15 Μαρ 2010

Εσείς εδώ...

Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, μέρος της καθημερινότητάς μου, γλυκιά συνήθεια...
Πριν δυό χρόνια που έχτισα το σπιτικό μου στη μπλογκογειτονιά δε με ήξερε κανείς και δεν ήξερα κανέναν. Σιγά σιγά χτυπούσα πόρτες, έμπαινα, άφηνα μια καλημέρα, μια άποψη, μια καλή κουβέντα. Έτσι, σιγά σιγά, ήρθατε κι εσείς σε μένα, με μάθατε και σας έμαθα. Με κάποιους γνωριζόμαστε καλύτερα, με κάποιους έχουμε συναντηθεί, με άλλους γίναμε φίλοι. Με όλους όμως είμαστε μια παρέα, αληθινη παρέα, όχι απλά ηλεκτρονική, όχι ψεύτικη. Ανθρώπινη παρέα που μιλάμε μαζί, γελάμε μαζί, πονάμε μαζί. Μια γειτονιά άνθρωποι...
Δεν είναι απρόσωπο το μπλογκ, είναι απόλυτα προσωπικό. Καμιά φορά πιο προσωπικό κι από τις φυσικές μας σχέσεις εκεί έξω. Τον μπακάλη μου τον ξέρω ας πούμε πολύ περισσότερα χρόνια από σας, αλλά ποτέ δεν τον έχω ουσιαστικά γνωρίσει, όπως γνωρίζω εσάς. Γιατί σας γνωρίζω κι ας μην σας ξέρω, τους περισσότερους.
Τον γνωρίζεις τον άνθρωπο από τα γραπτά του. Από τον τρόπο που γράφει, από τον τρόπο που απαντά, από τα θέματα που διαλέγει, από το πώς τα διαχειρίζεται. Το εμπιστεύομαι απόλυτα το ένστικτό μου στο κομμάτι αυτό, ποτέ δεν έχω διαψευστεί. Με κάποιους που μετά από καιρό έτυχε να συναντηθούμε, ήταν σα να είχαμε ήδη γνωριστεί, δεν ανακάλυψα τίποτα που δεν ήξερα ήδη...
Πολλοί θεωρούν υπερβολή τα σχόλια, που συνήθως είναι πάντα θετικά και συμφωνούν με τον δημιουργό της ανάρτησης και κοροϊδεύουν επίσης τα γλυκόλογα του τύπου "φιλάκια, γλυκιά μου, κοριτσάκι μου" κλπ. Σε αυτούς απαντώ πως αν δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος και δε μιλάς έτσι γλυκά κι από κοντά στους ανθρώπους, αποκλείεται να γράφεις κι έτσι γλυκά στους ανθρώπους. Επίσης, αν απαντάς με θετικό σχόλιο και λες καλές κουβέντες πάντα, υπάρχουν δύο περιπτώσεις: ή τυχαίνει να συμφωνείς όντως πάντα, άρα εκπέμπεις στο ίδιο μήκος κύμματος με τον συγκεκριμένο μπλόγκερ, ή είσαι θετικός άνθρωπος και θες απλά να πεις μια καλή κουβέντα και δε θες να μπεις στη διαδικασία να αντιδικήσεις με κανέναν. Καμιά από τις δύο περιπτώσεις δε βρίσκω παράλογη, ούτε κατακριτέα κατ'επέκταση.
Δε θέλω αυτή η ανάρτηση να είναι μια απλή ανάρτηση, σαν την περσινή, του τύπου "σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ για την παρέα". Θέλω να είναι πιο προσωπική, πολύ προσωπική κι ας μου πάρει πολύ χρόνο να την γράψω. Αξίζει τον κόπο. Αξίζετε κάθε κόπο.
Γι αυτό θα μιλήσω για τον καθέναν από σας. Γιατί μέσα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου, ο καθένας σας είναι πολύ ξεχωριστός. Είναι φυσικό κι ανθρώπινο κάποιους να αγαπώ περισσότερο, να τους νιώθω πιο κοντά, δεν ντρέπομαι να το πω, ούτε φοβάμαι μην παρεξηγηθώ. Κι εδώ μια πραγματική γειτονιά είμαστε, μια πραγματική κοινωνία ανθρώπων. Ας κρατήσουμε τη γνησιότητα και την ειλικρίνειά μας, για να μην δίνουμε λαβές να μας σχολιάζουν ότι κάνουμε ψεύτικες αγαπούλες και χαρούλες!
Με τυχαία σειρά, πραγματικά τυχαία, όπως μου έρχεστε στο μυαλό, όπως σας βλέπω εδώ δίπλα στη λίστα με τα φιλαράκια μου, έτσι θα σας μιλήσω και θα σας καλέσω σε μια ανάρτηση- συνάντηση επετειακή, με αγάπη, αλλά και ουσία... Σα να είμασταν όλοι μαζί σε ένα πάρτυ, σε ένα τραπέζι, έτσι θα σας κοιτούσα, θα κρατούσα τα χέρια σας και θα σας έλεγα...
Σοφία μου, από σένα έχω κρατήσει κι έχω εκτιμήσει το γεγονός ότι στην αρχή της γνωριμίας μας σε μια δική μου ανάρτηση μπήκες και κατέθεσες τις αντιρρήσεις σου και με επιχειρήματα τεκμηρίωσες την άποψή σου. Δεν ήρθες απλά να φέρεις την αντίρρηση για την αντίρρηση, σαν πνεύμα αντιλογίας, αλλά ευθαρσώς υποστήριξες τη γνώμη σου. Και παρ'όλο που διαφωβήσαμε τότε ή ίσως ακριβώς γι αυτό, μια αμοιβαία συμπάθεια γεννήθηκε ανάμεσά μας. Είχα λυπηθεί πολύ όταν δήλωσες πως θα μας άφηνες, και το έκανες για λίγο, κι είναι μεγάλη η χαρά μου που μας ήρθες πίσω ανανεωμένη! Ποτέ δεν ξεχνώ και τη γλυκιά αδελφή σου και θέλω να της δώσεις την αγάπη μου. Επίσης σου ζητώ να μας ξαναφέρεις την Ευτυχία, ειλικρινά δε χόρταινα να την διαβάζω....
Κηπουρέ μου, είδα πως κι εσύ επανήλθες κι η αλήθεια είναι πως είχα ανησυχήσει λίγο, δε σε ενοχλησα όμως. Πιστεύω πως αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό που ήθελες να το μοιραστείς μαζί μου θα το έκανες από μόνος σου. Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές, έχουμε φωτογραφηθεί άλλες τόσες και πολύ σ'ευχαριστώ που σε σημαντικές στιγμές της ζωής μου ήσουν εκεί. Εκτιμώ αφάνταστα τον αγώνα που έχεις κάνει και βγήκες νικητής, εκτιμώ αφάνταστα εσένα και νιώθω πολύ περήφανη που είσαι φίλος μου...
Έλενά μου και Μαρία μου, συνταγές της καρδιάς μου, είναι σα να σας γνωρίζω και τις δυό! Το Μαράκι μόνο έχω δει, πέρυσι στην παρουσίασή μου κι όμως είναι λες και γνωρίζω κι εσένα Έλενα τόσο καλά! Είστε πάντα γλυκομίλητες και προσιτές κι από την πρώτη στιγμή "κολλήσαμε" οι τρεις μας! Και είστε βέβαια και καταπληκτικές μαγείρισσες που έχετε πλουτίσει κατά πολύ το μενού στο σπίτι μου! Ευχαριστώ λοιπόν κι εκ μέρους της κόρης μου που απολαμβάνει τις συνταγές σας!
Ρίκη μου, εσένα σε γνώρισα πολύ πρόσφατα. Δεν είναι που αναγνώρισα το ταλέντο σου ως συγγραφέα και σε εκτίμησα τόσο πολύ. Όπως σου είχα γράψει κάποτε που αναρωτιόσουν για τις διαδικτυακές σχέσεις, σε ένιωσα μέσα από τα γραπτά σου κι αμέσως με κέρδισες. Με κάθε ανάρτησή σου δικαιώνομαι. Τη γνώμη μου για τη δουλειά σου την έχω ήδη καταθέσει εδώ στο μπλογκ μου. Περιμένω τώρα να διαβάσω και το καινούργιο σου. Πραγματικά σε απολαμβάνω, ταυτίζομαι, ταξιδεύω. Τα όσα έγραψες για μένα μπορεί να είναι αντικειμενικά υπερβολικά, αλλά επειδή κι εγώ υπερβολικά αγαπώ, δεχομαι κι απολαμβάνω κάθε υπερβολή όταν είναι για καλό! Εύχομαι να μετρήσει πολλά χρόνια αυτή η φρέσκια φιλία μας...
Σκρουτζάκο αγαπημένε, δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξη που μου έκανες πέρυσι στο Περιστέρι! Πριν έρθεις και μου πεις ποιός είσαι, έλεγα μέσα μου "τι γλυκό παιδί και μπράβο του που ενδιαφέρεται για βιβλία!" Τελικά έχω μάθει εγώ πιο πολλά από σένα, παρά εσύ από μένα, αφού το μπλογκ σου το ονομάζω πια εγκυκλοπαίδεια! Κάθε Δευτέρα δε τρέχω να διαβάσω τ'ανέκδοτα να γελάσει το χειλάκι μου! Τα πιο καλά τα τυπώνω για να τα πω στους φίλους μου! Πώς θα μπορούσα να μην αγαπώ έναν άνθρωπο που φέρνει το γέλιο στη ζωή μου;...
Λίλυ μου, άλλη μια φίλη μου... Μια φορά σε είδα μόνο κι είναι σα να σε ξέρω χρόνια! Και ξέρεις γιατί; Γιατί ήσουν πάντα εδώ για μένα. Μπορεί να μην ήσουν στο μπλογκ, αλλά για μένα ήσουν πάντα εδώ. Ακόμα κι όταν λίγο με ήξερες , τότε που περνούσα μια δύσκολη φάση στη ζωή μου, μου έστελνες μέιλ με λόγια γλυκά, σαν πασίπονο στην πληγή μου... Γι αυτό ρίζωσες μέσα μου κι ακόμα κι αν δε μιλάμε συχνά στο μπλογκ, κρατάς μια θέση ψηλά στην καρδιά και την εκτίμησή μου. Σου εύχομαι οι δουλειές σου να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο, γιατί έχεις δώσει την ψυχή σου σ'αυτό και το αξίζεις. Το μόνο μου παράπονο που δεν έχουμε πάει ακόμα στο ουζερί βρε Λίλυ μου...
Αρτάνις μου, εσύ εκεί στα ξένα... Είσαι από τους ανθρώπους που πραγματικά λαχταρώ να γνωρίσω από κοντά! Σ'αγάπησα όταν ανακάλυψα πόσο πολύ αγαπάς τα ζώα, που είναι και η δική μου αδυναμία. Σε θαύμασα για το ταλέντο σου, για τα αριστουργήματα που φτιάχνουν τα χέρια σου. Σ'ευχαριστώ που μας έκανες οικείο έναν μακρινό και ξένο τόπο, που πριν από σένα δεν ήξερα σχεδόν πού βρίσκεται στο χάρτη! Ναι, είσαι μακριά, αλλά και τόσο κοντά ταυτόχρονα...
Χαρά μου, για σένα θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά. Δοκιμαστήκαμε. Γίναμε φίλες, κάναμε παρέα, παρεξηγηθήκαμε, χαθήκαμε. Όμως θυμάσαι τι σου έγραψα; Τα αληθινά συναισθήματα δεν ξεριζώνονται από την ψυχή. Δεν έκανες λάθος, όπως δεν έκανα κι εγώ. Αυτό που μας έφερε κοντά τότε δεν έπαψε να υπάρχει. Και θα ξαναβρεθούμε. Στο υπόσχομαι. Φιλιά στην Ιφιγένεια που επίσης δεν ξεχνώ ποτέ...
Αλίκη μου γλυκιά, συμπατριώτισσά μου, μπορεί να χαθήκαμε στη μπλογκογειτονιά, νιώθω όμορφα όμως που ξέρω πως πάντα είσαι εκεί, στην αληθινή μου γειτονιά, στην πατρίδα μου. Στην ανάγκη μου έτρεξες, αποδεικνύοντας πως η πραγματική φιλία δεν καθορίζεται από τακτική επικοινωνία, αλλά από ψυχική επαφή - η οποία είναι διαρκής. Βλέπεις είσαι ένα βήμα κοντά μου για να πιούμε και πάλι το καφεδάκι μας δίπλα στη θάλασσα...
Δημήτρη μου, εμείς πρώτα γνωριστήκαμε και μετά μπήκες στο χορό του μπλόγκινκ! Γνωρίζοντάς σε προσωπικά δυσκολεύομαι να σε αποκαλέσω Ζειδώρον!Μ'αρέσει που στην αρχή μας έκανες και τον δύσκολο και τώρα έχεις γίνει εξπέρ! Μα στο έλεγα από τότε, να γράφεις γιατί γράφεις καλά. Τη γυναίκα σου χάσαμε από τη μπλογκογειτονιά, γι αυτό δε θα της μιλήσω χωριστά από σένα, θ'απευθυνθώ και στους δυό σας. Θα θυμάμαι πάντα με γλυκιά νοσταλγία πόσο όμορφα είχαμε περάσει εκείνες τις βραδιές που είχαμε βγει οι τρεις μας παρέα - και τι ωραία φαγητά είχαμε φάει! Και θα σας θυμίσω πως περιμένω με λαχτάρα να το επαναλάβουμε, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε κάποια έκθεση βιβλίου αυτή τη φορά!
Αχτίδα μου...θυμάσαι που σε έλεγα μανούλα; Θα μου πεις, δεν είμαι η μόνη, έχεις γίνει η μάνα της μπλογκογειτονιάς! Κι αυτό δεν είναι τυχαίο βέβαια... Είναι επειδή έχεις μια τεράστια αγκαλιά αγάπης για τον καθένα μας. Μας έφερες εδώ μέσα την απλότητα της καθημερινής ζωής, τη ζεστασιά μιας αληθινής οικογένειας, κάνοντάς μας μέλη της δικής σου. Σε θαυμάζω γιατί είσαι ειλικρινής, δυναμική, τρυφερή, ευαίσθητη στον ανθρώπινο πόνο, αισιόδοξη, πιστή στις αρχές σου, σύζυγος και μάνα ιδανική. Και κυρίως σε θαυμάζω που τολμάς να το λες και να το μοιράζεσαι με όλους, χωρίς να φοβάσαι μη σε ματιάσουν κορίτσι μου! Θέλω να έρθω πάλι επάνω και να μου φτιάξεις lemon pie, γίνεται Αχτιδούλα μου;...
Ειρήνη μου, είχα ήδη γνωρίσει τη μαμά Αχτίδα, πραγματική μαμά για σένα, όταν σε έβαλε στη μπλογκογειτονιά και έτσι σε καλοδέχτηκα, αρχικά σαν κόρη της φίλης μου. Μιλώντας όμως μαζί σου στα μπλογκς και μετά που γνωριστήκαμε βέβαια, έγινες και δική μου φίλη, αναπτύξαμε τη δική μας σχέση. Κι έτσι σ'αγάπησα Ειρηνούλα μου και πάντα έχω στο μυαλό μου το υπέροχο φωτεινό χαμόγελό σου και την ομορφιά της ψυχής σου που αντανακλά στην ομορφιά του προσώπου σου...
Ιωάννα μου, η άλλη κόρη της Αχτίδας μου... Με σένα τα κάναμε ανάποδα: πρώτα σε γνώρισα και μετά αρχίσαμε το μπλόγκινκ! Πολύ το χάρηκα όμως γιατί αφού έφτιαξες το μπλογκ μου έδωσες την ευκαιρία να εξακολουθώ να βλέπω εσένα, τα παιδάκια σου, το νέο μέλος της οικογένειάς σου κι ας είμαι μακριά, μέσα από τις φωτογραφίες σας... Είδες πόσο κοντά μας φέρνει η τεχνολογία τελικά καλή μου;...
Άλκη μου, πατριωτάκι, Άνεμε της μπλογκογειτονιάς, μπορεί να μη μιλάμε συχνά, αλλά η υποστήριξή σου και η αγάπη σου πάντα με ζεσταίνουν και με κάνουν να σε νιώθω κοντά μου. Δεν καταφέραμε να γνωριστούμε, αλλά ελπίζω πως σύντομα θα γίνει κι αυτό...
Νένη μου, γλυκό μου πλάσμα εσύ, τότε στην παρουσίαση στη Λάρισα σε γνώρισα από την ομορφιά σου και το γλυκό σου χαμόγελο... Μάεσα σε μια αίθουσα με αγνώστους, η ψυχή μου σ'αναγνώρισε κι όταν σ'αγκάλιασα αυτή η αγάπη που ήδη σου είχα επισφραγίστηκε. Εύχομαι ποτέ τίποτα να μη σου κλέψει αυτό το χαμόγελο από τα χείλη, αυτό το χαμόγελο που φωτίζει τα πάντα και τους πάντες γύρω σου....
Cook μου, μαγειρισσούλα μου, πόσες μα πόσες συνταγές να ήξερες έχω κλέψει από το μπλογκ σου! Είσαι από τις πρώτες που γνώρισα, πάντα γλυκομίλητη, πάντα φιλόξενη και με τόση αγάπη για τη λογοτεχνία... Ξέρεις ποιά είναι η πλάκα; Ότι εγώ παχαίνω με τα φαγητά σου κι εσύ αδυνάτισες με τις δικές μου συμβουλές! Μα δεν είναι τόσο άδικο;...
Πειρατή μου, από σένα ξέρεις καλά τι έχω κρατήσει και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ! Όχι εκείνες τις απίθανες αναρτήσεις κάθε πρώτη του μήνα, όχι τη συγκλονιστική μουσική που συνοδεύει τις αναρτήσεις σου, όχι εκείνες τις μυστήριες ιστορίες... αλλά τη στιγμή που συναντηθήκαμε στην έκθεση και σε φώναξα Στάθη - εξαιτίας της φωτογραφίας του Ψάλτη που έχεις στο αβατάρ σου! Νομίζω πως κι αν σε ξαναδώ, που το εύχομαι, πάλι Στάθη θα σε πω!
Λεβιάθαν μου...πόσα σου χρωστάω! Εκτός του ότι μας ενημερώνεις για όλες τις νέες ταινίες, δέχτηκες να μας στέλνεις και στις "ιστορίες" τα ρεπορτάζ σου με τόση προθυμία και είσαι πάντα συνεπής, μου έδωσες και το όνομα του πλανήτη στο νέο μου βιβλίο! Μάλιστα ξέρεις πως χάρη σε σένα έψαξα το όνομα Λεβιάθαν στο ίντερνετ κι έπλαξα όλο το μύθο γύρω από τη διτή του έννοια! Αν κάνω παρουσίαση στη βόρειο Ελλάδα γι αυτό το βιβλίο σε θέλω να'σαι εκεί!
Μαριέλα μου, καλλιτέχνιδά μου, φίλη μου πια κι όχι απλά συν-μπλόγκερ, ξέρεις πόσο σε θαυμάζω, τόσο σα ζωγράφο, όσο και σαν άνθρωπο... Και δε φτάνει που γίναμε φίλες και τα λέμε κάπου κάπου από κοντά, δε φτάνει που τα έργα σου θα στολίζουν το σπίτι μου, θα γίνουμε και συμπεθέρες! Φαντάσου πόσο χαίρομαι και καμαρώνω γι αυτή τη γνωριμία μας!
Αννούλα μου, δασκαλίτσα μου, με σένα δεν έχουμε τακτική επικοινωνία, αλλά σε ξέρω από την πρώτη στιγμή που ήρθα στη γειτονιά... Και πάντα θαυμάζω το πόσο αυθόρμητη είσαι, πόσο αισιόδοξη και πόσο καλή στη δουλειά σου. Ακριβώς γιατί αγαπάς τόσο πολύ τα παιδιά κι αυτό είναι που χρειάζεται πάνω απ'όλα! Ελπίζω να κατεβώ σύντομα στην αγαπημένη Κρήτη και να σε γνωρίσω κι από κοντά!
Ματρίγκα μου, φρέσκια γνωριμία μου κι εσύ, πολύ γρήγορα δέσαμε οι δυό μας! Μου αρέσουν τα θέματά σου και ο τρόπος που τα διαχειρίζεσαι. Το μπλογκ σου ειλικρινά δεν το βαριέμαι ποτέ! Η συνάντηση δε μας έκατσε ακόμα, αλλά πού θα πάει;...
Vad μου, εμείς τα έχουμε πει πολλάκις εκτός μπλογκς, με μέιλς, στο facebook και στο msn! Έχοντας εξαντλήσει την ηλεκτρινική επικοινωνία, ελπίζω φέτος όταν ξανάρθεις στην πατρίδα να γνωριστούμε κι από κοντά! Ξέρεις πόσο πολύ σ'εκτιμώ, το κατάλαβες όταν ζήτησα κάποτε τη συμβουλή σου σ'ένα σοβαρό θέμα, αλλά και πόσο πολύ σε θαυμάζω για τη δουλειά που κάνεις σ'έναν τόσομακρινό τόπο, σ'έναν ξένο για μας πολιτισμό, στον οποίο με τόση επιτυχία μας κάνεις κοινωνούς κάθε τόσο με τις αναρτήσεις σου. Όσο για τον Απουρώ, είναι βέβαιο πως θα μείνει στην ιστορία του μπλόγκινγκ!
Λίλα μου, καλή μου φίλη, δε σε βλέπω συχνά στο μπλογκ μου, σε βλέπω όμως κάθε μέρα όταν κοιτάζω το βαζάκι με το μέλι και το μπουκάλι με το λικέρ, πάνω στο πρεβάζι της κουζίνας μου... Βλέπω το χαμογελαστό σου πρόσωπο, την ανιδιοτελή σου αγάπη και θυμάμαι τα χιλιόμετρα που ταξίδεψες για να έρθεις να με βρεις. Ελπίζω κάποτε να μπορέσω να στο ανταποδώσω...
'Ασπα μου και Βασίλη μου... ίσως δεν είναι δίκιο που δύο εξαιρετικά ιστολόγια σαν τα δικά σας τα περιλαμβάνω σε μία παράγραφο, όμως επειδή οι δυό σας αποτελείται ένα ζευγάρι πρότυπο για τα σημερινά δεδομένα, θα μιλήσω και στους δυό σας. Αρχικά γνώρισα την Άσπα και τις κούκλες σας και διασκέδαζα απίστευτα με τις ατάκες τους, τις σκανταλιές τους και την εξυπνάδα τους! Περάσανε δυό χρόνια κι έτσι, ζώντας την οικογένειά σας μέσα από το μπλογκ της Άσπας, άρχισα να νιώθω κι εγώ σαν συγγενής σας! Έχω δει βίντεο με τα παιδιά σας, έχω ακούσει τις συζητήσεις σας, έχω γιορτάσει μαζί σας γενέθλια και γιορτές! Αρχικά ήξερα τον Βασίλη σα σύζυγο της Άσπας και μέσα από τα σχόλιά του στις δικές της αναρτήσεις και αργότερα ο Βασίλης μας έκανε και δικό του μπλογκ, πολύ ψαγμένο με απίθανα θέματα, το οποίο απολαμβάνω πάρα πολύ! Ο καθένας σας ξεχωριστά λοιπόν κι οι δυό σας μαζί είσαστε πλέον φίλοι - κι εσείς και οι απίθανες κόρες σας!
Μαριάννα μου, παλιά και αγαπημένη φίλη.... Από τους πρώτους που γνώρισα εδώ μέσα και που είχα τη χαρά μιας από κοντά συνάντησης! Κι όχι μιας, αλλά δύο στην περίπτωσή μας! Πόσο πολύ σ'εκτιμώ και σ'αγαπώ στο είπα ήδη στα κατ'ιδίαν. Καθώς και το πόσο σ'ευχαριστώ που μου κράτησες το χέρι τότε, στα δύσκολα....Μιλώντας για σένα σα μπλόγκερ δε θα μπορούσα παρά να καταθέσω το θαυμασμό μου για το δυναμισμό σου, την αγνωιστικότητά σου και τις τόσο στέρεες απόψεις σου. Είσαι μια πραγματική αγωνίστρια Μαριάννα μου που μας εμπνέεις όλους στη μπλογκογειτονιά!
Γλαρένια μου.... από τους πρώτους κι εσύ! Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί τόσο πολύ σ'έχω στην καρδιά μου ενώ ποτέ δε σ'έχω δει, ούτε καν έχουμε μιλήσει πολύ οι δυό μας; Σαν μια ζεστή αγκαλιά σε νιώθω, που μου δίνει τη σιγουριά ότι πάντα θα είναι ανοιχτή για μένα, κι ας μη τη χρειαστώ ποτέ τελικά... Είναι το Ναύπλιο λες που κυλάει στο αίμα μας; Ό,τι και να'ναι, νιώθω πολύ τυχερή που σ'έχω στη γειτονιά μου!
Κική μου, καταπληκτική μου.... Από την αρχή που σε βρήκα εδώ μέσα θαύμαζα τις συνταγές σου και την όμορφη παρουσίασή τους, καθώς και τις φωτογραφίες σου στα ονειρομαγειρέματα με θέα... Από τη στιγκή που πήρα τη Μικρή Κουζίνα σου στα χέρια μου και ξεφύλισσα αυτό το μαγικό βιβλίο με τις ωραιότερες ομολογουμένως φωτογραφίες που έχω δει ποτέ, σε θαυμάζω ακόμα περισσότερο! Σα να σε ξέρω πια, αφού είδα και το βίντεό σου, είδα το γλυκό σου πρόσωπο, άκουσα τη γοητευτική φωνή σου. Δεν ξέρω αν θα είσαι στη μπλογκογειτονιά μου για πάντα, πάντως για πάντα θα στολίζεις την κουζίνα μου....
Δήμητρά μου, καταπληκτική μαγείρισσα εσύ με τα μανιτάρια σου... Όταν είδα ότι γράφεις συνταγές με μανιτάρια, σκέφτηκα "δική μου είναι αυτή!". Η αδυναμία μου βλέπεις τα μανιτάρια! Στη συνέχεια ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, λίγες, όμως είχες την καλοσύνη να μου στείλεις το βιβλίο σου πέρυσι το καλοκαίρι στο Ζάππειο... Με το παλικάρι σου, το γιό σου, που μπήκε στον κόπο να έρθει να με βρει. Αυτή σου τη χειρονομία πώς θα μπορούσα να την ξεχάσω ποτέ; Το μόνο που περιμένω τώρα είναι να μου δοθεί η ευκαιρία να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά για να σ'ευχαριστήσω!
Φαραώνα μου, ταλεντάρα μου, δεν υπάρχει άνθρωπος στη μπλογκογειτονιά που να μην έχει χαζέψει με τα αριστοτεχνήματά σου! Εγώ είμαι από τους τυχερούς γιατί κάθε Χριστούγεννα στολίζεις το δέντρο μου μ'εκείνα τα υπέροχα πλεχτά αγγελάκια σου! Όμως δεν είναι μόνο αυτό η Φαραώνα για μένα. Είναι μια φίλη, που στους κώδικες έχει αναπτύξει εξαιρετικά θέματα κι έχουμε κουβεντιάσει πολλά εκεί, αλλά και μια πιο προσωπική φίλη που με στήριξε αφάνταστα όταν την είχα ανάγκη... Μπορεί να έχουμε χαθεί λίγο τελευταία, αλλά δε σε ξεχνώ ποτέ κι ούτε πρόκειται!
Πεταλουδίτσα μου, πρόσφατα σε γνώρισα κι εσένα κι είσαι ένα παιδί πολύ γλυκό, που συχνά πετάς στο σπιτικό μου και το γεμίζεις χρώματα κι αρώματα με τα καλά σου λόγια... Ελπίζω να γνωριατούμε περισσότερο με τον καιρό κι υπόσχομαι να είμαι κι εγώ πιο τακτική στις επισκέψεις μου στο μπλογκόσπιτό σου....
Μερόπη μου... Σε γνώρισα διαδικτυακά τότε που πηγαινοερχόμουν στην πατρίδα σου και κατά κάποιο τρόπο αυτό μας έφερε πιο κοντά. Σε διαβάζω ανελλειπώς γιατί μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που γράφεις κι ο καημός που κουβαλάς βγαίνει πολύ συχνά στα γραπτά σου, χαρίζοντάς τους μια γοητεία μοναδική και συγκινητική. Μετά από τη μακρόχρονη παρεούλα μας στη μπλογκογειτονιά, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι δεν είσαι καθόλου προβληματική! Απλά προβληματίζεσαι...
Πουαντερούλα μου, εσένα σ'αυτό το σπιτικό μου δε σε βλέπω, αλλά σε είχα τακτική στο άλλο, το διαιτητικό! Από σένα περνάω που και που, σε διαβάζω, μαθαίνω ότι είσαι καλά και είμαι ήσυχη! Το καλοκαίρι δεν καταφέραμε να βρεθούμε που σε είχα κοντά μου στο Τολό, ελπίζω αν ξανάρθεις να τα πούμε κι από κοντά!
Νατάσσα μου, βιβλιοφάγε μου εσύ! Μπλόγκινκ δε μπορώ να πω πως έχουμε κάνει ιδιαίτερα οι δυό μας, κάναμε όμως μια υπέροχη κουβέντα τότε που σε συνάντησα στη Φιλαδέλφεια! Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη για τις τόσο όμορφες παρουσιάσεις που έχεις κάνει στα βιβλία μου και δηλώνω δημοσίως πως είσαι πολύ νέα και πολύ όμορφη για να είσαι τόσο βιβλιοφάγος βρε κορίτσι μου!
Μαράκι μου καλό, έχω τόσο πολύ γελάσει με τα γραπτά σου που κάθε φορά που σε θυμάμαι χαμογελώ! Έχεις μια απίστευτη προσωπικότητα και χαίρομαι τόσο πολύ που έχουμε συναντηθεί πολλές φορές κι έχουμε αγκαλιαστεί άλλες τόσες! Γι άλλη μια φορά σου θυμίζω πως η πόρτα μου είναι πάντα ανοιχτή για σένα, όχι μόνο αυτή του μπλογκόσπιτου, αλλά και η πραγματική...
Άγρυπνε φίλε μου από τη Σάμο... Με το μπλογκάρισμα δεν κατάφερα ν'ασχοληθώ όσο θα ήθελα, εξαιτίας των πολλαπλών υποχρεώσεών μου, ξέρεις όμως ότι είμαι πάντα εδώ για σας, σε ό,τι μπορώ να βοηθήσω. Μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου για πάντα κρατάω από σένα εκείνη τη φωτογραφία με το βιβλίο μου πάνω στα σύννεφα...
Ακράτ, σε ξέρω πολύ καιρό, έχουμε πει λίγα, αλλά θαρρώ ουσιώδη. Σε νιώθω κοντά μου, πάντα έχεις μια καλή κουβέντα για όλους. Δεν κάνεις κοπλιμέντα κι αυτό φαίνεται, έχεις απλότητα και γνησιότητα. Μπορεί να μη σου έρχομαι συχνά, να ξέρεις όμως ότι σε εκτιμώ πολύ.
Γαστεροπλήξ μου, άλλη μια καταπληκτική μαγείρισσα στη γειτονιά μου! Οι συνταγές σου κορίτσι μου δεν παίζονται! Πολύ σε θαυμάζω, πολύ σ'αγαπώ και χαίρομαι που έχουμε κοινές φίλες αγαπημένες. Αν είναι να βρεθούμε κάποτε, σε παρακαλώ να γίνει στο σπίτι σου και για να είμαι ακριβής, στο τραπέζι σου!
Γιάννη μου, στον τελευταίο μου ήρωα έδωσα το όνομά σου και τον έβαλα να έχει σπουδάσει στην Ιταλία - λες να είναι τυχαίο; Η συμπάθεια που σου έχω δεν είναι ανταποδοτική των τόσο γενναιόδωρων παρουσιάσεων που έχεις κάνει στο έργο μου, πηγάζει από τον εξαρχής θαυμασμό μου για το μεστό λόγο σου, τη γλύκα των γραπτών σου και των εμπεριστατωμένων απόψεών σου. Είσαι δίκαιος κριτής της Ελλάδας που τόσο αγαπάς και τόσο σου λείπει εκεί που ζεις. Και βέβαια είσαι και πολύ πολύ όμορφος!
Βικούλα μου, αυτό που με τράβηξε πιο πολύ σε σένα είναι η αγάπη σου για τα παιδιά που τόσο έμπρακτα δείχνεις. Όχι μόνο τα δικά σου, τα τυχερά που σε έχουν μαμά, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο που ξεχώρισες, πραγματικά το αξίζεις και σε θαυμάζω γι αυτό. Χαίρομαι πάρα πολύ που ζούμε στην ίδια γειτονιά κι ας μην τα λέμε συχνά. Ξέρω πως η αγάπη και η εκτίμηση μεταξύ μας είναι αμοιβαίες!
Μαργαρίτα μου... στο ταλέντο σου υποκλίνομαι! Ξέρεις πόσο λατρεύω την ποίηση αλλά εκεί που είσαι δεν πρόκειται να φτάσω, γι αυτό σε θαυμάζω τόσο πολύ! Συνεχώς σου λέω πόσο περήφανη νιώθω που σε γνώρισα εδώ μέσα και ελπίζω σύντομα να σε γνωρίσω κι εκεί έξω! Το τραγούδι σου στο βιβλίο μου θα μας δένει για πάντα!
Αντώνη μου, κι η δική μας η γνωριμία οφείλεται σε σύγκρουση απόψεων, αν θυμάσαι πως πρωτοξεκινήσαμε να μιλάμε. Σ'εκτίμησα όμως, όπως πάντα εκτιμώ τους ειλικρινείς κι ευθείς ανθρώπους και σε παρακολουθώ από τότε. Άλλοτε σχολιάζω, άλλοτε σιωπώ, σε διαβάζω πάντα. Έχουμε κοινή φίλη την αγαπημένη μου Βίκυ κι αν ισχύει πως οι φίλοι των φίλων μου είναι και δική μου φίλοι, δικαίως κατέχεις μια θέση στα φιλαράκια μου...
Μαριάν μου, κάποτε σε είχα τακτική επισκέπτρια, τελευταία σε έχω χάσει, οι υποχρεώσεις σου σε κρατάνε μακριά μας. Σε θεωρώ φίλη μου όμως, σε νιώθω πολύ γλυκό παιδί κι ας έχει περάσει καιρός από τότε που τα λέγαμε.
Lilith μου, γλυκό μου κορίτσι, η δική μας επαφή είναι σταθερή εδώ και πολύ καιρό! Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχουμε γνωριστεί, όμως μέσα από τις αναρτήσεις σου νιώθω ότι σε ξέρω. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ξεκαρδιστική ανάρτηση με τα ζώδια...
Βασίλη μου, αν και δεν ανταλλάσουμε επισκέψεις στα μπλογκόσπιτα, δε μπορώ να μη σ'έχω καλεσμένο σ'αυτή την επετειακή συνάντηση. Ανθρώπους που έχω γνωρίσει προσωπικά κι έχουμε ανταλλάξει πέντε κουβέντες ουσίας δεν τους ξεχνώ ποτέ. Άσε που έχω κι ακούω στο αυτοκίνητο εκείνο το όμορφο σι ντι που μου είχες γράψει... Ελπίζω να μη σταματήσεις να γράφεις ποτέ γιατί έχεις πολύ ταλέντο καλέ μου φίλε και θα είναι κρίμα...
Θαλασσινή μου, η αύρα σου με άγγιξε μέσα από τα κείμενά σου κι ακόμα περισσότερο την ένιωσα μέσα από τα γλυκά σου μάτια και το χαμόγελό σου όταν σε συνάντησα. Δε μας δόθηκε η ευκαιρία να τα ξαναπούμε από τότε, έχεις και το μωρό σου το πανέμορφο να φροντίζεις, αλλά ελπίζω σύντομα να σε ξαναδώ...
Thumbelina μου, πού είσαι εσύ τελευταία; Τι είναι αυτό που σε έχει πάρει από τη μπλογκογειτονιά; Είσαι από τις καινούργες μου φίλες και τις πολύ αγαπημένες, ελπίζω να μας ξανάρθεις σύντομα καλή μου...
Εύα μου, ξέρω πως δεν είμαι τυπική στις επισκέψεις μου κι υπόσχομαι να επανορθώσω! Είσαι ένα πολύ γλυκός άνθρωπος που χάρηκα πολύ που γνώρισα κι ελπίζω σύντομα να μας δοθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε από κοντά...
Basnia, καιρό σε έβλεπα στη γειτονιά, πρόσφατα αρχίσαμε να μιλάμε όμως. Είναι πολύ ιδιαίτερο το μπλογκ σου, ο τρόπος που γράφεις και επικοινωνείς με τους πολλούς φίλους σου. Νιώθω ως είναι τιμή μου που ανήκω πλέον σε αυτούς...
Freedula μου, απολογούμαι που δε σου απάντησα σε ένα σχόλιο που μου είχες αφήσει πρόσφατα κι ούτε ήρθα να σε δω... Ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ κι όσος καιρός κι αν περάσει που δεν έχουμε επισκεφτεί η μία την άλλη, τα αισθήματά μας δε μεταβάλλονται στο χρόνο...
Στράτο μου, κι εσύ από τους καινούργιους φίλους που χωρίς να έχουμε πει πολλά έχουμε μια αμοιβαία συμπάθεια κι εκτίμηση... Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία συν τω χρόνω να πούμε πολλά περισσότερα μέσα στη μπλογκογειτονιά και μακάρι κι έξω απ'αυτήν!
Ομπρελίτσα μου... Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια και θα κρατήσει πολλά περισσότερα! Πιστεύω πως είσαι φίλη ζωής πια για μένα, τόσα που έχουμε πει, τόσα που μοιραστήκαμε και τόσα που λαχταράμε να ζήσουμε ακόμα.... Η γραφή σου είναι μοναδική, εγώ είμαι συγγραφέας αλλά εσύ είσαι λογοτέχνης και δεν υπερβάλω καθόλου. Μιλάμε πιο συχνά στο τηλέφωνο παρά στα μπλογκς, δεν έχει καμιά σημασία αυτό, είσαι πάντα η φίλη μου, μοναδικό απόκτημα από την ενασχόλησή μου με το μπλογκιννκ και σ'αγαπω πάρα πολύ Βίκυ μου...
Ξυπόλυτη...Δεσποινάκι μου... Δε θα σου κάνω παράπονα που δεν έρχεσαι στο μπλογκ, τα ξεπεράσαμε αυτά! Από δω σε γνώρισα όμως, οπότε όσο φίλη κι αν είσαι πραγματική, δε θα πάψεις ποτέ να είσαι και στη μπλογκογειτονιά μου! Εσύ λοιπόν είσαι ο άνθρωπος που ήρθε περισσότερο απ'όλους κοντά μου και με τον οποίο έχω ζήσει περισσότερο απ'όλους κοντά. Πολύ φίλη, πραγματική φίλη, φίλη καρδιάς. Κρίμα που ζούμε μακριά, γιατί ειλικρινά πουθενά δε θα βρεις καλύτερη κομμώτρια από μένα! Ελπίζω να μην περάσει άλλος ένας ολόκληρος χρόνος για να μου ξανάρθεις κορίτσι μου! Το δωμάτιό σου στο σπίτι μου σε περιμένει...
Έλενά μου... εγώ σε έφερα στη μπλογκογειτονιά, αφού σε γνώρισα σα φίλη πρώτα! Και φίλη παραμένεις, φίλη αληθινή κι όχι απλά μπλογκοφίλη! Έχω εκείνες τις απίθανες φωτογραφίες μας από εκείνη τη βραδιά με μπύρες και σουβλάκια και χαμιγελώ κάθε φορά που τις βλέπω! Μου έχουν λείψει τα γαλανά σου μάτια κοριτσάκι μου, λαχταρώ να σε σφίξω και πάλι στην αγκαλιά μου...
Φοίβο μου... μόλις πριν λίγες μέρες είμασταν παρέα και πόσο χάρηκα γι αυτή μας τη γνωριμία! Η ανάρτηση που έκανες για μένα θα αποτελεί για πάντα τη μεγαλύτερη τιμή που μου έχει αποδοθεί ποτέ... Μέχρι πριν ήσουν φίλος των μπλογκς, τώρα είσαι ένας πραγματικός φίλος ζωής για μένα κι έτσι θα παραμείνεις....
Εκεί στο βάθος βλέπω κι άλλους φίλους... Παλιούς, που κάποιοι έχουν χαθεί εδώ και καιρό αλλά πάντα τους θυμάμαι και τους αγαπώ... Ηλία, Δρομάκι μου, Νανά, Μαρία, Σταλαματιά, Αθηνά, Κλωστούλα, Δυοσμαράκι, Ροντούλα, Κίτσο, Δήμητρα, Μεταξία , Νίκο, Άρη μου αγαπημένε μου φίλε που μου λείπεις τόσο... εύχομαι να είστε όλοι καλά κι ας μην τα λέμε πια....
Και λίγο πιο πέρα να και άλλοι φίλοι, καινούργιοι που με χαρά καλωσορίζω στην παρέα μας, ο Άνεμος, η Σμαραγδένια μου, η φιλενάδα μου που χρόνια γνωρίζω και πολύ πρόσφατα μπήκε στη μπλογκογειτονιά, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, η γιαγιά Αντιγόνη.... οι άλλες φιλενάδες μου που ακόμα δεν έχω πείσει να φτιάξουν δικό τους μπλογκ αλλά έρχονται από δω και τα λέμε συχνά... η Γιάννα, η Λουίζα, η Παυλίνα, η Αφροδίτη, η Έλενα.... πω, πω πόσος κόσμος... Λετε να ξέχασα κανέναν;...
Τους φίλους ομότεχνους συγγραφείς δεν τους κάλεσα σε αυτό το πάρτυ, ας με συγχωρέσουν, τα λέμε εξάλλου συχνά με άλλες αφορμές που έχουν να κάνουν με τα βιβλία μας...
Θέλω να πω σε όλους σας ότι ποτέ δε σας έκρινα ούτε σας κρίνω από το πόσο συχνά έρχεστε στο μπλογκ μου και μου γράφετε. Δεν έρχομαι στα δικά σας για να ανταποδώσω τις επισκέψεις, έρχομαι και γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω, έστω μια καλημέρα. Πολλές φορές δεν έχω χρόνο και κάνω καιρό να περάσω. Όμως ποτέ δε σας ξεχνώ, κανέναν σας. Νιώθω τυχερή που ανήκω σε αυτή τη γειτονιά, που έχω όλους εσάς να δίνετε ζωή σ'αυτό το μπλογκόσπιτο που τίποτα δε θα ήταν χωρίς την ανάσα σας... Η πόρτα μου θα είναι πάντα ανοιχτή για σας και για ακόμα περισσότερους φίλους... Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου...

109 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

να σαι παντα καλα και να μας γεμιζεις μαγικες εικονες με τη γραφη σου Μαρια μου.
ΕΓω σε βιαδαζω οποτε μπορω καθοτι αυτο τον καιρο ειμαι σαν την τρελη απο δω και απο κει...μερακαματο ενεκα...οποτε χρονος δεν μενει πολυς..οστοσο αν και νεος αναγνωστης του ιστοσαλον σου...θελω απλα να σου πω να συνεχιζεις να γραφεις!Φιλια πολλα!

Unknown είπε...

Μαρία μου,
είμαι και εγώ νέα σε αυτή τη γειτονιά. Μέσα από 'δω γνώρισα και εγώ ανθρώπους που πραγματικά με έκαναν να τους νιώσω τόσο δικούς μου. Πως να μη νιώσεις δικό σου έναν άνθρωπο που σε διαβάζει και κάθε φορά έχει κάτι να πει για τα γραπτά σου; αφιερώνει τον χρόνο του σε εσένα και τις σκέψεις του σχολιάζοντας σε κάθε φορά. Δεν νομίζω να το κάνουν ψεύτικα...
Αν δεν το νιώθω, αν δεν το θέλω, αν δεν μου αρέσει απλώς δε σχολιάζω! Δεν έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Πράγματι δεν έχουμε κάνει πολύ μπλόγκινγκ εμείς οι δυο. Εγώ έχω περάσει πολλές φορές από 'δω και ελπίζω να σε δω και εσένα κάποτε να περνάς και από το δικό μου σπιτικό. Και μόνο αν το νιώσεις, μόνο αν το θέλεις να αφήσεις το σχόλιο σου.
Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα εκείνο το απόγευμα στη Φιλαδέλφεια. Ελπίζω σύντομα να τα ξαναπούμε!
Α! ακόμα κι αν είμαι πολύ νέα και όμορφη(κατά πως το είπες εσύ και σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοφρόνηση) εγώ θα συνεχίσω να διαβάζω πολύ γιατί είναι αυτό που λατρεύω όσο τίποτα άλλο σε τούτο τον κόσμο!

Σου στέλνω πολλά φιλιά καλή μου!
Καλό βραδάκι!

athina μπασιούκα είπε...

Μαρία αυτό που έκανες είναι καταπληκτικό! Μέσα από τα ζεστά λόγια που είπες, έδωσες και σε εμάς τυην ευκαιρία να επισκεφθούμε κάποια blogs που δεν τα ξέραμε και είναι πραγματικά αξιόλογη. Εύχομαι να είσαι στην blogογειτονιά για πολλά πολλά χρόνια ακόμη!

Artanis είπε...

Σ΄ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Μαρία μου...Πάντα είσαι με τον καλό λόγο, αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα...Κι εγώ θα ήθελα να σε γνωρίσω! Νά 'σαι καλά, και κάθε επιτυχία σου εύχομαι...
Σε φιλώ, καλημέρα από ΝΖ...

Lila Xagorari είπε...

O καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη βδομάδα του.
Τι να πω εγώ τώρα.
Τα χιλιόμετρα που έκανα ήταν πολύ λίγα σε σχέση με τη χαρά που πήρα που σε γνώρισα και από κοντά.
Γιατί εξ'αποστάσεως σε γνώρισα πρ'ωτη φορά όταν έπιασα στα χέρια μου "Το παιδί της αγάπης".
Με το "Μάτια μου" σε λάτρεψα και ήθελα να δω από κοντά αυτό το κορίτσι που με ταξιδεύει χιλιόμετρα ολόκληρα με τη γραφή του!
Το "Αν δεν υπήρχε αύριο" το κρατάω στα χέρια μου αλλά δεν το έχω αρχίσει ακόμη γιατί θέλω να έχω πολύ χρόνο να το απολαύσω και το έχω αναβάλλει για τις διακοπές του Πάσχα. Ένα ξέρω μόνο.
Για μας υπάρχει πολύ αύριο και το καλοκαίρι ή εδώ ή στο Τολό θα βρεθούμε.
That's a promise!!!!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την αναφορά σου!
Φιλάκια και καλή καλή εβδομάδα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μ αυτη σου την αναρτηση δικαιωνομαι για μια ακομα φορα
Και για μια ακομα φορα εχω στα χερια μου την αποδειξη οτι καθε αλλο απο υπερβαλω στην γνωμη μου για σενα.....



Αν και θα σου πω κατι αλλα μη το πεις σε κανενα, ετσι;
Οτι κανω βρε παιδι μου με υπερβολη και παθος το κανω.....σσσσσσσσ μη μας ακουσουν

Φιλια γλυκια μου Μαρια

b|a|s|n\i/a είπε...

χιλιόχρονο το μπλοκ σου! πάντα γεμάτο τόσο ζεστές και αληθινές στιγμές. και αν κάτι αξίζει από όλο αυτό εδώ είναι ακριβώς αυτή η επικοινωνία και αυτό το μοίρασμα και αυτή η αλήθεια που φέρνει κοντά ανθρώπους που ενδεχομένως να μην είχαν συναντηθεί ποτέ.
η τιμή δική μου. καλημέρα σου! πολύχρωμη! χαμογελαστή!

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι μου και καλή σου εβδομάδα!

Για μας πάντως, η εβδομάδα ξεκίνησε πάρα πολύ καλά με αυτήν εδώ την όμορφη ανάρτηση, βγαλμένη μέσα από την καρδιά σου, και σε ευχαριστούμε τόσο μα τόσο πολύ! Να είσαι καλά κούκλα μου.

Λοιπόν, δεν θέλω να μου παραπονιέσαι, και θα την κανονίσουμε εκείνη την ουζοποσία όσο πιο σύντομα γίνεται. Το θέλω και εγώ πολύ.

Όσο για το "Αν δεν υπήρχε αύριο", το έχω τελειώσει εδώ και μέρες, και είναι καταπληκτικό. Όμως περισσότερα γι αυτό θέλω να συζητήσουμε όταν βρεθούμε. Είναι πάντως γεγονός, ότι κάθε βιβλίο σου είναι καλύτερο από το προηγούμενο!
Σε ευχαριστούμε Μαρία μου για τα βιβλία σου, και που είσαι εδώ φίλη καλή για εμάς.

Φιλάκια

Aνεμος είπε...

δεν σε πιστεύω ..
εκατσες και αφιέρωσες ξεχωριστά
σε όλους..
ένα καλό λόγο για όλους
ναι Μαρια αυτή είναι η ζεστασιά ,που χάσαμε σήμερα,και δεν ξέρουμε ποιος μένει στο διπλανό διαμέρισμα
συνέχισε να είσαι καλά ,για να γράφεις υπέροχα
σε ευχαριστούμε

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρία μου κοτζάμ άντρα με κάνεις και κοκκινίζω!Τι να πω τώρα εγώ,τα έχω ξαναγράψει άλλωστε και συ είτε bloggάροντας είτε γράφοντας είτε από κοντά στην παρέα τα επιβεβαιώνεις.
Ενα μεγάλο παιδί,ανοιχτό βιβλίο,άκρως συναισθηματική με μάτια που εκπέμπουν αλήθεια κι ένα χαμόγελο καλοσύνης πάντα στα χείλη!
Δεν είσαι ο συγγραφέας που γράφει για να γράψει,εσύ ξεδιπλώνεις την ψυχή σου στο χαρτί και το χέρι σου τ' οδηγεί το συναίσθημα κι η δημιουργική σου φαντασία πλαισιωμένη από κατασταλαγμένη σκέψη.Αισθάνομαι και 'γω όπως όλοι όσοι σ' έχουν γνωρίσει και πέρα από τα γραπτά σου πολύ τυχερός.
Να είσαι πάντα γερή και δυνατή,να χαίρεσαι την κορούλα σου κι η ζωή σου να είναι γεμάτη αγάπη κι ευτυχία!
Να τα εκατοστήσει και το blog σου που γράφει αλήθειες(όχι παραμύθια) για μεγάλα παιδιά!
Πολλά φιλιά,καλή εβδομάδα!

akrat είπε...

καλημέρα αγαπητή μου
ειλικρινά δεν περίμενα να μου έκανες αυτή την τιμή.
γιατί για μένα είναι μεγάλη τιμή που έγραψες αυτά τα λόγια
εξαιρετικά μεγάλη τιμή
τι να πω
όχι θα πω

υγεία υγεία υγεία σε όλους σας

όλα τα άλλα φτιάχνουν

Smaragdenia είπε...

Καλημέρα, όμορφο Μαράκι, σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου για το νέο μου μπλογκ, νασαι πάντα καλά...
φιλάκια πολλά
Σμαραγδένια

Sophia Kollia είπε...

Άντε βρε Μαρία! Να το δάκρυ πρωί πρωί! Πολύ με συγκίνησες! Πραγματικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ που έχεις μια θεσούλα και για μένα. Θα μεταβιβάσω τα χαιρετίσματα στην αδελφή μου βέβαια/
Πολλά φιλιά και καλή βδομάδα!

BUTTERFLY είπε...

Καλο μου Μαρακι! Σε ευχαριστω πολυ πολυ! Θα ηθελα πολυ να τα πουμε και απο κοντα καποια στιγμη! Με το γραψιμο σου με εχεις κερδισει απο την πρωτη στιγμη, μα στη συνεχεις με κερδισες ακομα περισσοτερο, γιατι βγαζεις μια ζεστασια και μια οικειοτητα πραγματικα απιθανη! Να τα χιλιασει το μπλογκακι και κυριως εσυ να εισαι παντα καλα!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Ολους μας σκέφτηκες βρε Μαράκι μου???
Τι να πούμε??
Σε ευχαριστούμε από καρδιάς, νοιώθουμε πραγματικά τυχερές που γνωρίσαμε έναν τόσο ζεστό και γλυκό άνθρωπο, εσένα!!!
Σίγουρα κάποια στιγμή θα γνωριστούμε και από κοντά, η Μαρία μου έχει πει τα καλυτερότερα!
Φιλάκια πολλά, πολλά!

Smaragdenia είπε...

Μαράκι, όμορφο καλή σου μέρα...καλώς με δεχτήκατε και μένα στη μπλογκοπαρέα, λοιπον, μαζί με τα υπολοιπα παιδια.
Θέλω να σταθώ σ' ένα σημείο: "πολλοί θεωρούν υπερβολή τα σχόλια....και κοροϊδεύουν επίσης γλυκόλογα του τύπου, ΦΙΛΑΚΙΑ, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ, ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ κτλ"::: προσωπική μου άποψη: υπάρχουν άνθρωποι που απο τη φύση τους δυστυχώς είναι σοβαροφανείς, αρνητικοί, βλέπουν το ποτήρι πάντα μισοάδειο και πάνω απ' όλα δεν ανέχονται να λέγονται καλά πράγματα για άλλους...άνθρωποι, που ηδονίζονται όταν μεταφέρουν δυσάρεστες ειδήσεις, άνθρωποι που καθετι το αναλύουν με τρόπο πονηρό και κακόβουλο!!
Εγώ απλά κάτι τέτοια άτομα τα προσπερνώ, όσο με παίρνει δεν έχω μαζί τους πολλά πολλά, μόνο τα απολύτως απαραίτητα και τυπικά, διότι δεν θέλω κανένας να με κάνει να νιώθω ένοχη επειδή είμαι ΕΓΩ.
Μαράκι μου, όπως είπα και σε ένα σχόλιο στο μπλογκ μου, εκείνο που μ' αρέσει σε σένα πάνω απ' όλα είναι ότι είσαι καθαρή σαν το κρυστάλλινο νερό, ότι είσαι ΕΣΥ, δεν προσποιείσαι, ούτε κρύβεσαι πίσω απο το δάχτυλό σου.
Νασαι πάντα καλά, ομορφούλα.
Φιλάκια πολλά
Σμαραγδένια
Υ.Γ. Και σ όποιον μειδιάσει ειρωνικά γι αυτό το "φιλάκια" απαντώ τραγουδιστά:
Σ' ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

neni είπε...

Τι όμορφα λογάκια είναι αυτά;Μέλι στάζι το στόμα σου για όλους αγαπημένη μου Μαρία.

κ εγώ ξέρεις πόσο σ΄αγαπώ κ χαίρομαι που έχεις ένα σωρό φίλες να σ΄αγαπάνε


πολύ τρυφερό το αφιέρωμα
να το καθιερώσεις κάθε χρόνο

σε φιλώ πολύ πολύ πολύ

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Αχ...Μαράκι μου Τζιριτάκι....μου έχεις λείψει καλή μου...πολύ... πολύ....θα έρθω να σε δω...πολύ σύντομα...Το ξέρεις πόσο σε αγαπώ...και δεν υπερβάλλω σε αυτό... Δεν μπορώ να μιλώ και πολύ...με ξέρεις...

Φίλησέ μου το Χριστινάκι μου...

marianaonice είπε...

Δεν έχω να πω κάτι, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου...
Σ' ευχαριστώ Μαρία μου που με τιμάς με την ξεχωριστή φιλία σου!
Φιλία πια χωρίς το διαδικτυακό @, που έστω κι αν δεν έχουμε την ευκαιρία της συχνής επαφής, μοιάζει να δένει ολοένα και περισσότερο και να βλαστώνει πάνω στο διακριτικό φράχτη των κοινών μας συναισθημάτων, της ίδιας σχεδόν ψυχοσύνθεσής μας και της κοινής μας αγωνίας για το αύριο που έρχεται...
Σε φιλώ με την αγάπη μου
:))

Nikos Lioliopoulos είπε...

Να τα εκατοστησεις ολα! Τα χρονια, τα βιβλια σου , τους φιλους σου,της αγαπες σου ολα..

ElenaG είπε...

ΕΕΕΕΕ! Καλεεε.....!!!!
είμαστε και εμείς εδώ!...τέρμα! Παω να φτιάξω Μπλογκ!

Lilith είπε...

Μαρία μου κι' εγώ νιώθω να σε γνωρίζω παρόλο που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ...
Άλλωστε, σου το έχω ξαναπεί.
Το χαμόγελό σου τα λέει όλα για σένα! Για τη γλυκύτητα, την ευγένεια, την ευαισθησία και τη γενναιοδωρία που σε χαρακτηρίζουν σαν άνθρωπο!
Μόνο και μόνο ο χρόνος που ξόδεψες για να ετοιμάσεις την ανάρτηση και για να μιλήσεις για το καθένα ξεχωριστά (με τόση αγάπη) επιβεβαιώνει την ιδέα που έχω σχηματίσει για σένα. :)
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου και χαίρομαι πραγματικά που η Αστρολόγος Lilith καταφέρνει πάντα να σε κάνει να γελάσεις!
(Θα της το πω να χαρεί!) :)))

Φιλιά πολλά πολλά!
Εύχομαι να' χεις μια υπέροχη εβδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Θεία Ντόνα, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Δε σε γνώριζα, αν μου είχες μιλήσει να είσαι σίγουρη πως θα ήσουν κι εσύ στην παραπάνω λίστα! Δεν πειράζει όμως, έχουμε όλο τον χρόνο ν'αναπληρώσουμε! Φυσικά και είσαι καλεσμένη σε αυτό το πάρτυ και σ'ευχαριστώ που με διαβάζεις... Να'σαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Νατασσάκι μου, θα πρέπει να φτιάξεις κι άλλο μπλογκ για να έρχομαι να σχολιάζω, γιατί τα βιβλία που διαβάζεις εσύ ούτε σε 10 χρόνια δε θα προλάβω να διαβάσω! Έτσι δεν έχω άποψη για όσα παρουσιάζεις, τι να γράψω; Φιλάκια κούκλα!

Maria Tzirita είπε...

Καλώς την Αθηνά! Δε σε συμπεριέλαβα στη λίστα όσων ανέφερα, γιατί εσενα σε έχω στους ομότεχνους βλέπεις! Εντωμεταξύ με την ευκαιρία να σου πω ότι είχα έρθει να σχολιάσω στο μπλογκ σου και μου έβγαζε ένα μήνυμα ότι έχουν δικαίωμα να σχολιάσουν μόνο οι εγγεγραμμένοι - ή κάτι τέτοιο! Δεν έχω ξανάρθει από τότε, θα δοκιμάσω πάλι και θα σου πω. Θα είναι χαρά μου να μπλογκάρουμε παρέα από δω και μπρος! Φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Αρτάνις μου, ό,τι είπα απ'την καρδιά μου ήταν. Αυτή έδινε την εντολή στα δάχτυλα, όχι το μυαλό. Κι εσύ να'σαι καλά, φιλιά πολλά εκεί στα ξένα!

Maria Tzirita είπε...

Λίλα μου, μεγάλη χαρά μου δίνεις! Θα είμαι κάτω από Μεγ. Πέμπτη βράδυ μέχρι Δευτέρα μεσημέρι, οπότε κανόνισε το πρόγραμμά σου! Να μου στείλεις μέιλ να μου πεις πότε μπορείς να έρθεις! Φιλάκια πολλά καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Ρίκη μου, υπερβολική κι εσύ όπως κι εγώ! Ποιός να μας κατηγορήσει που είμαστε υπερ - βολικοί άνθρωποι;...!!!
Φιλιά κορίτσι μου, πολύ σ'έχω αγαπήσει!

Maria Tzirita είπε...

Basnia, σ'ευχαριστώ για τις ευχές. Αυτή η επικοινωνία είναι πράγματι όλη η μαγεία...αυτή η ανθρώπινη επικοινωνία... Πάντα να είσαι καλά, σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Λίλυ μου εγώ σ'ευχαριστώ και σ'ευχαριστώ για όλα! Το περιμένω με χαρά να βρεθούμε και να τα πούμε με την ησυχία μας αυτή τη φορά, επί παντός επιστητού! Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Άλκη μου είδες ποιό είναι το παράξενο; Στο διπλανό διαμέρισμα μπορεί να μην τον ξέρουμε τον γείτονα, στη γειτονιά μας όμως εδώ τους ξέρουμε όλους, μοιραζόμαστε χαρές και λύπες και ποτέ δε νιώθουμε μοναξιά... Να το θαύμα της τεχνολογίας! Να μου είσαι καλά, σ'ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα και σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη μου, αν δεν είσασταν όλοι εσείς να με διαβάζετε και να με νιώθετε, δε θα ήμουν τίποτα. Για να νιώθεις έτσι σημαίνει ότι κι εσύ έχεις την ίδια τρυφερή κι ευαίσθητη ψυχή... Τα χρόνια πολλά και όλες οι ευχές σήμερα όχι για το μπλογκ μου, αλλά για την κορούλα σου, την κούκλα σου! Να τη χαιρόσαστε και να την καμαρώνετε! Θα τα πούμε και τηλεφωνικώς, ν'ακούσω λίγο και τη φιλενάδα μου που την πεθύμησα! Φιλιά πολλά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Σμαραγδένια μου, πόσο όμορφα εκφράζεσαι καλή μου... Άργησες να κάνεις μπλογκ, έχεις πάρα πολλά να δώσεις και να πεις στον κόσμο! Και μην ξεχνάς πως έχεις και πολλά να δώσεις στη λογοτεχνία - ακόμα περιμένω εκείνο το βιβλίο σου! Ξέρεις πως κι εγώ σ'εκτιμώ και σ'αγαπώ πολύ γιατί είσια πάντα δίπλα μου, φίλη σωστή. Συγχώρεσέ με που χάνομαι με τα τρεχάματά μου, να ξέρεις πως ποτέ δε φεύγεις από την καρδιά και το μυαλό μου! Σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Ακράτ φίλε μου, ακριβώς όπως το είπα: απλός και περιεκτικός! Δική μου η τιμή που είσαι πάντα εδώ. Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, θεσούλα μόνο; Θεσάρα έχω! Τα είπα, να μην τα ξαναλέω! Ευτυχώς που γύρισες, ελπίζω να φέρεις και την Ευτυχία μαζί! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Φιλάκια!

Maria Tzirita είπε...

Πεταλούσα μου σ'ευχαριστώ για τις ευχές! Είσαι πολύ γλυκιά και θέλω κι εγώ πολύ να σε γνωρίσω! Ελπίζω να τα καταφέρουμε σύντομα, φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ελενάκι μου, εσάς θα ξέχναγα, τις μαγειρισσούλες μου; Σας μελετάω κάθε φορά που φτιάχνω τις συνταγές σας έτσι κι αλλιώς! Άντε να βρεθούμε κοριτσάκι μου, το θέλω κι εγώ πολύ! ΚΑνονίστε το με τη Μαρία να βγούμε ένα βραδάκι να τα πιούμε και να τα πούμε! Φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Νενάκι μου, αν εγώ είμαι γλυκιά, εσύ τι είσαι; Μακάρι του χρόνου να μη χωράει η ανάρτηση σε μια σελίδα, τόσοι να είναι οι φίλοι μου! Σ'ευχαριστώ για όλα, φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ελενάκι μου, έλα εσύ εδώ και θα τα πούμε όλα από κοντά! Μη μου αργείς, σε περιμένω! Έχεις κι από τη Χριστίνα φιλιά, ξέρεις πόση αδυναμία σου έχει! Σε γλυκοφιλούμε!

Maria Tzirita είπε...

Μαριανάκι μου κι εγώ την ίδια συγκίνηση ένιωθα όσο έγραφα την ανάρτηση, τρεις μέρες την ετοίμαζα κι όσο συνειδητοποιούσα πόσοι πολλοί κι αγαπημένοι είναι οι φίλοι μου, τόσο μ'έπνιγε η συγκίνηση! Κι όταν καταφέρνεις την φιλία την ηλεκτρονική να την κάνεις πραγματική, όπως στην περίπτωσή μας, η χαρά είναι διπλή! Ελπίζω να τα πούμε σύντομα και πάλι, τις συζητήσεις μας δεν τις χορταίνω! Φιλάκια πολλά!

Rose είπε...

eyxaristo blogg.
eytixws pou se vrika! ;-)

Maria Tzirita είπε...

Νίκο σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Είχα καιρό να σε δω, γι αυτό σε ξέχασα! Τώρα αμέσως θα σε βάλω στους φίλους ττους παλιούς που είχα χάσει, αλλά ελπίζω να ξαναβρώ! Να'σαι καλά, τα φιλιά μου!

Maria Tzirita είπε...

Χα,χα, Έλενα αγάπη μου, είδες τι έπαθα; Ξέχασα εσένα τη φιλενάδα μου την καλή, τι απαίσια που είμαι! Έβαλα το ονοματάκι σου στις φίλες που δεν έχουν μπλογκ αλλά είναι αληθινές φίλες κι εσύ σίγουρα είσαι για μένα! Συγχώρεσέ με καλή μου, ξέρεις πόσο σ'αγαπώ και πόσο σ'ευχαριστώ για τη δική σου αγάπη κι ελπίζω σύντομα να τα πούμε και στην Αθήνα. Χίλια φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Λίλιθ μου, όπως είπα και πιο πάνω, μου πήρε πράγματι 3 μέρες, ήταν η μεγαλύτερή μου ανάρτηση αλλά ειλικρινά την χάρηκα όσο καμία! Περιμένω την αστρολόγο σου να μου πει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα για μένα στο μέλλον - μη με ξεχάσει πες της! Φιλάκια πολλά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Rose σ'ευχαριστώ.... καλώς ήρθες στη γειτονιά μου!

Sophia Kollia είπε...

Μαρία,
η Ευτυχία ήρθε γιατί ΕΣΥ ΤΟ ΖΉΤΗΣΕΣ!
ΧΑ..ΧΑ!

kiki είπε...

Ήρθα! Ήρθα! Έφερα και κεράσματα νηστίσιμα και αρτήσιμα! Για όλα τα γούστα! Κι εγώ χαίρομαι για όλη αυτή τη μπλογκογειτονιά. Χαίρομαι, που έτσι και κάνω πως λέω "είμαι ντάουν" μπαίνει τόοοοοοοσος κόσμος να με ανεβάσει κι ας γνωριζόμαστε τόσο λίγο... Δεν είναι μια υπέροχη γειτονιά;
Μαράκι, το βιβλίο σου το απέκτησα και περιμένω να μπει η Μεγάλη εβδομάδα να το διαβάσω και να σου πω εντυπώσεις. Κι εγώ χαίρομαι που είσαι εδώ και εσύ και όλοι σας. Σ΄ευχαριστώ για τα καλά λόγια! Να έχεις πάντα επιτυχίες και ό,τι ποθείς!

Unknown είπε...

Αγαπημένη μου Μαρία,μας σκλάβωσες πάλι....
Ασε τους "ξένους" που δεν καταλαβαίνουν από αισθήματα να σχολιάζουν αρνητικά τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας "κοριτσάκι μου","φιλενάδα μου" κλπ. Δεν έχουν αληθινή αγάπη μέσα τους για αυτό δεν πιστεύουν τα δικά μας λόγια.
Αλήθεια δεν έχω blog καλή μου,αλλά δεν προλαβαίνω και για αυτό.
Φιλάκια

Leviathan είπε...

na sai kala Maria mou!!!! pada eisai me to kalo logo! se euxaristo poli poli kai ego me ti seira mou! euxomai na volepsei na vre8oume otan aneveis pros ta voreia!!! filiaaa polla kai kali evdomada!!! :)

πουαντερι είπε...

Τι να πω; πραγματικα δεν με βλεπεις αλλά ο λογος ειναι γνωστος, στον εχω ξανα πει ε;!
Δεν εχω ομως λογια να σε ευχαριστησω για οτι γραφεις.
Ευχομαι να τα εκατοστησει το σπιτι σου!!!!!

marian είπε...

Αχ γλυκιά μου Μαρία!!!!!
Το καθημερινό μας τρέξιμο μας έχει κάνει να τρέχουμε και να μην φτάνουμε!!!!
Καποιες φορές φτάνει βράδυ να ανοίξω τον υπολογιστή και ίσα ισα να περάσω να δω τι κάνετε!!!!
Μπορεί να μην σου γράφω αλλά πάντα περνάω και βλέπω τα νέα σου!!!!
Γλυκιά μου Μαρία, να είσαι σίγουρη πρώτα απ΄όλα ότι είσαι μέσα στην καρδιά μας!!!!
Μπορεί να εχεις καιρό να ακούσεις νέα μας, όμως πάντα σε σκεφτομαι με πολύ αγάπη!!!
Σ΄ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!!!
σου το΄χω ξαναπεί, το θεωρώ μεγάλη τιμή που αυτά τα λόγια προέρχονται από σένα!!!!

πολλά πολλά και γλυκά φιλιά!!!!!
Πάντα σε σκέφτομαι!!!!!:))

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σ' ευχαριστώ που με βάζεις στη θέση που πραγματικά νοιώθω οτι είμαι,της " μαμάς " !Γι' αυτό σου κάνω μια αγκαλίτσα και σου υπόσχομαι ένα τσιζ κέικ με λεμόνι που σου άρεσε και αν θες σου κάνω και ένα με ..πεπόνι που είμαι σίγουρη οτι θα σου αρέσει.Άρχισα το βιβλίο σου και με έχει κερδίσει απο τις πρώτες σελίδες, καλύτερο απο το προηγούμενο να ξέρεις!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΓΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟΣΟ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΛΛΟΙ.ΠΑΝΤΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΡΜΕΝΗ ΜΕ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ.ΑΦΗΝΩ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΑΠ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ.

Yianna είπε...

Καλησπέρα φιλενάδα και καλή μας βδομάδα!! Ευχαριστούμε που υπάρχεις και υπάρχουμε, και που υπάρχουμε και υπάρχεις!!!! Χιλιόχρονο το blog σου και όλοι εμείς μαζί σου!!! ΦιλιάΧΧΧΧΧΧΧ

Aspa είπε...

Πόσο μας τιμάς και μας συγκινείς με τα όμορφα λόγια σου… Είναι δυνατόν να μη σου στείλω τα πιο γλυκά μου φιλιά; Κι ας λένε ό,τι θέλουν. Τι μας νοιάζει; Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε, ευχαριστούμε!

pavlina είπε...

Μαρία μου,
Όλα αυτά που έγραψες για όλους είναι τόσο γλυκά τόσο αληθινά και τόσο όμορφα... χαίρομαι τόσο πολύ που βρίσκομαι εδω, που σε διαβάζω και ειδικά που σε γνώρισα απο κοντά, έχω την πιο γλυκιά ανάμνηση απο εσένα, την πιο ζεστή αγκαλιά, το πιο λαμπερό χαμόγελο, και τα αληθινα σου λόγια ...ελπίζω σύντομα να σε ξαναδώ...να είσαι πάντα καλά και να χαμογελάς.
Τα φιλιά και την αγάπη μου.

Unknown είπε...

Μαράκι μου στο μπλόγκ μου δεν παρουσιάζω μόνο βιβλία. Γράφω κιόλας... στίχους... σκέψεις. Γράφω μάλιστα και ένα μικρό διήγημα "Το δίλημμα" και το αναρτώ σε συνέχειες. Όποτε προλάβεις πέρασε να το διαβάσεις να μου πεις την γνώμη σου! Θα χαρώ πολύ!

Φιλάκια καλή μου!

αντωνης είπε...

Καλησπερες, ευχαριστω πολυ για την αναφορα σε μενα.
Για την ομπρελιτσα μιλας, ως κοινη μας φιλη;

Ευχες για το blog σου και για σενα προσωπικα.

Ειδα στο κειμενο σου πολλά προσωπα γνωστα και σε μενα, άλλα μονο μεσα απο τα blogs και άλλα απο κοντα.

Θα ηταν πολυ ομορφο να μπορουσες να μαζεψεις ολη αυτη την παρεα καποια στιγμη καπου.
(Ανεφικτο, αλλά αφου το σκεφθηκα το εγραψα κιολας.)

Πινω μια γουλια γλυκο κρασι που "εφερα" μαζι, και αφηνω το υπολοιπο στην παρεα εδω.

Παντα γεια.

:)

Side21 είπε...

Τις ευχές μου ... κι ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο !!!
Σχόλιο δεν αφίνω γιατί ήδη εξέφρασα τη γνώμη μου για σένα ...
σε χρόνο ανύποπτο πριν από μέρες στο "σπίτι" της Ρίκης !!!
Πανευτυχής που σε γνώρισα ...

KitsosMitsos είπε...

Είσαι απίστευτη! Ολόκληρο αφιέρωμα, όχι αστεία!!!
Και όχι, δεν σε ξέχασα, απλώς έχω κάποια τρεχάματα στη δουλειά τελευταία και κάπως έχουν πάει πίσω κάποια όμορφα πράγματα όπως το blogging.
Να είσαι καλά και να κάνεις πάντα όμορφα πάρτι με καλό κόσμο!
Την καλησπέρα μου και τις ευχές μου, φυσικά!

mariak είπε...

...καλημέρα γλυκιά μου....όντως υπέροχη η blogπαρέα...κι εγώ που σας διαβάζω και σχολιάζω έχω εθιστεί όλοι σας αποτελείτε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου....Το βιβλίο σου έχει πάρει ήδη τη θέση του στο κομοδίνο μου και ανυπομονώ να το ξεκινήσω εντός των ημερών....μια αφιέρωση του λείπει όμως........Φιλιά

Matriga είπε...

Μαρία μου, καλημέρα!
Να τα χιλιάσουν οι αναρτήσεις σου και να μας χαρίζεις πάντα τόσο όμορφα βιβλία. Τι απίστευτη που είσαι! Έχεις τόσα πολλά να κάνεις και ενώ ετοιμάζεσαι για ταξίδι στην Γερμανία, μας σκέφτηκες όλους και αφιέρωσες τόσο πολύ χρόνο για να μας αναφέρεις όλους. Είσαι πολύ εξαιρετικός άνθρωπος και ανυπομονώ να γνωριστούμε και από κοντά.
Τιμή μου που είσαι φίλη!

Όσο για τον καλεσμένο σου... επειδή είχε κουραστεί από τα πάρτυ, μου είπε να σ' ευχαριστήσω και σου έστειλε ένα φιλαράκι του ;)
http://izismile.com/img/img2/20090506/sexy_man_00.jpg

Eλπίζω να εγκρίνεις! χι χι
Τα κοχυλένια φιλιά μου και τις ευχές μου για ένα υπέροχο ταξίδι.

Υ.Γ. Το Shell-land είχε παραφορτωθεί και επειδή δεν είσαι η μόνη που μου είπε πως δεν μπορούσε να αφήσει σχόλιο, το ελάφρυνα με αφορμή το σχόλιό σου.

Meropi είπε...

Αχ Μαράκι μου γλυκό με συγκίνησες σήμερα! Μόνο ο χρόνος που χρειάστηκες, για να ασχοληθείς μαζί μου και να γράψεις αυτά τα όμορφα λόγια, αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

roadartist είπε...

Αυτό θα πεί ένωση της μπλοκόσφαιρας! :) Να είσαι πάντα καλά Μαρία και μόνο χαρά και θετικά πράγματα να πέρνεις από το blogging, έτσι ακριβώς όπως σήμερα.. Έχεις δίκιο όντως χαθήκαμε.. αλλά δε ξεχαστήκαμε :)) Πολλά ευχαριστώ για την αναφορά σου, την καλησπέρα μου, καλή επιτυχία!!

Μηθυμναίος είπε...

Μαρία μου με τιμά το ότι βρίσκομαι στη λίστα της αγάπης σου κι ακόμα ομολογώ πως νιώθω τυχερός που η σύντομη γνωριμία μας τότε (στη Θεσσαλονίκη θυμάσαι;) έγινε αιτία κι αφορμή να συνταξιδεύουμε κάποιες φορές μέσα σε τούτο το θαύμα του διαδικτύου.
Είναι γλυκός τούτος ο κόσμος εδώ μέσα κι ας τον λένε απρόσωπο…

Θέλω, ειλικρινά, να σ’ ευχαριστήσω ολόψυχα για τη φιλία σου, την παρέα σου, τα γραφτά σου και για την τεράστια ψυχή σου!

Εύχομαι να εισπράττεις πάντα την αγάπη απ’ όλους όσους αναφέρεις εδώ κι απ’ άλλους τόσους!!!

faraona είπε...

Νάσαι πάντα γερή ,δημιουργική και χαρούμενη Μαρία μου.
Σ ευχαριστω για τα καλά σου λόγια.
Εισαι μια πολύ ζεστή παρουσία στη μπλογκογειτονιά.
Σε φιλω,

thumbelina είπε...

Κάπου στη πορεία τα μάτια μου βούρκωσαν και τα γράμματα θόλωσαν, όχι από αυτά που έγραφες για μένα, ούτε απο το ξάφνιασμα που ήμουν στη παρέα σου, δεν είχα φτάσει ακόμα εκεί, αλλά από τα όμορφα συναισθήματα που ξεπηδούσαν από μέσα σου για όλους, είσαι υπέροχος άνθρωπος Μαρία μου και χαίρομαι πολύ πού μέσα από το blog, μου δόθηκε η ευκαιρία να σε γνωρίσω, έστω και έτσι....
σε φιλώ, με αγάπη Κωνσταντίνα!!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

εδώ είμαι και εγώ... να σου πω την αλήθεια, λίγες φορές με λένε Χαρά στην blogόσφαιρα, και το προσπέρασα... διαβάζοντας όμως σαν κάτι γνώριμο ξεδιπλωνόταν μπρος στα μάτια μου...

κοκκίνισα.. και ένα τσίμπημα στην καρδιά μου με ξάφνιασε ευχάριστα!!

ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.. δεν έχω να πω πολλά... τα είπες όλα.....

φιλιά... πολλά και από εμένα και από την Ιφιγένεια!!!

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινής, αυθόρμητη, ευγενικιά, γλυκιά, μεγαλόψυχη.... δεν ξέρω τι άλλο να πω! Σε ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί σε νιώθω τόσο κοντά μου και ας είσαι τόσο μακριά ...!
Χίλια φιλάκια
Ναταλία

Yannis Kapnidis είπε...

Αμάν βρε Μαρία μου, θα με κάνεις να κοκκινίσω κιόλας! Βασικά, ψώνιο είμαι, αλλά τέλος πάντων! χαχα

Θα συμφωνήσω μαζί σου τόσο στο θέμα των σχολίων, όσο και στο θέμα της γνωριμίας.

Η συμπεριφορά ορισμένων εδώ μπορεί να είναι ελαφρώς διαφορετική, μιας και υπάρχει η λανθασμένη πεποίθηση ότι εδώ δεν έχουμε συνέπειες όσων κάνουμε. Η τελευταία εβδομάδα με δίδαξε ότι ό,τι κάνεις στη ζωή, είτε συμβαίνει στο ίντερνετ, είτε εκτός δικτύου, σου επιστρέφει και με το παραπάνω. Σύντομα θα γράψω μια ανάρτηση και γι'αυτό, αλλά μετά τη σαρακοστή, γιατί νηστεύω τώρα... ο νοών νοείτω.

Οι πράξεις μας λοιπόν, όπου κι αν πραγματοποιούνται, οι σκέψεις μας, όπου κι αν εκτίθενται, πάντα αποκαλύπτουν το ποιοι είμαστε, τι ζητάμε από τη ζωή, πως αντιμετωπίζουμε τους άλλους. Κι εγώ πιστεύω ότι κάποιους ανθρώπους εδώ τους γνωρίζω καλύτερα από άλλους που βλέπω καθημερινα. "Τραγικό", θα έλεγε κανείς. "Πραγματικότητα", θα απαντήσω εγώ, μιας και έτσι είναι πλέον: έχουμε φίλους και εκτός και εντός δικτύου, δεν είναι κακό. Και ο καλός λόγος βοηθάει, και η διαφωνία εξελίσσει τη σκέψη και η συμπαράσταση δεν έχει λιγότερη αξία όταν προσφέρεται μέσω web.

Να είσαι πάντα γερή και να συνεχίσεις να γράφεις. Το βιβλίο σου θα το διαβάσω με παρέα... εγώ θα διαβάζω και κάποιος θα ακούει... και θα σου γράψω αντιδράσεις.

Με την ευκαιρία, να σε ευχαριστήσω κι εγώ που μπήκες με τα βιβλία σου αλλά και με αυτή την ιστοσελίδα στη ζωή μου και να σου πω ότι μπορεί και τυχαία ο ήρωάς σου να ονομάζεται Γιάννης και να σπουδάζει στην Ιταλία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο όμως το γεγονός ότι σε όποιον έκανα δώρο ένα από τα βιβλία σου, μετά από μέρες με πήρε τηλέφωνο κι ανοίξαμε συζήτηση για ώωωωωωρες....

Πολλά φιλιά!

Mariela είπε...

Γλυκιά μου, τι πάρτι φοβερό είναι αυτό??? αυτό εννοούσες πονηρούλα ε????
απίστευτο... αυτά παθαίνει όποιος ε΄χει να μπει καιρό στο μπλογκ!!
σ' αγαπώ πολύ πολύ και περιμένω τον επόμενο καφέ μας....
φιλιά και στη νύφουλα μου φυσικά και να μου την προσέχεις....

Vassilis είπε...

Βρε Μαρία συγκίνηση, θαυμασμό και χαρά, αυτά τα συναισθήματα μου έφερε η ανάρτησή σου.
Συγκινήθηκα για τα καλά σου λόγια για την Άσπα (ladies first) και για το σύζυγό της, α ναι εγώ είμαι αυτός:)
Σ'ευχαριστώ!
Σε θαύμασα για το χρόνο που αφιέρωσες να γράψεις τόσα ωραία πράγματα σε τόσους πολλούς αναγνώστες και φίλους σου στη μπλογκογειτονιά. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό και μόνο κάποιος που πραγματικά αισθάνεται και πιστεύει ειλικρινά αυτά που γράφει μπορεί να το κάνει.
Και χαίρομαι γιατί, αν και ακόμα δεν έχει τύχει να συναντηθούμε από κοντά, υπάρχει αυτή η (έστω ηλεκτρονική) σύνδεση και επαφή με την Άσπα και με μένα.
Να' σαι καλά, σ'εκτιμούμε πάρα πολύ! Καλό βράδυ:)

Marios είπε...

Καλημέρα,
Μας ξέχασες???Και είμαστε οι πρώτοι φίλοι.Θυμάμαι και το player μας στο Blog σου τις μέρες γνωρίμιας.
Καλή συνέχεια ..

βασίλης είπε...

Σε ευχαριστώ Μαρία μου για την αναφορά και για το ότι δεν έχουμε ξεχαστεί παρότι έχουμε καιρο να μιλήσουμε. Πολύ χαίρομαι που ακούς ακόμα το cd αν τύχει να συναντηθούμε θα σου φτιάξω ένα άλλο που θα σου αρέσει πιο πολύ. Δεν ασχολούμαι πολύ με το μπλόγκιγκ τελευταία αλλά κρατάω πάντα την πόρτα ανοιχτή και ένα παράθυρο ψυχής στους φίλους μου. Ελπίζω να σε ξαναδώ και μάλιστα σε κάποια παρουσίαση του καινούργιου σου βιβλίου και σε συγχαίρω για την πρωτοβουλία να κάνεις αφιέρωμα στους φίλους σου! Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο κι εσύ πάντα καλά.. Πολλά φιλιά

Maria B. είπε...

σ'ευχαριστούμε πολύ Μαράκι μου για την τιμή που μας έκανες να μας αναφέρεις μέσα στους φίλους σου !!!!!

ευχομαι ολόψυχα υγεία σε σένα και την οικογένειά σου, καλή επιτυχία στην κουκλάρα σου και ότι καλύτερο για σένα στην προσωπική σου ζωή και τι άλλο?? φυσικά εύχομαι καλές και πολλές πολλές πωλήσεις των βιβλίων σου!!

καλό μεσημέρι Μαράκι

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μαρία μου γλυκιά τα αισθήματα είναι αμοιβαία και με πιστεύεις το νιώθω.
Σ' ευχαριστώ και με τιμάς με την αναφορά, μα τούτες τις ημέρες δε...λειτουργώ, ούτε να απαντήσω στα σχόλια του μπλογκ μου έχω κουράγιο. Το μυαλό φευγάτο είναι και η αιτία ...γατοδουλειά.
Δεν αστειεύομαι...μα όταν τα μεγαλώνεις και ζουν στο σπίτι τα θεωρείς μέλη κι' αυτά.
Και η απόφαση που έπρεπε οικογενειακώς να πάρουμε ήταν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη...

Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

maria είπε...

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ....!!!!

γουτσουγουτσου ^_^

Phivos Nicolaides είπε...

Καλή μου Μαρία, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να έχεις πάντα επιτυχίες στο συγγραφικό σου έργο και γενικά στη ζωή, γιατί το αξίζεις πραγματικά!

Maria Tzirita είπε...

Αφροδιτούλα μου, εσύ τα αισθήματά σου τα έχεις αποδείξει και με το παραπάνω! Γι αυτό κι εγώ γράφω για την Αφροδίτη τώρα, ξέρεις εσύ τι εννοώ... Φιλάκια πολλά πολλά φιλενάδα μου!

Maria Tzirita είπε...

Λεβιάθαν μου, σίγουρα θα επισκεφτώ την Καβάλα, είναι στις άμεσες προτεραιότητές μου. Να'σαι καλά, φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Πουαντερούλα μου, ποτέ δεν παρεξηγώ κανέναν. Πόσο μάλλον τους φίλους! Να μου είσια καλά κι εσύ κι η οικογένειά σου, τα φιλιά μου!

Maria Tzirita είπε...

Μάριαν, γλυκό μου κορίτσι, τα είπαμε αυτά. Οι καλές σχέσεις δε μετράνε επισκέψεις και σχόλια στα μπλογκς. Πάντα σ'έχω στο μυαλό και την καρδιά μου και αρκεί να είσαι και να περνάς καλά κι ας μη μαθαίνουμε συχνά τα νέα σου! Σε φιλώ κι εγώ!

Maria Tzirita είπε...

Αχτιδούλα μου μεγάλη χαρά μου δίνεις με τα όσα μου λες! Τη γνώμη σου τη μετράω να ξέρεις γιατί είσια απαιτητική αναγνώστρια πρώτον και δε χαρίζεις κάστανα δεύτερον! Όσο φίλες κι αν είμαστε ξέρω πως αν κάτι δε σου άρεσε θα ήσουν ηρώτη που θα μου το έλεγε. Όσο για το τσιζ κέικ, θα προτιμήσω το λεμόνι - δεν το αλλάζω με τίποτα! Χίλια φιλιά καλή μου φίλη!

Maria Tzirita είπε...

Σκρουτζάκο μου κι εγώ πάντα χαμογελώντας φεύγω από το μπλογκ σου, ειδικά τις Δευτέρες! Κι εσύ να είσαι καλά αγόρι μου, πολλά πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου, όπως το'πες: υπάρχω γιατί υπάρχετε! Φιλιά στην Κύπρο αγαπημένη μου και σε όλους σας εκεί!

Maria Tzirita είπε...

Άσπα μου εσείς όλοι με τιμάτε με την παρουσία σας εδώ μέσα και στη ζωή μου γενικότερα. Πραγματικά έχουμε δεθεί σαν μια παρέα μετά από δυό χρόνια! Ελπίζω να σας γνώρισω κάποτε κι από κοντά, εσένα και την υπέροχη οικογένειά σου! Τα φιλιά και την αγάπη μου!

Eva F. είπε...

Τώρα εγώ τι να πω!!!!!!
"Αυτή είσαι"
"Γι΄αυτό" σ΄αγαπάνε όλοι!!!!
Να είσαι καλά Μαρία μου!

Maria Tzirita είπε...

Παυλίνα μου, ακριβώς την ίδια ανάμνηση έχω κι εγώ από σένα! Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που είχαμε αγαπηθεί τόσο πριν καν γνωριστούμε! Ίσως οφείλεται και στο κοινό ύψος! Να'σαι καλά κουκλίτσα μου, φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Νατασσούλα μου, καλά που μου το'πες! Και βέβαια θα το διαβάσω, από την άλλη βδομάδα όμως γιατί τώρα ετοιμάζομαι για Γερμανία! Φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Αντώνη ναι, για την Ομπρελίτσα μιλάω! Αλλά βέβαια έχουμε κι άλλους κοινούς. Αυτό που λες για τη συνάντηση το έχω σκεφτεί κι εγώ, τέοτια είναι η λαχτάρα μου να σας γνωρίσω όλους, αλλά ξέρω πως είναι ανέφικτο λόγω απόστασης και άλλων υποχρεώσεων που έχει ο καθένας. Ας αρκεστούμε λοιπόν στο εικονικό πάρτυ, ευχαριστούμε για το κρασί και στην υγειά μας!

Maria Tzirita είπε...

Side21, το διάβασα το σχόλιό σου στης Ρίκης και σ'ευχαριστώ πολύ! Τα αισθήματα είναι αμοιβαία, να μου είσαι καλά! Φιλιά κι από μένα στη Σάμο!

Maria Tzirita είπε...

Κίτσο μου δεν παραπονέθηκα, αλοίμονο, καταλαβαίνω πως ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Αρκεί να μαθαίνω πως είστε καλά εσείς οι φίλοι μου, μου αρκεί! Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Mariak μου γλυκιά, μπορεί να μην είσαι μπλόγκερ αλλά είσαι φίλη σίγουρα! Θα περιμένω τη γνώμη σου για το βιβλίο και θα περιμένω βέβαια με χαρά να σε συνεντήσω για να στο υπογράψω! Φιλάκια χίλια!

Maria Tzirita είπε...

Ματρίγκα μου, ετοιμάζομαι αλλά πάντα βρίσκω χρόνο για τους φίλους μου - και τους καλούς φίλους που φέρνουν μαζί!!! Χα,χα, φιλάκια πολλά, να μου είσαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Μερόπη μου, εγώ σας ευχαριστώ, έναν έναν κι όλους μαζί! Φιλιά καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Ροντούλα μου, είσαι πολύ γλυκιά και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Αυτό το "ένωση της μπλογκόσφαιρας" πολύ μου άρεσε! Να είσαι πάντα καλά, φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Στράτο μου και βέβαια τη θυμάμαι τη συνάντησή μας κι ελπίζω να την επαναλάβουμε σύντομα! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι πάντα καλά!

Maria Tzirita είπε...

Φαραώνα μου, αμοιβαία τα αισθήματα! Να έχεις πάντα υγεία και επιτυχίες κορίτσι μου, σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Κωνσταντίνα μου, κι εγώ χαίρομαι πάρα πολύ που σ'έχω στην παρέα μου, γιατί μπορεί να σε ξέρω λίγο αλλά έχω καταλάβει ότι είσαι ένα πολύ γλυκό και τρυφερό κορίτσι! Και σ'εκτιμώ πάρα πολύ! Φιλιά κούκλα μου!

Maria Tzirita είπε...

Ζαχαρούλα μου, τα είπαμε εμείς και θα τα πούμε σίγουρα και κατ'ιδίαν. Όσον αφορά την μπλογκόσφαιρα όμως σου χρωστάω πολλά στο ξεκίνημά μου κι αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ! Φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Ναταλία μου, χαίρομαι που σε βλέπω να μπλογκάρεις! Είδες, τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο τελικά! Να είσαι καλά κορίτσι μου κι εγώ σ'αγαπώ πολύ!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννη μου σ'ευχαριστώ για το μακροσκελές σχόλιό σου. Φανερώνει πως πραγματικά τιμάς αυτόν που επισκέπτεσαι και οι σκέψεις σου όπως εκφράζονται με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. Θα περιμένω την ανάρτησή σου για να μάθω τι έγινε ακριβώς. Όπως και να'χει μη μασάς και μην αλλάξεις ποτέ και για κανέναν. Σ'ευχαριστώ για όλα και σου στέλνω την αγάπη μου. Sarai per sempre il mio favorito blogger! Bacci!

Maria Tzirita είπε...

Μαριέλα μου δε θα έρθεις στη Γερμανία να πιούμε τον καφέ εκεί; Χα,χα, πολύ γέλασα με το μέιλ σου! Μακάρι να ερχόσουν να ένιωθα κι εγώ λιγότερο μόνη εκεί πέρα... Κάτι περιμένω από σένα παρ'όλα αυτά, μην ξεχνιέσαι! Σε φιλώ κι εγώ κι η νύφη σου κι ο αδελφός της!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Σιγά μην το έχανα αυτό το πάρτι.

Το ξέρω ότι δεν με παρεξηγείς Μαρία μου!! Και πολύ καλά κάνεις! εξ αλου... τι φίλες θα ήμασταν αν δεν κατανοούμε η μια την άλλη;
Ναι... δεν έρχομαι συχνά εδώ, ούτε και πουθενά αλλού, στιγμή όμως δεν φεύγεις από τη σκέψη μου και την καρδιά μου! το ξέρεις αυτό είμαι σίγουρη.

Καλέ; τι ένα χρόνο; αμέσως μετά το πάσχα εκεί θα είμαι πάλι. ( κοίτα... δεν ήθελα να σου το πω, αλλά... η ρίζα μου έφτασε στα αυτιά μου χαχα όποτε σκέφτηκα... που να εμπιστευτώ τώρα την κάθε άσχετη κωμοτριούλα; θα πάω στην κωμωτριάρα μου... ακόμα και αν είναι να διανύσω κοντά στα πεντακόσια χιλιόμετρα. χαχαχα)

Δε μου λες... το κουνελάκι... μαζί μου θα κοιμηθεί;

Φιλι αγαπης

CHEF AT THE MARCHE BISTRO είπε...

ΜΟΛΙΣ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΡΩΜΗ..ΠΑΡΟΛΟ ΑΥΤΑ ΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΦΕ ΣΤΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ ΣΕ ΑΠΟΛΑΥΣΑ!

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

Τα λές πολύ όμορφα Μαρία μου. Πραγματικά με συγκίνησες. Εχεις δίκαιο χάθηκα αλλά σε παρακολουθώ και την συγγραφική σου πορεία και τα νέα σου. Είσαι απο τις πρώτες επιλογές μου όταν μπαίνω στο μπλόκ μου. Να είσαι πάντα καλά και να μας συγκινείς έτσι...

Matziris Kostas - δάσκαλος είπε...

Όλοι αυτοί κι άλλοι πολλοί φίλοι θα εκτιμούν εσένα και τις δημιουργίες σου, Μαρία, εφόσον το αξίζεις μιας κι είσαι τόσο αυθεντική.Και με την ευκαιρία να σου δώσω και συγχαρητήρια που το νέο σου βιβλίο είναι πρώτο στα ευπώλητα της εφημερίδας του κυριακάτικου "Βήματος" στη σχετική στήλη!Καλό ξημέρωμα!

Maria Tzirita είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι, όλοι εσείς που αφήσατε το αποτύπωμά σας σ'αυτή την ανάρτηση και δεν πρόλαβα να σας απαντήσω ξεχωριστά, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και συγχωρέστε με που ο χρόνος δε μου επέτρεψε να σας απαντήσω όπως θα ήθελα.
Επιστρέφοντας από Γερμανία, εκτός από τις όμορφες εμπειρίες, έφερα μαζί μου και μια ίωση γαστρεντερίτιδας που με κράτησε χθες όλη μέρα στο κρεβάτι! Σήμερα είμαι καλύτερα κι από αύριο ελπίζω θα γυρίσω στη δουλειά και στις καθημερινές μου συνήθειες - προς το παρόν αναρρώνω! Θα σας επισκεφτώ και θα τα πούμε, σας φιλώ όλους και σας ευχαριστώ και πάλι!

Matriga είπε...

Μαράκι μου, περαστικά σου.
Πρόσεχε τον εαυτό σου!

Κοχυλένια φιλιά!