15 Ιουν 2009

Το γράμμα της Ελένης

Έλαβα ένα μέιλ από μια αναγνώστριά μου, που μου εξέφραζε την απογοήτευσή της για τις σχέσεις με τους άντρες. Η Ελένη, 32 χρονών, μεγάλωσε σε μια πολύ καλή οικογένεια, όπως λέει, όπου δεν της έλειψε τίποτα και κυρίως η αγάπη. Έτσι κι εκείνη στις σχέσεις της υπήρξε πολύ δοτική, αλλά ισχυρίζεται πως τελικά δεν εισέπραξε τίποτα από την άλλη πλευρά. Και πως τελικά η αγάπη που πρόσφερε δεν εκτιμήθηκε. Ονειρεύεται να κάνει οικογένεια και ν'αποκτήσει παιδιά, αλλά φοβάται πως αυτό που λέμε "ιδανικός σύντροφος", είναι τελικά μια ουτοπία.
Παρακάτω θα διαβάσετε την απάντηση που της έστειλα. Τη δημοσιεύω γιατί πιστεύω πως αφορά όλους μας, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλές "Ελένες" εκεί έξω, που σκέφτονται κι αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο...

Χάρηκα που μου άνοιξες την καρδιά σου, είναι πολύ τιμητικό για μένα αυτό. Είσαι τυχερή που εισέπραξες αγάπη από την οικογένειά σου, γιατί έτσι έμαθες και να την δίνεις. Μη σε στεναχωρεί το γεγονός ότι κάποιοι ίσως να μην το εκτιμούν, δεν είναι δικό σου πρόβλημα, είναι δικό τους. Σκέψου ότι υπήρξαν παιδιά που μεγάλωσαν πολύ δύσκολα και στερήθηκαν την αγάπη. Πώς να μάθουν στην ενήλικη ζωή να την εκτιμούν και να την διαχειρίζονται;... Από κει και πέρα είναι θέμα δικών μας επιλογών. Αν εμείς επιλέγουμε ακατάλληλους συντρόφους, ανθρώπους που δεν ξέρουν ν'αγαπάνε και να εκτιμούν την αγάπη, δε φταίνε εκείνοι που η σχέση δεν πάει τελικά, φταίμε εμείς που τους επιλέξαμε. Ο έρωτας γνωρίζω πως δεν εκλογικεύεται φυσικά, γι αυτό μας παίρνει και μας σηκώνει κυριολεκτικά κι όταν μας αφήσει είμαστε ερείπια που μαζεύουμε κομμάτια! Γι αυτό καλό είναι να τον ζούμε όσο είμαστε νέοι, τότε που αντέχουμε ακόμα... Από δω και πέρα, έχοντας αποκτήσει κι εσύ τις εμπειρίες σου, τις πληγές σου, τη σοφία και την ωριμότητα που δίνει ο χρόνος, εφόσον συνδυάζεται με πόνο, μπορείς να επιλέξεις τον κατάλληλο άνθρωπο για να φτιάξεις την οικογένεια που ονειρεύεσαι. Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο στο χέρι σου είναι, θα πάψεις να αισθάνεσαι απογοήτευση. Βλέπεις, συνήθως έχουμε ένα πρότυπο στο μυαλό μας κι όποιον γνωρίσουμε τείνουμε να τον κόψουμε και να τον ράψουμε για να τον χωρέσουμε εκεί μέσα. Στο τέλος φυσικά τα πράγματα δεν πάνε καλά κι αυτο το τέλος είναι όταν καταλαβαίνουμε ότι άλλο πιστεύαμε γι αυτόν κι άλλο είναι. Φταίει αυτός που είναι αυτό που είναι; Όχι, φταίμε εμείς που εθελοτυφλούσαμε, που δεν θέλαμε να τον δούμε ή που πιστεύαμε πως θα τον αλλάξουμε... Καλή μου Ελένη, να θυμάσαι πάντα πως οι άνθρωποι για να αγαπηθούν υγιώς και να γίνουν ένα αρμονικό ζευγάρι, πρέπει καταρχήν να είναι υγιείς και οι δύο και εννοώ ψυχικά. Ισορροπημένοι, με γνώση του βαθύτερου εαυτού του ο καθένας, χωρίς απωθημένα, με ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά. Μόνο τότε όταν συναντηθούν θα ταιριάξουν ουσιαστικά και συνειδητά και μόνο τότε θα βιώσουν την απόλυτη αγάπη, που δε θα συγχέεται με εξάρτηση, πάθος, εγωισμό κλπ. Διαφορετικά, δύο άρρωστοι άνθρωποι θα κολλήσουν τα άρρωστα "εγώ" τους και το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό. Γι αυτό μην αναλλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις, που βεβαίως όλες οι γυναίκες κατά καιρούς έχουμε κάνει, ότι κανείς δεν είναι σωστός, κανείς δεν αξίζει, κανείς δεν μας εκτιμά. Αν συμβαίνει αυτό είναι απλά γιατί δεν είναι ο κατάλληλος για μας. Κοίτα να είσαι εσύ καλά, ευτυχισμένη και χαρούμενη με τον εαυτό σου και τη ζωή σου, ν'απολαμβάνεις την κάθε στιγμή και να χαίρεσαι και να φροντίζεις μόνο για σένα. Για την ψυχική σου υγεία, για την καλλιέργειά σου, για τη σοφία σου. Κάποια στιγμή θα βρεθεί δίπλα σου ένας άνθρωπος, εξίσου υγιής κι όλα τ'άλλα θα έρθουν μόνα τους με σπίστευτη ευκολία, χωρίς να προσπαθήσεις καν γι αυτό. Δε θα χρειαστεί να κρίνεις κανέναν, ν'αλλάξεις κανέναν, απλά θα τον αγαπήσεις και θα σε αγαπήσει κι αυτός. Γι αυτό που είσαι - εφόσον αυτό που είσαι είναι πραγματικά αξιαγάπητο...

30 σχόλια:

dyosmaraki είπε...

Μαράκι μου, ως άλλη μια Ελένη κι εγώ που κάποτε βίωσα σε όλο του το μεγαλείο τα όσα νοιώθει η δική σου φίλη Ελένη σε συγχαίρω για τα ενθαρρυντικά λόγια που της έγραψες.
Μακάρι τότε που το είχα ανάγκη να βρισκόταν κάποιος να μου έλεγε κι εμένα μερικά λόγια σαν και αυτά για να ξεκολλήσω από την απογοήτευση που με κυνήγησε για κάμποσα χρόνια.
Οσο για την Ελένη σου θα της έλεγα αυτό που έμαθα τελικά από τους παλιούς...πως "κάθε εμπόδιο για καλό". Ας είναι αισιόδοξη και δίχως να το περιμένει θα έρθει η στιγμή που θα βρεθεί στο διάβα της ο κατάλληλος για εκείνη άνθρωπος.

Καλή εβδομάδα εύχομαι

b|a|s|n\i/a είπε...

ο έρωτας και μία αρμονική σχέση είναι και θέμα συγκυριών. στιγμής. τύχης. διάθεσης. και χτίζεται. έχουμε αναλογιστεί και εμείς οι ίδιοι πόσο αποτελούμε "ιδανικό" σύντροφο για κάποιον άλλον; και πόσα έχουμε την διάθεση να "αλλάξουμε" για αυτήν ακριβώς την "ιδανικότητα;"
ο έρωτας σχεδόν πάντα έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.
μια καλή εβδομάδα να έχουμε!

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, έχεις πολύ δίκιο.Συχνά δεν φταίνε οι άλλοι αλλά τα γυαλιά με τα οποία τους βλέπομε εμείς.
Δυστυχώς οι πιο πολλές γυναίκες -ακόμα και αν κάτι δεν μας αρέσει- πιστεύομε ότι θα το αλλάξομε.Αντίθετα οι άνδρες πιστεύουν ότι εμείς δεν θα αλλάξομε.
Το αποτέλεσμα το βλέπομε αλλά και πολλές το ζούμε....σχέσεις και γάμοι που μας πληγώνουν.

Μαριάνθη είπε...

Και ποιος-ποια δεν ένιωσε σαν την Ελένη!!
Δεν αξίζει τον κόπο όμως, από ό,τι η ζωή δείχνει. Έτσι πιστεύω θα δείξει και στην Ελένη. Αρκεί ψυχραιμία, όχι βεβιασμένες αποφάσεις και υπομονή.
Να στε καλά.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Noμίζω μια χαρά της τα είπες Μαράκι μου!!
Τελικά οι περισσότεροι από εμάς είναι περισσότερο απαιτητικοί από όσο πρέπει πιστεύω, ζητώντας από τον άλλον τα πάντα. Ακόμα και κάτι λιγότερο αν δώσει ο άλλος, νοιώθουμε αδικημένοι και ότι εμείς έχουμε προσφέρει περισσότερα.
Πιστεύω πως τέτοιες συγκρίσεις είναι λανθασμένες.
Ο καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί να προσφέρει σε μία σχέση, κι ο αλλος κρίνει αν αυτό που εισπράττει τον καλύπτει ή όχι.
Ισως και ο άλλος να σκέφτεται ότι ειπράττει λιγότερα από όσα δίνει, το έχουμε σκεφτεί αυτό??
Καλή βδομάδα εύχομαι!

Έφη είπε...

Είσαι πολύ σωστή Μαρία.. Αυτά τα λόγια είναι στην ουσία ήδη γνωστά, μα πρέπει να τα λέμε ξανά και ξανά και ξανά γιατί στις δύσκολες στιγμές, τα καλά τα ξεχνάμε εύκολα. Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως λένε; Στην περίπτωση αυτή ίσως πιάνει και τόπο. Είναι πολύ εύκολο μια απογοήτευση να μας κάνει να ξεχνάμε την αξία μας και τα όποια θετικά μας στοιχεία. Μα ευτυχώς υπάρχουν άτομα που βρίσκονται πάντα εκεί να μας υπενθυμίζουν πως ένα κακό δε σημαίνει και το τέλος, μια αποτυχία δε σημαίνει ότι δε θα πετύχεις ποτέ ξανά. Απλά μπράβο που είσαι ένα από αυτά..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πολύ σωστά της τα είπες φίληνάδα, το τέλειο δεν υπάρχει πουθενά όμως σάμπως εμείς τέλειες είμαστε;

Aristodimos είπε...

" Ιδανικο " δεν υπάρχει σιγουρα πουθενα... στο χερι μας ειναι να κανουμε τις επιλογες μας γι αυτο που ταιριάζει καλύτερα στον χαρακτήρα μας...

Καλή σου εβδομάδα Μαρία μου

Αρης

marian είπε...

Μαράκι μου πολύ καλά τα λες,όμως καμια φορά πρέπει να τα ακούσουμε από κάποιον για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να δούμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα!!!
πιστεύω ότι τα λόγια σου θα βοηθήσουν πολύ την φίλη μας και θα την κάνουν να δει με αλλο μάτι την ζωή της!!!
Να είσαι καλά!!!
πολλά φιλιά!!!
Καλή εβδομάδα!:)

Lilith είπε...

Για να υφίσταται σχέση, πρέπει να μην υφίσταται "εγώ".
Δύο εγωιστές φτιάχνουν έναν ωραιότατο πόλεμο.
Ένας εγωιστής και ένας που τον ανέχεται, φτιάχνουν μία ωραιότατη χούντα!

Φιλιά Μαράκι μου :)

Yianna είπε...

Καλό απόγευμα φιλενάδα
Και εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει τέλειος ή ιδανικός άνδρας. Τον ιδανικό άνδρα τον φτιάχνουμε εμείς οι γυναίκες με το μυαλό μας και ψάχνουμε και τρέχουμε να τον βρούμε και χάνουμε την μαγεία της ζωής και του φλέρτ. Φίλη Ελένη να έχεις άνοιχτά ....τα μάτια της ψυχής σου. Τα πάντα σ΄αυτή την ζωή είναι μπορετά!!!!

Φιλάκια
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Sophia Kollia είπε...

Μαρία μου,
πολύ καλά τα είπες!
Μακάρι να καταλάβει ότι στο χέρι μας είναι να διαλέγουμε αυτά που μας καλύπτουν και μας αξίζουν.
Καληνύχτα!

αντωνης είπε...

Πολυ ωραια η απαντηση σου Μαρια.
Αυτο το σημειο μου αρεσε:
"Καλή μου Ελένη, να θυμάσαι πάντα πως οι άνθρωποι για να αγαπηθούν υγιώς και να γίνουν ένα αρμονικό ζευγάρι, πρέπει καταρχήν να είναι υγιείς και οι δύο και εννοώ ψυχικά."

Και για μενα παιζει σημαντικο ρολο και το timing σε μια σχεση.

Καλησπερα!

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρία καλησπέρα!Τι να σχολιάσουμε αφού τα είπες όλα τόσο όμορφα κι απλά!
Επειδή συμβαίνει η σχέση μου με τη Σταυρούλα να κρατάει όσα ακριβώς χρόνια ζει η Ελένη θα πω δυο λόγια.
Με δεδομένο πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα κουσούρια μας ΔΕΝ υπάρχει ιδανικός σύντροφος.Υπάρχει όμως ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ!Με τον καιρό ο ένας αλληλοσυμπληρώνει τον άλλο με καλή θέληση,κατανόηση και χωρίς εγωισμούς.Επίσης άλλο πράγμα ο Ερωτας κι άλλο πράγμα η Αγάπη,μη τα συγχέουμε.Κι η αγάπη φαίνεται στη συμβίωση!Κανένας δεν μπορεί ν'αλλάξει κανέναν(διότι την μεταεφηβική εποχή που συνήθως γνωρίζουμε τους συντρόφους μας έχουμε ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα και προσωπικότητα),όλοι όμως μπορούμε να δώσουμε και να εισπράξουμε αγάπη.
Και μια συμβουλή στη φίλη Ελένη:οι διενέξεις σε μια σχέση είναι σαν το μπαλάκι του τένις,το χτυπάει ο ένας από δω το ξαναχτυπάει ο άλλος από κει κι αυτό πάει κι έρχεται!Αν το αφήσουμε θα κάνει τρία-τέσσερα γκελ και θα σταματήσει!
Υ.Γ.:Συγνώμην για το εύρος του σχολίου αλλά,δυο λόγια ξεκίνησα να γράψω!

maria είπε...

συμφωνώ κ επαυξάνω. το ίδιο πρόβλημα είχε και η φίλη μου η Ασπασία (όχι των μπλογκς!). αν κ συνομίληκες ήθελε να αποκατασταθεί σχετικά νωρίς για να κάνει οικογένεια με πολλά πολλά παιδιά! άρχισε να απογοητεύεται ώσπου το παράτησε το θέμα κ δεν ασχολιόταν (τα προξενιά και τα κονέ σύννεφο!) μέχρι που αποφάσισε να ξαναπαίξει το παιχνίδι. τελικά αυτός που γνώρισε είναι ο αρραβωνιαστικός της και ομολογώ πως ταιριάζουν απίστευτα.. λες κ φτιάχτηκαν ο ένας για τον άλλον.. αυτή η αρμονία για να επιτευχθεί χρειάζεται και ψυχική ισορροπία όπως το είπες.. ίσως και γι αυτό εγώ με τον Άκη προχωρήσαμε τόσο γρήγορα και δεσμευτήκαμε σοβαρά..
πολλά φιλάκια μαρία μου και πολλά πολλά γουτσουγουτσου!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"..και οι δύο και εννοώ ψυχικά. Ισορροπημένοι, με γνώση του βαθύτερου εαυτού του ο καθένας, χωρίς απωθημένα, με ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά."
ΜΠΡΑΒο Μαρία μου, αυτή είναι η "συνταγή"....
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Eleni Dafnidi είπε...

Όχι άγχος και βιασύνη παιδιά. Αυτοί είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Κατα τα άλλα με κάλυψε απόλυτα ο
basnia

Sofia Voikou είπε...

Μια συμβουλή μόνο έχω να δώσω:
Κάθε επόμενος και καλύτερος!!!

ΣΜΑΡΩ είπε...

Σπουδαία η σημασία του σωστού timing και στις ανθρώπινες σχέσεις! Είναι νομίζω, αυτό που έλεγαν οι παλιοί " το τυχερό σου". Αν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, δυσκολεύουν τα πράγματα, όσο κι αν φαίνονται τα άτομα κατάλληλα...Κατά τ άλλα, συμφωνώ με την κάθε λέξη του zeidoron, αν υπάρχει συνταγή για αρμονική συμβίωση,βρίσκεται στα λόγια του!

Artanis είπε...

Δεν ξέρω για την αναγνώστριά σου, αλλά εμένα αυτό μου θυμίζει το σύνδρομο του "κελεπουριού", που το έχω ζήσει από κοντά και το ξέρω...
Να ξεπεράσει το κόλλημα με τους πρώην, επειδή διαφορετικά, δεν θα πάει τίποτα καλά...Πολλές γυναίκες ονειρεύονται τον πρίγκιπα με το λευκό άλογο, που θα τις αποκαταστήσει κοινωνικά και θα τον μεταχειρίζονται σαν ακριβό αξεσουάρ...Η οικογένεια και τα παιδάκια απλά γεμίζουν το κάδρο της προσωπικής τους άποψης της ιδεατής και αποδεκτής -απο τους άλλους- ευτυχίας... Κι όταν βγαίνουν τελικά στον πραγματικό κόσμο, αισθάνονται προδωμένες και "ατυχήσασσες"...Αλλά πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι και ποτέ αυτές...
Εσύ καλά τα είπες...Το θέμα είναι εκείνη να θέλει να σε ακούσει...
(Κι εγώ αυτά τα έγραψα για μια άλλη Ελένη, γνωστή μου από τα παλιά...)
Καλημέρα απο ΝΖ και φιλιά...

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι.

Πολύ ωραία απάντηση έδωσες κούκλα μου. Ωριμότητα χρειάζεται, εννοώ ωριμότητα στην προσωπικότητα, όχι απαραίτητα στην ηλικία, και όλα έρχονται από μόνα τους.

Και να έχουμε στο μυαλό μας ότι απόλυτα κατάλληλος δεν είναι κανένας. Πάντα θα υπάρχουν σημεία και συμπεριφορές στον άλλο που δεν μας αρέσουν, που θα θέλαμε να είναι αλλιώς, που που...Πράγματα που όταν υπάρχει ο έρωτας δεν τα βλέπουμε και ξαφνικά τσουπ, εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο. Αν όμως μπορούμε να τα δούμε μεν, αλλά να τα ξεπεράσουμε, να μην σταθούμε πάνω τους, να νοιώσουμε τον άλλο σαν να είναι ο εαυτός μας και να συγχωρήσουμε τις ατέλειες του, τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε μια αρμονική, όμορφη και ουσιαστική σχέση. Αλλιώς θα τρωγόμαστε και θα ματαιοπονούμε να αλλάξουμε αυτά που δεν αλλάζουν.

Αυτά έχω να πω

Φιλάκια πολλά πολλά

witchofdaffodils είπε...

Πολλές φορες η δοτικότητα ερμηνευεται ώς αδυναμία. Μακρια από μικρόψυχους λοιπον..

akrat είπε...

καλημέρα
δεν θα ήθελα να πω τίποτα
ωστόσο κάτι με τρώει...
ένα θα πω
όλα για καλό

Μαριάνθη είπε...

Σοφία
σε βρίσκω τέλεια!!!!!!!!!!
Μ΄αρέσει αυτή η αυτοπεποίθηση. Σπανίως ζημειώνει όποιον τη διαθέτει.

Side21 είπε...

Τυχεροί είναι όσοι
δίνουν κι ας πληγώνονται.
Στο τέλος πάντα έρχεται η επιβράβευση.
Αλλίμονο σ' όσους μένουν κλειστοί
απ' το φόβο μην πληγωθούν ...
Έχουν εξασφαλίσει τη δυστυχία
μέσα απ' τη μοναξιά ...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χρειάζεται αντοχή στη μοναξιά, για να μη μείνεις μόνος..

Καλησπέρα!

Maria Tzirita είπε...

Σας χαιρετώ όλους και σας ευχαριστώ που περνάτε πάντα από δω ν'αφήσετε το σχόλιό σας. Κάνω μίνι διακοπές στο αγαπημένο μου Τολό κι αποτοξίνωση από τον υπολογιστή, γι αυτό και δεν απάντησα στα σχόλιά σας. Παρασκευή θα είμαι πίσω για την έκθεση βιβλίου, θα κάνω αύριο μια ανάρτηση σχετικά.
Οι τοποθετήσεις όλων σας είναι πολύ σωστές (ωραία που τα λέμε στη θεωρία όλοι,ε;...) και σίγουρα είναι λόγια που ο καθένας έχει ανάγκη ν'ακούσει όταν η πυξίδα του τρελαίνεται και χάνει τον προσανατολισμό του. Προορισμός; Η ευτυχία... Όταν περάσεις μια απογοήτευση, ο χρόνος που το αποστασιοποιεί και δυό γλυκές κουβέντες από μερικούς φίλους, τα κάνουν όλα να φαίνονται καλύτερα και σωστά ξανά. Είμαι σίγουρη ότι η Ελένη, αν μας διαβάζει, θα σας ευχαριστεί μέσα από την καρδιά της...
Φιλιά πολλά σε όλους σας!

kiki είπε...

Πιστεύω ότι τέλειοι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Πιστεύω ότι επίσης όταν φτιάχνουμε ένα πρότυπο στο μυαλό μας και ψάχνουμε συγκεκριμένα γι' αυτό, είναι σίγουρο ότι θα απογοητευτούμε. Οι γυναίκες έχουμε ενα ισχυρό ένστικτό και αν το εμπιστευτούμε, σίγουρα θα βρούμε κάποιον να μας ταιριάζει.

Aspa είπε...

Τι καταπληκτικό γράμμα… Καλά έκανες και το δημοσίευσες! Φιλιά πολλά…

Phivos Nicolaides είπε...

Μοναδικά κείμενα δια χειρός Μαρίας!!