5 Μαΐ 2010

Έκτακτη ανάρτηση


Είμαι αισιόδοξη, ονειροπόλα, ρομαντική και πολλές φορές ζω στον κόσμο μου. Δε μπορώ να μείνω αμέτοχη και αδιάφορη όμως στον πόνο των συνανθρώπων μου. Δε με ενδιαφέρουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, δεν γκρινιάζω για τα αυστηρά μέτρα, μα με πνίγει η αδικία. Και θαρρώ πως αν έγραφα ξανά την προηγούμενή μου ανάρτηση κι είχα μόνο μια ευχή, θα ευχόμουν να μη γινόταν καμιά αδικία στον κόσμο αυτό που ζούμε.
Ακούω για προβοκάτσιες, για δικαιολογημένη οργή που ξεσπά, ακούω πως έχουμε πόλεμο, γι αυτό και θρυνούμε και θύματα. Δυστυχώς το επίθετο "αθώα" συνοδεύει πάντα τη λέξη θύματα...
Στεναχωριέμαι, πονάω, κλαίει η ψυχή μου. Αρνούμαι να γελώ και να σκέφτομαι τι καλά που είμαι εγώ, όταν δίπλα μου πεθαίνουν αθώοι άνθρωποι, χωρίς λόγο. Ναι, χωρίς κανένα λόγο.
Δε γράφω εδώ για να διαμαρτυρηθώ, δεν έχω το κουράγιο, γράφω γιατί πονάω και θέλω να μοιράζομαι μαζί σας, τόσο τα χαρούμενα, όσο και τα θλιβερά. Μόνο αυτό με παρηγορεί, να μοιράζομαι.
Κρίμα... κρίμα για τους εργαζόμενους στην τράπεζα, κρίμα για το αγέννητο μωρό της άτυχης κοπέλας, κρίμα για τα τόσα άδικα που συμβαίνουν και μας παίρνουν το χαμόγελο από τα χείλη...

55 σχόλια:

Sophia Kollia είπε...

Μαρία μου,
έτσι αισθάνομαι και γω και πολλοί άλλοι.Μας έφεραν σε μια θέση που πρέπει να πάρουμε θέση. Να σταθούμε απέναντι στην αδικία.Δυο πράγματα δεν αντέχω στην ζωή μου. Τον εκβιασμό και την αδικία, και τώρα μου φορτώνουν και τα δύο. Δεν τα δέχομαι! Τέλος!
Πολλά φιλιά!

Μηθυμναίος είπε...

Δυστυχώς, Μαρία... Τι κρίμα.

Αν και σήμερα, απ' ό,τι βλέπω στο ημερολόγιο γράφει: Ειρήνης της μεγαλομάρτυρος, τα γεγονότα το διαψεύδουν...

Είναι δυνατόν να μας παίρνουν ακόμα και το χαμόγελο;

Καλό κουράγιο, φίλη μου!

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρία μου αυτά ακριβώς φοβόμουν προχτές που έγραφα:"ψυχραιμία γιατί καραδοκούν προβοκάτορες"!
Δυστυχώς δεν αποφύγαμε τα χειρότερα.
Και σ' αυτές τις περιπτώσεις την πληρώνουν πάντα αθώοι.
Είσαι πολύ μικρότερη από μένα αλλά θα θυμάσαι την άλλη τραγωδία στο Κ.ΜΑΡΟΥΣΗΣ,μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα.
Εδώ δεν χωράνε ευχές,μονάχα θλίψη κι αγανάκτηση!

Μαργαρίτα Πάσχου είπε...

Μαράκι μου θλιμμένοι και αγανακτισμένοι είμαστε όλοι. Ήθελα μόνο να 'ξερα πώς αισθάνονται αυτή τη στιγμή οι δολοφόνοι αυτών των αθώων θυμάτων. Πιστεύουν ότι είναι άνθρωποι; Τέρατα είναι! Τι πιστεύουν δηλαδή, ότι θ' αλλάξουν τον κόσμο σκοτώνοντας συνανθρώπους τους;
Να γκρινιάξουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε αλλά ΕΙΡΗΝΙΚΑ. Δηλώνω αντίθετη σε οποιαδήποτε μορφή βίας. Και σήμερα είχαμε μια στυγνή δολοφονία!

ElenaG είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια Μαρία μου...
Τι να πούμε...
Τι να πω...
Άνοιξα την τηλεόραση το μεσημέρι και έπαθα!
Μην νομίζεις και εδώ όλη μέρα αυτά συζητάμε
Ανησυχούμε και για σας...
Πονάμε γι αυτό που κατάντησαν την Ελλάδα
Μα δυστυχώς πάντα οι αθώοι την πληρώνουν
.........................................
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του...

Matriga είπε...

Μαρία μου,
Λυπάμαι για τα θύματα, λυπάμαι για την φίλη σου... και ανησυχώ για αύριο! Τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας. Αγανακτώ και γω και θλίβομαι για την κατάντια που ζούμε.

Πολλά φιλιά :)

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Όχι μόνο το γέλιο, αλλά και αυτό το απλό χαμόγελο, χάθηκαν και απέμεινε μόνο ένα παγωμένο και σκυθρωπό προσωπείο.
Τους έχω βαρεθεί, όλους!
Θέλω να φύγω!
Λυπάμαι για την φίλη σου, αλλά και για όλους τους άλλους νεκρούς (αλλά και τους "ζωντανούς").
Μακάρι να μην έρθουν τα χειρότερα που περιμένω......

Unknown είπε...

Μαρία μου
τι κι αν στη χώρα μας γεννήθηκε η δημοκρατία; Εδώ πέθανε σήμερα! Στην ίδια χώρα...
Δε ξέρω τι άλλο μας περιμένει! Φοβάμαι πως θα δούμε πολύ χειρότερες μέρες!
Είμαι κι εγώ αισιόδοξη σαν κι εσένα αλλά πόσο να αντέξεις να βλέπεις πράγματα σαν τα σημερινά;
Κρίμα γι'αυτές τις αθώες ψυχές που έφυγαν άδικα!

Καλό σου βράδυ κοπέλα μου!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Αγαπητή bloggoγειτόνισσα.
Συμμερίζομαι τα αισθήματά σου που λίγο- πολυ διακατέχουν τους περισσότερους ,θέλω να πιστεύω ανθρώπους,. Κι όταν αυτά και άλλα τα μοιράζονται οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία του ΣΤΟΧΟΥ του ΠΗΓΑΙΜΟΥ στην σελιδα σου.
Είναι ένα δείγμα της ευαισθησίας που σε διακρίνει. Δεν πρόκειται για την προβολη ενός blogg αλλά για την υποστήριξη ενός ιερού σκοπου.

Νάσαι καλά.

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com

ΕΛΕΝΑ είπε...

Εχω πικραθεί αφάνταστα σήμερα.
Ενα μεγάλο ΓΙΑΤΙ που φοβάμαι κάθε μέρα που περνάει θα γίνεται μεγαλύτερο.
Που είναι η Ελλάδα που ξέραμε??

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Σκεφτομαι τη κοπελα που εχασε τη ζωη της και παγωνω....δεν εχω διαθεση και κεφι για τιποτα....

Theogr ο κηπουρός είπε...

Δυστυχώς χρειαζόμαστε πολλές ευχές, και περισσότερα έργα. Θα πιούμε κάνα καφέ να πάνε τα φαρμάκια κάτω;

Maria Tzirita είπε...

Σοφία, σπουδαίο να μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα. Τουλάχιστον δε νιώθουμε μοναξιά. Καλημέρα κορίτσι μου, ας είναι η σημερινή...

Maria Tzirita είπε...

Στράτο μου, η Χάρη της Αγίας Ειρήνης δε στάθηκε χθες ικανή ν'αποτρέψει το κακό. Και είναι κρίμα, όπως το είπες... Να μου είσαι καλά, σε φιλώ.

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη μου, το είπες ναι, το θυμάμαι. Κάθε φορά τα ίδια στις πορείες, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν κάθε όριο. Είναι ο κόσμος τόσο αγανακτισμένος; Θέλουν να μας τρομάξουν να κάτσουμε στ'αυγά μας; Ήταν τυχαίο γεγονός ενέργεια αναρχικών; Ούτε ξέρω κι ούτε έχει σημασία να μάθω...

Maria Tzirita είπε...

Μαργαρίτα μου, πάνω στην τρέλα της στιγμής δε νομίζω να το σκέφτηκαν τι ακριβώς κάνουν. Ίσως πίστευαν ότι απλά θα τους τρομάξουν να βγουν έξω. Θέλω να πιστεύω πως ούτε οι ίδιοι ήθελαν να σκοτώσουν και τώρα θα πρέπει να νιώθουν φρικτές τύψεις. Έτσι θέλω να τους σκέφτομαι, διαφορετικά δεν το χωράει το μυαλό μου...

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, αυτό το "οι αθώοι την πληρώνουν" είναι που δε με αφήνει να ηρεμήσω... Πραγματικά νομίζω είναι ώρα ο Θεός να βάλει το χέρι Του...

Maria Tzirita είπε...

Ματρίγκα μου, αξίζει ν'ανησυχούμε για το αύριο και να ξοδεύουμε τη ζωή μας στο άγχος και τη στεναχώρια; Γι αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό έγραψα και το τελευταίο μου βιβλίο άλλωστε... Καλημέρα σου!

Maria Tzirita είπε...

Δύσπιστε φίλε μου, να μην τα περιμένεις, να το ξορκίσουμε το κακό, να μην το αφήσουμε να μας νικήσει... Νομίζω πως όλοι μαζί μπορούμε, τι λες;
Σε φιλώ.

Maria Tzirita είπε...

Νατάσσα μου, η έννοια της δημοκρατίας έχει χαθεί προ πολλού, αφού δεν "κρατεί" ο "δήμος". Μόνο οι έχοντες και κατέχοντες, αυτοί κάνουν κουμάντο κι αυτοί βγαίνουν μόνο κερδισμένοι... Πόσο θ'αντέξουμε ρωτάς; Θα δείξει... Φιλιά κορίτσι μου.

Maria Tzirita είπε...

Λυγερή μου αγαπημένη, κάνω πάντα και μόνο αυτό που μου λέει η καρδιά, αλλά και η συνείδησή μου. Όπου μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω με μεγάλη χαρά κι αυτό δεν είναι ανιδιοτέλεια, ιδιοτέλεια είναι, γιατί εγώ νιώθω καλύτερα έτσι, τον εαυτό μου ωφελώ πρώτα απ'όλους. Συνεπώς εγώ σ'ευχαριστώ που μου δίνεις τη δυνατότητα να νιώθω καλύτερος άνθρωπος. Να'σαι πάντα καλά, φιλιά πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, εγώ θα σε ρωτήσω: πού είναι οι έλληνες που ξέραμε; Και πιστεύω πως είναι ακόμα εδώ... Εμείς την κάνουμε την Ελλάδα, εμείς οι πολίτες της. Άρα κάτι δεν κάνουμε καλά... Καλημέρα σου κορίτσι μου.

Maria Tzirita είπε...

Ρίκη μου κι εγώ σκέφτομαι αυτούς που έμειναν πίσω... Για κείνην, ποιός ξέρει, ίσως να είναι όλα καλύτερα...
Καλημέρα, ας είναι η σημερινή λίγο καλύτερη...

Maria Tzirita είπε...

Θοδωρή μου όποτε θες, στη διάθεσή σου. Θα χαρώ πάρα πολύ να σε δω και να τα πούμε και πάλι. Πάρε τηλέφωνο. Φιλιά!

Unknown είπε...

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας, Μαράκι μου.

Μοιραζόμαστε τα πάντα έτσι και αλλιώς, και δεν μπορούμε να είμαστε καλά, αν δεν είναι όλοι καλά. Και ανησυχώ διότι δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο μας επηρεάζει η κατάσταση του διπλανού μας. Και δεν μιλάω μόνο η "υλική" του κατάσταση, δηλαδή οικονομική, βιολογική, κτλ, κτλ, αλλά και ο τρόπος που σκέφτεται και πράττει, σε όλες τις συνθήκες της ζωής του.
Διότι μια μικρή δυσαρέσκεια κάποιου που ποτέ δεν την συζήτησε, ένα άγχος που συσσωρεύεται, μια λάθος τοποθέτηση που ποτέ δεν έρχεται στα "ίσα" της, μπορεί σε δεδομένη στιγμή να γίνει μολότοφ και να κάψει εμάς και τα παιδιά μας επειδή απλά βρεθήκαμε εκεί την λάθος ώρα.
(Άλλωστε έτσι κάπως δεν ξεκινάει και το βιβλίο σου, με βομβιστική ενέργεια σε τράπεζα;)

Λοιπόν, να προσέχουμε πρέπει, και να ρίχνουμε και μια πιο ουσιαστική ματιά στον διπλανό μας. Ούτε απλά να χαιρόμαστε, ούτε απλά να λυπόμαστε, αλλά να γίνουμε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο.

Σε καλημερίζω Μαράκι μου, και πολλά πολλά φιλάκια :)

Lila Xagorari είπε...

Αντί σχολίου λίγοι στίχοι......

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...


ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΦΟΒΑΜΑΙ..........

akrat είπε...

μεγάλος ο πόνος η πίκρα η οργή...
όχι στα πολλά λόγια..

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα Μαρια...οσο καλη μπορει να ειναι...δεν εχω λογια...

Maria B. είπε...

γιατι Μαράκι, μου φαίνεται ότι το ''Αν δεν υπήρχε αύριο'' ήτανε προφητικό ????

αραγε θα τελειώσουν όλα αυτά όπως το βιβλίο σου ή ο Λεβιάθαν θα είναι πραγματικότητα???

................................

Maria B. είπε...

ξέχασα να ευχηθώ σε όλους μας καλή δύναμη γιατί θα την χρειαστούμε !!!

Ανώνυμος είπε...

Πίκρα και αγανάκτηση....για όσους χάθηκαν και χάνονται καθημερινά άδικα. Φόβος για το σήμερα που ζούμε μα και για το αύριο, για το μέλλον των παιδιών μας.
Τσιρίτα Μαρία Γεωργία

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μαρία, αν άνθρωποι σαν εσένα αφήσουν τέτοιες στιγμές την "πέννα" θα είναι ότι χειρότερο.
Ο απλός άνθρωπος χρειάζεται τον λόγο σας. Βαρέθηκε, σιχάθηκε τον κούφιο λόγο αυτών που κάθε φορά επιλέγει να τον οδηγούν πάντα σε λάθος δρόμο. Ο πόνος που νιώθεις τώρα έχει ατσάλι μέσα του.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

dhmhtra είπε...

Ζητώ συγνώμη ...γιατί σου έκλεψα το μαύρο κορδελάκι σου!
Ο πόνος είναι μεγάλος και βουβός!
Θα ξεσπάσει όμως ...
Καλό βράδυ,

Smaragdenia είπε...

Μαύρη Τετάρτη ήτανε
που μ έκανες να κλαίω
ώρα σου καλή και να μη μας ξεχνάς...
στα μαύρα ρούχα έμαθά
ντύθηκε το Αιγαίο
ώρα σου καλή και να μη μας ξεχνάς..................

Yianna είπε...

Καλό βράδυ Μαρία μου. Κρίμα και άδικο να συμβαίνουν όλα αυτά. Υπομονή και κουράγιο.....τι άλλο μπορεί κάποιος να πει......

Maria Kat είπε...

Μαρακι μου δυστυχώς η ζωή ειναι δυσκολη.. .και καθε μερα δυσκολότερη. Αυτό που ειδαμε χθες ειναι μαλλον μόνον η αρχή

Κρίμα για τη φίλη σου.. κρίμα για το μωράκι της. ΕΛπιζω ο Θεός να της δώσει δύναμη και παρηγοριά.
Εσύ ομως να μην χάνεις ούτε τον ρομαντισμο σου, ουτε την αισιοδοξία σου, αλλά ουτε και την ελπίδα σου για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτα μας έμειναν... αν τα χάσουμε... χαθήκαμε!!

Eva F. είπε...

Μαρία μου λυπάμαι για ότι συμβαίνει σήμερα!
Λυπάμαι γιατί χάθηκαν τρεις άνθρωποι, αλλά και ένα μικρό-μικρό πλασματάκι τόσο, μα τόσο άδικα!...
Και αναρωτιέμαι γιατί??????

Λυπάμαι και γι΄αυτό που συνέβη στην φίλη σου!

Ας ευχηθούμε να ήταν ένα τελευταίο κακό γεγονός...
Να είσαι καλά!

"ζαχαρούλα.." είπε...

------------------------------


καλημέρα!!

Maria Tzirita είπε...

Λίλυ μου γλυκιά, είναι σπουδαίο που δεν είμαστε μόνοι μας, και στα καλά και στα άσχημα... Να είσαι καλά, να χαίρεσαι τη μανούλα σου και να σε χαίρονται τα παιδάκια σου...

Maria Tzirita είπε...

Λίλα μου, πολύ όμορφο το τραγούδι, μη μου φοβάσαι όμως, είμαστε όλοι μαζί και θα τα καταφέρουμε... Να μου είσια καλά και χρόνια πολλά για τη γιορτή της μανούλας!

Maria Tzirita είπε...

Ακρατ μου, πράγματι πολλά λόγια δε χρειάζονται... Να μου είσαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Πεταλουδίτσα μου, κανείς δεν ξέρει τι να πει, Ελπίζω μόνο ποτέ να μην ξεχάσουμε και προσπεράσουμε, γιατί τότε μόνο τα παιδιά αυτά θα έχουν φύγει πολύ άδικα... Φιλάκια και χρόνια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι μου θέλω να πιστεύω πως δεν ήτανε προφητικό, ως προς την κακή κατάληξη τουλάχιστον κι ελπίζω κι εύχομαι να δώσει ένα μάθημα σε μερικούς που το χρειάζονται... Φιλιά κορίτσι μου και χρόνια πολλά για την ημέρα σήμερα!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι Τσιριτάκι, ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα γιατί τότε χαθήκαμε όντως! Φιλιά κορίτσι μου, να σε χαίρονται τα παιδάκια σου!

Maria Tzirita είπε...

Αγαπητέ Χριστόφορε σας ευχαριστώ και σας διαβεβαιώ ότι ο πόνος αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για όλους τους "γραφιάδες". Να είστε καλά!

Maria Tzirita είπε...

Δήμητρά μου κι εγώ από κάπου αλλού το "έκλεψα", μην ανησυχείς. Έχεις δίκιο, θα ξεσπάσει, θα περάσει, αλλά ελπίζω να μας αφήσει κάτι... Χρόνια πολλά για τη γιορτή της μητέρας, να σε χαίρονται και να σε καμαρώνουν Δημητρούλα μου!

Maria Tzirita είπε...

Σμαραγδένια μου, πάντα εκφράζεσαι τόσο λυρικά, λογοτέχνης κι εσύ άλλωστε... Φιλιά γλυκιά μου, να'σαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου, υπομονή και σοφία, τίποτε άλλο. Και ψυχραιμία... Να μου είσια καλά, χρόνια πολλά, να σε χαίρονται τα παιδάκια σου τα όμορφα! Φιλιά σε όλους σας!

Maria Tzirita είπε...

Μαράκι μου, πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ! Δεν το χάνω το κουράγιο, ούτε την ελπίδα, μην ανησυχείς. Ξέρω πως μέσα από δύσκολες καταστάσεις ο άνθρωπος μπορεί να διδαχτεί και να πάει προς το καλύτερο. Ελπίζω να είσαι καλά κι εσύ, φιλιά πολλά κορίτσι μου!

Maria Tzirita είπε...

Εύα μου κι εγώ αυτό λέω συνεχώς, να ήταν το τελευταίο κακό που συνέβη... Φιλιά κορίτσι μου, να'σαι καλά!

Maria Tzirita είπε...

Ζαχαρούλα μου καλημέρα σου! Να χαίρεσαι τη μανούλα σου, να είστε όλοι καλά! Τα φιλιά και την αγάπη μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ Μανούλα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Maria Tzirita είπε...

Γλαρένια μου σ'ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω! Να είμαστε καλά και να μας χαίρονται!

Mariela είπε...

Μαζί σου Μαρία... σε φιλώ!

marianaonice είπε...

Κρίμα Μαρία μου, κρίμα...
:(