Αγαπώ σε πολλά...

Μου πήρε αρκετή ώρα ν'αποφασίσω αν θα κάνω μια μεγάλη ανάρτηση ή πολλές μικρότερες, σχετικά με το ταξίδι μου στην Κύπρο. Κατέληξα στο πρώτο. Να μη σας κουράσω με πολλές διαφορετικές αναρτήσεις, να προσπαθήσω να είμαι περιεκτική και να τα χωρέσω όλα σε μία. Αισθήματα, εικόνες, συγκίνηση, αγάπη... να τα στριμώξω μέσα σε λέξεις... Κι όμως.... τα όσα έζησα τις τρεις τελευταίες μέρες ξεπερνούν την όποια συγγραφική μου ικανότητα.... Κύπρος λοιπόν. Κύπρος και πάλι. Η χώρα που κάποτε αποκάλεσα δεύτερη πατρίδα μου, τώρα, μετά από πολύ καιρό και πολύ πόνο, δικαίωσε τον τίτλο αυτόν μέσα στην καρδιά μου. Είμαι συγκινημένη γι αυτό θα σας μιλήσω από καρδιάς. Είμαι μέσα στο αεροπλάνο της επιστροφής και γράφω αυτά τα λόγια, γι αυτό και βγαίνουν αφιλτράριστα. Αυτό εξάλλου σημαίνει από καρδιάς και όχι από νου... Φοβόμουν να πάω. Από τη μιά η ψυχή μου λαχταρούσε να ξαναδεί αγαπημένα μέρη κι ακόμα πιο αγαπημένους ανθρώπους, από την άλλη τα φαντάσματα του παρελθόντος απειλούσαν την ηρεμία της ψυχής και του μυαλού μου. Φοβόμουν πως θα ξυπνήσουν και θα με στοιχειώσουν γι ακόμα μια φορά... Όλα μέσα στο μυαλό μου. Η αγάπη του κόσμου που με περίμενε εκεί και η λαχτάρα μου να τους συναντήσω νίκησαν τις όποιες ανόητες φοβίες μου. Και πήγα στην Κύπρο. Στην Κύπρο μου... Μαζί με την Πόπη Γαλάτουλα και την Ελένη Βαζούρα των δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων Ψυχογιός, πετάξαμε την Παρασκευή πολύ νωρίς το πρωί για τη μεγαλόνησο. Όλη μέρα στη Λάρνακα, έδωσα συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα και έντυπα και το απόγευμα υποδέχτηκα φίλους κι αναγνώστες στο πολύ όμορφο βιβλιοπωλείο του κυρίου Μαυρομάτη στην πόλη αυτή - ένα από τα 12 που διατηρεί σε όλη την Κύπρο!

Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος, φοβόμασταν πως δε θα έρθει κανείς εξαιτίας της πρωτοφανούς για την Κύπρο βροχόπτωσης, και όμως..... Και κόσμος ήρθε και φίλες αγαπημένες ήρθαν και γίναμε μια αγκαλιά! Μέσα στον πολύ ζεστό χώρο του βιβλιοπωλείου δε μας πήρε πολύ χρόνο να γίνουμε όλοι μια παρέα που με ιδιαίτερη θέρμη ανταλλάσσαμε απόψεις για το τι θα αλλάζαμε στη ζωή μας, αν δεν υπήρχε αύριο...

Κι ενώ υπέγραφα βιβλία στο τέλος και φωτογραφιζόμουν με τις νεοαποκτηθείσες φίλες, να σου μπροστά μου ένα κουτί γλυκά κι ένα τεράστιο χαμόγελο που μου συστήθηκε με το όνομα Μαρία Μίτα Νικολάου! Το Μαράκι μου που τόσο καιρό μιλούσαμε στο facebook μπροστά μου με σάρκα και οστά και brownies εκπληκτικά φτιαγμένα από τα χεράκια της! Όπως ακριβώς μου το είχε υποσχεθεί! Αν υπάρχει γευστικός παράδεισος, εγώ σίγουρα βρέθηκα μέσα...ό,τι και να σας πω για τα brownies της Μαρίας θα είναι λίγο!

Και μέχρι να συνέλθω από τη χαρά και τη συγκίνηση της γνωριμίας μου με τη Μαρία (και τα απίθανα γλυκά της!), ήρθε η Έλενα... η ElenaG του μπλογκ, η γλυκιά και χειμαρώδης Έλενα από τη Λάρνακα, η οποία μου έφερε έναν πίνακα με χρυσόψαρα, ζωγραφισμένο κατά παραγγελία σε έναν γνωστό της ζωγράφο. Επειδή διάβασε, λέει, πως αγαπώ τα χρυσόψαρα... Χρειάζεται τώρα να περιγράψω εγώ με λόγια τι ένιωσα για τον άνθρωπο αυτόν; Νομίζω πως καταλαβαίνετε...
Ενθουσιάστηκα με τη ζεστασιά των ανθρώπων εκεί. Πέρα από τη φιλόξενη κι ευγενική τους φύση, που ήδη γνώριζα βέβαια, ο τρόπος που με υποδέχτηκαν οι αναγνώστες μου, η τόσο μεγάλη εκδήλωση αγάπης και θαυμασμού, ήταν για μένα πρωτόγνωρα.
Το ίδιο βράδυ γυρίσαμε στη Λευκωσία και βγήκαμε για φαγητό με την οικογένεια Μαυρομάτη, οι οποίοι με φιλοξένησαν και την επόμενη μέρα στο ολοκαίνουργιο βιβλιοπωλείο τους μέσα στο εμπορικό κέντρο Madison στη Λευκωσία.


Εκεί συνάντησα και τον φίλο μου από τα παλιά, τον Αρίστο κι ευτυχώς που μας δόθηκε η ευκαιρία να τα πούμε, γιατί το ίδιο απόγευμα στην παρουσίαση στη Λευκωσία δεν πρόλαβα να του μιλήσω καθόλου! Αρίστο μου, συγχώρεσέ με, μέχρι να υπογράψω τα βιβλία είχες φύγει. Ελπίζω ν'ανταμώσουμε και πάλι στο επόμενο βιβλίο μου!


Με πολύ μεγάλη μου χαρά συνάντησα τη μέρα εκείνη και τον πολυαγαπημένο μου Φοίβο Νικολαϊδη, τον φίλο και ομότεχνο από την Κύπρο! Δυό χρόνια τώρα ανταλλάσουμε επισκέψεις στα μπλογκς, ήρθε η ώρα να γνωριστούμε κι από κοντά! Πήγαμε όλοι μαζί για φαγητό στη Λήδρας και είχα την ευκαιρίανα γνωρίσω και την γυναίκα του, τη γλυκύτατη Πόπη Γεωργίου!
Τι να σας γράψω για τον Φοίβο... Ένας Κύριος με όλη τη σημασία της λέξης, ένας άνθρωπος που εκτός από εξαιρετική μόρφωση και καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής, έχει και σπάνιο χιούμορ και μια αφοπλιστική απλότητα και γλυκύτητα, που δε σου αφήνουν καμιά άλλη επιλογή, παρά να τον λατρέψεις...κι αυτό έκανα!

Και ήρθε η στιγμή για την παρουσίαση στο Rivergate το απόγευμα του Σαββάτου στη Λευκωσία. Ένα βιβλιοπωλείο πολυχώρος, πολύ ζεστό, πολύ όμορφο, πολύ μεγάλο, με πολλά ξύλινα στοιχεία και μια σκάλα από τρεχούμενο νερό! Στη μιά πλευρά υπάρχει καφετέρια, με άνετους καναπέδες και τραπεζάκια, όπου μπορείς ν'απολαύσεις τον καφέ σου και το γλυκό σου, όσο τα παιδιά σου θα παρακολουθούν διάφορες δραστηριότητες και θα ακούν παραμύθια στο παιδικό θεατράκι λίγο πιο πέρα! Ένα τέτοιο κατάστημα πραγματικά λείπει από την Αθήνα! Στην Αίγλη και τον Δημήτρη, τους ιδιοκτήτες του, αξίζουν χίλια συγχαρητήρια!

Η εκδήλωση λοιπόν αυτή είχε μεγάλη επιτυχία. Πολύ κόσμο, πολλή αγάπη, αλλά όχι μόνο... Κυρίως είχε τη Γιάννα και τη Λουίζα που έκαναν τη διαφορά!
Οι φιλενάδες μου οι Κυπραίες, που αν παρακολουθείτε τα σχόλια στο μπλογκ μου θα τις γνωρίζετε πια καλά, μας τρέλαναν κανονικά! Μαζί με τις αδελφές της Λουίζας με υποδέχτηκαν φορώντας μπλουζάκια με μήνυμα υποδοχής για μένα και καπελάκια με τ'όνομά μου! "Φτιάξαμε φαν κλαμπ" μου είπαν και καταλαβαίνετε τι έγινε! Ένας δημοσιογράφος που είχε έρθει να φωτογραφίσει την εκδήλωση, παράτησε εμένα και τραβούσε τα κορίτσια! Και δε σταμάτησαν εκεί... Μου έδωσαν και μια αναμνηστική πλακέτα, όπου είχαν χαράξει επάνω λόγια αγάπης, λόγια καρδιάς... Εγώ σε λίγα λεπτά είχα παρουσίαση, αλλά φωνή δεν είχα και τι να πω; μόνο δάκρυα έρχονταν στα μάτια μου.
Οι φωτογραφίες θα σας πουν τα υπόλοιπα...

Κόσμος πολύς όπως σας είπα κι ανάμεσά τους ξανά ο Φοίβος με την Πόπη, η γλυκιά μου Δήμητρα, μαθήτρια Λυκείου, η οποία μου είχε κάνει στην εφημερίδα του σχολείου της εκείνη την εκπληκτική συνέντευξη που μπορείτε να θυμηθείτε εδώ, η καλή μου η Ναταλία με τα ζεστά της λόγια που τόσο λαχταρούσα ν'αγκαλιάσω από κοντά και η αγαπημένη μου Παυλίνα που τόσο καιρό, πάνω από χρόνο μιλάμε κι επιτέλους γνωριστήκαμε κι αγκαλιαστήκαμε! Αργά το βράδυ βγήκαμε για παραδοσιακό κυπριακό φαγητό με την αίγλη και τον Δημήτρη και ξαναθυμήθηκα αγαπημένες γεύσεις! Ο γαστρονομικός παράδεισος δεν είχε τελειωμό!
Κι έτσι ήρθε η Κυριακή, ελεύθερη από συγγραφικές υποχρεώσεις, αφιερωμένη στους φίλους. Στο σπίτι της Γιάννας, με την οικογένειά της και τη Λουίζα, σε ένα ακόμα παραδοσιακό τραπέζι με σεφταλιές και χαλούμια! Κουβεντιάσαμε, σχολιάσαμε τα χθεσινά, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, μιλήσαμε και για το επόμενο βιβλίο μου και κάναμε σχέδια για το μέλλον....Κώστα, μην ξεχάσεις πως μου υποσχέθηκες να μου στείλεις την φιλενάδα μου στην Ελλάδα!
Οι φίλοι μου με φόρτωσαν με ακόμα περισσότερα δώρα, τόσα πολλά που αγχώθηκα πως θα τα φέρω πίσω! Το απόγευμα πήγαμε όλοι μαζί για έναν καφέ στο πανέμορφο σπίτι του Φοίβου, μια εκπληκτική μεζονέτα, όπου γνώρισα και τον σκύλο της οικογένειας και τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Μα δεν είναι κούκλος;


Ο Φοίβος μας μίλησε για τα βιβλία του, τα ξεφυλλίσαμε, τον συγχαρήκαμε γιατί πραγματικά έχει κάνει θαυμάσια δουλειά, κυρίως με τη γλώσσα και στη συνέχεια η Γιάννα με τον Κώστα και τον γιο τους με πήγαν στο αεροδρόμιο. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, δακρύσαμε και δώσαμε την υπόσχεση ν'ανταμώσουμε ξανά σύντομα, είτε εδώ είτε εκεί...
Νομίζετε πως οι εκπλήξεις σταματούν εδώ; Έτσι νόμιζα κι εγώ αλλά έκανα λάθος! Η Έλενά μου με πήρε στο κινητό και μου δήλωσε πως έρχεται στο αεροδρόμιο να με πάρει για έναν καφέ στα γρήγορα στο σπίτι της! Έδωσα τη βαλίτσα μου στο γκισέ λοιπόν κι έφυγα! Η Έλενα μου έφερε ένα ακόμα δώρο. Μια πανέμορφη εικόνα, θαυματουργή, που θα φυλάξω σα θησαυρό, όπως φυλάω και την ίδια μέσα στην καρδιά μου.... ήπιαμε τον καφέ μας στο επίσης πανέμορφο σπίτι της (μα τι σπίτια είναι αυτά που έχουν καλέ εκεί οι άνθρωποι!), τα είπαμε για λίγο και με γύρισε στο αεροδρόμιο στην ώρα μου γι αναχώρηση...
Σας τα είπα όλα. Κι ακόμα δεν είπα το πιο σημαντικό, τη λέξη που πλημμυρίζει την καρδιά μου: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Ευχαριστώ τον εκδοτικό μου οίκο που μου έδωσε την ευκαιρία να το ζήσω αυτό
Ευχαριστώ τα κορίτσια που με συνόδεψαν
Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους που ήταν τόσο καλοί μαζί μου
Ευχαριστώ τα βιβλιοπωλεία Μαυρομάτης και Rivergate για την θαυμάσια διοργάνωση και φιλοξενία
Ευχαριστώ την Μαρία, την Έλενα, τη Ναταλία, τη Δήμητρα, την Παυλίνα που από ηλεκτρονικές φίλες έγιναν πλέον φίλες καρδιάς
Ευχαριστώ τον Αρίστο που ήρθε να με δει και πάλι
Ευχαριστώ τον Φοίβο και την Πόπη που είναι τόσο υπέροχοι και φιλόξενοι άνθρωποι, τόσο σπουδαίοι κι όμως τόσο απλοί
Ευχαριστώ τη Γιάννα και τη Λουίζα που έφεραν δάκρυα χαράς στα μάτια μου και μ'έκαναν να νιώσω τι θα πει να σ'αγαπούν και να σου το δείχνουν
Ευχαριστώ όλους όσοι με τίμησαν με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις
Ευχαριστώ κι αυτούς που με τίμησαν με την απουσία τους...ξέρουν αυτοί...
Ο τίτλος της ανάρτησης για όλους αυτούς και για τον καθένα χωριστά! Με κάνατε πολύ ευτυχισμένη!