Είμαι αισιόδοξη, ονειροπόλα, ρομαντική και πολλές φορές ζω στον κόσμο μου. Δε μπορώ να μείνω αμέτοχη και αδιάφορη όμως στον πόνο των συνανθρώπων μου. Δε με ενδιαφέρουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, δεν γκρινιάζω για τα αυστηρά μέτρα, μα με πνίγει η αδικία. Και θαρρώ πως αν έγραφα ξανά την προηγούμενή μου ανάρτηση κι είχα μόνο μια ευχή, θα ευχόμουν να μη γινόταν καμιά αδικία στον κόσμο αυτό που ζούμε.
Ακούω για προβοκάτσιες, για δικαιολογημένη οργή που ξεσπά, ακούω πως έχουμε πόλεμο, γι αυτό και θρυνούμε και θύματα. Δυστυχώς το επίθετο "αθώα" συνοδεύει πάντα τη λέξη θύματα...
Στεναχωριέμαι, πονάω, κλαίει η ψυχή μου. Αρνούμαι να γελώ και να σκέφτομαι τι καλά που είμαι εγώ, όταν δίπλα μου πεθαίνουν αθώοι άνθρωποι, χωρίς λόγο. Ναι, χωρίς κανένα λόγο.
Δε γράφω εδώ για να διαμαρτυρηθώ, δεν έχω το κουράγιο, γράφω γιατί πονάω και θέλω να μοιράζομαι μαζί σας, τόσο τα χαρούμενα, όσο και τα θλιβερά. Μόνο αυτό με παρηγορεί, να μοιράζομαι.
Κρίμα... κρίμα για τους εργαζόμενους στην τράπεζα, κρίμα για το αγέννητο μωρό της άτυχης κοπέλας, κρίμα για τα τόσα άδικα που συμβαίνουν και μας παίρνουν το χαμόγελο από τα χείλη...
55 σχόλια:
Μαρία μου,
έτσι αισθάνομαι και γω και πολλοί άλλοι.Μας έφεραν σε μια θέση που πρέπει να πάρουμε θέση. Να σταθούμε απέναντι στην αδικία.Δυο πράγματα δεν αντέχω στην ζωή μου. Τον εκβιασμό και την αδικία, και τώρα μου φορτώνουν και τα δύο. Δεν τα δέχομαι! Τέλος!
Πολλά φιλιά!
Δυστυχώς, Μαρία... Τι κρίμα.
Αν και σήμερα, απ' ό,τι βλέπω στο ημερολόγιο γράφει: Ειρήνης της μεγαλομάρτυρος, τα γεγονότα το διαψεύδουν...
Είναι δυνατόν να μας παίρνουν ακόμα και το χαμόγελο;
Καλό κουράγιο, φίλη μου!
Μαρία μου αυτά ακριβώς φοβόμουν προχτές που έγραφα:"ψυχραιμία γιατί καραδοκούν προβοκάτορες"!
Δυστυχώς δεν αποφύγαμε τα χειρότερα.
Και σ' αυτές τις περιπτώσεις την πληρώνουν πάντα αθώοι.
Είσαι πολύ μικρότερη από μένα αλλά θα θυμάσαι την άλλη τραγωδία στο Κ.ΜΑΡΟΥΣΗΣ,μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα.
Εδώ δεν χωράνε ευχές,μονάχα θλίψη κι αγανάκτηση!
Μαράκι μου θλιμμένοι και αγανακτισμένοι είμαστε όλοι. Ήθελα μόνο να 'ξερα πώς αισθάνονται αυτή τη στιγμή οι δολοφόνοι αυτών των αθώων θυμάτων. Πιστεύουν ότι είναι άνθρωποι; Τέρατα είναι! Τι πιστεύουν δηλαδή, ότι θ' αλλάξουν τον κόσμο σκοτώνοντας συνανθρώπους τους;
Να γκρινιάξουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε αλλά ΕΙΡΗΝΙΚΑ. Δηλώνω αντίθετη σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Και σήμερα είχαμε μια στυγνή δολοφονία!
Δεν υπάρχουν λόγια Μαρία μου...
Τι να πούμε...
Τι να πω...
Άνοιξα την τηλεόραση το μεσημέρι και έπαθα!
Μην νομίζεις και εδώ όλη μέρα αυτά συζητάμε
Ανησυχούμε και για σας...
Πονάμε γι αυτό που κατάντησαν την Ελλάδα
Μα δυστυχώς πάντα οι αθώοι την πληρώνουν
.........................................
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του...
Μαρία μου,
Λυπάμαι για τα θύματα, λυπάμαι για την φίλη σου... και ανησυχώ για αύριο! Τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας. Αγανακτώ και γω και θλίβομαι για την κατάντια που ζούμε.
Πολλά φιλιά :)
Όχι μόνο το γέλιο, αλλά και αυτό το απλό χαμόγελο, χάθηκαν και απέμεινε μόνο ένα παγωμένο και σκυθρωπό προσωπείο.
Τους έχω βαρεθεί, όλους!
Θέλω να φύγω!
Λυπάμαι για την φίλη σου, αλλά και για όλους τους άλλους νεκρούς (αλλά και τους "ζωντανούς").
Μακάρι να μην έρθουν τα χειρότερα που περιμένω......
Μαρία μου
τι κι αν στη χώρα μας γεννήθηκε η δημοκρατία; Εδώ πέθανε σήμερα! Στην ίδια χώρα...
Δε ξέρω τι άλλο μας περιμένει! Φοβάμαι πως θα δούμε πολύ χειρότερες μέρες!
Είμαι κι εγώ αισιόδοξη σαν κι εσένα αλλά πόσο να αντέξεις να βλέπεις πράγματα σαν τα σημερινά;
Κρίμα γι'αυτές τις αθώες ψυχές που έφυγαν άδικα!
Καλό σου βράδυ κοπέλα μου!
Αγαπητή bloggoγειτόνισσα.
Συμμερίζομαι τα αισθήματά σου που λίγο- πολυ διακατέχουν τους περισσότερους ,θέλω να πιστεύω ανθρώπους,. Κι όταν αυτά και άλλα τα μοιράζονται οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά...
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία του ΣΤΟΧΟΥ του ΠΗΓΑΙΜΟΥ στην σελιδα σου.
Είναι ένα δείγμα της ευαισθησίας που σε διακρίνει. Δεν πρόκειται για την προβολη ενός blogg αλλά για την υποστήριξη ενός ιερού σκοπου.
Νάσαι καλά.
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
Εχω πικραθεί αφάνταστα σήμερα.
Ενα μεγάλο ΓΙΑΤΙ που φοβάμαι κάθε μέρα που περνάει θα γίνεται μεγαλύτερο.
Που είναι η Ελλάδα που ξέραμε??
Σκεφτομαι τη κοπελα που εχασε τη ζωη της και παγωνω....δεν εχω διαθεση και κεφι για τιποτα....
Δυστυχώς χρειαζόμαστε πολλές ευχές, και περισσότερα έργα. Θα πιούμε κάνα καφέ να πάνε τα φαρμάκια κάτω;
Σοφία, σπουδαίο να μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα. Τουλάχιστον δε νιώθουμε μοναξιά. Καλημέρα κορίτσι μου, ας είναι η σημερινή...
Στράτο μου, η Χάρη της Αγίας Ειρήνης δε στάθηκε χθες ικανή ν'αποτρέψει το κακό. Και είναι κρίμα, όπως το είπες... Να μου είσαι καλά, σε φιλώ.
Δημήτρη μου, το είπες ναι, το θυμάμαι. Κάθε φορά τα ίδια στις πορείες, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν κάθε όριο. Είναι ο κόσμος τόσο αγανακτισμένος; Θέλουν να μας τρομάξουν να κάτσουμε στ'αυγά μας; Ήταν τυχαίο γεγονός ενέργεια αναρχικών; Ούτε ξέρω κι ούτε έχει σημασία να μάθω...
Μαργαρίτα μου, πάνω στην τρέλα της στιγμής δε νομίζω να το σκέφτηκαν τι ακριβώς κάνουν. Ίσως πίστευαν ότι απλά θα τους τρομάξουν να βγουν έξω. Θέλω να πιστεύω πως ούτε οι ίδιοι ήθελαν να σκοτώσουν και τώρα θα πρέπει να νιώθουν φρικτές τύψεις. Έτσι θέλω να τους σκέφτομαι, διαφορετικά δεν το χωράει το μυαλό μου...
Έλενά μου, αυτό το "οι αθώοι την πληρώνουν" είναι που δε με αφήνει να ηρεμήσω... Πραγματικά νομίζω είναι ώρα ο Θεός να βάλει το χέρι Του...
Ματρίγκα μου, αξίζει ν'ανησυχούμε για το αύριο και να ξοδεύουμε τη ζωή μας στο άγχος και τη στεναχώρια; Γι αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό έγραψα και το τελευταίο μου βιβλίο άλλωστε... Καλημέρα σου!
Δύσπιστε φίλε μου, να μην τα περιμένεις, να το ξορκίσουμε το κακό, να μην το αφήσουμε να μας νικήσει... Νομίζω πως όλοι μαζί μπορούμε, τι λες;
Σε φιλώ.
Νατάσσα μου, η έννοια της δημοκρατίας έχει χαθεί προ πολλού, αφού δεν "κρατεί" ο "δήμος". Μόνο οι έχοντες και κατέχοντες, αυτοί κάνουν κουμάντο κι αυτοί βγαίνουν μόνο κερδισμένοι... Πόσο θ'αντέξουμε ρωτάς; Θα δείξει... Φιλιά κορίτσι μου.
Λυγερή μου αγαπημένη, κάνω πάντα και μόνο αυτό που μου λέει η καρδιά, αλλά και η συνείδησή μου. Όπου μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω με μεγάλη χαρά κι αυτό δεν είναι ανιδιοτέλεια, ιδιοτέλεια είναι, γιατί εγώ νιώθω καλύτερα έτσι, τον εαυτό μου ωφελώ πρώτα απ'όλους. Συνεπώς εγώ σ'ευχαριστώ που μου δίνεις τη δυνατότητα να νιώθω καλύτερος άνθρωπος. Να'σαι πάντα καλά, φιλιά πολλά!
Έλενά μου, εγώ θα σε ρωτήσω: πού είναι οι έλληνες που ξέραμε; Και πιστεύω πως είναι ακόμα εδώ... Εμείς την κάνουμε την Ελλάδα, εμείς οι πολίτες της. Άρα κάτι δεν κάνουμε καλά... Καλημέρα σου κορίτσι μου.
Ρίκη μου κι εγώ σκέφτομαι αυτούς που έμειναν πίσω... Για κείνην, ποιός ξέρει, ίσως να είναι όλα καλύτερα...
Καλημέρα, ας είναι η σημερινή λίγο καλύτερη...
Θοδωρή μου όποτε θες, στη διάθεσή σου. Θα χαρώ πάρα πολύ να σε δω και να τα πούμε και πάλι. Πάρε τηλέφωνο. Φιλιά!
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας, Μαράκι μου.
Μοιραζόμαστε τα πάντα έτσι και αλλιώς, και δεν μπορούμε να είμαστε καλά, αν δεν είναι όλοι καλά. Και ανησυχώ διότι δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο μας επηρεάζει η κατάσταση του διπλανού μας. Και δεν μιλάω μόνο η "υλική" του κατάσταση, δηλαδή οικονομική, βιολογική, κτλ, κτλ, αλλά και ο τρόπος που σκέφτεται και πράττει, σε όλες τις συνθήκες της ζωής του.
Διότι μια μικρή δυσαρέσκεια κάποιου που ποτέ δεν την συζήτησε, ένα άγχος που συσσωρεύεται, μια λάθος τοποθέτηση που ποτέ δεν έρχεται στα "ίσα" της, μπορεί σε δεδομένη στιγμή να γίνει μολότοφ και να κάψει εμάς και τα παιδιά μας επειδή απλά βρεθήκαμε εκεί την λάθος ώρα.
(Άλλωστε έτσι κάπως δεν ξεκινάει και το βιβλίο σου, με βομβιστική ενέργεια σε τράπεζα;)
Λοιπόν, να προσέχουμε πρέπει, και να ρίχνουμε και μια πιο ουσιαστική ματιά στον διπλανό μας. Ούτε απλά να χαιρόμαστε, ούτε απλά να λυπόμαστε, αλλά να γίνουμε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο.
Σε καλημερίζω Μαράκι μου, και πολλά πολλά φιλάκια :)
Αντί σχολίου λίγοι στίχοι......
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΦΟΒΑΜΑΙ..........
μεγάλος ο πόνος η πίκρα η οργή...
όχι στα πολλά λόγια..
Καλημερα Μαρια...οσο καλη μπορει να ειναι...δεν εχω λογια...
γιατι Μαράκι, μου φαίνεται ότι το ''Αν δεν υπήρχε αύριο'' ήτανε προφητικό ????
αραγε θα τελειώσουν όλα αυτά όπως το βιβλίο σου ή ο Λεβιάθαν θα είναι πραγματικότητα???
................................
ξέχασα να ευχηθώ σε όλους μας καλή δύναμη γιατί θα την χρειαστούμε !!!
Πίκρα και αγανάκτηση....για όσους χάθηκαν και χάνονται καθημερινά άδικα. Φόβος για το σήμερα που ζούμε μα και για το αύριο, για το μέλλον των παιδιών μας.
Τσιρίτα Μαρία Γεωργία
Μαρία, αν άνθρωποι σαν εσένα αφήσουν τέτοιες στιγμές την "πέννα" θα είναι ότι χειρότερο.
Ο απλός άνθρωπος χρειάζεται τον λόγο σας. Βαρέθηκε, σιχάθηκε τον κούφιο λόγο αυτών που κάθε φορά επιλέγει να τον οδηγούν πάντα σε λάθος δρόμο. Ο πόνος που νιώθεις τώρα έχει ατσάλι μέσα του.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Ζητώ συγνώμη ...γιατί σου έκλεψα το μαύρο κορδελάκι σου!
Ο πόνος είναι μεγάλος και βουβός!
Θα ξεσπάσει όμως ...
Καλό βράδυ,
Μαύρη Τετάρτη ήτανε
που μ έκανες να κλαίω
ώρα σου καλή και να μη μας ξεχνάς...
στα μαύρα ρούχα έμαθά
ντύθηκε το Αιγαίο
ώρα σου καλή και να μη μας ξεχνάς..................
Καλό βράδυ Μαρία μου. Κρίμα και άδικο να συμβαίνουν όλα αυτά. Υπομονή και κουράγιο.....τι άλλο μπορεί κάποιος να πει......
Μαρακι μου δυστυχώς η ζωή ειναι δυσκολη.. .και καθε μερα δυσκολότερη. Αυτό που ειδαμε χθες ειναι μαλλον μόνον η αρχή
Κρίμα για τη φίλη σου.. κρίμα για το μωράκι της. ΕΛπιζω ο Θεός να της δώσει δύναμη και παρηγοριά.
Εσύ ομως να μην χάνεις ούτε τον ρομαντισμο σου, ουτε την αισιοδοξία σου, αλλά ουτε και την ελπίδα σου για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτα μας έμειναν... αν τα χάσουμε... χαθήκαμε!!
Μαρία μου λυπάμαι για ότι συμβαίνει σήμερα!
Λυπάμαι γιατί χάθηκαν τρεις άνθρωποι, αλλά και ένα μικρό-μικρό πλασματάκι τόσο, μα τόσο άδικα!...
Και αναρωτιέμαι γιατί??????
Λυπάμαι και γι΄αυτό που συνέβη στην φίλη σου!
Ας ευχηθούμε να ήταν ένα τελευταίο κακό γεγονός...
Να είσαι καλά!
------------------------------
καλημέρα!!
Λίλυ μου γλυκιά, είναι σπουδαίο που δεν είμαστε μόνοι μας, και στα καλά και στα άσχημα... Να είσαι καλά, να χαίρεσαι τη μανούλα σου και να σε χαίρονται τα παιδάκια σου...
Λίλα μου, πολύ όμορφο το τραγούδι, μη μου φοβάσαι όμως, είμαστε όλοι μαζί και θα τα καταφέρουμε... Να μου είσια καλά και χρόνια πολλά για τη γιορτή της μανούλας!
Ακρατ μου, πράγματι πολλά λόγια δε χρειάζονται... Να μου είσαι καλά!
Πεταλουδίτσα μου, κανείς δεν ξέρει τι να πει, Ελπίζω μόνο ποτέ να μην ξεχάσουμε και προσπεράσουμε, γιατί τότε μόνο τα παιδιά αυτά θα έχουν φύγει πολύ άδικα... Φιλάκια και χρόνια πολλά!
Μαράκι μου θέλω να πιστεύω πως δεν ήτανε προφητικό, ως προς την κακή κατάληξη τουλάχιστον κι ελπίζω κι εύχομαι να δώσει ένα μάθημα σε μερικούς που το χρειάζονται... Φιλιά κορίτσι μου και χρόνια πολλά για την ημέρα σήμερα!
Μαράκι Τσιριτάκι, ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα γιατί τότε χαθήκαμε όντως! Φιλιά κορίτσι μου, να σε χαίρονται τα παιδάκια σου!
Αγαπητέ Χριστόφορε σας ευχαριστώ και σας διαβεβαιώ ότι ο πόνος αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για όλους τους "γραφιάδες". Να είστε καλά!
Δήμητρά μου κι εγώ από κάπου αλλού το "έκλεψα", μην ανησυχείς. Έχεις δίκιο, θα ξεσπάσει, θα περάσει, αλλά ελπίζω να μας αφήσει κάτι... Χρόνια πολλά για τη γιορτή της μητέρας, να σε χαίρονται και να σε καμαρώνουν Δημητρούλα μου!
Σμαραγδένια μου, πάντα εκφράζεσαι τόσο λυρικά, λογοτέχνης κι εσύ άλλωστε... Φιλιά γλυκιά μου, να'σαι καλά!
Γιάννα μου, υπομονή και σοφία, τίποτε άλλο. Και ψυχραιμία... Να μου είσια καλά, χρόνια πολλά, να σε χαίρονται τα παιδάκια σου τα όμορφα! Φιλιά σε όλους σας!
Μαράκι μου, πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ! Δεν το χάνω το κουράγιο, ούτε την ελπίδα, μην ανησυχείς. Ξέρω πως μέσα από δύσκολες καταστάσεις ο άνθρωπος μπορεί να διδαχτεί και να πάει προς το καλύτερο. Ελπίζω να είσαι καλά κι εσύ, φιλιά πολλά κορίτσι μου!
Εύα μου κι εγώ αυτό λέω συνεχώς, να ήταν το τελευταίο κακό που συνέβη... Φιλιά κορίτσι μου, να'σαι καλά!
Ζαχαρούλα μου καλημέρα σου! Να χαίρεσαι τη μανούλα σου, να είστε όλοι καλά! Τα φιλιά και την αγάπη μου!
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ Μανούλα
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου σ'ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω! Να είμαστε καλά και να μας χαίρονται!
Μαζί σου Μαρία... σε φιλώ!
Κρίμα Μαρία μου, κρίμα...
:(
Δημοσίευση σχολίου