5 Μαρ 2009

Παιδί και Διαζύγιο


Στις μέρες μας το να βρεις μια οικογένεια που να είναι ο μπαμπάς, η μαμά και τα παιδιά μαζί, τείνει να αποτελεί εξαίρεση. Ο καθένας μετρά δυο-τρεις γάμους, τα παιδιά είναι είτε από τον έναν, είτε από τον άλλον, είτε κι απ'τους δυό μαζί. Τα περισσότερα αδέλφια πλέον είναι ετεροθαλή. Δεν τίθεμαι υπέρ ή κατά - πώς θα μπορούσα άλλωστε, δεν είμαι έξω απ'το χορό! Είναι μια πραγματικότητα που όλοι την έχουμε αποδεχτεί, βλέποντας να συμβαίνει σχεδόν σε όλους γύρω μας.

Άρθρα έχουν γραφεί άπειρα σχετικά με τα παιδιά, θύματα των διαζυγίων. Μια αναζήτηση στο ίντερνετ θα σας βγάλει ένα σωρό τέτοια, από ψυχολόγους, από ειδικούς κλπ. Δεν έχω διάθεση να γράψω εδώ κάτι ανάλογο, θέλω όμως την ειλικρινή σας γνώμη:

Πιστεύετε ότι είναι καλύτερα για ένα παιδί να μένουν οι γονείς του μαζί, ακόμα κι αν δεν είναι ευτυχισμένοι στο γάμο τους, ή να χωρίζουν και να ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους; Ενστερνίζεστε την άποψη ότι τα παιδιά μας πάνω απ'όλα θέλουν να μας βλέπουν ευτυχισμένους, ή πιστεύετε πως αυτή η στάση ζωής είναι εγωιστική κι από τη στιγμή που φέρνουμε στον κόσμο παιδιά, οφείλουμε πάση θυσία να κρατάμε την οικογένειά μας ενωμένη;

Στην κουβέντα που θα κάνουμε στα σχόλια, θα σας πω και τη δική μου άποψη...

40 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ME αγγιζει το θεμα σου γιατι ειμαι χωρισμενη με ενα παιδι και μπορω να απαντησω με την ευθυνη των λογων μου...
τα παιδια εχουν αναγκη να μεγαλωνουν σε ενα ΗΡΕΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΑΠΗ περιβαλλον.Αν η συνυπαρξη των δυο γονεων δεν δημιουργει τισ απαρραιτητες προυποθεσεις γι αυτο ,ο χωρισμος ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ για την ψυχικη ισοροπια του παιδιου..

το μονο λαθος που κανουν οι χωρισμενες ειναι να μιλανε αρνητικα για τον πατερα των παιδιων τους μπροστα στο παιδι...ενταξει δεν ηταν καταλληλος για συζυγος...αλλα σαν πατερας θα τον κρινει το παιδι οχι εσυ!!!!

προσωπικα δεν εχω πει ουτε μια φορα ασχημη κουβεντα για τον πατερα του γιου μου...ειμαστε και φιλοι απ την αλλη...πηγαινουμε μαζι στις εκδηλωσεις του σχολειου,στα παρτυ,στις συγκεντρωσεις γονεων ακομη και για καφε γιατι θελω να τον ενημερωνω για το παιδι....
Μαρια παιρνω συγχαρητηρια απ τους δασκαλους για το ηθος τις επιδοσεις και τη συμπεριφορα του γιου μου και δεν λεω ψεματα..

πιστευω οτι αν η συμβιωση δεν ευδοκιμει το ζευγαρι πρεπει να χωριζει...και μην ακουσω καμια να λεει οτι μενει για χαρη των παιδιων γιατι κανει μεγαλη ζημια στα απιδια της γιατι τα παιδια αντιλαμβανονται την κακη σχεση των γονιων τους απο τη βρεφικη ηλικια ακομη και τους δημιουργουνται ασχημα και ακαταλληλα προτυπα!!!!

α!!και να πω οτι πριν χωρισω επισκεφτηκα γνωστη συμβουλο σχεσεων και οταν λεω γνωστη εννοω πασιγνωστη και τηλεοπτικα καθως και παιδοψυχολογο και οι αποψεις μου συγλκλιναν με τις δικες τους...

Μαρια μπραβο και σ ευχαριστω που ειχα την ευκαιρια να παραθεσω την αποψη μου σ ενα τοσο λεπτο θεμα πραγματικα....

Ανώνυμος είπε...

...Καλημέρα Μαράκι μου , πολύ ευαίσθητο το θέμα που θίγεις . Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν μπορείς να κρατήσεις μια οικογένεια με υποκρισία μόνο για τα παιδιά . Άλλωστε τα παιδιά σήμερα είναι πολύ έξυπνα και αντιλαμβάνονται τα πάντα .
Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι προτιμότερο να μεγαλώνουν σε ένα ήρεμο περιβάλλον , έστω και με το ένα γονιό , παρά μέσα σε μια οικογένεια με προβλήματα και καυγάδες.
Άλλωστε μόνο δική μας η συμπεριφορά και αγάπη είναι αυτή που θα τα βοηθήσει να αναπτύξουν μια ισσοροπημένη προσωπικότητα και όχι το μοντέλο της οικογένειας όταν αυτή δεν είναι σωστή .
Σε φιλώ........

Ανώνυμος είπε...

Μαράκι μου καλημέρα,χθες χαρήκαμε πολύ που σε είδαμε,ήταν ένα πολύ όμορφο απόγευμα ακούγοντας το ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ και κυρίως να μας το διαβάζει η Λένα Μαντά είναι η δεύτερη φορά που πάμε σε παρουσίαση βιβλίου και μας άρεσε πάρα πολύ,που πλέον θα το καθιερώνουμε γιατί είναι ωραία η επαφή με τους ανθρώπους,βλέπεις ακούς και το κυριότερο μαθαίνεις για πιο λόγο ο συγγραφέας ΓΡΑΦΕΙ από που εμπνέεται και όλα τα σχετικά....Τώρα θα θελα να σου πω τι γνώμη μου για το ΠΑΙΔΙ,ένα πολύ ωραίο ερώτημα;που συγκεκριμένα το συζήταγα με την μητέρα μου προχθές,είμαι της άποψης ότι το ζευγάρι πρέπει να προσπαθεί για το καλό του παιδιού ή μαζι είναι ,ή χώρια,το παιδί δεν χρωστάει σε τίποτα να βιώνει και να παίρνει αρνητικά μηνύματα που αυτά θα του μείνουν στην ψυχή του,και είμαι σίγουρη ότι το παιδί θέλει ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ να ασχολείσε μαζί του ,να το αγαπάς και να το προφυλάξεις από ΕΝΤΑΣΕΙΣ γιατί το μόνο που έχεις να καταφέρεις είναι να μην έχεις ένα ισορροπημένο παιδί!!
Εννοείται ότι είμαι υπέρ στο να προσπαθεί το ζευγάρι να τα βρει για το καλό του παιδιού,αλλά αν μέσα τους δεν είναι καλά; και αν έχει φύγει ο έρωτας; ο θαυμασμός; τι γίνεται; εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα..... σε φιλώ γλυκά!

roadartist είπε...

Ε όχι βέβαια Μαρία. Αν δυο γονείς δεν είναι καλά μεταξύ τους πως θα είναι και η οικογένεια ενωμένη? Σε ψέματα δεν στηρίζεται καμία ευτυχία. Εννοείται να χωρίσουν.. Καλημέρες σου!

Olga είπε...

Καλημέρα, Μαρία μου! Αυτό το ..πρόβλημα;;[αν μπορεί να λεχθεί έτσι], το έχουμε στο..εγγύς οικογενειακό μας περιβάλλον! Φυσικά οι άνθρωποι, έχουν ελευθερία βούλησης και σκέψης!!Πώς θα μπορούσε άλλωστε στ'αλήθεια, να μείνουν δεμένοι, με τόσο άγρια![πολλες φορές], δεσμά, εν ονόματι των παιδιών;;!!Μπορεί, να θέλουμε ευτυχισμένα παιδιά, οταν οι γονείς είναι ψυχικά...νεκροί;;;!

Sophia Kollia είπε...

Συμφωνώ με την παπαρούνα. Να μη ξαναγράφω τα ίδια. Όμως νομίζω ότι δεν προσπαθούν πραγματικά και σοβαρά να κρατήσουν τον γάμο. Τα παιδιά, θέλουν τους γονείς μαζί, αν δηλ, δεν πίνει, δεν παίζει στο καζίνο, δεν δέρνει, δεν ξενοκοιμάται,δουλεύει, κλπ. δεν καταλαβαίνουν και πολύ αυτό το δεν ταιριάζω. Το έχω ρωτήσει σε πολλά παιδιά, και αυτή την απάντηση έχω πάρει. Αλλά από την άλλη, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρεις, και δεν μου αρέσει να λέω πράγματα θεωρητικά χωρίς να ξέρω.
Καλημέρα

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρια μου καλημερα.Το θεμα σου ειναι οντως πολυ λεπτο και ευαισθητο γιατι αφορα παιδικες ψυχες.Ειμαι απο τις εξαιρεσεις καθ'οτι παντρεμενος με τη Σταυρουλα 30 χρονια αλλα,εχω αποψη.Ξεκιναμε απο τα δεδομενα:Τα παιδια ειναι δωρο Θεου,ευτυχια και η ουσια υπαρξης της οικογενειας.Επισης ειναι δεδομενο οτι τα παιδια πρεπει να ζουν σε ηρεμο περιβαλον οπου θα βασιλευει η αγαπη,η στοργη και η αλληλοεκτιμηση.Και βεβαιως εχουν αναγκη και τους δυο γονεις τους,εφ'οσον βρισκονται εν ζωη,για να μεγαλωσουν σωστα κι αρμονικα.Συνεπως απο τη στιγμη που ενα ζευγαρι αποφασισει να παντρευτει και να κανει παιδια εχει ηθικη υποχρεωσει να παραμεινει στα "δεσμα" του γαμου μεχρι την ενηλικιωση των παιδιων τουλαχιστον.Κι οταν ακομα δεν συμφωνουν μεταξυ τους οφειλουν να δημιουργουν τις συνθηκες που πρεπει για να μεγαλωσουν ηρεμα τα παιδια τους.Γιατι τα παιδια δεν χρωστανε τιποτα.Μαρια μου,ισως ακουγονται σκληρα ολα αυτα αλλα, τα ιδια πιστευα πριν ακομα δημιουργησω οικογενεια και κανω παιδια.

Adamantia είπε...

Σαφώς να χωρίσουν. Δεν το λέω αβασάνιστα ή γιατί το έκανα εγώ.
Αλλά επειδή η σχέση του ζευγαριού αποτελεί πρότυπο για τις μετέπειτα σχεσεις των παιδιών.Μια προβληματική ή ψυχρή σχέση ή ακόμα χειρότερα βίαιη, αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή ενός ανθρώπου.
Αντίθετα, ενας καλός χειρισμός διαζυγίου δηλαδή με καλή σχέση των δύο πρωήν συζύγων, ενωμένη στάση απέναντι στα παιδιά και πολυ αγάπη κι απ τους δύο, είναι πολύ υγιέστερη κατάσταση.
Φιλιά πολλά

Artanis είπε...

Νά 'σουνα εδώ να δεις τί γίνεται...Και πολύ συντηρητικούς θα μας βρείς, εμάς τους Έλληνες...
καλημέρα Μαρία μου, φιλιά...

I_love_the_smile_on_your_face είπε...

Εύχομαι τα καλύτερα στο νέο σας βιβλίο (Μάτια μου) από το απόσπασμα αφήνεται μια λεπτή αύρα ευαισθησίας..

Μια καλησπέρα πάντα με χαμόγελο :)

Όσο για το θέμα "παιδί και διαζύγιο" είναι πραγματι πολύ λεπτό....

Eleni Dafnidi είπε...

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ζουν σε ένα ήρεμο και ειρηνικό περιβάλλον και οι γονείς έχουν υποχρέωση να τους το παρέχουν. Σε κανένα παιδί δεν αξίζει να ζει σε ένα περιβάλλον βίας, τσακωμών, έχθρας. Αν οι γονείς δεν είναι σε θέση να τους το παρέχουν, καλά κάνουν να χωρίζουν ως ζευγάρι χωρίς μικροπρέπειες. Τα παιδιά πρέπει να σέβονται και τους δύο γονείς και να μην χρησιμοποιούνται ως μοχλοί πίεσης.

Side21 είπε...

Μεγάλο θέμα άνοιξες ...
Βασικά δεν υπάρχουν
κανόνες ούτε η χρυσή συνταγή ...
Κάθε περίπτωση κρίνεται χωριστά
μα πάνω απ' όλα οι αποφάσεις πρέπει
να παίρνονται με ηρεμία κι όχι αβασάνιστα
με κύριο γνώμονα το καλό των παιδιών ...
Είναι άσκημο τα παιδιά να πληρώνουν τα
δικά μας σφάλματα, πόσο μάλλον να γίνονται
θυσία στο βωμό του δικού μας εγωϊσμού
και της δικιάς μας ανασφάλειας ...

Υ.Γ.
Σου στέλνω foto με τα "Μάτια σου"
να κοιτάνε τις Άλπεις πάνω απ' τα σύννεφα
Το Βιβλίο με την αφιέρωση μου το κράτησαν
στο Αννόβερο κι έτσι θα χρειαστεί να προμηθευτώ
άλλο για τη βιβλιοθήκη μου ...

ΕΛΕΝΑ είπε...

Δεν ξέρω ειλικρινά τι να πω, γιατί , προς το παρόν τουλάχιστον, είμαι έξω από τον χορό.
Πίστευα κάθετα ότι μια τελειωμένη σχέση δεν διατηρείται ποτέ, ούτε για χάρη των παιδιών, ούτε για χάρη κανενός.
Εζησα όμως το αντίθετο σε πολύ κοντινό και αγαπημένο μου πρόσωπο.
Οπου συνεχίζουν και είναι μαζί, γιατί τα παιδιά αντιμετώπισαν πολύ άσχημα τον χωρισμό, έχοντας λατρεία και στους δυο γονείς. Βλέπεις και οι δύο ως γονείς, ήταν εξαιρετικοί, άσχετα που δεν μπορούσαν να τα βρουν μεταξύ τους.
Ετσι έβαλαν πάνω από όλα την ηρεμία των παιδιών τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν την ζωή τους μαζί, χωρίς πιστεύω να τους ενώνει τίποτε ψυχικό.
Θέλω να πω, ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πιστεύω δεν πρέπει να υπάρχει το απόλυτο ναι ή το απόλυτο όχι.
Και πάλι όμως το ξαναλέω, μιλάω έξω από τον χορό.Νομίζω μόνο κάποιος που το έχει βιώσει μπορεί να έχει πιο σωστή άποψη.

marian είπε...

Μαρία μου, πραγματικά πολύ σοβαρό το θέμα που άνοιξες!!!
Θα σου πω τι νομίζω μια και έζησα παρόμοια κατάσταση, όχι με μένα που δόξα τον Θεό όλα πάνε καλά, αλλά με την κουνιάδα μου που χώρισε πριν μερικά χρόνια.
Η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο.
Όλοι αναρωτιώμασταν γιατί ο μεγάλος της ο γιος ήταν τόσο νευρικός, απότομος ειδικά με τον πατέρα του, και μάλιστα μπροστά σε κόσμο. Ώσπου μια μέρα έγινε το μπαμ!!
Η κουνιάδα μου χώρισε και ξαφνικά το παιδί ηρέμησε, έγινε το πιο ευγενικό και ήρεμο παιδί του κόσμου!!
Μήπως ακόμη αναρωτιέστε τι συνέβη!!
Το παιδί βιώνε σε μια πολύ κρίσιμη γι ΄αυτό ηλικία πολύ άσχημες καταστάσεις στο σπίτι!
Μόλις οι γονείς του χώρισαν,ήμουν μπροστά σε μια συζήτηση που το ρώτησε η μαμά του:"Παιδί μου μήπως στεναχωριέσαι,μήπως θέλεις να γυρίσει ομπαμπάς σπίτι;
Η απάντηση ήταν αφοπλιστική για όλους μας :"ούτε να το σκέφτεσαι μαμά".
Η μητέρα προσπάθησε να έχουν τα παιδιά καλές σχέσεις με τον πατέρα τους, αλλά ο ίδιος τις κατέστρεψε!!
Ο γιος του, 18 χρονών φέτος, δεν θέλει ούτε να τον δει!!!(ακραίο βέβαια, αλλά ο πατέρας κέρδισε αυτό που πραγματικά του άξιζε)
Το να μένουν οι γονείς μαζί μάλλον δεν βοηθάει τα παιδιά, μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα φέρνει στις σχέσεις όλων!!!

φιλια πολλά!!:)

pavlina είπε...

...Καλησπέρα Μαρία μου, τα διαζύγια έχουν γίνει η μάστιγα της εποχής μας. Το χειρότερο είναι οτι σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς βάζουν τον εγωισμό και το συμφέρον τους πάνω απο την ψυχική ηρεμία, και την ευτυχία των παιδιών τους. Σίγουρα ένα παιδί χρειάζεται και τους δύο γονεις του, αλλά όταν οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες για να μεγαλώσει ένα παιδί, τότε καλύτερα να χωρίσουν...αλλά πρώτα ας δώσουν και μια δεύτερη προσπάθεια στο γάμο τους πρίν χαλάσουν μια οικογένεια. Αλλώστε αυτό που κάνει ένα παιδί ευτιχισμένο είναι το να βλέπει τους γονείς του ευτιχισμένους, να νιώθει ασφάλεια και αγάπη...Με αγγίζει ιδιαίτερα το θέμα αυτό, δεν είμαι παιδί χωρισμένων γονειών αλλά...είμαι 22 έτών και ΑΚΟΜΑ προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου μια εικόνα των γονειών μου που να ήταν αγαπημένοι και ευτιχισμένοι...αυτό δεν είναι άδικο???

iLiAs είπε...

..δεν συμφωνω οτι οι ενωμενες οικογενειες τεινει να γινει εξαιρεση..η αληθεια ειναι οτι τα διαζυγια αυξανονται.

Αλλά σιγουρα, εφ' οσον δεν τα πηγαινουν καλα οι 2 συζυγοι, καλυτερα να χωρισουν.

Καλο μηνα Μαράκι :)
Να εισαι καλα :)

Aspa είπε...

Συμφωνώ κι εγώ με όλους τους προλαλήσαντες. Πιστεύω ότι ένα ζευγάρι που δεν είναι ευτυχισμένο είναι προτιμότερο να χωρίσει. Αναμένω τη δική σου άποψη…

Maria Tzirita είπε...

Η δική μου άποψη λοιπόν, αφού μου τη ζήτησε κι η Ασπα μου... Δε θα απαντήσω ξεχωριστώ σε αυτά τα σχόλια, όπως στις προηγούμενες αναρτήσεις, αφού το πνεύμα της ανάρτησης αυτής είναι διαφορετικό έτσι κι αλλιώς. Θα σας πω τη γνώμη μου, η οποία προκύπτει από εμπειρία κι όχι από γνώσεις επιστημονικές.
Φυσικά, δε μπορώ να διαφωνήσω ότι ένα σπιτικό όπου επικρατεί πολεμικό κλίμα ή κλίμα αδιαφορίας ανάμεσα στους γονείς, είναι ό,τι χειρότερο για ένα παιδί. Όμως, μην ξεχνάτε πως συνήθως αυτή η ένταση κι η "αντιπάθεια" ανάμεσα στο ζευγάρι, τους ακολουθεί κι αφού χωρίσουν, επηρεάζοντας το παιδί το ίδιο αρνητικά. Αν μιλάμε βέβαια για ακραίες καταστάσεις, όπου καθημερινά γίνονται καυγάδες κι ίσως και χειροδικία, τότε ναι, είναι καλύτερα να χωρίσουν.
Το πιο σημαντικό απ'όλα για την ψυχική υγεία ενός παιδιού είναι να είναι οι γονείς του αγαπημένοι. Να είναι ήρεμοι και σταθεροί στη συμπεριφορά τους. Δεν τα ενδιαφέρει τα παιδιά μας αν είμαστε ερωτευμένοι ή αν περνάμε καλά στο κρεβάτι μας. Δεν τα αφορά. Αυτό που τα αφορά είναι να τους παρέχουμε σταθερότητα, ασφάλεια, ηρεμία και αγάπη. Να είμαστε σταθερή αξία: γονείς, οικογένεια. Πάντα εκεί.
Αυτό πολλές φορές επιτυγχάνεται ακόμα κι όταν το ζευγάρι χωρίσει. Κάτι που πάντα δόξαζα το θεό ότι πέτυχα με τον πρώην σύζυγό μου. Πάντα φιλικές οι σχέσεις μας, πάντα εκεί για το παιδί μας, πάντα ενωμένοι. Κι ας μη ζούσαμε μαζί πια. Έτσι πίστευα πως κάναμε το καλύτερο για το παιδί μας, γι αυτό και μεγάλωσε ισορροπημένα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Κι όμως.
Συνειδητοποιώ τελικά ότι απλά έτσι θέλουμε όλοι οι χωρισμένοι να πιστεύουμε. Έτσι μας βολεύει, μας καλμάρει τη συνείδησή μας. Ναι, είναι εγωιστική η απόφαση του διαζυγίου, όταν υπάρχουν παιδιά. Και μιλάω και για τους δύο συζύγους. Όλα απλοποιήθηκαν. Εύκολο να παντρευτείς, εύκολο να χωρίσεις. Το κάνουν όλοι, δε χρειάζεται να το σκεφτείς πολύ. Παντρεύεσαι κι αν δε σ'άρέσει μετά, απλά χωρίζεις. Όλοι το κάνουν, δε βαριέσαι...
Ας μη γελιόμαστε. Τα παιδιά τραυματίζονται με το διαζύγιο και τραυματίζονται σε όλες τις περιπτώσεις. Η διαφορά είναι στο βαθμό, στην ένταση. Αν πρέπει να διαλέξεις πότε το παιδί σου θα πληγωθεί λιγότερο, διαλέγεις το λιγότερο. Αλλά δεν καταργείς την πληγή.
Τα Χριστούγεννα που πέρασαν έκανα και Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μαζί με την κόρη μου στο σπίτι του πατέρα της. Οι σχέσεις μας είναι άριστες έτσι κι αλλιώς, εδώ και 15 χρόνια που έχουμε χωρίσει. Την κόρη του από τον δεύτερο γάμο του τη νιώθω σα δικό μου παιδί κι αυτό. Είμαστε πια σαν αδέλφια μεταξύ μας. Πολύ "προχωρημένα" πράγματα, θα έλεγε κάποιος. Όλα αυτά τα χρόνια, για διάφορους λόγους, συγκυρίες, δεν είχαμε περάσει τις γιορτές όλοι μαζί. Κι έτυχε φέτος κι ήταν όμορφα πράγματι. Για μένα, σα να ήμουν με φίλους παλιούς. Η κόρη μου όμως, τη στιγμή που φεύγαμε τα ξημερώματα της πρωτοχρονιάς, μας αγκάλιασε και τους δυο και δακρυσμένη μας είπε : ήταν τα ωραιότερα χριστούγεννα της ζωής μου αυτά...
Κι εκεί συνειδητοποίησα αυτο που σας είπα πριν: η πληγή ποτέ δεν κλείνει. Είναι εκεί και με την παραμικρή αφορμή ματώνει. Η κορη μου τώρα που έκανε την πρώτη της σχεση μ'ένα αγόρι, δηλώνει πως θέλει να μείνει μαζί του, να τον παντρευτεί όταν έρθει η ώρα και να μη γνωρίσει κανένα άλλον. Για να μη γίνει σαν εμένα και τα παιδιά της σαν εκείνη. Έτσι μου είπε... Και κατά τ'άλλα είναι ένα πολύ χαρούμενο κι ευτυχισμένο παιδί.
Αυτά λοιπόν είχα να σας πω, έτσι σαν εξομολόγηση καρδιάς. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, ή δε θα παντρευόμουν ποτέ ή, αν παντρευόμουν, δε θα χώριζα ποτέ.
Κι αυτό δε σημαίνει ότι θα δυστυχούσα και δε θα χώριζα λόγω του παιδιού, αλλά ότι θα το είχα τόσο καλά σκεφτεί, θα ήμουν τόσο πολύ σίγουρη για την απόφασή μου και για τον άνθρωπό μου, που δε θα έκανα πίσω, δε θα το μετάνιωνα και δε θα τον άλλαζα ποτέ.
Φιλιά σε όλους σας και σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε τις εμπειρίες και τις σκέψεις σας μαζί μου!

Υ.Γ. Άσχετο με το θέμα, αλλά δε μπορώ να μην ευχαριστήσω τον Σκρουτζάκο, τον Ακαμας και τον Zeidoron, που μου έδωσαν τη χαρά της παρουσίας τους χθες στο Περιστέρι! Να είστε καλά, σας ευχαριστώ!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΣΕ ΣΑΠΙΑ ΘΕΜΕΛΙΑ.ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ,ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΟΥΛΩΘΕΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟ. ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ.ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ.ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Ναι, Μαρία μου, εύκολα παντρευόμαστε, εύκολα χωρίζουμε πλέον. Ναι, υπάρχουν και περιπτώσεις ακραίες, όπου ενδείκνυται, να μην πω επιβάλλεται ο χωρισμός!
Μιλώντα όμως για το μέσο όρο, εγώ θα ήθελα να πω το εξής. Δε θεωρώ εγωιστικό το να χωρίζει κανείς. Θεωρώ άκρως εγωιστικό όμως πριν να μην έχει πολεμήσει να κρατήσει ζωντανή τη σχέση. Όλες οι σχέσεις περνάνε φάσεις, προβλήματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Το θέμα είναι τι διάθεση υπάρχει για σύγκλιση, πλησιάσμα, γνωριμία αληθινή με τον άνθρωπό σου. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που τα απωθημένα ή μια καθυστερημένη εφηβεία έρχονται να πάρουν στα χέρια το τιμόνι του καραβιού που λέγεται γάμος.
Και κάτι ακόμη, θεωρώ σωστό, όπως είπε και η παπαρουνίτσα, όπως προβάλλεις κι εσύ μέσα από την ηρωίδα του βιβλίου σου του καινούριου του οποίου την ανάγνωση απολαμβάνω, να μην ακούγονται άσχημες κριτικές δια στόματος του ενός γονιού προς τον άλλον. Αυτά τα αγγελούδια είναι τα μόνα που δεν έχουν μερίδιο στο φταίξιμο!
Αυτά προς το παρόν! Πολλά φιλιά ΄και ευχές για όμορφο σ-κ!

dhmhtra είπε...

Μαρία καλημέρα.
Τις μέρες της αποκριάς φιλοξένουσα στο σπίτι φίλους των παιδιών μου από Αθήνα. Ενα παληκάρι μου έφερε ένα πακέτο για να με ευχαριστήσει ...΄οταν λοιπόν το άνοιξα είχε το βιβλίο σου ...ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Δεν πίστευα ότι ήταν τυχαίο και νόμιζα ότι το είχαν σχεδιάσει τα παιδειά μου.
Φιλιά

neni είπε...

Καλημέρα Μαράκι μου.Ενημέρωσε με για την Τετάρτη(11-3)ώστε να κανονίσω να έρθω.Σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙΣ πολύ!
Είσαι πολύ τίμιος άνθρωπος... πραγματικά δεν περίμενα να είναι αυτή η άποψή σου! Όλα αυτά που είπες πιο πάνω (με το χέρι στην καρδιά) σε τιμούν αφάνταστα! Και η δική μου άποψη είναι ότι τώρα πια, εύκολα παντρεύονται (και δίνουν όρκους μπροστά σε Θεό και ανθρώπους) και εύκολα χωρίζουν.
Η δική σου κόρη, όμως, είναι πολύ τυχερή!
Γιατί κανένα παιδί δεν έχει τα πάντα μεγαλώνοντας (και δε μιλάω για υλικά αγαθά). Πάντα κάτι του λείπει. Η δική σου κόρη όμως έχει εσένα που κοιτάς προς το μέρος της και έχεις κάθε διάθεση να την ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ! Έχει εσένα που δεν έχεις αφήσει τον εγωισμό σου να φτάσει σε τέτοια μεγέθη, που να μην καταλαβαίνεις και να μη σε νοιάζει για το τι γίνεται στην ψυχή της. Έχει εσένα που ο εγωισμός σου δε σε εμπόδισε να παραμείνεις η καλύτερη φίλη με τον πατέρα της και τέλος έχει εσένα που έχεις τα κότσια να λες αυτό που είπες στις τελευταίες γραμμές της απάντησής σου πιο πάνω.
Πίστεψέ με, όλα αυτά είναι πιο σημαντικά!
Και αν τη ρώταγες τι θα προτιμούσε, οι γονείς της να μη χώριζαν ποτέ αλλά να μην είχε εσένα για μητέρα, είμαι σίγουρη ότι θα διάλεγε εσένα!
Στα λέω αυτά, μέσα από την καρδιά μου, γιατί τα πιστεύω.
Να' σαι καλά :)

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Μαρία μου συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου. Όμως στη σημερινή νεολαία, όπως και σε μένα, ξέρεις τι βγαίνει; Ότι δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι γι' αυτόν που έχουμε δίπλα μας. Στο λέω από προσωπική πείρα,από την οικογένειά μου. Εσύ απλά ερωτεύτηκες και παντρεύτηκες γιατί ένιωσες ότι αγαπάς κάποιον, θέλεις να ζήσεις μαζί του, να κάνεις ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Και πιστεύω πως έτσι απλά πρέπει να το κάνεις όταν αγαπάς. Απ' τη στιγμή που στις μέρες μας αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε τις λεπτομέρειες, να είμαστε σίγουροι κτλ οπως λες, χαλάει το ζήτημα.. Ο έρωτας και η αγάπη έχουν χάσει τη μαγεία τους. Δηλαδή θα κάτσουμε να συμβιβαστούμε επειδή το κάνουν όλοι; Εγώ προσωπικά δεν θέλω και δεν μπορώ να συμβιβαστώ..

Δεν πρέπει πχ να παντρευτούμε επειδή είμαστε σε μια ηλικία και βαρεθήκαμε να γυρνάμε από εδώ κι από κει, αλλά να βρούμε έναν άνθρωπο που να μας κάνει να το θέλουμε.. Αυτό πιστεύω εγώ. Τώρα που θα τον βρούμε και αν υπάρχει, θα σε γελάσω...

Maria Tzirita είπε...

Φιλιά και σε όλους τους υπόλοιπους, ευχαριστώ για το πέρασμά σας και την κατάθεση ψυχής σας....

Ανώνυμος είπε...

Φιλενάδα καλό μεσημέρι
Δεν θα γράψω τίποτα για το σημερινό σου θέμα γιατί......το βιβλίο σου έφτασε στην Κύπρο!!!!! Έφτασε σε 3 βιβλιοπωλεία του Στροβόλου (υποπεριοχή της πρωτεύουσας!!!!)καθώς επίσης και σε εκείνο της γειτονιάς μου!!! Από Δευτέρας ξεκινούμε διάβασμα!!!!

Φιλιά Γιάννα
Υ.Γ.Φιλιά και από την Λουίζα

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου πολύ χαίρομαι! Καλή ανάγνωση και περιμένω εντυπώσεις! Φιλιά σε σένα, τον Κώστα και τη Λουίζα! Μου λείπετε...

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Υπάρχει μία φωτό φιλίας για σένα στο προφίλ μου. Τις οδηγίες θα τις βρεις εδώ:

http://xristinagewrgallh.blogspot.com/2009/03/blog-post_5423.html

Φιλάκια!

------ είπε...

Μαρια μου εγω λέω πως οταν πατρευομαστε και κανουμε παιδια έχουμε υποχρεωση να τα μεγαλώσουμε με αγάπη και ηρεμια.
Και λεω πως:
Ναι πρεπει να κανουμε υπομονη μεχρι να μεγαλώσουν και μετα αν δεν αντεχεται η συμβιωση το διαλυουμε
σε φιλω

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Δυστυχώς στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν άλλα πράγματα σε πρώτη θέση και τα σπουδαιότερα τα βάζουν στην άκρη,τα παιδία μέσον για να δείξουν οτι έκανα το κύκλο τους.Πάντως απο εμπειρία είναι μεγάλη πληγή που αφήνει χνάρι για πάντα.Τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς μα είμαι εντελώς αντίθετη και για μια οικογένεια που μένει μόνο για τα παιδιά μαζί με καυγάδες και ψυχρή στάση ζωής.

BIKY είπε...

Δυστηχώς τα ζευγάρια χωρίζουν με την πρώτη δυσκολία Βάζουν πάνω απ΄όλα το εγώ τους και δεν βάζουν λίγο νέρο στο κράσι τους Είναι δυσκολό να ζεις και να μοιράζεσε τη ζωή σου μαζί με καποιον αλλό Δεν έχουμε καταλάβει πως ο ένας πρεπει να συμπληρώνει τον αλλό και όχι να του επιβάλλετε.Δεν έχουμε μάθει να ακούμε .Ακουμέ μόνο αυτά που θέλουμε .
Οταν λοιπον εχουμε παιδια τότε είναι που πρέπει να βρίσκουμε τροπούς να επικοινωνησουμε με τον συντροφό μας Γιατί δεν γινετε να είσαι χρόνια με καποιον και όταν κάνεις παιδιά να θυμάσε πως θέλεις να τον χωρίσεις γιατί δεν ταιριάζεις μαζί του.
Πιστευώ πως αν οι γονείς δεν μπορούν να τα βρουν ( αφου βέβαια εχουν προσπαθήσει αρκετά )καλύτερα να χωρίσουν παρα να μεγαλωνουν τα παιδια μεσα σε ένα άσχημο περιβάλλον γεματο τσακωμους και φωνες

maria είπε...

ενδιαφέρον θέμα Μαρία μου. δική μου γνώμη είναι πως όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν παιδί, να ζήσουν πρώτα κάποιο χρονικό διάστημα μαζί κ αν δουν πως δεν τραβάει, να χωρίσουν χωρίς να εμπλέκονται οι ευαίσθητες ψυχούλες..κ αν τύχει κ έρθει το μωρό πιο γρήγορα απ ότι υπολογιζαν, πριν γίνει ενός χρόνου το αργότερο (αυτό βέβαια εξαρτάται από πολλούς παράγοντες) να βάλουν κάτω τη σχέση τους κ να συζητήσουν σοβαρά για το θέμα. εννοείται πως δε μπορείς να σιγουρέψεις τίποτε για το μέλλον αλλά τουλάχιστον να έχουν παρθεί κάποιες στάνταρ αποφάσεις.κ πιστεύω πως ο κάθε λογικός γονιός που αγαπά πραγματικά το παιδί του, αν δε μπορεί να συμβιώσει αρμονικά με τη μητέρα ή τον πατέρα του παιδιού, εννοείται πως θα χωρίσει.οι χωρισμένοι γονείς δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον για ένα παιδί αλλά είναι προτιμότερο από ένα περιβάλλον γεμάτο μίσος, καυγάδες κι ανάμικτα συναισθήματα. όπως είπε η παπαρούνα, ένα παιδί χρειάζεται αγάπη, ασφάλεια, σταθερότητα, ανεξάρτητα αν αυτά του τα δίνουν οι χωρισμένοι γονείς ή οι γονείς που είναι μαζί. επίσης αν οι χωρισμένοι γονείς είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικοί ο ένας προς τον άλλον, το παιδί θα έχει μια ισορροπία στο χαρακτήρα του και θα καταλάβει αρκετά από τη κατάσταση χωρίς να κρίνει με έντονα συναισθήματα και χωρίς να αδικεί κάποιον από τους γονείς.
πολύ σημαντικό για μένα είναι η αντικειμενικότητα. να μην προσβάλλει ο ένας γονιός τον άλλον. εκτος πια κ αν υπάρχει κίνδυνος για το παιδί..
γι αυτό εγώ πρώτα μελετώ τον άνθρωπο που θέλω να μείνω μαζί του, να παντρευτώ κ μετά υπολογίζω και το παιδί ή τα παιδιά. αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να τα αφήνουμε στο έτσι.. γιατί τι μας φταίνε οι αθώες ψυχές τους...δεν είναι παιχνίδια να περάσει ο καιρός μας ούτε κ να ικανοποιηθεί το μητρικό μας ένστικτο..

marianaonice είπε...

Μεγάλο θέμα άνοιξες Μαρία μου!
Λόγω της δουλειάς μου έχω δει παιδιά χωρισμένων γονιών και παιδιά μη χωρισμένων αλλά δυστυχισμένων ζευγαριών!!
Κατέληξα στο ότι το παιδί δεν έχει τόση σημασία να ζουν μαζί οι γονείς του αλλά να δρουν μαζί για το δικό του καλό και να είναι πάντα γι' αυτό οι γονείς του!! Ενωμένοι για το καλό του! Πάντα έλεγα σε τέτοια ζευγάρια ότι σαν ζευγάρι μπορείτε να χωρίσετε και να είναι δικαίωμά σας. σαν γονείς ποτέεε!!! Αν αυτό γίνει μπούσουλας στη ζωή τους τότε κανένα πρόβλημα! Ξέρω παιδιά φίλων μου που αν και χωρισμένοι τα παιδιά τους δεν έχασαν τίποτε από την αγάπη τους και μεγάλωσαν και προόδευσαν σαν όλα τα παιδιά του κόσμου!!
Η εγκατάλειψη και η έλλειψη αγάπης είτε μέσα στο γάμο είτε μέσα στο χωρισμό είναι το πρόβλημα για ένα παιδί!! Και το μίσος που βλέπει να κυριεύει τους γονείς του είτε χωρισμένους είτε σε συμβίωση!!

Κάποτε που ασχολήθηκα με ανηλικα, μου έφεραν ένα κοριτσάκι 13 ετών στο τελευταίο στάδιο της ηρωϊνης με ηπατίτιδες κι άλλα.
Μου είπε σε κάποια στιγμή και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου ότι ένοιωθε ξένο στο σπίτι της μάνας του και του πατέρα του, που ήταν χωρισμένοι. Γιατί και οι δυό είχαν φτιάξει τη ζωή τους με άλλους ανθρώπους ο πατέρας είχε παντρευτεί και η μάνα ζούσε με το φίλο της!!
Ετσι το παιδάκι μου είπε ότι πήγαινε στα πάρκα και μίλαγε στα παγκάκια στους άγνωστους γιατί κάπου ήθελε να μιλήσει και δεν είχε κανέναν!!!!!!!!!!
Μου έμεινε αξέχαστη αυτή η εμπειρία!!
Αυτά...

Maria Tzirita είπε...

Χριστίνα,
Νανά,
Αχτίδα,
Βίκυ
Μαρία,
Μαριάννα,
Καλημέρα, φιλιά πολλά και καλό σαβ/κο!

venceremos είπε...

Kαλημέρα Μαρία.
εξαίρετο θέμα και αναπτυγμένο πολυ καλά μεσα από τα σχόλια.
απο προσωπικη εμπειρία θα σου γράψω αυτό..
"το να ξέρεις να σταματάς σε γλυτώνει από κινδύνους"
καλο Σ.Κ.
φιλιά καρυστινά

Maria Tzirita είπε...

Φιλάκια Venceremos μου! Καλο σαβ/κο και σε σένα!

patsiouri είπε...

Μετά το σχόλιο της Μαριάννας δεν έχω τίποτα να προσθέσω...
Τόση ώρα διάβαζα τους υπόλοιπους και σκεφτόμουν τι θα γράψω κι'έγώ αλλά μετά απ'αυτό δε μπορώ να γράψω κάτι.
Μόνο ότι συμφωνώ με τους περισσότερους.
Σημασία για το σωστό μεγάλωμα του παιδιού έχει το ΕΠΙΠΕΔΟ.
Αν το επίπεδο καταντήσει ΔΑΠΕΔΟ τότε είτε είναι μαζί είτε όχι οι γονείς, δεν έχει καμία σημασία.
Εχουν αποτύχει.

marianaonice είπε...

..."Αν το επίπεδο καταντήσει δάπεδο...."!!!
Τα είπες πάλι τόσο εύστοχα @patsiouraki μου!!!!

Meropi είπε...

Να και η δική μου γνώμη, η γνώμη μιας Μαθουσάλα στη σχέση του γάμου. Έχω κλείσει 32 χρόνια γάμου. Πέρασα και δύσκολα, αλλά διατήρησα το γάμο μου. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα κινδύνεψε ο γάμος να διαλυθεί. Όταν είσαι νέος, δύσκολα πνίγεις τον εγωισμό σου. Τελικά τα καταφέραμε. Η κόρη μου που είναι 25 χρονών σήμερα, μου είπε τις προάλλες ότι "καμιά φορά όταν σας άκουγα να μαλλώνετε (μη φανταστείτε το κάναμε και συχνά) παρακολούσα να χωρίσετε. Όμως είμαι ευγνώμων που καταφέρατε να μείνετε μαζί και να είμαστε ακόμα οικογένεια".
Βέβαια υπάρχουν και ακραίες καταστάσεις (με ξυλοδαρμούς κλπ) που είναι προτιμότερος ο χωρισμός.
Γενικά έχω να δώσω μια συμβουλή στα νέα ζευγάρια. Να έχετε υπομονή. Μη το διαλύετε με την πρώτη δυσκολία, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά. Μην ενθουσιάζεστε από τυχόν νέα γνωριμία, θα παλιώσει κι αυτή και θα χαθεί ο ενθουσιασμός. Δεν αξίζει να πληγωθούν οι ψυχούλες των παιδιών σας για επιπολαιότητες δικές σας. Να χωρίζετε μόνο αν έχετε εξαντλήσει όλα τα αποθέματα υπομονής. Και μετά μη ξεκατινιάζεστε. Διατηρείστε, όσο το δυνατό ανθρώπινες σχέσεις με τον πατέρα η μητέρα των παιδιών σας.
Αυτά τα λίγα από μια Μαθουσάλα.

dyosmaraki είπε...

Με κάλυψε η θέση της Μερόπης. Πιστεύω πως το μόνο εύκολο είναι να χωρίσεις. Το δύσκολο είναι να κρατήσεις τον γάμο αλλά αυτό απαιτεί προσπάθειες και από τους δύο.
Στις μέρες μας τζευγάρια πιστεύω πως χωρίζουν πάρα πολύ εύκολα και για ψύλου πήδημα. Ισως επειδή δεν έχουν μάθει να κάνουν υποχωρήσεις οι οποίες όμως είναι απαραίτητες.