πως και ο δολοφόνος του μικρού Αλέξη είναι γονιός.
Και απορώ πως μεγάλωνε τα παιδιά του μέχρι τώρα.
Βάζω στοίχημα ότι αν είναι αγόρια τα πήγαινε κάθε Κυριακή για σκοποβολή να μαθαίνουν και το Πάσχα στο χωριό τα έβαζε να σφάζουν αρνιά και κουνέλια για να συνηθίσουν...
Δυστυχώς και με μεγάλη ταπείνωση ομολογώ πως είναι συμπατριώτης μου, οπότε κάτι παραπάνω ξέρω.

Αυτοί είναι οι αίσχιστοι γονείς, όχι εκείνοι που τρέχουν μέρα-νύχτα να τα βγάλουν πέρα και να προσφέρουν στο παιδί τους κάτι καλύτερο...

Ανώνυμος είπε...

PATSIOURI,ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΙΩΝ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΜΕ, ΕΙΝΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.ΕΞΑΛΛΟΥ, ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ:ΚΟΙΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΣΦΑΧΤΑ!ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΣΚΕΨΗ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΠΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ.

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Αφροδίτη και Μαρία
Εξαιρετικό κείμενο και μήνυμα !!
Η αγάπη μόνο μπορεί να γιατρέψει τον πόνο και την θλίψη !!!!
Ας την προσφέρουμε απλόχερα τούτες τις δύσκολες μέρες !!!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ,"ΑΠΛΟΧΕΡΑ" ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙΣ. ΕΞΑΛΛΟΥ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Maria Tzirita είπε...

Σπυράκο μου, το παλεύω! Να'σαι καλά αγόρι μου!

Maria Tzirita είπε...

Καλή σου νύχτα Πατσιουράκι μου, έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες...

Maria Tzirita είπε...

Αθηνά μου, αχ αυτή η αγάπη, πότε θα της δώσουμε την αξία που της πρέπει; Καλό βράδυ καρδούλα μου...

zeidoron dtsoukas είπε...

Αγαπητη Μαρια κριμα και ξανα κριμα για το παιδι που χαθηκε και για τους γονεις του.Ολοι εμεις οι αλλοι θα θυμηθουμε παλι τον Αλεξανδρο οταν ξανασυμβει κατι αναλογο στο μελλον.Ηθελα να συμπληρωσω μια σκεψη μου σε οσα γραφει πολυ σωστα πιο πανω ο Φωτης.
Για να οδηγησει κανεις εστω και πενηνταρι μηχανακι απαιτειται διπλωμα,για να γινει ομως γονιος δεν χρειαζεται τιποτα.Μη σας φαινεται κυνικο.Τα παιδια σας και τα ματια σας.Αφιερωστε τους χρονο,πολυ χρονο και πολυ κουβεντα.

Maria Tzirita είπε...

Zeidoron, πολύ σωστή η παρατήρησή σου. Δε θα πάψω να φωνάζω γι αυτό. Έλα να δεις και την αυριανή ανάρτησή μου, νομίζω θα βρεις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τη μαρτυρία ενός παιδιού... Καλό σου βράδυ!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Τι λόγια να αφήσω; Μονάχα σιωπή...
Καλη σου νύχτα καλή μου

Maria Tzirita είπε...

Καναρινένια μου γλυκιά, καλή σου μέρα...