Κομμένο!

Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου ¨πώς ν'απαλλαγείτε από το κάπνισμα πανεύκολα", στην τυπωμένη, ολοκληρωμένη έκδοση. Είναι Σάββατο πρωί. Την Πέμπτη το απόγευμα κάποιος φίλος στο msn μου έστειλε το λινκ για το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή και του έριξα μια ματιά. Μετά από λίγο έριξα επίσης μια ματιά στο πακέτο με τα τσιγάρα μου. Είχε μέσα γύρω στα 6-7. Όσο διάβαζα το βιβλίο από την οθόνη μου ένιωθα περιέργεια κι έκπληξη, σα να έκανα μια τρομερή ανακάλυψη. Σα να έβλεπα κάτι που ήταν συνέχεια εκεί και τόσο καιρό αγνοούσα. Ασυναίσθητα, χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, είπα μέσα μου ότι δε θα αγοράσω άλλο πακέτο τσιγάρα κι ότι θα σταματούσα το κάπνισμα. Μου ήρθε τόσο αβίαστα και φυσικά, που γελούσα με τον εαυτό μου. Το ίδιο γέλασαν και αυτοί που μοιράστηκα μαζί τους την απόφασή μου.
Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, τελείωσα την ανάγνωση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Το μεσημέρι έκανα το τελευταίο τσιγάρο της ζωής μου - φώναξα μάλιστα την κόρη μου να της το δείξω! Φυσικά με κορόιδεψε "σιγά μην το κόψεις έτσι εύκολα! Εδώ άνθρωποι χρόνια παλεύουν, ο μπαμπάς το είχε κόψει δυό χρόνια και το ξανάρχισε! Άσε μας ρε μαμά, έτσι εύκολα κόβεται;"
Μου φαίνεται κι εμένα γελοίο ν'απαντήσω, πως ναι, έτσι εύκολα κόβεται, αρκεί να ξέρεις. Να ξέρεις την αλήθεια. Να συνειδητοποιήσεις πόσο είναι ΟΛΑ μέσα στο μυαλό σου. Το βράδυ της Παρασκευής, μετά τη δουλειά, κατέβηκα στον Παπασωτηρίου στη Γλυφάδα κι αγόρασα το βιβλίο. Ξεκίνησα αμέσως χθες βράδυ το δεύτερο μέρος και προ ολίγου ολοκλήρωσα όλο το βιβλίο. Και τώρα ξέρω πως δε χρειάζομαι ούτε 3 μέρες, ούτε 3 μήνες, ούτε 3 χρόνια για να σιγουρευτώ. Ξέρω πως είμαι ΜΗ καπνίστρια και το υποσυνείδητό μου πείστηκε σε τέτοιο βαθμό, που δεν έχω καν σημάδια καθυστερημένης ενόχλησης από τη νικοτίνη! Τι νιώθω; Θαυμασμό και ζήλια (ας μου επιτραπεί) για τον συγγραφέα του βιβλίου.... Γιατί εκείνος κάπου αναφέρει "δεν είμαι ψυχολόγος" κι εγώ, που έχω σπουδάσει ψυχολογία, γιατί να μην έχω σκεφτεί τόσα χρόνια με τον τρόπο που σκέφτηκε εκείνος; Γιατί να μην έχω δει αυτο που στεκόταν μπροστά μου και ξαφνικά είδα τόσο ξεκάθαρα; Φυσικά αστειεύομαι και χωρίς ίχνος ανταγωνισμού, οφείλω στον Θανάση ένα τεράστιο από καρδιάς ευχαριστώ και χίλια συγχαρητήρια για την ευφυία του και για το γεγονός ότι επέλεξε να την μοιραστεί μαζί μας!
Αγαπημένοι μου φίλοι και συν-μπλόγκερς ΗΜΟΥΝ φανατική καπνίστρια τα τελευταία 20 χρόνια. Τόσο φανατικά μπλεγμένη και παγιδευμένη στο ψεύδος, που ούτε καν ποτέ είχα σκεφτεί να το κόψω. Απλά μου φαινόταν αδύνατον, γιατί μου άρεσε το τσιγάρο - ακριβώς επειδή απατηλά το είχα συνδέσει με άλλες απολαύσεις.
Κι εμένα που τα γράφω τώρα αυτά, απίστευτο μου φαίνεται. Το τσιγάρο δεν το άφηνα από το χέρι μου, ήταν η προέκτασή του. Κάπνιζα ενώ μαγείρευα, ενώ έτρωγα - πολλές φορές και τη νύχτα ξυπνούσα για τσιγάρο. Ξέρω πως ίσως να είμαι τυχερή εξαίρεση, αλλά πραγματικά νιώθω τόσο πολύ αντικπνίστρια αυτή τη στιγμή, που μου έρχεται να κλαίω για τα χρόνια που έχασα μέσα στη φυλακή της νικοτίνης...
Ο Θανάσης έχει κάνει σπουδαία δουλειά μ'αυτό το βιβλίο. Είναι καλογραμμένο, ανθρώπινο, απλό και προσιτό, σαν ένας καλός φίλος που στέκεται δίπλα σου και σου μιλάει. Από ψυχολογικής άποψης έχει άψογη προσέγγιση, χτυπάει κατευθείαν εκεί που πρέπει να χτυπήσει και οι γνώσεις του πάνω στην ψυχολογία με εξέπληξαν. Με λίγα λόγια είναι ένα βιβλίο εκπληκτικό, που έχει τη δυνατότητα να σώσει πολλές ζωές και γι αυτό το λόγο και μόνο θα έπρεπε να ξεχωρίσει πολύ ψηλότερα στις λίστες των μπεστ σέλλερς. Από την πλευρά μου, θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να συμβεί αυτό! Από ευγνωμοσύνη στον Θανάση που με έβγαλε από τη φυλακή της νικοτίνης.
Ίσως κάποιος σκεφτεί ότι είμαι τόσο ενθουσιασμένη επειδή ακόμα είναι το πρώτο μου 24ωρο χωρίς τσιγάρο. Όποιος σκέφτεται μ'αυτόν τον τρόπο, ότι δηλαδή όσο περνάει ο καιρός θα είναι πιο δύσκολο και "κάτσε να σου τύχει η στραβή και να σε δω εγώ" και τέτοια, σημαίνει πως δεν έχει καταλάβει καν τι λέει το βιβλίο του Θανάση. Κι όχι δεν το έχει καταλάβει, αλλά δεν το έχει νιώσει. Γιατί μόλις το νιώσεις, όπως το ένιωσα, κάθε μέρα που περνάει το κάνει και πιο εύκολο, πιο ξεκάθαρο κι όχι πιο δύσκολο. Και πράγματι καμία δύναμη δε χρειάζεται, ούτε αποφασιστικότητα, ούτε τίποτα. Χρειάζεται δύναμη θέλησης, προσπάθεια, θυσία, για να μη δηλητηριάζω εκούσια τον εαυτό μου με κάτι που και απαίσια γεύση έχει κι ένα σωρό βλάβες μου προκαλεί και με δεσμεύει στις κοινωνικές μου συναναστροφές και πρέπει να το πληρώνω κι από πάνω;;;;; Ένιωσα τόσο ηλίθια όταν συνειδητοποίησα όλα αυτά, που η απόφαση να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου ήρθε ως η μοναδική μου επιθυμία και εύλογη επιλογή, που δεν απαιτήθηκε καμία προσπάθεια!
Ίσως να μου πείτε ότι λόγω σπουδών και γνώσεων κατανόησα πολύ πιο εύκολα και γρήγορα τη μέθοδο αυτή και σ'αυτό μάλλον δε θα διαφωνήσω - χωρίς να είμαι και σίγουρη ότι παίζει κάποιο ρόλο. Εύκολα έκανα τις αποσυνδέσεις του υποσυνείδητου από το συνειδητό και δε χρειάστηκε καν να περάσω όλα τα στάδια που αναφέρει στο δεύτερο μέρος. Χθες βράδυ ήπια και μπύρα και σήμερα τον καφέ μου κανονικά - κανένα πρόβλημα. Σα να μην έχω καπνίσει στη ζωή μου ποτέ.
Δεν έχω να πω παραπάνω από άλλο ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το φως που άναψε μέσα στο μυαλό μου και να διαβεβαιώσω τον Θανάση πως θα είμαι δίπλα του σε όποια προσπάθεια κάνει στον αντικαπνιστικό του αγώνα. Ας βοηθήσουμε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε.
Υ.Γ. Το επόμενο βιβλίο μου το έχω παραδώσει ήδη στον εκδοτικό μου οίκο και κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο. Όμως τη Δευτέρα κιόλας θα ζητήσω ν'αλλάξω κάποια κεφάλαια, να τροποποιήσω ορισμένες σκηνές, που έχουν να κάνουν με τους ήρωες μου που καπνίζουν. Στο τέλος του βιβλίου θα κάνω ειδική αναφορά σε αυτή την αλλαγή και τον λόγο για τον οποίον έγινε. Το βιβλίο του Θανάση θέλω να φτάσει στα χέρια όσων περισσότερων ανθρώπων γίνεται...