9 Ιαν 2009

Καθρέφτη, καθρεφτάκη μου....


Παρεξηγημένο εργαλείο. Αιτία πολλών κακών. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην ιστορία της Χιονάτης...

Μαγικοί καθρέφτες δεν υπάρχουν, δυστυχώς. Γιατί αν υπήρχαν θαρρώ θα μας έδειχναν όλους άσχημους. Τόσο άσχημους, ώστε να μην επαναπαυόμαστε ποτέ στην ομορφιά μας. Τόσο άσχημους, ώστε να παραιτηθούμε από την προσπάθεια να γίνουμε όμορφοι εξωτερικά και ν'αρχίσουμε να γινόμαστε όμορφοι εσωτερικά.

Αφού όμως δεν υπάρχουν, ας αξιοποιήσουμε τους απλούς καθρέφτες μας με τον καλύτερο τρόπο. Κι όταν τους κοιτάμε, ν'αντικρύζουμε τα μάτια μας, πρώτα απ'όλα. Με αυστηρότητα και αυτογνωσία.

Τι σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Τι θα έπρεπε να σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Πώς θα έβλεπες τον εαυτό σου αν ήσουν τυφλός; Αλήθεια, πώς θα σε έβλεπες;....

Να βλέπεις τα μάτια σου αν λένε την αλήθεια. Να καταλάβεις αν έχεις λόγους να χαμογελάς στο είδωλό σου ή να ντρέπεσαι. Και μην εξαπατάσαι.

Δεν είναι αυτό το γυάλινο αντικείμενο που αντανακλά τη μορφή μας ο πραγματικός καθρέφτης μας. Ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί μας είναι. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Ο κάθε ένας από αυτούς μας δείχνει ποιοί πραγματικά είμαστε. Με αυτό που πιστεύει για μας, με τον τρόπο που μας χαμογελά, αν μας χαμογελά, με τον τρόπο που μας αγαπά... αν μας αγαπά.

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Ο σύντροφός μας. Οι φίλοι μας. Ο κόσμος. Τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα μας.

Γι αυτό τίποτα δεν έχει να μας προσφέρει ο καθρέφτης στον τοίχο. Μονάχα παραπλάνηση κι αποπροσανατολισμό. Τι κι αν εγώ με βλέπω όμορφο; Σημασία έχει πώς με βλέπουν οι άλλοι. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την εξωτερική μου εμφάνιση. Ποτέ σε βάθος χρόνου κι επί της ουσίας.

Πώς να στηρίξεις τη ζωή σου σε κάτι που μπορεί να χαθεί απ΄τη μια στιγμή στην άλλη; Πώς να θεωρήσεις ότι έχεις κάτι σπουδαίο, πώς να νιώσεις ανώτερος, για κάτι που δεν πάλεψες καθόλου ν'αποκτήσεις; Πώς να χαρείς γι αυτό που κανείς δε μπορεί ν'αγαπήσει, παρά μόνο να ποθήσει;

Έχετε δει ανθρώπους που κοιτάζονται συνεχώς στον καθρέφτη με ανασφάλεια; Έχετε δει ανθρώπους που θέλουν συνεχώς να φωτογραφίζονται με αυταρέσκεια, ψάχνοντας την τέλεια πόζα; Σίγουρα έχετε. Σκεφτείτε τους, φέρτε τους στο μυαλό σας και θα νιώσετε τη βαθιά δυστυχία που έχουν μέσα στην ψυχή τους. Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν την αντιλαμβάνονται - που είναι και το πιθανότερο.

Ο καθρέφτης μου με δίδαξε την πραγματική ομορφιά. Την εκτίμησα και θα την τιμώ πάντα. Δε χάνεται, δεν αλλοιώνεται, δεν ξεθωριάζει. Και δε χάνει τη μαγεία της ποτέ.

Είναι η αλήθεια...

74 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαράκι μου,γεμάτο το σπίτι μου από όμορφους,λουσάτους μα άψυχους καθρέφτες!Οι πραγματικοί και ανεκτίμητοι καθρέφτες είναι όπως είπες τα παιδιά μας!Τα 3παιδιά μου, αυτά βλέπω για να κρίνω αν είμαι όμορφη ή αν έχω ποζάρει σωστά!Νιώθω ανώτερη γιατί εγώ δημιούργησα τους ζωντανούς καθρέφτες μου!Παράλληλα,"βλέπω" την ομορφιά που δεν ξεθωριάζει και καθρεφτίζεται μέσα από την αγάπη του συντρόφου μου.Ετσι θέλω να πιστεύω πως θα παραμείνω "ομορφη" στα μάτια των φίλων μου, της παρέας, του κόσμου!

Suspect είπε...

"Πώς να θεωρήσεις ότι έχεις κάτι σπουδαίο, πώς να νιώσεις ανώτερος, για κάτι που δεν πάλεψες καθόλου ν'αποκτήσεις; "

Καλα, δεν πειραζει.
Ετσι και αλλιως δεν προκειται να το μαθει κανενας...!
:)
Καλημερα Μαρια!

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρια μου καλη σου μερα.Εχεις ξεκινησει πολυ δυνατα την καινουργια χρονιά,φιλοσοφημενα.Ολοι οι καθρεφτες ειναι παραμορφωτικοι και ψευτες και χρησιμευουν μονο για διακοσμηση.Ο αληθινος καθρεφτης του καθενος ειναι η ψυχη μας και προβαλεται αδιαψευστα
μεσα απο τα ματια μας.Κι ο καλυτερος θεατρινος δεν μπορει να κρυφτει!Ενας ακομα ατομικος καθρεφτης ειναι η συνειδηση μας με την οποια καθε βραδυ πρεπει να κουβεντιαζουμε.Νασαι καλα,να μας προβληματιζεις.

akrat είπε...

ΧΜ...
ΧΜ...
δύσκολο θέμα...
όταν ξεκίναγα την επαγγελματική μου δραστηριότητα, στον χώρο της φωτογράφισης έρχονταν μοντέλα πολλά άντρες γυναίκες...
Έξω που υπήρχε ένα κατάστημα ρούχων είχε και ένα καθρέπτη... εκεί είδα ωραία κορμιά... ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ... πάγος...
εσείς πάντως δεν έχετε ανάγκη. Εσωτερική και εξωτερική ομορφιά δεδομένες.

Maria Tzirita είπε...

Αφροδίτη μου αγαπημένη, καταλαβαινόμαστε εμείς, απόλυτα. Φιλάκια αγάπη!

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Ύποπτε! Δε θ'αλλάξεις ποτέ εσύ... και πολύ καλά θα κάνεις βέβαια!

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη καλέ μου, φιλοσοφημένα την ξεκίνησα γιατί πολλά πράγματα φιλοσόφησα τον τελευταίο καιρό. Χαίρομαι που μοιράστηκες τον προβληματισμό μου και σ'ευχαριστώ. Καλημέρες!

Maria Tzirita είπε...

Akrat, πρώτα θα σ'ευχαριστήσω για την "τονωτική ένεση" κι έπειτα θα σε μαλώσω: τι πληθυντικός είναι αυτός; Εδώ έχουμε πει είμαστε όλοι μια οικογένεια! Σε φιλώ!

eirini είπε...

Μαράκι μου το πιο σημαντικό πράγμα σε έναν άνθρωπο είναι η ομορφιά της ψυχής του και αυτό αντανακλάται πάντα είτε έχεις ένα πανέμορφο, είτε ένα μετρίου ομορφιάς πρόσωπο. Η ψυχή βγαίνει πάντα, φαίνεται, για μένα κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ένα πανέμορφο πρόσωπο για πάντα. Ο ναρκισσισός από την άλλη είναι κάτι που με λυπεί φοβερά όμως πιστεύω ότι δημιουργήται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον. Σκέψου ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια όπου οι πάντες του λένε ολημερίς - ολονυχτίς, τί όμορφο είναι! Τί θες να κάνει αυτό το παιδί; θα επαναπαυτεί σ'αυτό... πιστεύει ότι είναι το τέλειο, τίποτα δεν θέλει βελτίωση! Μια πραγματικά θλιβερή εικόνα...
Από 'κεί και πέρα όλοι μας έχουμε ελαττώματα, δεν νομίζω κανείς να κοιτάζει στον καθρέφτη και να βλέπει μόνο τα προτερήματα της ψυχής του... σίγουρα βλέπει και τα μειονεκτήματα.
Πάντα πρέπει να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο ψυχικά, όχι όμως για την τελειότητα γιατί τότε μπορεί να πάμε στο επίπεδο της εμμονής.
Να θυμόμαστε πάντα ότι όλοι μας, είτε ψυχικά, είτε εμφανισιακά έχουμε πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα... ας προσπαθήσουμε!
Φιλάκια Μαράκι μου!
Πολύ όμορφη ανάρτηση

Ανώνυμος είπε...

H Eξωτερικη εμφανιση του καθενος ποτε δε μ ενδιεφερε(εξαλλου δεν ειναι επιλογη του)στο βαθμο που φροντιζει να διατηρει το σωμα του σε ευπρεπη κατασταση δηλ.καθαρο και περιποιημενο!!

το μεσα το ασχημο ομως με ενοχλει αφανταστα!!!

εγω καθρεφτη εσωετρικο εχω και κοιταω να διορθωνομαι (ευτυχως μαθαινω απ τα λαθη μου)...

μ ενοχλουν πολυ αυτοι που μονο το εξω κοιτανε να παρουσιασουν ενα ωραιο περιτυλιγμα και μονον!!!

δε θεωρω οτι εχω τελειο το μεσα μου ομως το παλευω το προσπαθω....και αν κρινω απ τη συμπεριφορα απο τους ανθρωπους που μ αγαπανε το εχω καταφερει ως ενα βαθμο....

φιλακι γλυκο σου στελνω....

witchofdaffodils είπε...

To πρόβλημα με τον καθρέφτη μου είναι ότι φαίνομαι με τα δικά μου μάτια!
Προτιμώ να καθρεφτίζομαι στα μάτια που αγαπώ :)

Sophia Kollia είπε...

Μαράκι,
Είναι ακριβώς αυτό που λές. Τα παιδιά, τα βλέμματα επιβράβευσης στην δουλειά, ο σεβασμός που δεχόμαστε..όλα αυτά είναι σημαντικά και αλοίμονο για αυτούς που ζουν με το τραγούδι, στον καθρέπτη σου κοιτιέσαι και από μόνη σου αγαπιέσαι!!
Να το ελαφρύνουμε λίγο!!
Καλημέρα

Adamantia είπε...

Εγω ετσι που εχω παχυνει ουτε γι'αστειο δεν κοιταζομαι πια αλλα πιο σοβαρα ναι μονο στα ματια των παιδιων μου θελω να καθρεφτιζομαι.
Καλημερα Μαρακι

betty είπε...

Μαρία καλή σου μέρα και καλή χρονιά να έχεις.
Κατά τη γνώμη μου, το είδωλό μας φιλοτεχνείται καθε στιγμή και λεπτό της ζωής μας. Γραφουμε, μουτζουρώνουμε, ξανασβήνουμε διορθώνοντας, το παλευουμε γενικώς. Ταλαίπωροι καλλιτεχνες που παλεύουν να εξοικειωθούν με τα εκπληκτικά πλούσια σε αριθμό και ποικιλία "υλικά" που μας διατέθηκαν για το άυλο είδωλό μας. Σχετικά με το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, ίσως εν μέρει να αληθεύει. Όμως η ανθρώπινη υπόσταση έχει τόσες πτυχές αφανέρωτες που δε χρειάζεται να πολυστέκεται κανείς κρίνοντας. Άλλωστε η ψυχή κάθε ανθρώπου δεν είναι βιβλίο ανοιχτό για κανένα, όσο και αν το θέλουμε ή το νομίζουμε παρατηρώντας.

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ ΕΙΡΗΝΗ.
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ.ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΕΞΩ.
ΕΝΩ ΟΣΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ ΑΣ ΚΟΙΤΑΧΤΟΥΝ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ....

ΣΟΦΙΑ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ.Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

venceremos είπε...

περασα να πω ενα γεια...
τα ειπαν ολα οι αλλοι..
και φυσικα συμφωνω απολυτα με οτι γραφεις..
δυσκολη η αληθεια..και πως? να βγαλεις ψευτη τον καθρεπτη?
φιλια καρυστινα

Maria Tzirita είπε...

Ειρήνη μου, σ'ευχαριστώ που άφησες το προσωπικό σου στίγμα στο θέμα μου και μου έδωσες την ευκαιρία γι άλλη μια φορα να καταλάβω πόσ ταιριάζουμε! Σου στέλνω πολλά γλυκά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Παπαρουνάκι μου, προς θεού δε θέλω να υπονοήσω ότι πρέπει να παραμελούμε την εμφάνισή μας και να νοιαζόμαστε μόνο για την πνευματικότητά μας και τον χαρακτήρα μας. Ο άνθρωπος είναι μια ολότητα και κανείς δεν αρνείται ότι μας έλκει η ομορφιά. Το πρόβλημα είναι όταν χάνεται το μέτρο και το τραγικό είναι όταν εμφανίσιμοι άνθρωποι στηρίζονται στην ομορφιά τους και πιστεύουν ότι κάποιοι είναι μόνο και μόνο επειδή είναι όμορφοι. Αν μπορούν να τα συνδυάζουν και τα δυο - όπως εσύ καλή ώρα κουκλίτσα - τότε είναι ό,τι καλύτερο! Φιλιά!

καλημέρα είπε...

καλησπέρα Μαρία.
Υπάρχει ένα τραγούδι του Δεληβοριά, τα τραγούδια του μου αρέσουν πολύ, και αυτό για το οποίο σου γράφω είναι από τα αγπημένα μου: Ο καθρέφτης.
Χμ, κάτσε να το βρω, να το ανεβάσω στο blogόσπιτό μου να στο χαρίσω κιόλας!

Maria Tzirita είπε...

Μαγισσούλσ μου, πόσο όμορφο αυτό που είπες... Φρόντισε τα μάτια που αγαπάς να είναι και τα μάτια που σ'αγαπάνε για να σε βλέπεις πάντα όμορφη.... Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, ωραίο το τραγουδάκι, πολύ μ'άρεσε! Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Αδαμαντία, εσύ θα φας ένα χερι ξύλο έτσι και σε δω, να'ρθεις να ισιώσεις! Κούκλα είσαι μέσα κι έξω κι άστα αυτά! Άντε, σε περιμένω για καφέ, κανόνισε! Όχι τώρα όμως, είμαι άρρωστη, από βδομάδα. Φιλάκια!

Manos είπε...

Θα απαντήσω με τις τελευταίες γραμμές σου....


Ο καθρέφτης μου με δίδαξε την πραγματική ομορφιά. Την εκτίμησα και θα την τιμώ πάντα. Δε χάνεται, δεν αλλοιώνεται, δεν ξεθωριάζει. Και δε χάνει τη μαγεία της ποτέ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πιστεύεις οτι χρειάζεται καθρέπτης γι' αυτό; ο καλύτερος καθρέπτης της ψυχής είναι η ίδια η συνείδηση μας , γιατί εκεί δεν βλέπεις ότι θέλεις να δεις αλλά ξέρεις πιά είναι η πραγματική εικόνα σου .Ο καθρέπτης είναι η εικόνα που θέλουμε να δείξουμε στους άλλους, γι αυτό και όταν μέσα μας δεν αισθανόμαστε καλά βλέποντας τον εαυτό μας σρο καθρέπτη αισθανόμαστε άσχημοι, βλέπουμε ελατώματα , ριτίδες , ατονία ..όταν είμαστε ικανοποιημένοι απο τον εαυτό μα ςβλέπουμε λάμψη και ομορφιά.

Maria Tzirita είπε...

Μπετούλα μου, τα λες τόσο ωραία που δεν έχω να προσθέσω ή να σχολιάσω κάτι παραπάνω! Χαίρομαι που το θέμα μου σας ενέπνευσε να καταθέσετε όλοι την προσωπική σας "ομορφιά". Καλή χρονιά και φιλάκια σε σένα και στην τρελομαγειρισσούλα μας!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία (ανώνυμη), σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου και τα καλά σου λόγια, δεν είναι Ειρήνη όμως τ'όνομά μου, είναι Μαρία! Θα χαρώ να σε ξαναδώ, φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Σκρουτζάκο καλώς όρισες! Πολλούς καινούργιους φίλους βλέπω και χαίρομαι ιδιαίτερα! Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου κι ελπίζω να τα λέμε συχνά. Να'σαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Καρυστινή μου φίλη αγαπημένη, δύσκολη η αλήθεια, ναι... Αλλά τόσο λυτρωτική! Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Αναστασία μου, με υποχρεώνεις! Θα τρέξω να το δω! Χίλια ευχαριστώ κι άλλα τόσα φιλιά για σένα!

Maria Tzirita είπε...

Μάνο.... μόνο έτσι! Γι αυτό είσαι τόσο ξεχωριστός! Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Αχτιδούλα μου, πόσο δίκιο έχεις... Όταν ήμουν ευτυχισμένη όλοι μου έλεγαν ότι είμαι όμορφη - τώρα πια έχω καιρό να τ'ακούσω... Φιλάκια μανούλα!

Alkmini είπε...

και χωρις καθρεφτη εχουμε την ικανοτητα να μαθουμε ποιοι ειμαστε και πως ειμαστε.
αν μπορεσουμε να κυτταξουμε το μεσα μας.
τοτε θα δουμε την πραγματικη μας εικονα.

...ανθρωποι που θελουν να φωτογραφιζονται...που "ψοφανε"... και περνουν και ποζες...
χμ.. ποιον μου θυμισες τωρα, ποιον μου θυμισες...

φιλακια Τζιριτακι.

Aspa είπε...

Μαρία μου, όταν σε είχα πρωτοδεί στο «κοιτάω μπροστά» έλαμπες. Επίσης λάμπεις μέσω των γραπτών σου στο blog, στο βιβλίο ή στα σχόλια. Δεν τους πολυχρειάζεσαι τους καθρέφτες… (Καλά, ας μη μείνουμε και ξεχτένιστες…) Φιλιά πολλά…

Unknown είπε...

Καλησπέρα Μαράκι.

Νομίζω ο άνθρωπος κρίνεται και αντιμετωπίζεται σαν σύνολο, και από τον εαυτό του και από τους άλλους...Και το τι δίνεις, συνήθως αυτό παίρνεις. Δηλαδή ο άλλος είναι ο καθρέφτης μας αλλά αυτός ο καθρέφτης αντανακλά πάντα αυτό που έχουμε δώσει εμείς...

Και ο καθένας μας βλέπει κυρίως με την ψυχή του, τόσο όσον αφορά στο τι βλέπει στον καθρέφτη του, όσο και το τι βλέπει στα μάτια του άλλου...Δηλαδή ο ανασφαλής ανασφάλεια θα εισπράττει από παντού, γιατί αυτό εκπέμπει και στους άλλους, και αυτός που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του δεν νομίζω να δεχτεί αντίθετη άποψη από τους γύρω του...Ακόμα και αν η ψυχή του είναι στο κενό, ο καθρέφτης του λίγη αξία θα έχει, είτε ο πραγματικός είτε ο ανθρώπινος...

maxforeigner είπε...

Καλησπέρα Μαρία. Τα είπαν όλα οι άλλοι. Δεν έμεινε κάτι να πω. Συμφωνώ βέβαια πως σημασία έχει ο εσωτερικός μας κόσμος, η ψυχή μας. Όμως, ας μη ξεχνάμε πως : "Η ομορφιά είναι το καλύτερο διαβατήριο". Δυστυχώς, αυτό ισχύει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
-- Και βεβαίως θα επισκέπτομαι τακτικά την ιστοσελίδα σου.

Ανώνυμος είπε...

Η ματαιοδοξία δεν είναι τυχαία ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα!
Και όσο ο ματαιόδοξος αυτοθαυμάζεται μπροστά στον καθρέφτη, γύρω του συμβαίνουν διάφορα που αδυνατεί να τα παρατηρήσει.
Και καλά και κακά.
Ένα πολύ κακό είναι το ότι πατώντας πάνω στη ματαιοδοξία του, αυτοί που θέλουν να τον βλάψουν το κάνουν με φοβερή ευκολία!
Όπως το μύθο του Αισώπου με τον κόρακα(που κράταγε στο στόμα του το τυρί) και την αλεπού.
"Τι ωραία που τραγουδάς κόρακα! Τραγούδα λίγο να σ' ακούσω!"
Καλησπέρα Μαρία μου :)

marianaonice είπε...

Kαθρέφτης μας τα παιδιά μας και οι αγαπημένοι μας άνθρωποι!
Απίθανο!!

Τα άλλα όλα είναι ματαιοδοξία και μόνον!!
Καλή χρονιά Μαρία!

Phivos Nicolaides είπε...

Μου θύμισες αυτό που τόσο εύστοχα είχε πει και γράψει ο Νίκος Δήμου, για μας τους Νεοέλληνες όταν κοιτάμε στον καθρέφτη...

Kaveiros είπε...

Δε το είχα δει ποτέ έτσι το θέμα!!

Eleni Dafnidi είπε...

Η ίδια η γη είναι ένας καθρέφτης των ανθρώπων. Και δες πως την καταντήσαμε. Όλα όσα βλέπουμε μπροστά μας αντανακλούν το πρόσωπο, τον εαυτό, τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Η εικόνα μας δεν θα έλεγα ότι είναι και η καλύτερη αυτή τη στιγμή...
Ουφ, δεν ήθελα να ξεκινήσω τόσο δυσοίωνα μα έλα που έπεσα σε αυτή την ανάρτηση...
Καλή χρονιά Μαράκι μου. Ο νέος χρόνος να σου γεμίσει τη ζωή με ό,τι επιθυμείς!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Αν τα παιδιά μας και οι αγαπημένοι μας είναι οι καθρέφτες μας,τότε νοιώθω πραγματικά πολύ όμορφη!!
Και σκέψου ότι είμαι από τα άτομα που δεν έχω και δεν είχα ποτέ την παραμικρή ωραιοπάθεια!
Τυχεροί όσοι μπορούν να διακρίνουν την πραγματική ομορφιά που κρύβει μέσα του κάποιος. Πόσοι όμως είναι αυτοί?? Πόσοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν παρά μόνο την εξωτερική επιφάνεια, αδιαφορώντας για την αλήθεια που κρύβει μέσα του ο καθρέφτης??
Φιλάκια Μαράκι μου, καλό βράδυ:)

"ζαχαρούλα.." είπε...

δυσεύρετη η ειλικρίνεια στις μέρες μας Μαράκι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mariela είπε...

Πόσο συμφωνώ μαζί σου, και πόσο αγαπώ εκείνους τους άλλους,
τους "πραγματικούς καθρέφτες"
για οτιδήποτε θέλουν να μας δείξουν....
Ακόμα κι όταν μου λένε πως κάπως ασχημη μοιάζω τελευταία, πάλι τους αγαπώ γιατί με επαναφέρουν εκεί που πραγματικά είμαι...

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις πολλές φορές αναρωτιέμαι, πως γίνεται όλοι οι άνθρωποι να έχουμε ακριβώς τις ίδιες ανάγκες και πάντα να είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις. Ισως να έχει να κάνει με το θέμα που αναφέρεις αυτό. Ισως επειδή ξεχνάμε ότι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε καταρρέει, όταν κάποιος από τους ανθρώπους που αναφερόμαστε μιλάει σε έναν τρίτο για μας. Εκεί είναι όλη η αλήθεια. Στο πως μας βλέπουν οι άλλοι. Κι αυτό όχι αλαζονικα, αλλά γιατί οι άλλοι βλέπουν πάντα αυτό που αφήνουμε να δουν. Γι αυτό και είναι και ο μόνος δρόμος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Η κοινωνική συναναστροφή. Με ανοιχτά μάτια για τα λάθη μας. Αυτά πρέπει να βελτιώσουμε. Τα προτερήματα μας έτσι κι αλλιώς εκτιμούνται κι αν όχι δεν παύουν να υπάρχουν.

Καλή χρονιά ξανθούλα μου

Maria Tzirita είπε...

Αλικάκι πονηρό, ποιόν σου θύμισα, ποιόν σου θύμισα;;; Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Ασπούλα μου, στο κοιτάω μπροστά φαινόμουν θεόχοντρη, έτσι μου είπαν! Αλλά δεν κολλάω εγώ σ'αυτά, έτσι κι αλλιώς προτιμώ την λάμψη μέσω των γραπτών, όπως είπες! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Λίλυ μου, τελικά έχεις πολύ δίκιο. Κι αυτή είναι μια πτυχή που δεν είχα εξετάσει. Μ'αρέσει που το διανθίσαμε το θέμα και σ'ευχαριστώ γι αυτό! Πολλά γλυκά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Mike, διαβατήριο ναι, αλλά για ποιό πράγμα1 Όχι για ταξίδι διαρκείας, αυτό είναι σίγουρο... Φιλιά και σ'ευχαριστώ!

Maria Tzirita είπε...

Λίλιθ μου, σοφός ο Αίσωπος, βρίσκει εφαρμογή και στις μέρες μας! Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Μαριαννάκι μου, τα παιδιά μας ειδικά 100%! Φιλιά πολλά και σε σένα!

maxforeigner είπε...

Καλησπέρα αγαπητή Μαρία. Είπα πως η ομορφιά είναι το καλύτερο διαβατήριο και ισχύει στη καθημερινότητα μας. Ένας/μία ωραίος/ωραία και περιποιημένος/περιποιημένη, βρίσκει ευκολότερα εργασία! Ακόμα και με λιγότερα προσόντα!! Αλλά και στις καθημερινές μας συναναστροφές είναι ολοφάνερη η διαφορετική συμπεριφορά στους ωραίους/ωραίες. Έτσι είναι, το θέλουμε ή όχι. Όμως αναμφίβολα, κάποιος/κάποια που έχει εσωτερική ομορφιά/λάμψη, αυτό εκπέμπεται στην όψη του/της και συμπληρώνει/ βελτιώνει την ολοκληρωμένη εικόνα του/της.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα φιλενάδα
Διαφώνώ λίγο μαζί σου!!!! Εγώ προσωπικά νοιώθω ομόρφα όταν είμαι ΚΑΙ εξωτερικά όμορφη και περιποιημένη. Παίρνω θάρρος και δύναμη και νοιώθω ότι μπορώ να καταφέρω πολλά πράγματα. ΄Ισως να φταίνε οι καιροί που έχουμε γίνει έτσι....Συμφωνώ όμως και με όσους είπανε ότι ο πραγματικός καθρέφτης είναι τα παιδιά και η συνείδησή μας.

Φιλιά
Γιάννα

faraona είπε...

""""Έχετε δει ανθρώπους που θέλουν συνεχώς να φωτογραφίζονται με αυταρέσκεια, ψάχνοντας την τέλεια πόζα; Σίγουρα έχετε. Σκεφτείτε τους, φέρτε τους στο μυαλό σας και θα νιώσετε τη βαθιά δυστυχία που έχουν μέσα στην ψυχή τους. Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν την αντιλαμβάνονται - που είναι και το πιθανότερο."""""


EΔΩ ΛΕΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΛΟ
ωωωωωωωωωωωωωωωωωχχχχχχχχχχχχχχ!!!!
Πονανε οι αλήθειες σου φιλενάδα ....άραγε καταλαβαινουν καποιοι η καποιες τι ακριβως θίγεις????????

Σε χαιρομαι Μαρακι στην μεταβατικη εποχη που περνας ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ...μπραβο σου κουκλα μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Maria Tzirita είπε...

Φοίβο αγαπημένε, τι είχε πει; Δε θες να το καταθέσεις;...

Maria Tzirita είπε...

Κάβειρε, έυκαιρία να το δεις κι έτσι! Ποτέ δεν είναι αργά!

Maria Tzirita είπε...

Καλώς την Ελένη μου! Καλή χρονιά να έχουμε καλή μου, με υγεία, αγάπη κι αισιοδοξία ν'αλλάξουμε τα κακώς κείμενα! Να μην ντρεπόμαστε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη! Φιλάκια πολλά, μου έλειψες!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, κάνεις πολύ καλά και νιώθεις όμορφη, το ξέρω ότι είσαι κι ας μη σε εχω δει ποτέ - δεν είναι σπουδαίο αυτό; Χίλια φιλιά κούκλα μου!

Maria Tzirita είπε...

Ζαχαρούλα μου, αγαπημένη μου, δυσεύρετη γι αυτό κι όταν την βρίσκω την εκτιμώ τόσο πολύ! Φιλάκια κοριτσάκι όμορφο!

stalamatia είπε...

Ο καθρέφτης της εξωτερικής εμφάνισης και ο καθρέφτης της ψυχής ,κρίμα που μερικοί κρύβουν καλά τον καθρέφτη της ψυχής.

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ είναι άραγε τυχαίο που μέσα από ένα παραμύθι βγήκε η εικόνα του ομιλούντα καθρέφτη; Όχι βέβαια. Είναι ίσως η εικο΄να του ασυνείδητου, είναι όλα όσα δεν τολμήσαμε να πούμε μα βρίσκονται εκεί και μας τριβολίζουν το μυαλό. Ένιωσα αυτήν την εγγραφή σαν προάγγελο του "Μάτια μου" και αν κρίνω από το επίπεδο του λόγοθ αλλά και τα θεμελιώδη ερωτήματα που θέτεις, πρέπει να είανι πολύ ππολύ ψαγμένο το δεύτερο βιβλίο σου. Αναμένουμε λοιπόν...

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η αναρτηση σου μου θύμησε ένα ποίημα του Γιάννη Υφαντή που λέει
Κοίταξα στον καθρέφτη-ήλιο
για να δω
το πρόσωπο μου.
Αλλ αδύνατον.
Αυτή ,
αυτή η λάμψη μου.

Τότε κατάλαβα
γιατί είμαι τόσο μόνος.

Σε καληνυχτώ καλή μου,οι αναρτήσεις σου είναι η μία καλύτερη απο την άλλη...

Maria Tzirita είπε...

Μαριέλα μου, πόσο συμφωνώ μαζί σου... Φιλάκια καλή μου, καλημέρα!

Maria Tzirita είπε...

Freedula μου γλυκιά, καλώς μου ήρθες και φέτος! Καλή χρονιά γλυκιά μου, με πολλούς πραγματικούς καθρέφτες! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Mike, δε θα διαφωνήσω, γι αυ΄το μίλησα και παραπάνω για προσεγμένη εμφάνιση. Η καλαισθησία είναι άλλο πράγμα και το "καλάμι" ένα εντελώς διαφορετικό! Όλα τα πράγματα έχουν τα όριά τους. Κανενας δεν κατακρίνει την ομορφιά, όλοι την θαυμάζουμε, το θέμα που θίγω εδώ όμως είναι το να επαναπαύεσαι σε αυτήν και να μη φροντίζεις τον εσωτερικό σου κόσμο, Για όσους έχουν και τα δυο, και εμφάνιση και μεγαλείο ψυχής, είναι το τέλειο πακέτο! Καλημέρα σου!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου, νομίζω η απάντηση που έδωσα αμέσως πιο πάνω στον Μάικ, σε καλύπτει απόλυτα! Μην μπερδεύουμε τα πράγματα, κανείς δεν κατακρίνει την ομορφιά - την παγίδα της θέλουμε ν'αποφύγουμε!
Καλημέρα καλή μου, καλή Κυριακή!

Maria Tzirita είπε...

Φαραωνίτσα μου, χείμαρρος είσαι! Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν, θεωρώ πως όχι, αλλά δεν πειράζει - αρκεί που καταλαβαίνουμε εμείς! Κι εγώ με χαίρομαι (χα,χα) κι όλο περισσότερο πιστεύω πως τίποτα δε γίνεται τυχαία. Ότι περνάμε στη ζωή, μαθήματα πολύτιμα κι ακριβοπληρωμένα! Φιλάκια και καλημέρες!

Maria Tzirita είπε...

Σταλαματιά μου, όσο κι αν θέλουμε να τον κρύψουμε, κάποτε φανερώνεται. Κι αν είμαστε άσχημοι στην ψυχή, όσο όμορφοι κι αν είμαστε στη φάτσα, όσοι μας κοιτούν απέχθεια θα νιώθουν....
Καλή σου μέρα κουκλίτσα!

Maria Tzirita είπε...

Νίκο, είναι κατά κάποιο τρόπο προάγγελος του "Μάτια μου", αν και δεν το σκέφτηκα καθόλου έτσι όταν το έγραφα. Προέκυψε από προσωπική, πρόσφατη, εμπειρία. Και πάλι λέω, κοίτα σύμπτωση με τα βιβλία μας: Καθρέφτη δεν έχει κι ο τίτλος του δικού σου βιβλίου που αναμένουμε;...
Καλημέρα και καλή Κυριακή στην όμορφη Νίσυρο!

Maria Tzirita είπε...

Γεωργία μου φοβερό το ποίημα, πράγματι! Καλημέρα καλή μου και σ'ευχαριστώ - για όλα!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Από τις πιο ωραίες αναρτήσεις αυτή Μαράκι μου!!!

Όμως ... Έχω κάποιες διαφωνίες. Καλά όλα αυτά, αλλά ... Όταν πας να πιάσεις μια δουλειά... χεστήκανε για τον εσωτερικό σου πανέμορφο κόσμο.
Το έξω βλέπουνε, αυτό που σου δείχνει ο καθρέφτης κάθε πρωί. Όταν βγεις ραντεβού ... δεν βάζεις τα ψυχικά σου χαρίσματα σε δίσκο για να μπορεί να τα δει ο άλλος, που στο κάτω κάτω επίσης χέστηκε, γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει ... Είναι ... Κάπου να τον ... "ακουμπήσει". Σου φαίνεται σκληρό αυτό που λέω; κι όμως... ξέρεις ότι είναι η αλήθεια. Όλοι το ξέρουμε!!!
Μου αρέσει λοιπόν, που όταν κοιτάζω στον καθρέφτη που κρεμιέται στον τοίχο, βλέπω ένα όμορφο πρόσωπο και λέω ... Γεια σου ομορφιά μου, είσαι κούκλα.
Λατρεύω που με λατρεύουν οι φίλοι μου, που με αγαπάνε οι γνωστοί. Μου αρέσει που άγνωστοι, μου χαμογελούν επειδή τους αρέσει το καθαρό μου βλέμμα.
Και φυσικά ... Φουσκώνω σαν παγόνι που τα παιδιά μου είναι παράδειγμα και υπόδειγμα για τους άλλους.

Με λίγα λόγια ... Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Ομορφιά εσωτερική, και εξωτερική.
Πιστεύω πως ένας άσχημος εξωτερικά άνθρωπος, δεν μπορεί να έχει καλλιεργήσει εσωτερική ομορφιά, γιατί νιώθει στέρηση και ίσως κακία και μίσος για τους... Όμορφους.


Σε φιλώ με αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

Μα είδες κάτι συμπτώσεις, βρε Μαρία; Αλήθεια πώς νιώθεις τώρα που περιμένεις το δεύετρο βιβλ΄΄ιο σου; ΄λαλαξαν καθόλου τα συναισθήματα αναμονής; Εγώ νιώθω πως τώρα βγαίνει το πρώτο και η αγωνία μου είναι διπλάσια γιατί πάντα με το δεύτερο βιβλίο πρέπει να αποδείξει κανείς ότι δεν είναι συγγραφέας του ενός βιβλίου, του ενός θέματος κλπ κλπ.

Maria Tzirita είπε...

Ξυπολυτούλα μου, είσαι από αυτούς που παρεξήγησαν το μήνυμα της ανάρτησής μου; Ποιός μίλησε γι ασχήμια αγάπη μου; Ξαναδιάβασέ το προσεχτικά και διάβασε και τις απαντήσεις μου στα σχόλια και θα καταλάβεις καλά τι εννοώ. Όσο για εκείνους που αδιαφορούν για τα ψυχικά χαρίσματα και κοιτάνε μόνο την εμφάνιση, αξιολύπητοι είναι κι αξιολύπητοι κι εμείς αν τους δώσουμε περισσότερη αξία απ'όση έχουν. Σιγά μην τους κάνω και πρότυπο... Φιλάκια φιλενάδα μου!

Maria Tzirita είπε...

Νίκο, θα σου απαντήσω, αν και θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε εκτενέστερα μετά την έκδοση των βιβλίοων κι ευελπιστώ στις παρουσιάσεις τους από κοντά! Έχω την αγωνία που περιέγραψες, ακριβώς γιατί υπάρχουν αναγνώστες που έχουν πλέον απαιτήσεις από μένα και ελπίζω να τους δικαιώσω. Αυτή είναι η αγωνία μου. Καλώς ή κακώς, το Παιδί της Αγάπης έθεσε τον πήχυ ψηλά και το ερώτημα που με καίει είναι : θα αρέσει το δεύτερο βιβλίο όσο άρεσε το πρώτο; Τα περνάς και τα ξέρεις, είμαι σίγουρη... Φιλιά!