16 Φεβ 2009

Ο Βαγγέλης, το Λευκό Μπαστούνι και το "Μάτια μου"


Το όνομα Ευάγγελος Αυγουλάς ίσως σας είναι γνωστό από το μέιλ που ευρέως κυκλοφόρησε από διεύθυνση σε διεύθυνση μέσα στο ίντερνετ. Έχει τίτλο "το λευκό μπαστούνι" κι έχει δημοσιευτεί και σε αρκετά μπλογκς. Μιλάει για τον τρόπο που θέλουν οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης να τους φερόμαστε και να τους αντιμετωπίζουμε. Καιρός λοιπόν να σας συστήσω τον Βαγγέλη, όπως τον γνώρισα εγώ και να τον ευχαριστήσω δημόσια που μου έκανε την τιμή να μου επιτρέψει να συμπεριλάβω στο "Μάτια μου" το κείμενό του. Όσοι διάβασετε το βιβλίο μου, θα το βρείτε στις τελευταίες του σελίδες. Ο καλύτερος επίλογος που θα μπορούσε να έχει το "Μάτια μου"...

Ο Βαγγέλης είναι 3οετής φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (Visually Impaired Education and Work Support) και μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών. Είναι ένα πολύ δραστήριο παιδί, με πολλά ενδιαφέροντα κι έχει εκμεταλευτεί την τεχνολογία έτσι ώστε να επικοινωνεί με πάρα πολύ κόσμο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Θατον βρείτε και στο facebook με το όνομα Vaggelis Avgoulas.

Μαζί του επικοινώνησα αρχικά μέσω μέιλ κι έκτοτε αλληλογραφούμε τακτικά. Μη σας κάνει εντύπωση, υπάρχει ειδικό πρόγραμμα στον υπολογιστή για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, που τους επιτρέπει να "διαβάζουν" τα πάντα.

Με αυτόν τον τρόπο έστειλα στον Βαγγέλη σε ηλεκτρονική μορφή και τα δύο μου βιβλία. Έτσι με γνώρισε κι εκείνος και με χαρά του δέχτηκε να έρθει στην παρουσίαση του "Μάτια μου" στις 20 Μαρτίου στη Γλυφάδα και να μιλήσει για το βιβλίο. Θεωρώ πολύ σημαντική την κριτική του Βαγγέλη για το "Μάτια μου", η οποία είναι και η πρώτη κριτική που πήρα, αφού εκείνος είχε την ευκαιρία να διαβάσει το βιβλίο πριν απ'όλους! Την μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας:

Καλησπέρα Μαρία. Παρ'όλο που δεν το περίμενα και εγώ λόγω εξεταστικής, εν τούτοις είπα να ρίξω μια ματιά στις πρώτες σελίδες του "Μάτια μου" προχθές και να το διαβάσω όλο με την ησυχία μου στις αρχές Μαρτίου που θα έχω χρόνο. Έπαθα όμως ότι και με "Το παιδί της αγάπης"! Τα βιβλία σου όταν ξεκινούν δεν είναι για να τους βάζεις σελιδοδείκτη. Είναι βιβλία της μιας νύχτας, της μιας ανάσας, με πλοκή που εκτυλύσσεται συνεχώς χωρίς τις διακοπές των λογοτεχνικών παρεμβάσεων, σαν ταινία, ή σαν σκηνές παρμένες από την πραγματικότητα. Έτσι, μέσα σε οχτώ ώρες και λίγα παραπάνω λεπτά, διάβασα όλο το βιβλίο! Πολύ ωραίο! Και μου άρεσε και το φινάλε, το βρίσκω ιδανικό. Το βιβλίο μας το ξεκαθαρίζεις απ'τον πρόλογο πως είναι ένα μυθιστόρημα και όχι αληθινή ιστορία. Θέλω να σου πω πως γι'αυτόν τον λόγο το χάρηκα περισσότερο. Γιατί ξεκινά ως μυθιστόρημα, εντόπισα όμως και κατέγραψα περίπου 15 σημεία γύρω από θέματα που αφορούν τον χώρο των τυφλών, που είναι διαχρονικά, πραγματικά, υπαρκτά ακόμη και σήμερα, πολλά απ'αυτά ως εξελιγμένα απ'την εποχή προβλήματα ή καταστάσεις, αλλά αναλλοίωτα στο χρόνο σημάδια στη ζωή του μέσου τυφλού Έλληνα. Έτσι, εγώ που τα ζω τα πράγματα "από μέσα" όπως λέει η λαϊκή έκφραση, διάβασα ένα βιβλίο που με άφησε στο τέλος του με την πεποίθηση ότι το "Μάτια μου" θα μπορούσε να είναι και αληθινή ιστορία. Γιατί όχι; Δηλαδή ενώ ο πρόλογος έδινε ήδη την απάντηση, στον επίλογο ο αναγνώστης μένει με το ερωτηματικό και την αμφιβολία και αυτό στο καταλογίζω στα συν, αφού το βιβλίο εφάπτεται με την πραγματικότητα, δεν έχει εξωπραγματικά στοιχεία τέτοια που να του προσδίδουν μια εξωγίηνη υφή και παρ'όλο που με σαφήνεια η υπόθεση του είναι τοποθετημένη χρονικά, το βιβλίο εξακολουθεί να εφάπτεται επιτυχημένα και με την πραγματικότητα όπως τη βιώνουμε σήμερα.
Τώρα τα υπόλοιπα που συνδέουν το βιβλίο με το δικό μου κομμάτι, τον χώρο των ανθρώπων με προβλήματα όρασης δηλαδή, τα κρατώ για την παρουσίαση ή για κάποια συνάντηση μας από κοντά εάν θέλεις πριν τις 20 Μαρτίου.
Πάντως σε διαβεβαιώ πως και προσωπικά αλλά και συλλογικά απ'την θέση αντιπροσώπευσης που κατέχω στον χώρο των τυφλών, θα στηρίξω και στην πράξη το "Μάτια μου" για πολλούς λόγους. Μου είπες πως τη Δευτέρα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, σωστά;
Θα ήθελα αν δε σου κάνει κόπο, εάν τυχόν έχει το βιβλίο στο εξώφυλο του κάποια εικόνα, να μου την περιγράψεις, θα με ενδιέφερε να το μάθω. Σ'ευχαριστώ.

Βαγγέλη, σ'ευχαριστώ για τη μεγάλη τιμή που μου έκανες, δε μπορώ να βρω λόγια να σου εκφράσω το πόσο πολύ με συγκινείς και πόσο τυχερή νιώθω που σε γνώρισα...

49 σχόλια:

Κώστας Καρακάσης είπε...

Μαράκι μου.
Πριν καλά καλά ανοίξω τις πρώτες σελίδες του βιβλίου σου και διαβάζοντας το κείμενο του κ. Αυγουλά πρέπει να σου πω ότι και στον ΒΙΟΛΟΝΙΣΤΑ μου αναφέρομαι κάπου σε έναν μεγάλο Έλληνα πιανίστα και εκ γενετής τυφλό, τον Γιώργο Θέμελη.
Η γεννιά σας δεν τον γνώρισε, αλλά οι παλιότεροι που τον θυμούνται, σίγουρα θα βρουν στο βιβλίο σου ένα ακόμα θαυμαστικό για αυτούς τους ανθρώπους που ζουν και υπάρχουν δίπλα μας, αλλά συχνά, πολύ συχνά τους "βλέπουμε" με λοξό μάτι...
Και έχει αποδειχθεί πόσο άξιοι είναι...! Έτσι έχω άλλον ένα λόγο να ξεκινήσω το διάβασμά σου.

Ανώνυμος είπε...

Mετά από αυτή τη κριτική από το συγκεκριμένο άνθρωπο δεν μπορείς να πεις και πολλά...
μόνο τα καλύτερα εύχομαι τόσο στον Βαγγέλη όσο και σε σένα και στο βιβλίο.
Δεν το έχω πάρει ακόμα το βιβλίο γιατί με τη μικρή δε πολυβγαίνω αλλά μια κολλητή μου είπε ότι το σάββατο που έρχεται θα ...με "αερίσει¨" και θα πάμε για coffee & booking που λέω εγώ! Φιλιά πολλά καλή εβδομάδα.

καλημέρα είπε...

καλησπέρα Μαρία!
το κείμενο του Βαγγέλη Αυγουλά, πραγματικά μας είχε μάθει πολλά που ή δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ ή νομίζαμε ότι τα ξέραμε αλλά ήταν λάθος, έχεις απόλυτο δίκιο.
Το δεύτερο βιβλίο σου δεν το έχω ακόμη διαβάσει θα σου πω λοιπόν μετά την δική μου εντύπωση. το σίγουρο είναι πως τα λόγια του Βαγγέλη είναι πολύτιμα για σένα, πιο πολύτιμα απ'όσα κι αν σου γράψουμε οι υπόλοιποι.
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ!!!!
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρια καλησπερα.Πολυ καλα κανεις και μας παρουσιαζεις τον Βαγγελη Αυγουλα.Πρεπει να καταλαβουμε οτι οι τυφλοι ειναι απλοι καθημερινοι ανθρωποι,δεν διαφερουν σε τιποτα απ'ολους εμας.Ειχα διαβασει στα blogs το ΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ κι ειχα την τυχη να γνωρισω τον πρωην Προεδρο του Συνδεσμου τυφλων και μετεπειτα Βουλευτη Παναγιωτη Κουρουμπλη.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Μαρία μου
Το μέιλ για το λευκό μπαστούνι το ανάρτησες και συ παλαιότερα έτσι? Εκείνο που εγώ θα κρατήσω απ΄ολα αυτά είναι κάτι που έγραψες και δεν το ήξερα, πως υπάρχει πρόγραμμα στους υπολογιστές για ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Συγχαρητήρια στον Βαγγέλη και ..... να συνεχίσει.

Φιλιά
Γιάννα

marianaonice είπε...

Συγχαρητήρια και στους δύό σας Μαρία μου!!
Είστε αξιαγάπητοι άνθρωποι και αυτό αντανακλά γύρω σας και φθάνει και αγγίζει την ψυχή μας!!
Σας ευχαριστούμε που μας δείχνετε το μονοπάτι της φιλίας, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της άδολης αγάπης!!!

Artanis είπε...

Καλή επιτυχία Μαρία μου και συγχαρητήρια για την γνωριμία που μας επεφύλαξες με τον Βαγγέλη...
Να έισαι καλά, φιλιά πολλά...

BIKY είπε...

Τα άτομα με προβλήματα όρασης είναι πραγματικά άξια θαυμασμου

Το λέω αυτό γιατί έχω προσωπική εμπείρια Η μανούλα μου στα 44 χρονια της εχασε την όραση της τωρα είναι 55 και όλα αυτά τα χρόνια κάνει τόσα πολλά.Οταν κάποιος την βλέπει δεν μπορει να το καταλάβει.Ενα μεγαλο μπράβο σε αυτους τους ανθρώπους
Θα ήθελα πολύ να γνωρίσω τον Βαγγέλη

Μαριά μου για αλλή μια φορά σου εύχομαι καλή επιτυχία μέσα από την καρδιάμου

VAD είπε...

Παλικάρι ο Βαγγέλης κι ολοι όσοι αγωνίζονται παλικαρίσια απένατι στα προβλήματα που τους φορτώνει η ζωή!

Προβλέπεται παρουσίαση του βιβλίου στην Κατερίνη;
Κάντο Ιούνιο:)))

faraona είπε...

Μαράκι καλημέρα!
Συγχαρητήρια θερμά και στους δυό σας.
Πραγματική τύχη να συνδιλέγεται κανείς με ατομα που ξέρουν τι σημαίνει ευγένια,πολιτισμός και ανθρώπινη σχέση!
πολλα φιλια

Ανώνυμος είπε...

αχ!!μαρακι μου..πολυ με συγκινησε ο βαγγελης.....

Ανώνυμος είπε...

..Καλημέρα Μαρία μου και καλή επιτυχία στο νέο μωρό σου . Ανυπομονώ να το παρω στα χέρια μου , το απόγευμα που θα βγω στην αγορά . Η κριτική του Βαγγέλη θα πρέπει να είναι παραδειγματική για όλους εμάς τους υπόλοιπους .

Sophia Kollia είπε...

Καλημέρα Μαρία,
πολύ ευχάριστο το μέιλ, αλλά εγώ ξαναδιάβασα το πόστ που πάς το παιδί στο σχολείο και ξεράθηκα στα γέλια...
Μια γειτονισά μου, λέει, ποτέ άφτιακτη έξω από το σπίτι! Αν πάθω λάστιχο, τι θα κάνω? Και γω γέλαγα!
καλημέρα

clementine είπε...

Αυτός λοιπόν είναι λόγος να παραβρεθούμε και στις 20 Μαρτίου κοντά σου.
Καλοτάξιδο κορίτσι μου, είμαι σίγουρη ότι θα έχει απήχηση όσο και το πρώτο.

Φιλάκια

Yiannos Savva είπε...

Όπως με το Παιδί της αγάπης νιώθω ο πιο τυχερός που το διάβασα πρώτος έτσι νιώθω και τώρα με το Μάτια μου. Με την διαφορά ότι δεν περίμενα να το διαβάσω ολοκληρωμένο. Το διάβαζα ενώ γραφότανε σελίδα σελίδα…….
Η αγονία μου για την συνέχεια ήταν συνεχώς στο κατακόρυφο.
Ένα βιβλίο που θα κατακτήσει την καρδιές χιλιάδων αναγνωστών και μάλιστα πολύ σύντομα. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Εύχομαι καλοτάξιδο να είναι όπως καλοτάξιδο έγινε και το Παιδί της αγάπης.

Ας μου επιτρέψει η Μαρία να το αποκαλώ και δικό μου βιβλίο.
Εκεί μέσα βρίσκετε ένα κομμάτι της καρδιάς μου………….

Adamantia είπε...

Noμίζω Μαράκι ότι καμμία άλλη κριτική δεν θα πρέπει να σ'ενδιαφέρει μετά απ' αυτήν.
Φιλια πολλά

stalamatia είπε...

Μαρία
Καλή επιτυχία στο νέο σου βιβλίο.
Είμαι σίγουρη ότι θα είναι υπέροχο όπως το παιδί της αγάπης αφού και αυτό καταπιάνετε με ευαίσθητο θέμα.Φιλούθκια.

Γιώτα Φώτου είπε...

Καλησπέρα Μαρία. Καλοτάξιδο. Έμαθα ότι κυκλοφόρησε. Σύντομα θα το διαβάσω και θα σου γράψω.

panagiota είπε...

Μαρία, πάντα επιτυχίες σου εύχομαι!
Οι ανθρώπινες ευαισθησίες σου είναι πια φανερές από τα σχόλια.
Θα ξεκλέψω κι εγώ από τον πολύ πιεσμένο μου χρόνο κάποιες στιγμές και θα σε διαβάσω.
Πολλά φιλιά.....

Ανώνυμος είπε...

Απλά καλοτάξιδο, το ξεκινάω. Πάρε με τηλέφωνο για τη παρουσίαση στον κήπο των μυστικών.

Leviathan είπε...

eisai ontos poli tixeri!!!!bravo sas!!!
poli kali epitixia, filia kai kalo sou vradi!!!!

Maria Tzirita είπε...

Κύριε Κώστα μου,
Θαλασσινή Ματιά μου,
Καλημέρα μου,
Αφροδίτη μου,
Δημήτρη μου,
Γιάννα μου,
Μαριάνα μου,
Αρτάνις μου,
Βίκυ μου,
Vad μου,
Φαραώνα μου,
Παπαρούνα μου,
Μαρία μου,
Σοφία μου,
Κλημεντίνη μου,
Αδαμαντία μου,
Σταλαματιά μου,
Γιώτα μου,
Παναγιώτα μου,
Γιάννη μου (ακαμας),
Λεβιάθαν μου,

πάλι ο χρόνος με πιέζει και μου στερεί τη χαρά ν'απαντήσω στον καθένα σας προσωπικά. Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη σας και τις ευχές σας κι ελπίζω το "Μάτια μου" να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας. Χίλια φιλιά σε όλους σας!

Maria Tzirita είπε...

Θα μου επιτρέψετε εδώ να κάνω μια εξαίρεση, γιατί έτσι το νιώθω απ'την καρδιά μου και ξέρετε πως ποτέ δε μπορώ ν'αγνοήσω την καρδιά μου...
Γιάννο μου,
Συνέβησαν πολλά τον τελευταίο καιρό μεταξύ μας κι αυτό πια δεν είναι κρυφό από τους αναγνώστες αυτού του μπλογκ, έτσι ώστε ν'αγνοήσω το σχόλιό σου σα να μη συμβαίνει τίποτα. Εξάλλου, όπως γράφει κι η Μάρω Βαμβουνάκη, αν με ένα άνθρωπο που έζησες έναν δυνατό έρωτα μπορείς να υπάρχεις σα να μη συνέβη τίποτα, τότε πραγματικά δε συνέβη τίποτα μεταξύ σας. Κι αυτή σίγουρα δεν είναι η περίπτωσή μας.
Σου χρωστάω πολλά σε σχέση με το βιβλίο αυτό κι αυτό είναι κάτι που το αναφέρω και δημόσια στο εισαγωγικό μου σημείωμα. Ναι, εμείς δεν είμαστε πια μαζί, αλλά τα γεγονότα δεν μπορούν ν'αλλάξουν. Το "Μάτια μου" για πάντα θα μας θυμίζει πολλά και στους δυο μας. Με συγκινεί το γεγονός ότι το αγαπάς σα να είναι και δικό σου και σίγουρα σου αξίζει. Το εκτιμώ το ότι παντού μιλάς γι αυτό και το καμαρώνεις - έννοια σου και τα μαθαίνω! Το να σου πω απλά ευχαριστώ ίσως είναι λίγο, έχουμε πει πολλά μεταξύ μας και νομίζω πως δεν υπάρχουν πια σκιές πάνω απ'τα κεφάλια μας. Χαίρομαι που όλα τα αρνητικά συναισθήματα έχουν μείνει πίσω και μπορούμε να κρατάμε τους θυσαυρούς που κερδίσαμε κι οι δυο, έτσι όπως τους αξίζει να τους κρατάμε: λαμπερούς και άφθαρτους στο χρόνο. Να είσαι ήσυχος λοιπόν πως το κομμάτι αυτό της καρδιάς σου έτσι το φυλάω και μην ξεχνάς ποτέ... "ως το τέλος τ'ουρανού κι ακόμα παραπέρα"...
Να είσαι πάντα καλά μάτια μου....

Alkmini είπε...

Tζιριτακι
εγω ειμαι απ τις τυχερες που ενα καλοκαιρινο βραδακι στο Ναυπλιο στο μπαλκονι μου, μου διηγηθηκες σχεδον ολο το βιβλιο σου ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.
Και μου αρεσε και στο ειπα.
Αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα το παρω να το διαβασω και να το εχω.
Σου ευχομαι για αλλη μια φορα Καλη Επιτυχια και να "σπασει ταμεια" ;)
φιλια πολλα.

υ.γ. Σ ευχαριστω.

Aspa είπε...

Ε βέβαια το έχω διαβάσει το mail του Βαγγέλη Αυγουλά και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που συνδεθήκατε με αυτόν τον τρόπο. Ανυπομονώ κι εγώ να διαβάσω το βιβλίο!

Side21 είπε...

Ποιά καλύτερη κριτική
τίτλος τιμής παρά από
έναν άνθρωπο που πραγματικά γνωρίζει
το πρόβλημα "από τα μέσα" ...
Περιμένω κι εγώ με αγωνία
κι ελπίζω να το πάρω τη Δευτέρα ...
να το διαβάσω πάνω απ' τα σύννεφα !!!
Τρίτη πρωί πετάω για Ζυρίχη ...

ΕΛΕΝΑ είπε...

Πολύ συγκινητικά τα λόγια του Βαγγέλη, στ' αλήθεια!!
Καλή επιτυχία Μαράκι μου,όλα καλά εύχομαι να πάνε!!
Σε φιλώ γλυκά:)

Ανώνυμος είπε...

..Καλημέρα . Χθες ήμουν σίγουρη ότι θα γυρνούσα σπίτι με το " Μάτια μου " άλλα σ' εμάς στην επαρχία δεν έφτασε ακόμη . Θα περιμένουμε , καλή δύναμη σε ότι κάνεις και σήμερα .

katerina είπε...

Γεια σου Μαρία!
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη διαβάσω το βιβλιο σου..Το μπλόγκ σου πολύ όμορφο και θα είμαι συχνή επισκέπτρια..

Roadartist είπε...

Πραγματικά θησαυρός τα λόγια του.. Καλή επιτυχία Μαρία στο δεύτερο βιβλίο σου και ότι επιθυμείς γενικώς όλα καλά εύχομαι..Φιλάκια..

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, δεν έτυχε να διαβάσω το κείμενο του Βαγγέλη, αλλά απ' ότι διαβάζω στο κείμενό του που παραθέτεις εδώ, είμαι σίγουρη ότι ήταν το καταλληλότερο "κλείσιμο" στο "Μάτια μου".
Φιλιά :)

Maria Tzirita είπε...

Αλικάκι μου, και σε μένα θα μείνει αξέχαστη εκείνη η όμορφη βραδιά που το μοιράστηκα μαζί σου! Και βέβαια θα σε έχω και πάλι δίπλα μου φέτος στην παρουσίαση στο Ναύπλιο, σύντομα! Φιλάκια αγάπη μου!

Maria Tzirita είπε...

Άσπα μου, ανυπομονώ κι εγώ να ακούσω την κριτική σου! Πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Side21, έτσι ακριβώς το νιώθω κι εγώ, όπως το περιέγραψες. Ελπίζω το "Μάτια μου" να σου κάνει καλή συντροφιά στο ταξίδι σου, θα περιμένω τα νέα σου! Να'σαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου σ'ευχαριστώ, να'σαι καλά κοριτσάκι μου! Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι, υπομονή, θα έρθει, πού θα πάει; Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε να το παραγγείλετε και από το σάιτ του Ψυχογιού, κάνοντας κλικ στη φωτογραφία από το εξώφυλλο που έχω πάνω δεξιά. Εν αναμονή λοιπόν, σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Κατερίνα μου σε καλωσορίζω και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την αγάπη σου! Θα είναι χαρά μου να τα λέμε και στη μπλογκογειτονιά, φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ροντούλα μου, να'σαι καλά κι εσύ, σ'ευχαριστώ για όλα! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Λίλιθ μου, ελπίζω να έχεις την ευκαιρία να το διαβάσεις, μαζί με το βιβλίο μου! Θα περιμένω τις εντυπώσεις σου, φιλάκια και σ'ευχαριστώ!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σου εύχομαι μέσα απο τηυ ψυχή μου καλή επιτυχία στο βιβλίο σου , εγώ θα το πάρω αυτή την εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία έκανες ζαβολιά και δθηγήθηκες στην Αλίκη το βιβλίο σου; Ε, λοιπόν το πρώτο blog που θα διαβάσεις για το Μάτια μου θαείναι το δικό μου, ήδη βρίσκομαι περίπου στη μέση, μέχρι τη Παρασκευή θα έεις τις εντπώσεις μου. Δεν γράφω τίποτε τώρα για΄να σε κρατήσω λίγο σε αγωνία. Το μόνο που θα πω είναι ότι ο κήπος των μυστικών σε περιμένεπ στις 8 Μαρτίου στις 4 το απόγευμα στο DaSein, Σολωμού 12. Περιμένω τηλέφωνο.

Smaragdenia είπε...

Περδικάκι, πάντα καλοτάξιδο το βιβλίο σου! Θα τα πούμε στη Γλυφάδα το Μάρτιο (ο γλάρος μου είναι έτοιμος και θα με αφήσει έξω από το βιβλιοπωλείο, χε χε )
φιλάκια
Σμαραγδένια

Maria Tzirita είπε...

Αχτιδούλα μου, σ'ευχαριστώ, θα αναμένω εντυπώσεις!!! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννη μου, ναι την έκανα τη ζαβολιά! Θα περιμένω με αγωνία, αφού αυτό θες λοιπόν, τόσο τις εντυπώσεις σου, όσο και τη συνάντηση στον κήπο. Φαντάζομαι θα τα πούμε παό κοντά και στην παρουσίαση την άλλη βδομάδα όμως, ναι;

Maria Tzirita είπε...

Σμαραγδούλα μου, με τι λόγια πια να σ'ευχαριστήσω για την τόση αγάπη σου; Ο σταυρός σου με τις ευλογίες της Παναγιάς είναι στο λαιμό μου! Να μου είσαι καλά Μάτια μου!

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα θα τα πούμε στη παρουσίαση, δεν τη χάνω με τίποτε. Και επειδή δεν θέλω να σε κρατώ σε αγωνία η πρώτη εντύπωση είναι ότι πράγματι πέτυχες αυτό που σου είχα πει την ημέρα που βρεθήκαμε στη στοά, αν το θυμάσαι καταλαβαίνεις και τις εντυπώσεις μου. Ελπίζω να ξέρεις που είναι το μαγαζί που θα γίνει η συνάντηση, αγωνιώ να τα πούμε και στη παρουσίαση και τη λέσχη.

Aristodimos είπε...

Τι λόγια να βρεις για να περιγράψεις αυτο το μεγαλειο ψυχής οταν ετσι απλα και ταπεινά σου ζητα να του περιγράψεις την εικόνα που βλέπουν " Τα ματια μου " μεσ'απ το εξώφυλό τους ....

Αρης

Maria Tzirita είπε...

Άρη πργματικά, αυτή η τελευταία φράση του Βαγγέλη με συγκλόνισε... Και βέβαια του τηλεφώνησα και του περιέγραψα την εικόνα, όσο πιο ζωντανά μπορούσα...
Καλημέρα σου!