9 Φεβ 2009

Μα πώς είσαι έτσι ρε μαμά;...

11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ "ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ"!
ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ!





Μα πώς είσαι έτσι ρε μαμά;...

Η ώρα 8 παρά τέταρτο το πρωί ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου, με τόσο θόρυβο, που ούτε κι όταν την κλείνω νευριασμένη δεν κάνει! Ποιό πρωί θα με ρωτήσετε; Μα κάθε πρωί! Είναι το εγερτήριό μου, η κορούλα μου, το σπλάχνο μου, που έρχεται να με ξυπνήσει για να την πάω στο σχολείο. Αυτό το παιδί, από βρέφος ακόμα, λες και το έχει σκοπό της ζωής της να μου κόβει τον γλυκό τον ύπνο...

- Μαμά, ξύπνα! Μου φωνάζει από την πόρτα. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να έρθει να με χαϊδολογήσει, όπως έκανα εγώ τόσα χρόνια, κάθε πρωί που οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι και την ξυπνούσα εγώ για το σχολείο. Κάνε παιδί να δεις καλό, που λέει κι ο λαός.

Τώρα θα μου πείτε, ολόκληρη κοπέλα 17 χρονών, εσύ την πας σχολείο; Ναι, την πάω, γιατί το σχολείο της είναι μακριά κι αν πρέπει να πάει με το λεωφορείο θα πρέπει να ξυπνάει μισή ώρα νωρίτερα. Και δε θέλει. Κι αφού εγώ, λέει, δε δουλεύω κι όλη μέρα κάθομαι, λέει, ας την πηγαίνω τουλάχιστον στο σχολείο. Όλα τ'άλλα που κάνω (βλ. σπίτι, μαγείρεμα, ψώνια, πλύσιμο ρούχων, σιδέρωμα κλπ. ανθυγιεινά) δεν πιάνονται!

Συμφώνησα λοιπόν να την πηγαίνω κάθε πρωί και να την παίρνω κάθε μεσημέρι. Αλλά αυτό το πρωί δύσκολο βρε παιδάκι μου. Διότι εγώ ξενυχτώ καμιά φορά. Με πιάνει ο οίστρος μέσα στη νύχτα και γράφω. Εκεί με πιάνει, τι να κάνω; Να σκεφτώ ότι πρέπει να κοιμηθώ γιατί την επόμενη έχω σχολείο; Γράφω μέχρι που κλείνουν τα μάτια μου. Τα οποία κλείνουν βέβαια κάποια στιγμή - το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι δεν ανοίγουν το πρωί!

Παρ'όλα αυτά, μετά το τρίτο "άντε σήκω ρε μαμά!", σηκώνομαι. Το μητρικό μου ένστικτο είναι ισχυρό και ξεπερνάει τη νύστα μου. Κι όπως είμαι από τον ύπνο, βάζω τα παπούτσια μου, ρίχνω το παλτό μου, παίρνω τα κλειδιά μου και πάω στην πόρτα. Εκεί με περιμένει το λουλούδι μου.

Ντυμένο κομψά, χτενισμένο, με ελαφρύ μακιγιάζ και μαλλί στην τρίχα. Ώρες ώρες πιστεύω πως δεν κοιμήθηκε καθόλου όλο το βράδυ, εκεί στην πόρτα πρέπει να στεκόταν από την προηγούμενη. Δεν είναι δυνατόν άνθρωπος που μόλις έχει ξυπνήσει να έχει αυτή την όψη και τόση φρεσκάδα. Αποκλείεται.

Μπαίνουμε στο ασανσέρ και καταλαβαίνω πως με κοιτάει έντονα. Την κοιτάω κι εγώ καθώς κατεβαίνουμε κι αντιλαμβάνομαι μια πλήρη αποδοκιμασία στο βλέμμα της. Και τότε μου το λέει: "Ρε μαμά, πώς είσαι έτσι;"

"Πώς είμαι παιδί μου;", της απαντώ και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Και βλέπω κάποια να με κοιτάει, που σας ορκίζομαι, δε μπορεί να είμαι εγώ.

Φανταστείτε θέαμα. Νυχτικό ή πυζάμα (αναλόγως τη θερμοκρασία και τα κέφια μου) από κάτω. Από πάνω παλτό, μακρύ, αλλά όχι τόσο ώστε να κρύβει το παντελόνι της πυζάμας. Κάτω κάτω πόδια γυμνά με παπούτσια μπαλαρίνες, βολικά στην οδήγηση μεν, απαίσια στο μάτι δε. Και πάμε στο αποκορύφωμα. Το κεφάλι. Τα μαλλιά τόσο ανακατεμένα, λες και πέρασε τυφώνας από πάνω τους. Τα μάτια μισόκλειστα και μουτζουρωμένα από το χθεσινό μακιγιάζ που ως συνήθως δεν καθάρισα καλά πριν κοιμηθώ. Το σύνολο δεν το χαρακτηρίζω, το αφήνω στη φαντασία σας.

Μέχρι να μπούμε στο αυτοκίνητο, σουλουπώνω τα μαλλιά μου με τα χέρια μου και βάζω τα μεγάλα γυαλιά ηλίου - ξέρετε από εκείνα που φοράνε οι σταρ για να μην τους αναγνωρίζουν οι παπαράτσι. Λέω πάντα την ίδια ατάκα, την ώρα που βγαίνω από το γκαράζ: "Ε, καλά, δε θα με δει κανείς" Η κόρη μου κουνάει το κεφάλι της με αυτή τη χαρακτηριστική κίνηση που σημαίνει: δεν πας καλά και βάζει το ράδιο στη διαπασών. Και τραγουδάει. Δυνατά. Θεεέ μου, πού τη βρίσκει τόση ενέργεια;...

Αυτά συμβαίνουν κάθε πρωί. Εκτός κι αν έχω κάποια πρωινή δουλειά, οπότε σηκώνομαι κι εγώ νωρίτερα, προλαβαίνω να πιω καφέ και να ετοιμαστώ και να πάω το παιδί μου στο σχολείο με μια αμφίεση αξιοπρεπή. Σήμερα όμως συνέβη κάτι διαφορετικό. Κάτι που θ'αλλάξει τις ζωές μας για πάντα....

Φτάνοντας στο σχολείο, με την γνωστή περιβολή του τριωδίου, κάποιος άλλος γονιός που επίσης έφερνε το παιδί του στο σχολείο - και προφανώς επίσης νύσταζε - με χτύπησε με το αυτοκίνητό του. Μη φανταστείτε κανένα τρακάρισμα σοβαρό. Ίσα που με ακούμπησε με τον προφυλακτήρα. Ο άνθρωπος όμως αιστάνθηκε την υποχρέωση να βγει από το αυτοκίνητό του και περίμενε πως θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Αμ δε!

Η κόρη μου μού έριξε ένα προειδοποιητικό βλέμμα αρχικά και στη συνέχεια, όσο τον έβλεπε να πλησιάζει στο παράθυρό μου, είπε "μην τολμήσεις να βγεις έτσι έξω! θα σε δουν οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές μου σ'αυτά τα χάλια! θα πρέπει ν'αλλάξω σχολείο μετά!" Και λέγοντας αυτά, βγήκε από το αυτοκίνητο κι εξαφανίστηκε μέσα στο σχολικό κτίριο.

Ψυχραιμία, είπα. Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα τον ευγενέστατο κύριο που στεκόταν απέξω με απολογητική διάθεση. Κατέβασα το παράθυρο και του χαμογέλασα. Σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

"Καλημέρα σας"

"Καλημέρα κυρία μου, χίλια συγνώμη, σας χτύπησα, ήμουν αφηρημένος, δε νομίζω να έγινε ζημιά πάντως, δε βλέπω κάτι, ελάτε όμως να δείτε κι εσείς"

"Δεν πειράζει καλέ, σας πιστεύω!"

"Μα πώς; Δε θέλετε να δείτε; Εγώ είμαι πρόθυμος να σας δώσω τα στοιχεία μου, αν έχει γίνει κάποια ζημιά...."

"Όχι, όχι, δεν πειράζει! Βιάζομαι ξέρετε, πρέπει να πάω στη δουλειά μου!"

Αυτό ήταν. Ο άνθρωπος άλλαξε ύφος με μιας, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, όπως καθόμουν στο κάθισμά μου και μου είπε, με εκείνο (τ'ορκίζομαι, εκείνο), το ίδιο ύφος που είχε λίγο νωρίτερα η κόρη μου μέσα στο ασανσέρ:

"Στη δουλειά σας;... Έτσι;...."

Περιττό να σας πω ότι έβαλα μπρος κι έφυγα, αφήνοντάς τον άναυδο στη μέση του δρόμου. Ελπίζω να μην πήρε τον αριθμό μου και να με καταγγείλει για αγένεια, γιατί θα είναι και κρίμα. Είμαι πολύ ευγενική σαν άνθρωπος, αλλά μόνο όταν είμαι ντυμένη κανονικά! Αν τον ξανασυναντήσω στο σχολείο, θα του το εξηγήσω...

121 σχόλια:

Κώστας Καρακάσης είπε...

Όλη η τρυφερότητα της αιώνιας Μάνας στο παιδί της...!
Πως φαίνεται ο συγγραφέας πίσω από την μικρή αυτή αφήγηση....!
Κάντο λοιπόν βιβλίο.
Μάνα-κόρη.
Δεσμοί αγάπης και όχι μόνο.
ΜΠΟΡΕΙΣ...

Maria Kat είπε...

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Συγνώμη που γελάω Μαράκι μου αλλά η κόρη σου είναι πραγματικά: "κλασσική έφηβη"!!!
Απίστευτη!!! Εγώ πάλι μέχρι και το λύκειο ξυπνούσα πάντα μετά τη μαμά, στο λύκειο την άφηνα και κοιμόταν αφού με πήγαινε ο μπαμπάς στο σχολείο. Πάντως εκτός άν έχει πάει το βράδυ σε τίποτα μπουζούκια ή κανένα γλέντι, μετα τις 9 δεν κοιμάται η άτιμη. Λες κι έχει βιολογικό ρολόι κ αντι για ξυπνητήρι έχει ελατήριο.ΝΤΟΙΝΓΚ!! και όρθια η μαμά!!!!! Χαρά στο κουράγιο της :P

Yannis Kapnidis είπε...

Νομίζω ότι πρέπει να αισθάνεσαι ο εαυτός σου σε κάθε περίπτωση, με η χωρίς τα καλά σου ρούχα. Λες και δε θα καταλάβαινε κανείς τη νύστα σου πρωί πρωί. Λες και δεν θα τους είχε συμβεί το ίδιο ποτέ.

Πάντως, ακόμη και που αισθάνθηκες άσχημα για τα ρούχα, για τον άνθρωπο που τον άφησες σύξυλο, για την κόρη που δεν ενέκρινε τα την περιβολή, αντιμετώπισες τα πάντα με χιούμορ, κι αυτό είναι πολύ καλό!

Και στο κάτω κάτω, σιγά μη σκάσουμε και για το τι θα πουν οι άλλοι για τα ρούχα μας! Σωστός; Εγώ απέναντι από το σπίτι μου έχω ένα καφέ στο οποίο συχνά παίρνω πρωινό. Με έχουνε δει και στα καλά μου, με έχουνε δει και στα κακά μου: με ξέρουν πλέον. Όποτε τους αρέσω, καλώς. Όποτε δεν τους αρέσω γιατί είμαι μισο-μπυτζαμάτος, πάλι καλώς: ας πρόσεχαν να κοιτούσαν αλλού όταν έμπαινα!

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι, με έκανες και γέλασα!!!

Την δικιά μου εγώ την ξυπνάω. Πρώτα ξυπνάει ο άντρας μου, που ξυπνάει εμένα, που ξυπνάω το παιδί!!!

Και είμαστε σπορτίβ και οι δύο, (μαμά και κόρη).Ούτε στην τρίχα, ούτε και τελείως να-μην-μας-βλέπει κανείς.

Καλή σας εβδομάδα και με λιγότερα ξενύχτια, αφού έχεις σχολείο το πρωί!!!

Ανώνυμος είπε...

Το πόσο γέλασα δεν λέγεται!! απολαυστικότητο το κειμενό σου!
κάπως έτσι είμαι εγω τα Σάββατα που θέλω να κοιμηθώ λίγο αλλά τα βλαστάρια μου, όλο και κάπου θέλουν να τα πάω γιατί βαριούνται να πάνε με το λεωφορείο.!!! αχ εμεις οι μανούλες !!!
Ξερεις πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι αν συμβεί κάτι δεν γίνεται να κατέβω απο το αυτοκίνητο - λόγω περιβολής !!! αστα φρίκη Μαράκι μου, φρίκη.

. είπε...

Χαχα! Αν ήξερες καλή μου πόσο σε νοιώθω! Μέχρι πριν 3 χρόνια το ίδιο ακριβώς μαρτύριο με σένα βίωνα.
Μέχρι που έβγαλαν και οι δυο μαζί δίπλωμα, η μεγάλη με το που έπιασε δουλειά πήρε δικό της αυτοκίνητο, η μικρή που έχει τη σχολή της, παίρνει το δικό μου αποκαλώντας το "δικό της" και ξεμένω εγώ από αυτοκίνητο.

Αλλά τέλος πάντων και συ βρε πουλί μου γιατί δε κοιμάσαι με τα ρούχα ώστε το πρωί να είσαι έτοιμη προς αναχώρηση; :P

Καλή σου εβδομάδα!

barel είπε...

Κοίτα Μαρία να δεις μια φορά ξέχασες τη πυζάμα και έγινε ατύχημα. Τι σου είναι η τύχη καμιά φορά.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Αν κατάλαβα καλά, από το ύφος της γραφής, όλα άρχισαν να πηγαίνουν και πάλι καλά στη ζωή σου και αυτό είναι πάρα πολύ καλό, αλλά θα σου πω και κάτι, ως γνωστόν εγώ ειμαι η Λένα και τα λέω...τσεκουράτα! Πρόσεξε Μαράκι. Είσαι ευαίσθητη και παρορμητική και δίνεις εύκολα στους άλλους τα όπλα για να σε χτυπήσουν. Είσαι ώρες -ωρες διάφανη και αυτό δίνει το πλεονέκτημα.... αυτή τη φορά κάνε παιχνίδι με τους δικούς σου όρους....
Υ: ΤΟ κείμενο απολαυστικό, αλλά μια παρατήρηση! Μάθε να ξεβάφεσαι σωστά! Κάνεις ζημιά στο δέμα σου κοριτσάκι μου! Όσο για το κοριτσάκι σου.... υπάρχει το παλιό σοφό ρητό: "Εδώ που είσαι ήμουνα, εκεί που είμαι θά ρθεις!"

dyosmaraki είπε...

Χα χα χα

θα ήθελα να ήμουν από μια πλευρά να έβλεπα το απορημένο ύφος τους κυριούλη...

Δύσκολο το πρωϊνό ξύπνημα ιδιαίτερα αν έχεις ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ...

Καλή εβδομάδα εύχομαι

Ανώνυμος είπε...

EISAI.....ΑΠΙΘΑΝΗ...ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΛΕΣ ΚΙ ΕΒΛΕΠΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ!!!!ΧΑΧΑ!!

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΤΗΜΕΛΗΤΟΣ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΥ ΒΙΑΣΤΙΚΑ...ΕΜΕΝΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΜΟΚΑΣΙΝΙ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΚΙΤΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ..ΧΑΧΑ!!ΦΟΒΕΡΟ ΘΕΑΜΑ!!!ΦΑΝΕΛΑΚΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΠΟΥΦΑΝ!!ΧΑΧΑ!!!

ΦΙΛΙ ΓΛΥΚΟ ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΣΕ ΣΤΕΛΝΩ!!!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Έπρεπε να του απαντήσεις : ¨Ε ναι έτσι, είμαι βλέπετε δοκιμάστρια στρωμάτων¨
Να σου πω θέλω μια φωτό, έχω ένα ανιψάκι που δεν τρώει. Φιλάκια.

Ανώνυμος είπε...

Καλό μεσημέρι Μαρία μου
Τρελλή και ξεκαρδιστική η ιστόρια σου (σαν εσένα!!!) Κάπως έτσι είμαστε όταν δεν έχουμε να πάμε δουλειά αλλά έχουμε να πάρουμε παιδιά στο σχολείο. Εγώ κυκλοφορώ σαν εσένα κάθε Σαββάτο πρωί και ακούω ότι άκουσες και συ!!!! Εσύ όμως τελειώνεις σε λίγο, εμείς, δημοτικό, γυμνάσιο......έχουμε δρόμο!!!

Φιλάκια
Γιάννα

Maria Tzirita είπε...

Κύριε Κώστα μου, δεν έχω δοκιμαστεί στο ευθυμογράφημα, μπορεί κάποτε να το δοκιμάσω! Ευχαριστώ για τη συμβουλή και πάνω πα'όλα για την αγάπη σας! Σας φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Αχ Μαράκι μου, όσο περνάνε τα χρόνια έτσι γίνεται, κοιμόμαστε και ξυπνάμε με τις κότες! Εμένα πάντως αν μ'αφήσεις το πρώι κοιμάμαι πολύ ευχαρίστως και μετά τις 9! Σε γλυκοφιλώ καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννη μου, η αλήθεια είναι πως δε θα τολμούσα ποτέ να πάω με την πυζάμα σε καφέ! Αλλά μετά απ'αυτό που μου έτυχε, ούτε μέχρι τη γωνία δε θα πηγαίνω πια! Άσε που η κόρη μου μου είπε και το άλλο, όταν την πήρα το μεσημέρι απ'το σχολείο και της διηγήθηκα τη συνέχεια της ιστορίας: "εγώ ήθελα να ήταν κανένας αναγνώστης σου και μόλις του έδινες τα στοιχεία σου να σου έλεγε - μα η Τζιρίτα η συγγραφέας είστε; - κι εκεί να έχανε πάσα ιδέα ο άνθρωπος και να μην ξαναδιάβαζε βιβλίο σου ποτέ!!..."
Σε φιλώ Γιάννη μου και σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!
Καλή μετακόμιση αύριο!

Maria Tzirita είπε...

Λίλυ μου, αγαπούλα μου, χαίρομαι που γέλασες, αυτό ήθελα άλλωστε, γιατί κι εγώ γέλαγα πολύ μ'αυτό που έπαθα! Όσο για τα ξενύχτια, δεν το βλέπω να κόβονται, αλλά δεν πειράζει γιατί είναι για καλό! Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Μαρία Μπ. καταρχήν σε καλωσορίζω στο μπλογκόσπιτό μου! Και το σάββατο τα τραβάς εσύ πουλάκι μου αυτά; Α, όχι! Όλα κι όλα! Το σαβ/κο μας ανήκει, δεν πρέπει να μας ξυπνάει κανείς! Λέω ν'αλλάξουμε περιβολή από αύριο, γιατί πραγματικά δεν ξέρεις τι μπορεί να μας συμβεί, τι λες; Φιλιά πολλά Μαράκι μου!

Maria Tzirita είπε...

Ανασαιμιά μου, ένα χρόνο ακόμα, από του χρόνου ας παίρνει κι η δική μου το αυτοκίνητο να πηγαίνει όπου θέλει! Όσο για την ιδέα σου...μμμ... δεν είναι κι άσχημη! Θα το δοκιμάσω! Σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Barel μου, η αλήθεια είναι ότι δεν την ξέχασα, μην τα λέμε κι όπως τα θέλουμε! Μήπως να μου έκανες ένα σκετσάκι γι αυτή την ιστορία; Είμαι σίγουρη ότι θ'αποτελέσει έμπνευση για σένα το θέαμα που παρουσίαζα! Τι λες;...

Maria Tzirita είπε...

Δυοσμαράκι μου, ναι, το ύφος του ήταν όλα τα λεφτά! Φιλάκια κοριτσάκι μου, καλή σου βδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Παπαρουνάκι μου, αν γέλασες που το διάβασες, φαντάσου να το έβλεπες κιόλας! Οι άντρες είναι αλλιώς, παίρνουν άφεση, εμάς τις γυναίκες κρίνουν όταν είμαστε ατημέλητες! Δε βαριέσαι όμως, αυτοί είμαστε και σ'όποιον αρέσουμε, σωστά; Φιλιά πολλά καλή μου, καλή βδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Κηπουρέ, να συμπληρώσω στην ανάρτησή μου, εκτός από το "κάνε παιδιά να δεις καλό", και το "κάνε φίλους να δεις καλό;"??? Κάτσε να μου φτιάξει το σκίτσο ο Barel και θα στο στείλω για πάσα χρήση! Φιλάκια πολλά, να μου είσαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου, λίγο με ξέρεις, αλλά πολύ καλά μ'έχεις καταλάβει! Ναι, ομολογώ ότι μια δόση τρέλας την κουβαλάω! Καλό κουράγιο στην πορεία σου κι εσένα καλή μου, κοίτα να προμηθευτείς ωραίες πυζάμες και κομψά νυχτικά τουλάχιστον! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Λένα Μαντά, αδελφή μου, σε άφησα τελευταία, γιατί έχω πολλά να σου πω! Κι επειδή θίγεις διάφορα θέματα, θα σου απαντήσω με τη σειρά:
1) Ναι, όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή μου κι είμαι πολύ πολύ χαρούμενη!
2) Μπορεί να φαίνομαι ευαίσθητη κι ευάλωτη, αλλά να είσαι σίγουρη πως είμαι και τόσο σκληρή αν χρειαστεί, όσο κανείς δε φαντάζεται! Το πλεονέκτημα το έχω πάντα εγώ, γιατί οι άλλοι πάντα με υποτιμούν κι εκεί την πατάνε!
3) Το παιχνίδι είναι πλέον δικό μου!
4) Έχεις δίκιο, δεν ξεβάφομαι σωστά, θα το προσέξω αυτο το θέμα!
5) Για τα κοριτσάκια μας, ξέρεις καλά πως θα μας λείψει πολύ η εποχή που μας είχαν ανάγκη, όταν δε θα μας έχουν πια...
6) Το διάβασες το βιβλίο μου ή ακόμα; Θα μου βγάλεις πάλι την ψυχή, μέχρι την παρουσίαση δε θα σου πάρω κουβέντα;;;;
Σ'αγαπώ πολύ Λένα μου, φιλιά! Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!!

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Μαράκι μου να μην είμαι εκεί να απολαύσω την Αφροδίτη της Μήλου!!!!Φιλενάδα μου έχεις λείψει....Φιλούρες

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου δεν σε φτάνω στην τρέλλα σου με τις πυτζάμες!! Εγώ είμαι της φόρμας, της παντόφλας , άβαφτη και με μαλιά ανάκατα!!!!
΄Αλλαξες και πάλι φωτογραφία???? Την προτιμώ αυτή!!!!!!!!

Φιλάκια Γιάννα

eirini είπε...

χαχαχα!!!! Εμένα θα με πείραζε αν ήταν κανένας όμορφος! Άμα δεν ήταν δεν θα μου καιγόταν καρφάκι. Άστην κόρη σου να λέει... σε λίγα χρόνια θα σε καταλάβει!
Πάντως το να την πηγαίνεις στο σχολείο... δεν συμφωνώ! Άστην να ψηθεί!
Φιλάκια πολλά πολλά!!!

Υ.Γ. Λέγε... ήταν όμορφος;;; χαχα!

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Χαίρομαι για όσα μου λες γιατί δεν θέλω για κανέναν λόγο να σε ξαναδώ όπως εκείνο το βράδυ στο πάρτυ.....Αλλά για κανέναν λόγο όμως!!!!! Επιπλέον τα κοριτσάκια μας είναι πάντα μια χαρά μικρές ....τσούχτρες, όταν τις καβαλάει το τέρας της εφηβείας! Πού θα πάει θα περάσει! (Σαν αρρώστια δεν ακούγεται;) Όσο για το βιβλίο σου, δεν το διάβασα ακόμα, αρνήθηκα να το πάρω άδετο γιατί με παιδεύει πολύ και μ' εκνευρίζει ακόμα περισσότερο! Αλλά και πάλι με ξέρεις.... Δεν θα σου πω τίποτα μέχρι την παρουσίαση! Χίλια φιλιά ευτυχισμένη Μαρία!

Ανώνυμος είπε...

Mαρία, καλοτάξιδο το "ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ". Το ταξίδι να είναι μεγάλο και αλησμόνητο. Με αγάπη, Πασχαλία Τραυλού.

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρια μου καλησπερα.Εκπληκτικο χρονογραφημα!Ανετα θα μπορουσες να γραφεις Χρονογραφηματα σε μια μεγαλη εφημεριδα.Ειναι κατι που απουσιαζει απο τον Τυπο.Μονο η Ελενα Ακριτα στα ΝΕΑ "καλλιεργει" αυτο το αναλαφρο μεν,ευαισθητο δε λογοτεχνικο ειδος.Ο Παυλος Νιρβανας ειχε πει για το χρονογραφημα:"είναι η καθημερινή ιστορία της ζωής και η φιλοσοφία της. Είναι η ιστορία της ζωής και του δευτερολέπτου. Συμβάντα, επεισόδια, σκηναί της ζωής ... παραλαμβάνονται από τον χρονογράφον, ιστορούνται, διυλίζονται, καλούνται να αποδώσουν την βαθυτέραν των ουσίαν και κάποτε την βαθυτέραν των έννοιαν".
Μαρια τι λες;

Artanis είπε...

Xa,xa,xa,xa,xa,xa!!!
E kala, ti na ginei, sumvenoun ki auta...
Kalo vradi, Maria mou...

Kaveiros είπε...

Γι'αυτό εγώ δε θέλω υποχεώσεις.Μια χαρά είμαι έτσι!:)

barel είπε...

Οκ για να το επεξεργαστώ στο μυαλλό μου λίγο...

Manos είπε...

Όλα καλά....αλλά να η δικαιολογία σου τον τσάκισε!!!

BIKY είπε...

Μαρία μου καλησπέρα
Και εμένα η κορούλα μου τα σαββατοκύριακα με ξυπνάει από τα χαράματα γιατί λέει εγώ την ξυπνάω καθέ μερα πρωί πρωί .
Ακου να δεις τις καθημερινές δεν ξυπνάει με τιποτα ενω το σκ σηκωνετε από τα χαραμάτα Ποτε μου δεν το καταλάβα αύτο

Sophia Kollia είπε...

Πολύ πλάκα είχε Μαρία. Και μένα μέσα συην νύχτα, έρχονται με τα νυχτικά να πάρουν τα παιδιά!
καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

Μου ξύπνησες τα όμορφα ανέμελα εφηβικά μου χρόνια,όχι βέβαια ότι μεγάλωσα.. νοιώθω ακόμα πολύ μικρούλα,μ έκανες και γέλασα..απολαυσέτα θα τα θυμόμαστε όταν θα έχουν μεγαλώσει και θα γελάμε,άσε που σίγουρα θα τα έχει πει στις φίλες της..Εγώ θυμάμαι στην μητέρα μου απαιτούσα να έρχεται με ρούχα που μου άρεσαν και πόσα ακόμα έχω κάνει και κάνω,τη ταλαιπωρώ αλλά πάντα με τσαχπινιά, και εκείνη πάντα χαμογελά....

Aspa είπε...

Τι απολαυστική ιστορία! Φαντάζομαι ότι τα ίδια με περιμένουν κι εμένα! Φιλιά πολλά!

Olga είπε...

Καλά απίστευτο αυτό που σου έτυχε...Αντε να βγεις με την πιτζάμα!! Αλλά αφού είχε ανοίξει το τριώδιο θα μπορούσες άνετα να το κάνεις!!

Φιλάκια Μαράκι μου

Ανώνυμος είπε...

..Κι όμως κάνει λάθος η κορούλα σου , έγω είμαι αναγνώστριά σου μ΄αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις και σίγουρα δεν θα με πείραζε να σε δώ και με πιτζάμες . Θα μου άρεσε να δω και την ανθρώπινη , καθημερινή πλευρά της συγγραφέως που θαυμάζω. Περιμένω αυπόμονα και το " Μάτια μου " κι εύχομαι να έχει τεράστια επιτυχία όπως και το πρώτο σου βιβλίο .

Mariela είπε...

Πολύ μου άρεσε αυτό το.... επεισόδιο!!!!
Φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου κι εμένα μου λείπεις μάτια μου, περιμένω πως και πως την παρουσίαση για να σε δω και να σε χορτάσω! Φιλάκια καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου, έβαλα την "επαγγελματική"! Φιλάκια και σε σένα, καλημέρα!

Maria Tzirita είπε...

Ειρήνη μου, δεν ήταν κακός τώρα που το σκέφτομαι... Από τον πανικό μου εκέινη την ώρα βέβαια το τελευταίο που πρόσεξα ήταν αυτό! Περιττό βέβαια να σου πω ότι σήμερα πήγα στο σχολείο ντυμένη κανονικά για παν ενδεχόμενο!!! Χα,χα, φιλιά πολλά πολλά γλυκιά μου!

Dimitra Andritsiou είπε...

Αχαχαχαχά!

Τι γλυκιά ιστορία! Μ' έκανες να γελάσω αλλά και να χαμογελάσω! :)

Ωραία είναι η βόλτα με τ' αμάξι βράδυ και να φοράς πυζάμες! Το έχω κάνει. Δεν έχω αμάξι, βέβαια, αλλά έρχεται που και που μια φίλη και με παίρνει. Με τις πυζάμες αυτή κι εγώ και κάνουμε βόλτες στη Λάρισα τις νύχτες! Δε θέλω να φανταστώ την περίπτωση ατυχήματος! Δε θέλω!

Maria Tzirita είπε...

Λένα μου, στο υπόσχομαι, δε θα με ξαναδείς έτσι, αυτές οι κακές στιγμές ανήκουν πλέον στο παρελθόν κι εκεί θα μείνουν! Καλή άνάγνωση στο "Μάτια μου", ελπίζω να το αγαπήσεις όσο και το πρώτο! Φιλιά και καλημέρες!

Maria Tzirita είπε...

Πασχαλία Τραυλού, σ'ευχαριστώ κι ανταποδίδω τις ευχές, αφού με μεγάλη μου χαρά θα κυκλοφορήσουμε παρέα! Ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά και βέβαια να διαβάσω το "Έστω μια φορά"...!!!! Χίλια φιλιά, καλή μας επιτυχία!

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη, λέω ότι δεν προλαβαίνω να κάνω αυτά που ήδη έχω αρχίσει, όχι να μπλεχτώ και σε καινούργια! Την Ακρίτα τη λατρεύω, τη θαυμάζω και την έχω πρότυπο! Όποτε έχω έμπνευση θα γράφω εδώ τις ιστορίες μου, για τα μάτια σας μόνο! Μια χαρά είμαστε κι έτσι!
Υ.Γ. Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο που έστειλες στον Ψυχογιό σχετικά με το "Μάτια μου". Ειλικρινά το εκτιμώ πολύ, σ'ευχαριστώ για την αγάπη σου και την ψήφο εμπιστοσύνης! Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Αρτάνις μου ναι, συμβαίνουν τ'άτιμα! Καλή σου μέρα και πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Κάβειρε, άμα νιώθεις μια χαρά, είσαι μια χαρά! Καλημέρες!

Maria Tzirita είπε...

Barel, περιμένω, ευχαριστώ!!!

Maria Tzirita είπε...

Μανάκι μου (αρνούμαι να σε αποκαλέσω Φτερωτό!), τον έστειλα σου λέω τον άνθρωπο, κανονικά! Φιλάκια!

Maria Tzirita είπε...

Βικούλα μου, είναι η εκδίκηση της παιδικής ηλικίας! Μην το ψάχνεις, από καταβολής κόσμου έτσι είναι! Φιλιά σε σένα και τα κουκλιά σου!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, πώς το εννοείς αυτό καλή μου; Έρχονται κάτι άνθρωποι με νυχτικά και παίρνουν τα παιδιά σου μέσα στη νύχτα;...!!! Σόρυ, αλλά σ'έχασα! Όχι, άμα είναι, να μου τους συστήσεις κι εμένα να έρχονται να παίρνουν και τη δικιά μου!!! Φιλάκια Σοφάκι μου!

Maria Tzirita είπε...

Όλγα μου, τριώδιο όνομα και πράγμα ήμουν, μην το συζητάς! Χα,χα, καλημέρες και φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Mariak71, τι ευχάριστη έκπληξη! Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, ελπίζω να έρθεις σε κάποια παρουσίαση του βιβλίου και να σε γνωρίσω κι από κοντά. Εντάξει, πυζάμες δε θα φοράω, αλλά θα με γνωρίσεις όπως είμαι, έτσι αυθόρμητη, αισιόδοξη και παρορμητική! Σε όλες μου τις εκδηλώσεις! Σε φιλώ και σε περιμένω!

Maria Tzirita είπε...

Γεωργία μου, όσο και να μεγαλώσουμε, όλοι κατά βάθος παιδιά παραμένουμε, να είσαι σίγουρη! Σε φιλώ καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Μαριέλα μου, από "επεισόδια" άλλο τίποτα! Όλη η ζωή μου επεισοδιακή έτσι κι αλλιώς! Χίλια φιλιά, ραντεβού τη Δευτέρα!

eleni είπε...

Γέλασα με την αφήγησή σου!Όλα τα παιδιά ίδια!
Θυμήθηκα και τα δικά μου,μόνο που τότε τα κορίτσια μου ήταν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού-μετά δε χρειαζόταν να τα συνοδεύω.Πυζάμες,μπότες και μακρύ παλτό το χειμώνα-την άνοιξη όμως πρέπει να ντυθείς,αλλιώς πώς να καλυφτείς;
Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Δημητρούλα μου, ωραίες φάσεις είναι αυτές, θα έχουμε να τα θυμόμαστε στα γηρατιά μας να γελάμε! Ανυπομονώ να βρεθώ στην πόλη σου να τα πούμε κι από κοντά! Πολλά φιλιά όμορφή μου!

Maria Tzirita είπε...

Ελένη μου, άμα πιάσεουν οι ζέστες βολεύεται το πράγμα, φοράμε ένα φουστανάκι ελαφρύ για τον ύπνο που κάνει μια χαρά και για έξω! Τα έχω σκεφτεί όλα! Φιλάκια πολλά, χάρηκα που σε είδα πάλι εδώ!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Μαράκι μου συγγνώμη..... αλλά έχω πέσει κάτω από τα γέλια!!!
Μπορείς να μου πεις γιατί όλα νομίζουν ότι δεν κάνουμε τίποτα??
Ο γιος μου ο μικρός, όταν πήγε στην Α' Δημοτικού με ρώτησε μια μέρα. "Μαμά, ο μπαμπάς εργάζεται μέχρι αργά και κουράζεται. Εγώ και ο αδελφός μου πηγαίνουμε σχολείο και κουραζόμαστε. Εσύ, με τι ακριβώς ασχολείσαι??"
Σημείωσε ότι ήταν η εποχή που εργαζόμουνα, σηκωνόμουνα στις 6 το πρωί και από κει και πέρα έτρεχα σαν τον Βέγγο για να προλάβω τα γνωστά: μαγειρέματα, σιδερώματα, διαβάσματα παιδιών και όλες αυτές τις ... χαρούμενες ασχολίες μια εργαζόμενης νοικοκυράς.
Αλλά όλα αυτά θεωρούνταν δεδομένα και μια μαμά δεν κάνει τίποτα και δεν κουράζεται ποτέ κατά την γνώμη των βλασταριών μας;-)
Τώρα που τα θυμάμαι πάντως γελάω. Στο κάτω κάτω είναι κάποιες φάσεις της ζωής μας, όπως λες επισοδειακές:))
Φιλάκια πολλά φιλενάδα!!

faraona είπε...

Μαράκι μου νομίζω οτι πρεπει επιγόντως και Θεού θελοντος να τελειώνει η κόρη σου το σχολείο και πατώντας τα δεκαοκτω πιά να μετακομίσει για να πάψουν όλα αυτα τα πρωινα νταβαντούρια.
Πιστεύω οτι θα της κάνει και καλό για να μάθει να σηκώνεται νωρίς.
Επρεπε να την ειχα εγω κόρη και θα σουλεγα πιο λεωφορείο θα έπερνε πρωι πρωι...αμ δεν σφάξανε που θα σηκωνόμπουν να της κάνω και τα κέφια ...


πολλα φιλια

Adamantia είπε...

Kρίμα Μαρία μου που δεν μένουμε κοντά, θα στη πήγαινα εγώ σχολείο που ξυπνάω απ τις 6 κάθε μέρα χωρίς λόγο και μ' αρέσει κιόλας!
Επίσης μήπως το επόμενο βιβλίο να είναι μια αστεία ιστορία σ'αυτό το ύφος?
Φιλιά πολλά!!

maria είπε...

χε χε

κ που να δεις τον Άκη όταν ξυπνάει μαζί με μένα για να με πάει στη στάση ή στη δουλειά σε άσχημες καιρικές συνθήκες,ενώ έχει ξενυχτήσει τη προηγούμενη...

αχ αθάνατη Μάνα! κ να ξέρεις άλλη φορά να πετάς κανένα τζιν επάνω σου.. ποτέ δε ξέρεις τι θα σου τύχει!! πολλά φιλάκια Μαρία μου κ σε σένα κ στη κορούλα σου. κ η ανηψιά μου τόσο είναι κ αναρωτιέμαι πρωι πρωι (ενώ σκοτώνεται στις προπονήσεις κ στα μαθήματα) είναι φρεσκαδούρα, λες κ βγήκε από ινστιτούτο ομορφιάς! αχ νιάτα κ ορμόνες!!

Phivos Nicolaides είπε...

Συγχαρητήρια Μαρία μου, που αντί να την ξυπνάς, κάνει το αντίθετο! Άγγελος σωστός η κορούλα σου!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

χαχαχα ... Είσαι απίθανη!!!

εγώ πάντως διαβάζοντας το υπέροχο σου κείμενο, προχώρησα παρακάτω ... όρθιος ο κύριος που σε τράκαρε, μπροστά στο παράθυρο του αυτοκίνητου σου ... Εσύ ... με χαμηλωμένο το κεφάλι ... ακούς μια ζεστή αντρίκια φωνή να σου λέει - Καλημέρα κυρία μου, χίλια συγνώμη, σας χτύπησα, ήμουν αφηρημένος. - χιλιάδες χαρμόσυνα καμπανάκια αρχίζουν να χτυπάνε μέσα σου,στο άκουσμα της υπέροχης αυτής φωνής. σηκώνεις τα μάτια, και... τα καμπανάκια διαδέχεται ένας εσωτερικός σεισμός, ίσα με 12 Ρίχτερ. αυτόματα το χέρι σου πάει στο πόμολο, ανοίγει την πόρτα ... το αριστερό σου πόδι πατάει στην άσφαλτο ( η το πλακόστρωτο αν προτιμάς) και σαν υπνωτισμένο ακολουθεί και το υπόλοιπο σώμα σου.στέκεσαι μπροστά του, κοντά. πολύ κοντά. μυρίζεις το άρωμα του σώματος μου, που σε καλεί, σε ένα ταξίδι χωρίς όρια, χωρίς προορισμό.
Εκείνος ... όλη αυτή την ώρα, καταφέρνει να σκεφτεί μέσα στη σύγχυση του ... αυτή, αυτή είναι η γυναίκα που σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν, η μοίρα έσπρωξε το αυτοκίνητο μου να τρακάρει το δικό της.
Απλώνει το χέρι, και απαλά προσπαθεί να σιάξει μια τουφίτσα από τα ξανθά σου μαλλιά που ξέφυγε από το διόρθωμα που τους έκανες στο ασανσέρ.
Καλωσόρισες έρωτα!


Δεν φταίω εγώ Μαρία μου, η Ανασαιμιά τα φταίει, που μου άφησε ερωτηματικά και αγωνία με τον τοίχο της, και έτσι εγώ τώρα ... παντού βλέπω έρωτες να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, και να κυριεύουν το σύμπαν.


Σε φιλώ με αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΑΠΕΧΩ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΗΚΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ BLOG ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ. ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ 16 Η 17 ΤΟΥ ΜΗΝΑ. ΟΠΟΤΕ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΣΙ, ΘΑ ΣΤΕΙΛΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ.
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ,
ΠΕΡΙΚΛΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Καλά με τις πυτζάμες πας στη δουλειά; Πολύ ενδιαφέρον, θα το εφαρμόσω από αύριο.

venceremos είπε...

έιναι δραματικό να ξυπνας πρωι πρωι και να τρέχεις...και να μην δουλευεις.
ωραία διήγηση για το τι τραβάν οι μανάδες για να μην κουράζονται τα βλαστάρια τους.
φιλιά καρυστινά

Meropi είπε...

Χα χα χα χα!!! Σε βλέπω ντυμένη και στολισμένη να μπαίνεις πια στο αυτοκίνητο!!! Δεν ξέρεις πόσες φορές το σκέφτηκα κι εγώ αυτό, όταν καμιά αναγκάζομαι να πάρω το αυτοκίνητο έκτακτα και βαριέμαι να στολιστώ, οπότε πηγαίνω με τις φόρμες!

VAD είπε...

Tόχω κάνει πολλές φορές,κυρίως νύχτα,αλλά ευτυχώς δε μου έχει συμβεί τέτοιο...στραπάτσο:)))

Ανώνυμος είπε...

Να' σαι καλά Μαράκι μου!!!
Έριξα πολύ γέλιο!
Νομίζω η λύση είναι απλούστατη!
Το σπλάχνο σου (επίτρεψέ μου να πω) το έχεις πολύ καλομαθημένο!
Αλλά άμα έχεις Καρκινάκι μαμά, είναι λίγο δύσκολο να μην το εκμεταλλευτείς! χαχαχα!!!
Να ξέρεις πάντως ότι μπορεί να βγεις έξω ντυμένη στην τρίχα ένα εκατομύριο φορές και να μη σου συμβεί τίποτα...
Τη φορά που θα έχεις τα χάλια σου, θα σου συμβούν όλα!
Το σύμπαν έχει περίεργο sense of humor! :)

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, έτσι είναι, το νοικοκυριό δεν πιάνεται για δουλειά βλέπεις! Και για την κόρη μου, ούτε το "γράφω" πιάνεται για δουλειά! Τι να τα κάνουμε όμως που είναι το νόημα της ζωής μας αυτά τα παιδιά, σωστά; Φιλάκια καλή μου, καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Φαραώνα μου, δε χρειάζεται να μετακομίσει, να βγάλει δίπλωμα αυτοκινήτου χρειάζεται! Παρεούλα είμαστε η μια για την άλλη, μια χαρά περνάμε! Σε φιλώ καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Αδαμαντία μου, πες μου πού μένεις να μετακομίσω!!!!
Για βιβλίο σε τέτοιο ύφος δεν το βλέπω πολύ πιθανό, ας περιοριστούμε σε ανάλογες αναρτησούλες προς το παρόν! Χίλια φιλιά και καληνύχτες!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι, νιάτα κι ορμόνες, αυτό είναι το μυστικό τελικά! Πέρασε καιρός βλέπεις και τα ξεχάσαμε τα δικά μας! Καλό βράδυ γλυκιά μου, πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Φοίβο, άγγελος θα ήταν αν με ξυπνούσε όπως την ξυπνούσα εγώ! Τώρα μάλλον σε βασανιστής μου κάνει ένα πράγμα! Χα,χα, να'ναι καλά το πουλάκι μου κι ας με ξυπνάει όποτε θέλει! Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ξυπόλυτη αγάπη μου, εσύ το έχεις στο αίμα σου το συγγραφικό τελικά! Όταν στα λέω εγώ να μ'ακούς, ξεκίνα γράφε το βιβλίο σου, έχεις καριέρα μπροστά! Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, λυπάμαι που στο χαλάω, δε γεννήθηκε κανένας έρωτας και όχι, δεν ήταν ο άντρας της ζωής μου αυτός. Άλλος είναι... ξέρεις εσύ...!!! Φιλιά πολλά κουκλίτσα μου!

Maria Tzirita είπε...

Περικλή μου, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω και πάλι! Χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, θα περιμένω με αγωνία τη γνώμη σου κι ελπίζω να έρθω για παρουσίαση προς τα μέρη σου και να τα πούμε κι από κοντά! Πολλά πολλά φιλιά και την αγάπη μου!

Maria Tzirita είπε...

Akamas, αν σκεφτείς πως η δουλειά μου είναι να κάθομαι στο σπίτι και να γράφω, ναι γιατί όχι; Τώρα κατά πόσο εφαρμόζεται και στη δική σου δουλειά δεν το ξέρω, εσύ θα το κρίνεις! Καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Venceremos μου, μια συνήθεια είναι όλα! Και για τα παιδιά μας θυσία γινόμαστε ως γνωστόν, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω γι αυτό το αγγελούδι! Πολλά φιλάκια σε σένα και την Κάρυστο!

Maria Tzirita είπε...

Μερόπη μου, για στόλισμα δεν το βλέπω, αλλά μια φορμίτσα ναι, θα τη φοράω πλέον! Φιλιά πολλά καλή μου φίλη!

Maria Tzirita είπε...

Vad, η γιαγιά μου έλεγε "μια φορά σπάει η στάμνα στη βρύση"! Έχε το υπόψη σου λοιπόν κι εσύ και καθιέρωσε τη φόρμα αντί πυζάμας! Ποτέ δεν ξέρεις! Καλό βράδυ, φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Lilith, πόσο δίκιο έχεις καλή μου! Αν και παραδέχομαι ότι εγώ την προκάλεσα την τύχη μου, γιατί δεν ήταν η μοναδική φορά αυτή χθες που βγήκα με αυτή την αμφίεση! Οπότε και με τον νόμο των πιθανοτήτων, λογικό ήταν να την πατήσω κάποια στιγμή! Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ναι, ναι, ξέρω. αλλά σου είπα ποιος φταίει χαχα.
όσο για το ... ποιο είπες; βιβλίο ΜΟΥ... ρε φιλενάδα; κάνει να δουλεύεις έτσι την φιλενάδα σου; δεν κάνει! ντροπή.

φιλί αγάπης μικρή μου

marianaonice είπε...

Ax Maria μου!! Μου θύμισες και εμένα ανάλογες φάσεις και καταστάσεις όταν την πήγαινα στον παιδικό σταθμό! Μετά δεν άντεξα και στο νηπιαγωγείο αφού πηγαίναμε πλέον σε ιδιωτικό και στο δημοτικό σχολείο την έβαλα στο σχολικό λεωφορείο και την ξεπροβόδιζα από μέσα από την πόρτα και σε απόσταση να μη με δουν καλά καλά!! Κι εγώ ξενυχτώ και το πρωί τα μάτια δεν ανοίγουν!! Τώρα εδώ και δύο χρόνια στο Γυμνάσιο την παίρνει ο αδελφός μου μαζί με το γυιό του γιατί πάνε μαζί στη Λεόντειο! Έτσι γλύτωσα και η άσπλαχνη μάνα πια ούτε σηκώνομαι από το κρεβάτι!! Το γάλα της το ετοιμάζει ο πατέρας της που φεύγουν την ίδια ώρα!! χαχαχα!!
Πολύ ωραία ανάρτηση!!
Σε όλες μας κάτι θύμισε...!
:))

Maria Tzirita είπε...

Ξυπολυτούλα, σταμάτα να είσαι τόσο μετριόφρων γιατί θα τις φας! Όλοι στο λέμε ότι γράφεις καταπληκτικά, γιατί δεν πιστεύεις λίγο στον εαυτό σου; Εσύ λέγε ό,τι θες, εγώ θα το περιμένω! Άντε φιλάκια και καλημέρες αγάπη!!!

Maria Tzirita είπε...

Μαριάνα μου μπράβο, είσαι από τις τυχερές! Βέβαια σκέψου ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια ξυπνούσα έτσι κι αλλιώς νωρίτερα και πήγαινα στη δουλειά μου, άρα πλέον μπορώ να αισθάνομαι λίγο πιο τυχερή, αφού κερδίζω και λίγο ύπνο το πρωί! Κι έχω πάντα τη δυνατότητα να γυρίσω σπίτι να κοιμηθώ, άσχετα αν ποτέ δεν το κάνω! ΚΑλημέρα γλυκιά μου, φιλάκια πολλά!

pavlina είπε...

Καλημέρα Μαρία μου!!! Με έκανες και γέλασα με την καρδιά μου!!! Μέχρι πρίν τρια χρόνια βασάνιζα και εγω την μαμά μου μέχρι να με πάρει σχολείο...και επίσεις και αυτή με τις πυτζάμες με έπερνε μέχρι που μια μέρα εσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου και έπρεπε αναγκαστικά να κατέβει, της τα έλεγα και εγώ και δεν με άκουγε μέχρι που πήρε το μάθημα της!!! Τώρα πέρνω και εγώ την κορούλα μου νηπιαγωγείο, και ξυπνάω απο τις 6, μέχρι τις 7 πρέπει να την πάρω νηπιαγωγείο, και μέχρι της 8 πρέπει να είμαι μάθημα στο πανεπηστίμιο και πάει λέγοντας, τώρα κατάλαβα και αυτό που μου έλεγε μια ζωή, όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις!!!
Φιλιά πολλά και να έχεις μιά όμορφη μέρα!!!

Ανώνυμος είπε...

..Μαρία μου , καλημέρα ( Φαντάζομαι ότι μου επιτρέπεις αυτή την οικειότητα )Σ΄ευχαριστώ για την πρόσκληση σε μια παρουσίαση βιβλίου σου , αλλά μένω Ξάνθη αν και το πατρικό μου βρίσκεται στην όμορφη Θεσ/νική . Αν κάνεις κάποια παρουσίαση στη συμπρωτεύουσα με πολύ χαρά θα ερχόμουν...εκτός αν θα ήθελες να επισκεφτείς και κάποια μικρότερη πόλη....? Σε φιλώ

Maria Tzirita είπε...

Φιλάκια σε σενα Παυλινα μου, απ'ότι κατάλαβα μπήκες μικρή μικρή στο γλυκό βάσανο της μητρότητας! Να τη χαίρεσαι την κορούλα σου και να είσαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει καλύτερο από τη νέα μαμά για τα παιδιά μας! Μεθαύριο θα είστε σαν αδελφές και πολύ θα καμαρώνεις! Καλημέρα σου κι ευχαριστώ που δε με ξεχνάς!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι από την Ξάνθη, όχι απλώς την επιτρέπω την οικειότητα, την απαιτώ! Όσο για τη Θεσ/νίκη, σίγουρα θα σας επισκεφτώ και θα χαρώ πολύ να τα πούμε εκεί από κοντά. Για Ξάνθη δε νομίζω προς το παρόν, αλλά κι η Θεσ/νίκη κοντά σου είναι! Για τις παρουσιάσεις μπορείς να ενημερώνεσαι κι από το σάιτ του Ψυχογιού εδώ:

http://www.psichogios.gr/viewevents.asp?view=Ε

Σ'ευχαριστώ πολύ, να έχεις μια όμορφη μέρα!

Κώστας Καρακάσης είπε...

Μαράκι μου καλημέρα...
Σήμερα με πήρε η Αγγέλα και μου είπε πως έφτασε στα χέρια της το πρώτο αντίτυπο του ΒΙΟΛΟΝΙΣΤΑ μαζί και τα δικά σας!!! Χαράς ευαγγέλια μικρή μου. Να είναι καλότυχα και καλοτάξιδα.
Να πάρεις την σημερινή ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ να διαβάσεις μια συνέντευξη μου..
Πολλά πολλά φιλιά.

dhmhtra είπε...

Maria ...καλημέρα.
Αυτό που σου συμβαίνει με την κορούλα σου συμβαίνει σε πολλές μαμάδες. Οταν διάβαζα το γεγονός που σου συνεύει με το τρακάρισμα με έπιασαν τα γέλεια γιατί νόμισα ότι τα έγραφα έγω!!! απλώς εγω δεν φορούσα μόνο τη ρόμπα μου ,είχα και ρολέϊ στα μαλιά!
Πως μπορώ να έχω τα βιβλία σου και αν μπορείς να μου τα στείλεις με αντικαταβολή

akrat είπε...

καλημέρα Μαρία...
δεν ξέρεις πόσο χάρηκα αυτό το κείμενο
ανθρώπινο ζεστό
καταστάσεις που έκανα νέος στους γονείς μου...
μου έφτιαξες το χαλασμένο μου κέφη...
ειλικρινά εξαιρετικό...

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου καλό απόγευμα
Εκδοθήκατε λεέι ο κος Καρακάσης !!!!!Συγχαρητήρια!!!!!!

Γιάννα

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρια καλησπερα.Ειχα μια εμπνευση εν οψει του χαρμοσυνου γεγονοτος και σου τη μεταφερω.
"ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ" η ωρα η καλη.
Αγαπης θαναι και τουτο το παιδι.
Το νεογνο του τοκετου,
Ιδιον της "κλινικης" του Ψυχογιου!
Αδημονει η Μαρια Τζιριτα.
Μαμα αυτη,φιλοι εμεις,
Ολοι συγγενεις,περιχαρεις!
Υμνουμε τον ερχομο σου"ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ".
Αυτα με πολυ αγαπη.

patsiouri είπε...

A xa xa xa xa xa xa!!!!!!
Χτύπα κι'άλλο που λέει και ο Πετρέλης!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μαρία σήμερα πήρα στα γραφεία του Ψυχογιού και έκλεισα τα αντίτυπα για τη λέσχη ανάγνωσης. Ξέρεις ότι αφού διαβάσουμε το βιβλίο σε θέλουμε δίπλα μας για να το συζητήσουμε. Ελπίζω να μην έχεις κανένα πρόβλημα, απλά τηλεφώνησέ μου για να κανονίσουμε ημερομηνία.Σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων και σου εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία σήμερα μίλησα με τον Ψυχογιό και κλείσαμε τα βιβλία για την λέσχη ανάγνωσης, εκείνο που περιμένουμε είναι η ημερομηνία της συνάντησης, λέμε για τις 8 Μαρτίου είναι καλά; Περιμένω τηλέφωνο.

Κώστας Καρακάσης είπε...

Μαράκι μου καλημέρα.
Πολύ πετυχημένο το σχόλιο της φίλης μας της Γιάννας....!!!
ΕΚΔΟΘΗΚΑΜΕ...κυριολεκτικά!!!!!
Μα άξιζε τον κόπο ε; μωρό μου...;
Να είσαι καλά και καλή δύναμη απ' εδώ και πέρα...
Φιλιά καρδιάς.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορεί, όλο και κάποια κάμερα "για την προστασία μας" θα έχει καταγράψει το σκηνικό. Αχαχχαααα Ευθυμογράφημα καν ονικό μου φάνηκε εμένα. Τόσο ζωντανοί διάλογοι που ήταν σαν να έβλεπα επιθεώρηση. Καλή σου μέρα, Μαρία μου.

Ra Ma είπε...

Να ξέρω τι με περιμένει σε μερικά χρόνια ε? χα,χα, βρε λες να μην κοιμάται το βράδυ?
Αυτό με πρόχειρο ντύσιμο συνέβει και σε μένα, όταν έγινε τρακάρισμα μπροστά μου και δεν κατέβηκα (χοντρό μου φαίνεται τώρα που το λέω...). Σταμάτησα βέβαια και έλεγξα ότι σταμάτησαν άλλα αυτοκίνητα για βοήθεια.

Καλημέρα!!!

iLiAs είπε...

..αφου φορουσες τα μαυρα γυαλια των stars..αρκει Μαρια :)

Τα αλλα ολα ειναι ανουσια :)

Καλο μεσημέρι :)

Aristodimos είπε...

Μαρια μου
Τα πάντα συνομότησαν .... εναντίον σου ! ! !
Απο τον απρόσεκτο κύριο μέχρι αυτο το παλιομακιγιάζ που δεν λεει ν αντεξει ουτε 24 ωρες...

αντε ...παμε για τη δουλεια τωρα ! ! !

Αρης

stalamatia είπε...

Όταν μου λέει,μα πως είσαι έτσι ρε μαμά? τι να σου πω!!
Πολύ γέλασα ,αλλά είμαι σίγουρη ότι ο κύριος όταν σε είδε καλά κατάλαβε γιατί δεν έβγαινες από το αυτοκίνητο. χα χα χα χα.
Ή θα σπάει το κεφάλι του ποια διάσημη σταρ είσαι .

Maria Tzirita είπε...

Κύριε Κώστα μου, είδα το μήνυμα αργά και πήρα αμέσως τηλέφωνο στα ψιλικά να μου κρατήσουν την εφημερίδα! Αύριο θα την πάρω το πρωί και θα την διαβάσω τη συνέντευξη φυσικά - είμαι σίγουρη ότι "σκίσατε! Το πήρα κι εγώ το αντίτυπό μου από προχθές κι ακόμα δεν το πιστεύω που το βλέπω! Μαζί με τα δικά μου βιβλία ζήτησα φυσικά και το δικό σας και θα είναι το πρώτο που θα διαβάσω! Θα τα πούμε και πάλι σύντομα, πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Δημητρούλα, εσύ το παράκανες! Όχι και με ρόλευ στα μαλλιά δε θα το τολμούσα ποτέ! Τα βιβλία μου καλή μου αν θες να τα προμηθευτείς ηλεκτρονικά μπορείς να το κάνεις μέσω του σάιτ του Ψυχογιού. Εδώ στο μπλογκ μου πάνω δεξιά κάνεις κλικ στα εξώφυλλα των βιβλίων και σε βγάζει στην αντίστοιχη σελίδα. Να'σαι καλά και σ'ευχαριστώ! Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Akrat, σ'ευχαριστώ, λυπάμαι μόνο που το κέφι σου είναι χαλασμένο... Αν είναι να σου γράφω κάθε μέρα μια τέτοια ιστορία να σ εκάνω να χαμογελάς! Φιλιά πολλα, καλό βράδυ!

Κώστας Καρακάσης είπε...

Μαράκι μου καλησπέρα.
Μόλις πριν λίγη ώρα πήρα στα χέρια μου το μωρό μου, μαζί όμως και τα δικά σας. Δεν σου κρύβω με πόση συγκίνηση και χαρά χάϊδεψα και των τριών σας τα αντίτυπα αφού η Αγγέλα είχε την καλοσύνη να μου τα στείλει.
Και τα 4 είναι υπέροχα...! Τι να πώ.
Θα ξεκινήσω από αύριο το διάβασμα.
Έχω δρόμο μπροστά μου...
Όνειρα γλυκά.

Maria Tzirita είπε...

Εκδοθήκαμε Γιάννα μου, έτσι άκουσα κι εγώ, φαντάζομαι ότι θα πάρει κάποιες μέρες να πάει σε όλα τα βιβλιοπωλεία βέβαια! Επίσημα από Δευτέρα πάντως! Για το δικό σου μην ανησυχείς, θα σου έρθει "πακέτο"! Φιλάκια πολλά - δώσε και στη Λουίζα, μου είχε γραψει αλλά δεν πρόλαβα να της απαντήσω!

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη σ'ευχαριστώ πολύ, ευφυέστατο το ποιηματάκι σου! Αχ βρε παιδιά, πολύ με συγκινείτε με την αγάπη σας! Ευχαριστώ για όλα, πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Patsiouri μου, ωραίο και ταιριαστό το τραγουδάκι! Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Akamas, μια χαρά είναι για 8 Μαρτίου, σ'ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε, θα σε πάρω αύριο να τα πούμε, φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Νίκο, χαίρομαι που το απόλαυσες, ευτυχώς όμως κάμερα δεν υπήρχε! Να'σαι καλά, καλό βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Πειρατή μου, σε όλους απ'ότι είδα έχει συμβεί κάτι παρόμοιο λίγο ή πολύ και με παρηγόρησε το γεγονός! Αν και το είπα και παραπάνω, για σας τους άντρες είναι πιο εύκολα τα πράγματα και δεν παρεξηγήστε τόσο εύκολα. Καλό είναι βέβαια και αρσενικά και θηλυκά να καθιερώσουμε τις φόρμες για έξω από το σπίτι! Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ηλία, λες αυτά να με γλύτωσαν από τον απόλυτο εξευτελισμό; Χε,χε, Καλο βράδυ και φιλί!

Maria Tzirita είπε...

Άρη μου, δε με ξέρουν εμένα καλά, δε θα με βάλουν έτσι εύκολα κάτω! Τώρα συνομοτώ εγώ εναντίον τους! Καλό σου βράδυ!

Maria Tzirita είπε...

Σταλαματιά μου λες; Μα γι αυτό κι εγώ ελπίζω να τον ξανασυναντήσω και να του εξηγήσω του χριστιανού! Καλό βράδυ γλυκιά μου, πολλά φιλιά!

Thalassini είπε...

Ως μια νέα μαμά μιας 4 μηνών μπέμπας, μερικές φορές βλέπω μες τα μάτια της να ζωγαρφίζεται αυτή η ερώτηση "πως είσαι έτσι μαμά", αλλά μετά όμως το φαφούτικο χαμόγελό της σαν να γλυκαίνει λίγο τη νύστα!
Το ποστ αυτό ήταν σκέτη απόλαυση!
Καλή επιτυχία και στο νέο σου βιβλίο!
Φιλιά πολλά