Μαρία Τζιρίτα

Αγαπημένο μου Τολό,
μου χάρισες όμορφα και ξένοιαστα καλοκαίρια, οπωσδήποτε. Με γέμισες τρυφερές αναμνήσεις, εικόνες και συναισθήματα που θα κουβαλάω στην ψυχή μου μέχρι να πεθάνω. Κρατάς με αγάπη άφθαρτη στο χρόνο το πατρικό μου σπίτι και τους αγαπημένους μου. Στα χώματά σου αναπαύονται οι προγόνοι μου. Στη θάλασσά σου έμαθα να κολυμπώ, στην απέραντη αμμουδιά σου έμαθα να ερωτεύομαι. Εσύ ήσουν πάντα εκεί, μια αγκαλιά ανοιχτή, να με υποδεχτεί, να με παρηγορήσει, να μου δώσει ασφάλεια. Να με κάνει να νιώθω αυτό το υπέροχο συναίσθημα του "γυρίζω σπίτι μου, επιστρέφω στη μήτρα της μάνας μου". Πιστή στο δεσμό μας, σου έφερα το παιδί μου να το μεγαλώσεις, όπως μεγάλωσες κι εμένα. Τώρα ζούμε κι οι δυο τα καλοκαίρια σου, απολαμβάνουμε μαζί τη ζεστασιά σου, κουρνιάζουμε παρέα στην αγκαλιά σου.
Αγαπημένο μου Τολό, πώς θα μπορούσα να μη σ'αγαπώ και να μην τρέμει η ψυχή μου κάθε φορά που σ'αντικρύζω; Αφού για μένα, είσαι η Πατρίδα μου...

Μαρία Τζιρίτα

17 Μαρ 2010

Για μουσικά ταξίδια...

FEEDJIT Live Traffic Feed