ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ της Νικόλ Άννα Μανιάτη, εκδόσεις Ψυχογιός

Η επίσκεψή μου σε Φλώρινα και Θεσσαλονίκη ήταν μια θαυμάσια εμπειρία, γι άλλη μια φορά... Αγάπη, ζεστασιά, χαμόγελα, και πολύ και καλό φαγητό!
Είχα την ευκαιρία να ξαναδώ φίλες και φίλους καλούς, την Έλενά μου στη Φλώρινα,

αλλά και τον Βασίλη που έχει το βιβλιοπωλείο και είχαμε βγει παρέα εδώ στην Αθήνα πριν λίγους μήνες, φίλες άλλες από το φέις που επιτέλους γνωριστήκαμε από κοντά (γειά σου Ευγενάκι μου!)

και στη Θεσσαλονίκη βέβαια την Αχτιδούλα μου, την Ειρήνη μου, την Γαστερόπληξ - επιτέλους!, τη Νιόβη κι άλλες φίλες που είχα συναντήσει και στην προηγούμενή μου επίσκεψη. Ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο ευχαριστώ στη Βίκυ Χαντζάρα, που μας σκλάβωσε με τη φιλοξενία της. Ποιόν να πρωτοευχαριστήσω γι αυτές τις μαγικές στιγμές που ζω; Πρώτα απ'όλους τον εκδοτικό μου οίκο, τη διοίκηση αλλά και τους πωλητές μας που σκίστηκαν να μας εξυπηρετήσουν, τους βιβλιοπώλες που διοργάνωσαν τις παρουσίασεις (Παπαγιάννης στη Φλώρινα και Κωνσταντινίδης στη Θεσσαλονίκη), το καλλιτεχνικό Εργαστήρι Φλώρινας για τη συνδιοργάνωση και τα δώρα που μας έκαναν, όλους όσοι μας τίμησαν με την παρουσία και την αγάπη τους και βέβαια και τη γλυκιά μου Νικόλ Άννα Μανιάτη, που συνταξιδέψαμε και συμπαρουσιάσαμε!

Με τη Νικόλ υπογράφουμε αφιερώσεις χαμογελώντας!

Με τη Σοφία Βόικου - συγγραφέα

Με την Αχτίδα μου!

Όλο αυτό το ταξίδι σημαδεύτηκε από την παρουσία της δίπλα μου. Μια αξιόλογη συγγραφέας, με βαρυσήμαντο βιογραφικό και σπουδαία έργα στο ενεργητικό της. Μέχρι τώρα εξέδιδε στην Ωκεανίδα κι από φέτος προστέθηκε στην εκδοτική οικογένειά μας. Ομολογώ πως δεν είχα διαβάσει βιβλία της και ντρέπομαι γι αυτό, αλλά αυτά είναι τα άσχημα της μη προβολής ενός τόσο καλού δημιουργού. Θεωρώ πως τώρα πια θα της δοθεί η ευκαιρία που της αξίζει στα ελληνικά γράμματα, στα οποία έχει προσφέρει πολλά.

Υπηρετεί το κοινωνικό μυθιστόρημα και τη λάτρεψα γι αυτό ως συγγραφέα. Διάβασα το τελευταίο έργο της ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, εκδόσεις Ψυχογιός και γέμισα συναισθήματα. Ένα "σκληρό", ρεαλιστικό βιβλίο, λυρικά όμως δοσμένο, με γλώσσα απλή που συγκινεί και χτυπά ευαίσθητες χορδές.

Πρόκειται για την ιστορία 4 παιδιών που καταλήγουν σε ίδρυμα, έπειτα από το θάνατο του πατέρα τους και τη φυλάκιση της μητέρας τους. Το καθένα υιοθετείται από διαφορετική οικογένεια, ο μεγάλος αδελφός όμως έχει σκοπό της ζωής του να ξαναβρεί τις μικρότερες αδελφές του και τη μητέρα τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και πέρασαν τριάντα... Μια συγκλονιστική ιστορία που προβληματίζει, συγκινεί, αλλά και λυτρώνει. ένα μάθημα ζωής και αγάπης, στην πιο καθαρή της έννοια: η αγάπη της μάνας που θυσιάζει τα πάντα για τα παιδιά της, ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό...
Προμηθεύτηκα ήδη δυο από τα άλλα έργα της (Οι μούσες της σιωπής και Η ελπίδα γύρισε ξανά) και ανυπομονώ να χαθώ και πάλι στη μαγεία της πένας της που με ταξίδεψε τόσο όμορφα στα ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.

Εκτός όμως από εξαιρετική λογοτέχνης - ίσως όχι ανεξάρτητα από αυτό - η Νικόλ Μανιάτη είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Γλυκιά, χαμογελαστή πάντα, με μια ενέργεια και κέφι αστείρευτο, γίνεται αμέσως αγαπητή σε όλους και κλέβει την παράσταση!

Με τον πωλητή του Ψυχογιού στη Β. Ελλάδα, Γιάννη Γκόγκο

Ζει μόνιμα στο Λονδίνο και λίγους μόνο μήνες στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Έχει τα καλά της ελληνικής νοοτροπίας και τα καλά της ευρωπαϊκής. Ο χρυσός συνδυασμός: έχει πάρει μόνο τα καλά στοιχεία από κάθε κουλτούρα! Χαίρομαι πάρα πολύ που τη γνώρισα και νιώθω εξαιρετικά τυχερή που πλέον συγκαταλέγεται στους φίλους μου...