1 Νοε 2010

Επιτέλους φτωχοί!

Handmade oil painting reproduction of Poor People, a painting by Andre Collin.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους … Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ’ τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας … Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ’ τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ’ τον… Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ’ τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια …

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ’ τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ’ το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις …

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει …

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ

18 σχόλια:

Maria B. είπε...

καλημέρα Μαρακι μου, καλή βδομάδα και καλό μήνα.

Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα αλλά αυτό που με εκνευρίζει είναι που μας αναγκάζουν να γυρίζουμε πίσω με βίαιο τρόπο, ενώ εκείνοι κυκλοφόρησαν το πλαστικό χρήμα για να εγκλωβίσουν τον κόσμο και τώρα τους πετούν σαν την μύγα απο το ζυμάρι !!!!

φυσικά και μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα τα οποία είναι πολύ πολύ καλύτερα απο τα ξενικά, αλλά αυτό έπρεπε να γίνει γιατί θα το θέλαμε εμείς και όχι γιατί μας το επιβάλουν με βίαιο τρόπο !!

φιλια πολλά και καλή επιτυχία την Κυριακή !!!!

KitsosMitsos είπε...

Θα είναι σίγουρα μια καλή αρχή. Να εκτιμούμε πολλά πράγματα που τα'χαμε φουσκώσει ως δεδομένα, να απαλλαγούμε από άχρηστες συνήθειες και πολλά πολλά άλλα!
Καλημέρα.

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι μου!

Κάποια από αυτά που παραθέτονται στο κείμενο είναι σωστά, έχουν βάση. Άλλα πάλι είναι υπερβολικά!
Διότι φτώχεια δεν σημαίνει οπωσδήποτε και "αξίες", "καλό χαρακτήρα", "ψυχικά χαρίσματα"! Αυτά καλλιεργούνται ανεξάρτητα από τα υλικά αγαθά. Δεν σημαίνει ότι θα εφαρμόσουμε τον "δίκαιο θυμό". Δεν είμαι σίγουρη δηλαδή ότι θα γίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι...Μπορεί να γίνουμε μίζεροι φτωχοί, κομπλεξικοί επειδή δεν έχουμε αυτά που είχαμε, και δεν έχουμε και το ψυχικό υπόβαθρο να αντικαταστήσουμε την ύλη με κάτι άλλο...
Τέλος πάντων, το κείμενο βέβαια είναι χιουμοριστικό, αλλά η πατρίδα μας είναι όντως ευλογημένη, αυτό δεν είναι αστείο. Απλά σαν λαός και σαν χώρα έχουμε κάποιες ιδιαιτερότητες, είμαστε ξεχωριστοί, και αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί στην συνείδηση μας, για να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε κάποτε!

Καλό μήνα να έχουμε!!!

ElenaG είπε...

Μαράκι μου πέρασα να πω καλή βδομάδα
και καλο μηνα+
Τρέχω!!! γι αυτο δεν σχολιάζω...
Παω εκεί... που παω!!!
Φιλω σε!

Αν τα καταφέρω μπορεί να σε πάρω κανένα τηλέφωνο!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πολύ θα ήθελα να μπορούσαμε να ζήσουμε αυθεντικά, χωρίς να πληρώσουμε ως τίμημα την υποβάθμιση του βιωτικού μας επιπέδου...
Δεν ξέρω όμως αν αυτά τα δύο μπορούν να συμβιβαστούν!

Να προσυπογράψω κι εγώ το σημείο με τις γιαγιούλες!
Αμάν πια! Χάθηκε στις γυναίκες η τρίτη ηλικία;
Γιατί πρέπει να δείχνουν σαν ξεπεσμένες καλντεριμιτζούδες κι όχι σαν συμπαθητικές και αξιοσέβαστες ηλικιωμένες κυρίες;

Yannis Kapnidis είπε...

Αισθάνομαι τυχερός που πρόλαβα τα τελευταία χρόνια αυτής της φτώχειας και μισώ τον εαυτό μου που δεν την επέβαλα ενσυνείδητα στον εαυτό μου και αργότερα...

Ευλογημένος να είναι αυτός που έγραψε αυτό το κείμενο! Ν'αγιάσει το στόμα του και το χέρι του! Επιτέλους να καταλάβουμε και να θυμηθούμε την πραγματική αξία των πραγμάτων!

Καλό μήνα Μαρία μου και καλή εβδομάδα!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Ευτυχώς, Μαρία μου, το κείμενο αυτό δεν είναι δικό σου!
Αλλιώς θα νόμιζα ότι είσαι και 'συ μέρος του συστήματος και της συμμορίας που προσπαθεί, με κάτι τέτοια κείμενα, να μας προϊδεάσει για τα κακά που έρχονται και την ανέχεια που μας περιμένει.
Για να πούμε, "τι καλά που είμασταν στην δεκαετία του '50, ας ξαναγυρίσουμε πάλι εκεί".
Φιλιά Θεσσαλονικιώτικα!

ΥΓ: Στο κείμενο έχει την υπογραφή του κειμενογράφου, ο οποίος έζησε αυτήν την εποχή, όπως άλλοι έζησαν την εποχή της Χουντικής επταετίας και ζούσαν μια ζωή χωρίς στερήσεις.
Δεν θα μπορούσες να έχεις δικές σου εμπειρίες από κάτι τέτοιες εποχές.
(Sorry για την πολυλογία).

Roadartist είπε...

Καλησπέρα Μαρία. Έχω διαβάσει την άποψη αυτή του Ξανθούλη, μόλις την είχε πρωτογράψει. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, δεν με βρίσκει σύμφωνη. Ο κόσμος πρέπει να προχωράει μπροστά και όχι να γυρίζει πίσω. Η κοινωνία πρέπει να εξελίσσεται, η παιδεία να ακολουθεί τις ευρωπαικές εξελίξεις, οι νέοι να έχουν ανοικτούς ορίζοντες, όχι πάλι ..Ψωροκώσταινα! Η Ελλάδα αντί να κοιτάει μπροστά, κοιτάει δυστυχώς πάντα προς τα πίσω..

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρία μου έζησα τις εποχές που περιγράφει ο κύριος Ξανθούλης τις δεκαετίες του 50 του 60 και του 70.Τότε που κρέας τρώγαμε μόνο τις Κυριακές κι ήταν πραγματικά γιορτή,τότε που περπατάγαμε στις λάσπες και παίζαμε μπάλα στα χωράφια με τα ίδια παπούτσια που πηγαίναμε σχολείο.Τότε που οι άνθρωποι είχαν φιλότιμο και ΤΣΙΠΑ και δεν τόλμαγες να πεις παλιοκουβέντα μπροστά σε μεγάλους.
Μόνο που τότε η Ελλάδα προέρχονταν από πολέμους(κατοχή,εμφύλιος) και σιγά σιγά προσπαθούσε να ορθοποδήσει,η αλλαγή ήταν σταδιακή και προς το καλύτερο.Μετά το 80 μας πήρε η κατηφόρα του εύκολου πλουτισμού και της ασυδοσίας.Δεν ξέρω κατά πόσο οι "νεοέλληνες" μπορούν ν' αντέξουν μια τόσο βίαιη επιστροφή στη φύση και μάλιστα όταν είναι φως φανάρι πως δεν ισχύει για όλους.Εχει τόσο πλούτο η χώρα μας που φτάνει για όλους και περισσεύει αρκεί να γίνει δίκαιη μοιρασιά(και σε δουλειά και σε χρήμα),να ξαναρχίσει η καλλιέργεια της γης και να ισχύουν οι υπάρχοντες νόμοι.
Πολλά έγραψα,καλό βράδυ!

Artanis είπε...

Καταπληκτικό άρθρο, τον φαντάζομαι κιόλας να το διαβάζει, μπροστά σε κοινό, ή στο ραδιόφωνο...
καλησπέρα και καλό μήνα, Μαράκι...

akrat είπε...

καλημέρα
καλό μην...

χμ χμ χμ

δια τα άλλα σκέπτομαι... αν έχεις άδικο.... αχ θα με φάει η σκέψις...

χμ χμ χμ

Ερατώ είπε...

Χμμμ!
Δεν με βρίσκει ούτε εμένα σύμφωνη ο συγγραφέας.....
Δεν είναι η ανέχεια αυτή που δημιουργεί ήθος αλλά η ποιοτική παιδεία (ναι , λαμβάνοντας υπόψη τα ψυχικά τραύματα των παιδιών (χωρίς εισαγωγικά), και καλλιεργώντας υπερηφάνεια και όχι φοβο...
Το κράτος να είναι κράτος πρόνοιας και όχι να βολεύονται οι πολίτες όπως όπως....
Δεν νομίζω ότι η εποχή που περιγράφει ήταν τόσο...ρόδινη όσο την παρουσιάζει...
Ωραία τα χόρτα κτλ αλλά και η ποιότητα ζωής του αιώνα μας δεν μπορεί να παραβλεφτεί...
Είναι κρίμα που μας βάζουν να κοιτάμε πίσω και μάλιστα θα ήθελαν να το κάνουμε με νοσταλγία και καμάρι κιόλας!

Side21 είπε...

Για μας τους πιο παλιούς
οι αναμνήσεις μιας ζωής
όπως την περιγράφει ο Ξανθούλης
ξεπερνάνε τα όρια της νοσταλγίας ...
Βέβαια δεν προσυπογράφω τα πάντα !!!
(π.χ. τον ξυλοδαρμό με τη βέργα όπως
τον θυμήθηκα τις προάλες στο "ΝΗΣΙ") ...
Θα μπορούσαμε όμως να ξαναβαπτιστούμε
όλα όσα θετικά κι ανθρώπινα αναφέρει ...
Προπάντων την αγάπη και τη φιλία ...
που κρατάνε για πάντα !!!
Φιλιά κι ευχές για έναν ...
ΚΑΛΟ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΗΝΑ !!!

stalamatia είπε...

Xαρά που θα κάνουν οι κυβερνώντες και οι αντικυβερνώντες άμα γίνουν όλα αυτά!!!

museum είπε...

Καλημέρα Μαρία!

Σε χαιρετίζω στον ιστότοπό σου, δεν θα ήθελα να σχολιάσω τόσο την ουσία του κειμένου που έτσι κι αλλιώς είναι καλογραμμένο και με βρίσκει σύμφωνο σε αρκετά σημεία.

Βέβαια ας σημειώσουμε πως υπάρχουν και υπήρχαν και πριν πολλοί φτωχοί άνθρωποι που δεν είχαν καταληφθεί από το αμόκ της ξενομανίας και της βλαχογκλαμουριάς. Άνθρωποι της υπαίθρου και των μικρών αστικών περιοχών. Πιστοί στις παραδόσεις στην πατρίδα (που, ξέρεις, τα μίντια και οι λογής γραβατοφόροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τους βαφτίζουν Εθνικιστές, συντηρητικούς ή οπισθοδρομικούς).

Να είσαι καλά και καλό μήνα επίσης!

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα σε όλους και καλό μήνα! Έβαλα αυτό το κείμενο περισσότερο για να δω τις αντιδράσεις σας, χωρίς να τοποθετηθώ προσωπικά. Το βρίσκω καλογραμμένο το άρθρο και σίγουρα με πάθος που περνάει στον αναγνώστη. Προτιμώ να το βλέπω ως λογοτεχνικό κείμενο, παρά να το αναλύσω νοηματικά. Σίγουρα εμπεριέχει υπερβολή, αλλά και νοσταλγία που σε πολλούς από μας χτυπάει καμπανάκια... Είναι σαφές ότι πίσω δε γίνεται να γυρίσουμε, αλλά καμιά φορά μας πιάνει το παράπονο για όλα αυτά που χάσαμε... Και βέβαια δεν πιστεύω ότι με το να ξαναγίνουμε φτωχοί θα ξαναγίνουμε καλοί. Αλλά ότι αυτή η οικονομική κρίση έχει να φέρει και μερικά καλά στους ανθρώπους, αυτό το πιστεύω - ως αθεράπευτα ρομαντική και αισιόδοξη...
Να μου είστε όλοι καλά, πολλά φιλιά!

Γιώργος είπε...

Καλησπέρα Μαρία.Η φτώχια είναι καλή διότι πολλές φορες μας προσγιώνει και μας κανει πιο ανθρωπους.Όμως οι νεοέλληνες θα εχουμε συνδρομο στερησης και θα αγανακτησουμε να ανταπεξέλθουμε στα διαφορα προβλήματα μας.Αν θελουμε να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη φτώχεια ας απλοποιήσουμε την ζωή μας για να μας είναι πιο ανόδυνη.


Καλό σου βραδυ

Mariela είπε...

Το κείμενο είναι εξαιρετικό και σίγουρα μεταφέρει το πάθος του στον αναγνώστη...
Διάβασα με προσοχή αυτά που ειπώθηκαν πιο πάνω και πιστεύω πως δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από νοσταλγία... αυτό που σίγουρα πρέπει να προδσδιορίσουμε ξανά είναι οι χαμένες μας αξίες...
φιλάκια Μαρία...
τι κάνουν τα μωρά σου;;;;