Μια ευχάριστη έκπληξη! Ή μάλλον περισσότερες!

Είχα πει δε θα κάνω άλλη ανάρτηση για το Φεστιβάλ βιβλίου, για να μη σας τσακίσω και τα νεύρα και πείτε "εντάξει κυρία μου κι άλλοι πήγαν σε έκθεση βιβλίου, δεν κάναν έτσι!", αλλά... αυτό δε μπορώ να μην το γράψω! Ήταν μεγάλη κι απροσδόκητη η έκπληξη και το λιγότερο που μπορώ να κάνω για τη Δήμητρα είναι αυτή η ανάρτηση, που της την αφιερώνω...
Την Κυριακή που πέρασε λοιπόν, όπου συμμετείχα και πάλι στην έκθεση βιβλιου στο Ζάππειο κι ευτυχώς είχε καλό καιρό και πολύ κόσμο, ήρθε ένας νεαρός, ψηλός, μελαχροινός με κάπως μακριά μαλλιά, μου χαμογέλασε και με ρώτησε αν είμαι η Μαρία Τζιρίτα. Ναι, κορίτσια και πολύ όμορφος (όχι που δεν αναρωτιόσασταν!). Αφού του το επιβεβαίωσα, με πλατύ χαμόγελο μου συστήθηκε "Είμαι ο Γιώργος, ο γιος της Δήμητρας Βέργου. Η μητέρα μου δε μπορούσε να έρθει στην Αθήνα να σας συναντήσει κι έτσι ήρθα εγώ και σας φέρνω εκ μέρους της κι ένα βιβλίο, με την αγάπη της..."
Άφωνη εγώ, πώς δεν έβαλα και τα κλάμματα μπροστά στο παιδί (κι άλλους καμιά 20αριά ανθρώπους που ήταν γύρω μας), συγκινούμαι κι εύκολα βλέπετε... Το μαγικό βιβλίο της Δήμητρας με τις μοναδικές συνταγές για μανιτάρια ήταν στα χέρια μου. Φυσικά είχα διαβάσει πολλές συνταγές της Δήμητρας από το μπλογκ της κι είχα δημοσιεύσει και μια από αυτές στο istories.gr. Αλλά πραγματικά, το να βλέπεις το βιβλίο με αυτές τις υπέροχες, ολοζώντανες φωτογραφίες, είναι το κάτι άλλο! Το ξεφυλλίσαμε εκεί στο περίπτερο με τα κορίτσια και μας έτρεξαν τα σάλια!
Δήμητρά μου, σ'ευχαριστώ, η σκέψη και μόνο που έκανες ήταν φοβερή και δε θα το ξεχάσω ποτέ! Θερμά συγχαρητήρια γι άλλη μια φορά για την εκπληκτική και μοναδική δουλειά που έχεις κάνει σ'αυτό το βιβλίο. Ευχαριστώ και τον Γιώργο που έκανε τον κόπο να μου το φέρει και σου υπόσχομαι πως θα σου στείλω φωτογραφίες απ'όλες τις συνταγές που θα εκτελέσω από το βιβλίο σου! Ελπίζω μόνο να μην τις εκτελέσω κυριολεκτικά...!!!


Χαίρομαι ιδιαίτερα που προχθές είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω επίσης από κοντά για πρώτη φορά, τον εξαιρετικό συγγραφέα Δημήτρη Καραβασίλη. Εκείνος ήταν στο περίπτερο του Αρμού κι ήρθε να γνωριστούμε. Το βιβλίο του το δεύτερο "Η ζωή δεν τελειώνει με ήττα" (εκπληκτικός τίτλος;) το έχω ήδη ξεκινήσει κι όπως είπα και στον ίδιο, θαυμάζω τον τρόπο που χειρίζεται την ελληνική γλώσσα.... Δημήτρη, σ'ευχαριστώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!
Θέλετε να ακούσετε και το άλλο που συνέβη στην έκθεση; Θα μπορούσε να είναι κι ανέκδοτο!
Εκτός από τον αγαπημένο φίλο μου τον Κηπουρό που ήρθε να με δει με την κόρη του (κούκλα!)

και τον επίσης καλό μου φίλο Αριστόδημο, που μου έφερε να γνωρίσω και την μπλόγκερ Εύα Φ. , καθώς και την γλυκιά μου φιλενάδα, το Μαράκι μου από τη Θεσσαλονίκη (που πλέον όμως βρίσκεται Αθήνα) και τους ευχαριστώ όλους θερμά, ήρθε και κάποιος άλλος φίλος να με γνωρίσει από κοντά...
Φίλος δικός μου από το μπλογκ, αλλά και δικός σας και πολύ αγαπημένος μάλιστα! Ένας κύριος γοητευτικότατος, με υπέροχα γαλανά μάτια, που δεν είναι άλλος από τον Radio Marconi! Έφερε μαζί του και τα δυό παιδάκια του, επίσης κουκλάκια. Κι αφού με πλησιάζει λοιπόν χαμογελώντας, καθότι εκείνος ήξερε ποιά είμαι ενώ εγώ όχι, εξελίσσεται ο παρακάτω διάλογος:
- Γειά σου Μαρία! Δε με γνωρίζεις,ε;
- Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Ποιός είστε;
- Ο Ράδιο Μαρκόνι, ο Πειρατής!
- Α, δεν το πιστεύω! Ο Στάθης,ε;
- Όχι, Θύμιος
- Α, ναι, Θύμιος.... Συγνώμη, αλλά ενάμιση χρόνο που μιλάμε βλέπω δίπλα στ'όνομά σου τη φωτογραφία του Στάθη Ψάλτη και σε είχα κάπως έτσι στο μυαλό μου....
Καταλαβαίνετε τι γέλιο ρίξαμε...
Παιδιά, χίλια ευχαριστώ σε όλους σας που με κάνατε τόσο χαρούμενη με τις επισκέψεις σας! Εννοείται πως δεν παρεξηγώ κανέναν αν δεν έρθει σε κάποια έκθεση ή παρουσίαση, δε μπορώ όμως να μη σας πω πόσο πολύ χαίρομαι όταν κάποιος τελικά έρχεται και τον γνωρίζω από κοντά ή τον ξαναβλέπω! Φιλιά σε όλους σας, σας αγαπώ πολύ!

Την παραπάνω φωτογραφία μου την έστειλε δώρο η Δήμητρα κι είναι όλα από τον κήπο της! Χίλια ευχαριστώ!