8 Μαρ 2010

Τελικά είσαι πολύ κακομαθημένος!


Τις προάλλες μπαίνοντας στο σούπερ μάρκετ, διασταυρώθηκα με μια μαμά με το παιδί της, οι οποίοι έβγαιναν. Το αγοράκι κρατούσε στα χέρια του όσες σοκολάτες και πατατάκια μπορούσαν να χωρέσουν σε μια παιδική αγκαλιά κι έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένο, φυσικά. Η μαμά, ξεφυσώντας αγανακτισμένη, έφτυσε μέσα από τα δόντια της την πρόταση αυτή: "Τελικά, είσαι πολύ κακομαθημένος!"....
Έμεινα να τους κοιτάζω καθώς απομακρύνονταν κι η μαμά ακόμα παραμιλούσε. Μάλλον μιλούσε στον εαυτό της γιατί σαφώς τα όσα έλεγε εκνευρισμένη δεν απευθύνονταν στο παιδί, ή τουλάχιστον δεν το αφορούσαν. Το καλύτερο που θα είχε να κάνει, θα ήταν να πάει στον καθρέφτη της και να πει: Τελικά, έκανα το παιδί μου πολύ κακομαθημένο. Δεν του έδωσα σωστή ανατροφή, δεν του έβαλα όρια, έχω χάσει εντελώς τον έλεγχο. Βέβαια, δεν το παραδέχομαι και το μόνο που κάνω είναι να το μαλώνω κι από πάνω, απλά και μόνο επειδή εγώ έκανα τα λάθη και τον έκανα ένα κακομαθημένο παιδί...
Πόσες φορές έχετε ακούσει γονείς να κατηγορούν τα ίδια τους τα παιδιά ότι δεν είναι καλά παιδιά, ότι είναι κακομαθημένα, ότι δεν υποφέρονται, ότι δεν τα αντέχουν και να τα στολίζουν με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα που παραπέμπουν στο ζωικό βασίλειο; Φαντάζομαι πολλές, όπως κι εγώ. Το συνειδητοποιούν άραγε οι γονείς αυτοί ότι ουσιαστικά τον εαυτό τους βρίζουν και κατηγορούν; Αφού η συμπεριφορά των παιδιών είναι ο καθρέφτης τους. Ο χαρακτήρας τους, τα έργα τους.
Μια άλλη φορά, μου έτυχε στο γραφείο ζευγάρι, στην κατασκευαστική εταιρεία όπου εργάζομαι, οι οποίοι είχαν έρθει να πάρουν πληροφορίες για ένα διαμέρισμα. Μαζί τους και το κοριτσάκι τους, γύρω στα έξι. Δεν έκατσε λεπτό ήσυχη. Πείραζε τα πάντα, έκανε φασαρία, χτυπούσε το ενυδρείο που έχουμε εκεί, πετούσε κάτω τα χαρτιά μου, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε! Οι γονείς ατάραχοι συνέχιζαν να μιλάνε με τον κατασκευαστή κι εγώ κυνηγούσα από πίσω το κοριτσάκι. Στην αρχή της έκανα παρατηρήσεις ευγενικά και σιγά, τελικά άρχισα να μιλάω λίγο πιο δυνατά, μπας και ακούσουν οι γονείς και πάρουν τον έλεγχο. Κάποια στιγμή πραγματικά κατάλαβαν ότι η μικρή είχε γίνει πολύ ενοχλητική κι η μαμά της γύρισε και της έριξε μια ανάποδη. Το παιδί άρχισε να κλαίει κι έτσι αναγκάστηκαν να την πάρουν να φύγουν. Φεύγοντας μου είπε η μαμά: "Θα έρθουμε μια άλλη φορά χωρίς τη μικρή, γιατί είναι υπερκινητική και δεν υποφέρεται!"
Εντάξει, δεν είναι όλοι οι γονείς μορφωμένοι, όμως πόσα πανεπιστήμια χρειάζεται να έχεις περάσει για να ξέρεις ότι το παιδί χρειάζεται πάνω απ'όλα την προσοχή σου και την αγάπη σου, για να μη φτάνει στο σημείο να την διεκδικεί με αυτόν τον τρόπο;...
Βλέπω πολλά γύρω μου, καθημερινά. Στα πολύ ακραία άλλοτε επεμβαίνω, προσπαθώ να δώσω μια συμβουλή, αλλά συνήθως βρίσκω πόρτες κλειστές. Τέτοιοι γονείς θεωρούν πως είναι αλάνθαστοι, πιστεύουν ότι τους κάνεις τον έξυπνο αν προσπαθήσεις να δώσεις μια συμβουλή, έστω σαν ειδικός και δεν είναι διατεθημένοι να αλλάξουν. Για να διορθωθεί οποιαδήποτε προβληματική παιδική συμπεριφορά, το πρώτο και ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να διορθωθεί η γονεϊκή συμπεριφορά. Και πάντα θυμάμαι τα λόγια ενός καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο, που μας έλεγε "ποτέ μην προσπαθήσετε να βοηθήσετε έναν άνθρωπο που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται βοήθεια". Στην πορεία της ζωής μου διαπίστωσα πόσο δίκιο είχε. Κι είναι κρίμα, στ'αλήθεια, πολύ κρίμα για όλα αυτά τα "κακομαθημένα" παιδιά....

49 σχόλια:

Lilith είπε...

Φυσικά και δε φταίει το παιδί.
Αν όμως το συναντήσω (εγώ και κατ' επέκτασην η κοινωνία) μπροστά μου, δε θα του δείξω έλεος επειδή η μάνα του το έκανε "μόλυνση" του πλανήτη! Δε θα με νοιάξει αν φταίει η δε φταίει. Δεν έχω τον χρόνο να ψυχαναλύω πριν δράσω. Και ούτε και θα' πρεπε!
Άρα, καλή τύχη στους ανεπρόκοπους γονείς και πάνω απ' όλα, καλή τύχη στο κακομαθημένο τους!

Καλημέρα Μαράκι μου και καλή εβδομάδα! :)

Mariela είπε...

Καλή εβδομάδα Μαρία μου!
πόσο δίκιο έχεις στα όσα λες...
θέλω όμως να προσθέσω κάτι.
Δεν είναι μόνο θέμα γονιών και αγωγής.
Συμβαίνει να είναι και στο χαρακτήρα του παιδιού, στο γονιδιακό κομμάτι και εκεί δεν φταίει κανείς.
θα έχεις παρατηρήσει ότι πολλές φορές στην ίδια οικογένεια με ακριβώς ίδια συμπεριφορά αδέλφια έχουν εντελώς διαφορετικές αντιδρασεις το ένα από το άλλο.

Πολλά φιλιά

Eva F. είπε...

Καλή εβδομάδα Μαρία μου....
Λυπάμαι που τελικά δεν τα καταφέραμε με κάποιον φίλο να έρθουμε στο Μαρούσι να σε δούμε... -αν και το είχαμε προγραμματίσει- λόγω απεργιών εκείνης της ημέρας και διαφόρων άλλων....
Που να βρεις ταξί...

Το σημερινό σου θέμα πολύ καλό....
Συμφωνώ με την/ον παραπάνω φίλη/ο
Έτσι ακριβώς είναι!

Να είσαι καλά.

zeidoron dtsoukas είπε...

Μαρία μου ''Κακομαθημένοι γονείς'' θα 'πρεπε να είναι το θέμα σου!Το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου όπως το μάθεις συμπεριφέρεται.Κρίμα στα παιδάκια που 'χουν τέτοιους γονείς.Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από δώρα αλλά από αγάπη-προσοχή και πολύ πολύ κουβέντα επί παντός επιστητού.Επίσης δεν τους λέμε ποτέ ''όχι'' και ''μη'' απλά τους εξηγούμε όσο πιο κατανοητά και παραστατικά μπορούμε τον οποιοδήποτε κίνδυνο διατρέχουν.Και πολύ παιχνίδι με τα παιδιά έξω στη φύση μακριά από το χαζοκούτι.Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Συμφωνω εν μερει με τα λεγομενα σου Μαρια αλλα νομιζω πάλι οτι ο καθε ανθρωπος γεννιέται με το χαραχτήρα του

Ποσες φορές δυο αδελφια δεν ειναι τελειως διαφορετικά μεταξυ τους;

Ιδιοι γονεις δεν τα εκαναν;

Maria Tzirita είπε...

Λίλιθ μου, κατανοώ την αγανάκτησή σου... Βλέπεις, συνήθως εμείς οι γυναίκες είμαστε τα θύματα των κακομαθημένων από τη μαμά τους αγοριών... Φιλιά, καλή βδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Μαριέλα μου, τείνουμε να πιστεύουμε ότι δυό αδέλφια μεγαλώνουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Ποτέ δεν είναι έτσι όμως. Το πρώτο που ρωτάμε στην ψυχοθεραπεία, είναι αν είσαι μοναχοπαίδι κι αν όχι σε ποιά σειρά έχεις γεννηθεί. Θα δεις ότι τα πρωτότοκα αναπτύσουν άλλες συμπεριφορές σε σχέση με τα δευτερότοκα κλπ. Σαφώς και το γονίδιο θα παίξει το ρόλο του, αλλά όχι όσο η διαπαιδαγώγηση και η συμεριφορά των γονέων. Θυμίσου ότι μιλάμε για κακομαθημένο παιδί, το λέει κι η λέξη - μαθημένο κακώς!
Σε φιλώ καλή μου, καλή βδομάδα!

Maria Tzirita είπε...

Εύα μου, πολύς κόσμος την πάτησε έτσι με τις συγκοινωνίες, το καταλαβαίνω. Φαντάζομαι θα μας δοθεί η ευκαιρία κάποια άλλη φορά. Χαίρομαι που σας άρεσε το σημερινό θέμα, καιρός ήταν να μιλήσουμε και για κάτι άλλο, εκτός από βιβλία! Φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Δημήτρη μου, αυτό ακριβώς θέλω να θίξω. Ότι οι γονείς είναι αυτοί που χρειάζονται εκπαίδευση κι όχι τα παιδιά. Σε μια κοινωνία που όλοι δουλεύουν ώρες πολλές και τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους με παροχές μόνο σε είδος, τι να περιμένουμε άραγε;... Καλή βδομάδα και φιλιά και σε σένα φίλε μου!

Maria Tzirita είπε...

Ρίκη μου καλημέρα! Όπως είπα και πιο πάνω, δε μιλάμε για χαρακτήρα εδώ, που το γονίδιο σαφώς παίζει στο 50%, μιλάμε για συμπεριφορά κακώς μαθημένων παιδιών. Για τα λάθη των γονιών που βαριούνται ν'ασχοληθούν με τα παιδιά τους, βαριούνται να πουν "όχι", να βάλουν όρια και να τα διατηρήσουν. Σε φιλώ!

Sophia Kollia είπε...

Μαρία ,έχεις απόλυτο δίκιο. Άλλο το κακομαθημένο και άλλο οι ιδιαιτερότητες του δύσκολου χαρακτήρα.
Το βλέπω καθημερινά πως κακότροποι γονείς κάνουν κακομαθημένα παιδιά.
Καλή βδομάδα

Matriga είπε...

Μαρία μου, καλημέρα και καλή εβδομάδα. Τελικά δεν κατάφερα να έρθω στην παρουσίασή σου την Παρασκευή...
Τώρα πως θα τα καταφέρουμε να ειδωθούμε;
Moυ άρεσαν οι προβληματισμοί σου :)

Τα φιλιά μου

ElenaG είπε...

Γεια σου Μαράκι μου βλέπω τα πρόλαβες όλα!
...και δουλειές και καινούργια ανάρτηση...και
μάλιστα σε βαθιά νερά μπήκες!Μπράβο κοριτσάρα μου
γρηγορη σε βρίσκω!
Σίγουρα οι γονείς έχουν τον πρώτο λόγο και σαν γονείς και την μεγαλύτεροι ευθύνη...μα δυστυχώς
ποσες ώρες περνούν πια οι γονείς με τα παιδιά τους?
Εγώ σκέφτομαι τους νεότερους από εμάς γονιούς τι έχουν να αντιμετωπίσουν...δύσκολοι καιροί που δυστυχώς δεν προβλέπεται να βελτιώνονται ...





Υ.Γ
"ποτέ μην προσπαθήσετε να βοηθήσετε έναν άνθρωπο που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται βοήθεια"....
πολλή σοφια μέσα σε μια φράση
αν την θυμόμαστε μπορεί και να μας γλιτώσει από πολλά

Maria Tzirita είπε...

Σοφία μου, εσύ σίγουρα λόγω επαγγέλματος το ξέρεις καλά. Να μου είσια καλά, καλή βδομάδα και χρόνια μας πολλά στις γυναίκες!

Maria Tzirita είπε...

Ματρίγκα μου, δεν πειράζει μη μου στεναχωριέσαι, ελπίζω να μας δοθεί μια άλλη ευκαιρία. Να είσαι καλά, σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, την είχα προγραμματισμένη την ανάρτηση, όταν έχω χρόνο γράφω ό,τι μπορώ για τους δύσκολους καιρούς! Ευτυχώς μεσολάβησε και το σαβ/κο και ξεκουράστηκα και λίγο. Αυ΄το το θέμα με τον χρόνο που θίγεις είναι πολύ σημαντικό. Δυστυχώς εξαγοράζουμε τα παιδιά μας με υλικά αγαθά και μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουν τόσες απαιτήσεις μεγαλώνοντας... Να μου είσαι καλά, φιλιά πολλά!

Αννα είπε...

Καλησπέρα Μαράκι!!!
Εγω μπορω να σου γραψω ενα κατεβατο για ολα αυτα γιατι συμπεριφορες παιδιων και γονιων ζω καθημερινα....
Και οταν ας πουμε ο γονιος δεν εχει πατησει το ποδι του ποτε στο σχολειο, δε ξερει καν ποια ειναι η δασκαλα του παιδιου πρεπει να μου φανει παραξενο που το παιδι δεν εχει καμια μα καμια ορεξη μεσα σε ταξη;;;
Πως ειναι δυνατον οι γονεις που ερχονται, ρωτανε, μιλανε, ειναι ευγενικοι, ειναι υπεροχοι να τα παιδια τους να ειναι υπακουα, ευγενικα, περιποιημενα...Ολα απο το σπιτι ξεκινανε...Εχουμε παιδι σε σχολειο που φετος πρωτη φορα ακουσε τη λεξη ΟΧΙ και εγινε μεσα σε ταξη ο χαμος...Οι γονεις ειπαν σε δασκαλα πως δε του λενε οχι ποτε και μπλα μπλα...
Εχω απειρα παραδειγματα να σου πω που θα τραβας τα μαλλια σου...Αρα οκ ισως να φταει και καποιο γονιδιο...αλλα που ξερεις και εγω μπορει να το ειχα και να μην μου το καλλιεργησαν οι δικοι μου...Τα παιδια αγαπη θελουν και προσοχη...Να τα ακους...να τους μιλας να τα νιωθεις..Και θα σε ακουσουν...Το βλεπω στην πραξη και νιωθω υπεροχα που εχω πολυ ζεστη σχεση με τα παιδια που εχω καθε χρονο σε σχολειο...Χωρις να τους κανεις χατηρια, ακομα και αν τα μαλωνα εκεινα παλι σε αγαπανε γιατι ξερουν και κρινουν....Φιλιααα

Αννα είπε...

Aααα Χρονια Πολλα για σημερα....
Εγω ακουσα πρωι πρωι 22 Χρονια Πολλα και πηρα και άνθη απο 3 αντρες...ετων 8!!!
Αχχχχχχχχ θα τα φαω καμια ωρα!!!

Maria Tzirita είπε...

Αννούλα μου, η άποψή σου είναι απόλυτα εμπεριστατωμένη και είναι φυσικό, αφού τα ζεις από πρώτο χέρι. Τα σπούδασες και τα βιώνεις καθημερινά και στην πράξη. Τις ξέρω όλες αυτές τις περιπτώσεις που αναφέρεις, τα έχω δει με τα μάτια μου και πάντα στεναχωριέμαι και σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι πραγματικά. Κάποτε θα πρέπει να εφαρμοστούν και οι τάξεις γονέψν σε αυτή τη χώρα και μόνο τότε θα δούμε διαφορά στη συμπεριφορά των παιδιών. Να μου είσαι καλά, πολύ τυχερή με τα αγγελούδια γύρω σου! Φιλιά!

akrat είπε...

σχολιάζεις ένα σπουδαίο ζήτημα
τι να πω ότι έχεις άδικο????
ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ..

Γιώργος είπε...

Μαρία μου. Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα εμείς τα πλάθουμε όπως θέλουμε.Όταν εμείς δεν είμαστε ισοροποιμένοι και τα παιδιά μας θα βγούν "ανισόροπα".Τα περισσότερα παιδιά σήμερα είναι υπερκινητικά γιατί δεν τους έχουμε βάλει όρια και τα έχουμε φορτώνουμε με πολλές ασχολείες.Επιπλέον τα σημερινά παιδια δεν ζουμε σε φυσικό περιβάλον αρα θα συμπεριφέρονται και ως "μη φυσιολογικά".Καλή εβδομάδα να έχεις.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Παιδιά που κάτι θέλουν να πουν αλλά οι γονείς δεν έχουν χρόνο.
Τους πήρε η ζωή φαλάγγι και προσπερνάνε....

Maria Tzirita είπε...

Ακρατ μου, σίγουρα είναι μεγάλο και ανεξάντλητο - μια μικρή αναφορά έκανα μόνο. Μακάρι να είχα τη δύναμη να επηρεάσω όλους τους γονείς του κόσμου για το καλό των παιδιών τους... Σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Γιώργο έτσι είναι, γι αυτό είπα ότι είναι ο καθρέφτης μας. Πολλές φορές για ν'αποφύγουμε ευθύνες λέμε ότι είναι στο αίμα τους κι έτσι θα έβγαιναν ό,τι κι αν κάναμε εμείς. Ξέρουμε καλά όμως πως δεν είναι έτσι κι έχουμε μεγάλη επιρροή στη συμπεριφορά των παιδιών μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Να είσαι καλά, πολλά φιλιά!

Maria Tzirita είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη καλώς μου ήρθες! Ωραίο το σχόλιό σου, τα είπες όλα σε δυό φράσεις. Δεν είναι όμως μόνο ότι δεν έχουν χρόνο, κυρίως είναι ότι δεν έχουν διάθεση... Σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου, να είσαι καλά!

Phivos Nicolaides είπε...

Με πολλή αγάπη και εκτίμηση στη Μαρία Τζιρίτα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δε μου κάνει εντύπωση. Τα παιδια πιστεύω πως καθρεφτίζουν την οικογένεια.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι...

Τα "κακομαθημένα" παιδιά είναι κατά την γνώμη μου παιδιά αφρόντιστα και παραμελημένα, έστω και αν ο κόσμος λέει ότι είναι παιδιά που τους γίνονται όλα τα χατίρια.

Και βέβαια φταίνε οι γονείς γι αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν, οπότε κάποιος πρέπει να τα "διδάξει" τα πάντα...

Ότι πάλι υπάρχουν πολλά εμπόδια για τους γονείς, στο να κάνουν καλή δουλειά με τα παιδιά τους, και ότι δεν είναι εύκολο στην σημερινή εποχή, επίσης αλήθεια είναι. Οπότε πρέπει οι γονείς να συνειδητοποιήσουν τις δυσκολίες που έχουν, να συνειδητοποιήσουν ότι είναι μια δύσκολη, υπεύθυνη, πάρα πολύ υπεύθυνη δουλειά το να μεγαλώσεις καλά και ευτυχισμένα παιδιά, να ζωστούν με υπομονή και αγάπη και να ριχτούν στην ... μάχη.

Γιατί πολλές για μάχη πρόκειται, μόνο που αυτή την μάχη πρέπει να υπάρχουν μόνο νικητές και κανένα θύμα...

Aspa είπε...

Σοφά τα λόγια σου...

Φιλιά, καλημέρα!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέρα!!!!
καλά τα λες....

δεν είμαι μανούλα και δεν μπορώ να σου πω.. αυτό που μπορώ να πω στα σίγουρα, είναι οι "αγώνες" της αδερφής μου και του γαμπρού μου, για τα μικρά τους... τις ώρες συζητήσεων και την καλή διάθεση !!!!!

φιλιά, καλημέρες!!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας λένε!
Αυτό νομίζω τα λέει όλα!
Φιλιά Μαράκι!

Yianna είπε...

Φιλενάδα καλησπέρα. Μου έχουν συμβεί και εμένα περιστατικά παρόμοια με εκείνα που περιγράφεις. Όρια νομίζω χρειάζονται τα παιδιά καθοδήγηση και σταθερότητα στις αποφάσεις που παίρνουμε εμείς οιγονείς. Αν ακόμα θέλουμε να μάθουμε και εμείς οι γονείς πέντε πράγματα για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας ...ακόμα καλύτερα. Αγαπώ σε........

Unknown είπε...

Καλημέρα Μαράκι...

βλέπω ότι στην τελευταία φράση στο σχόλιο μου "φαγώθηκαν" κάποιες λέξεις, προφανώς από την γρήγορη πληκτρολόγηση που έκανα...

οπότε η τελευταία φράση είναι

*Γιατί πολλές φορές για μάχη πρόκειται, μόνο που σε αυτή την μάχη πρέπει να υπάρχουν μόνο νικητές και κανένα θύμα...

neni είπε...

Τα κακομαθημένα παιδιά το μόνο που θέλουν είναι αγάπη.
Νομίζω αυτό λέει πολλά.

Maria Tzirita είπε...

Φοίβο αγαπημένε, εμείς τα είπαμε και κατ'ιδίαν, όσα ευχαριστώ και να πω θα είναι λίγα... Να είσαι πάντα καλά και πάντα τόσο καλός, αγαπώ σε!

Maria Tzirita είπε...

Γλαρένια μου, έτσι είναι ακριβώς! Φιλιά κι από μένα καλή μου!

Maria Tzirita είπε...

Πολύ ωραία τα λες Λίλυ μου, πάρα πολύ ωραία! Η πραγματική αγάπη θέλει κόπους και θυσίες. Το να κάνω τα παράλογα χατήρια και να μη βάζω μέτρο φανερώνει τεμπελιά κι εγωισμό - να μη χαλάσω τη βολή μου, να μην ακούω την γκρίνα του, που λέμε συχνά. Έχεις απόλυτο δίκιο, μια μάχη είναι που πρέπει να δίνουμε καθημερινά όχι με τα παιδιά μας αλλά με τους ίδιους μας τους εαυτούς!
Να μου είσαι καλά κορίτσι μου, σε φιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Άσπα μου, εσύ το ξέρεις καλά και το εφαρμόζεις σωστά, γι αυτό έχεις δυό υπέροχα κορίτσια με τόσο καλούς τρόπους! Τίποτα δεν είναι τυχαίο!
Φιλιά σε όλες σας και στον Βασίλη!

Maria Tzirita είπε...

Ζαχαρούλα μου, μπορεί να μην είσαι μανουλα - ακόμα - αλλά έχεις όλες τις προδιαγραφές να κάνεις πολύ σωστά παιδιά και καθόλου κακομαθημένα. Εξάλλου έχεις πάρει ήδη το "κολλάει" σα θεία! Άντε λοιπόν μην το καθυστερείς!
Φιλάκια πολλά!

Maria Tzirita είπε...

Έλενά μου, ναι είναι. Γι αυτό και κάθε φορά που μου λένε πόσο καλό παιδί είναι η κόρη μου, είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που μπορούν να μου κάνουν! Πιστεύω πως καταλαβαίνεις, μανούλα κι εσύ!
Σε γλυκοφιλώ!

Maria Tzirita είπε...

Γιάννα μου γλυκιά, γνώρισα εσένα, γνώρισα τα παιδιά σου και είδα με τα μάτια μου πόσο καλή δουλειά έχεις κάνει μαζί τους. Ανοιχτό μυαλό όπως λες χρειάζεται και μεγάλη καρδιά. Κι εσύ έχεις και τα δυό! Φιλούθκια αγάπη μου!

Maria Tzirita είπε...

Νένη μου, αγάπη πραγματική, αυτό είναι που τους λείπει. Όχι υλικά αγαθά που την υποκαθιστούν...
Να μου είσαι πάντα καλά και να χαμογελάς, φιλιά!

maria είπε...

Μαρία μου απο κακομαθημένα, άλλο τίποτα!!

ξεκινάει από τη στιγμή που τα παρατάνε στις μαμάδες, νταντάδες κτλ χωρίς να αναπληρώνουν το χαμένο χρόνο ποιοτικά. και φαντάζομαι τα ξέρεις πολύ καλά..

μου έρχεται όλα να τα σκάσω μια, να κολλήσουν στο τοίχο. όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους γονείς μαζί!

έχω αγανακτήσει πολύ με την ανατροφή τους!

κ εύχομαι τα δικά μου παιδιά να μπορέσω να τα αναθρέψω σωστά. ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να γίνουν αχάριστα και αγενέστατα.. όλα τα άλλα παλεύονται, αλλά αυτά τα δύο δε τα συγχωρώ με τίποτε!

να μη σχολιάσω για τα "ντουβάρια"-γονείς..

(πότε θα μπορέσω επιτέλους να έρθω σε παρουσίαση? όλο δουλεύω πια!!!)

Maria Tzirita είπε...

Μαριώ μου δε χρειάζεται ν'ανησυχείς. Αν εσύ δεν το επιτρέψεις τα παιδιά σου δε θα γίνουν ποτέ αγενή και αχάριστα. Αυτά είναι θέμα ανατροφής καθαρά και όχι γονιδίων. Άρα είναι στο χέρι σου. Για παρουσίαση μη σκας, έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να κάνω άλλη στην αθήνα, με φάγαν τα εξωτερικά φέτος! Την άλλη βδομάδα φεύγω για Γερμανία - όχι μετανάστης, για παρουσιάσεις!
Φιλάκια πολλά!

CHEF AT THE MARCHE BISTRO είπε...

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΟΥ, ΚΙ ΕΣΥ Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ....#ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ#

museum είπε...

Αγαπητή Μαρία,

Παρόλο που δεν έχω παιδιά (ελπίζω για λίγο ακόμα) σε καταλαβαίνω απόλυτα για αυτά που γράφεις και είναι τόσο σωστά. Δυστυχώς τα παιδιά είναι συχνά καθρέφτης των γονιών, με τα μείον και τα συν τους. Γονείς παντογνώστες θα ανατρέψουν τέτοια παιδιά, το ίδιο και οι κακομαθημένοι ή οι ξιπασμένοι. Πώς μπορούμε να το βελτιώσουμε; Με καλούς δασκάλους, από το νήπιο ακόμα και ανθρώπους που θα μπορούν αν ασκήσουν θετική επιρροή στους γονείς όσο μπορούν (άτομα του φιλικού περιβάλλοντος, σίγουρα οι δάσκαλοι κλπ).

Δυστυχώς πολλοί από μας δεν έχουμε μάθει να ακούμε και να κρίνουμε και τον εαυτό μας, να τον αμφισβητούμε. Ίσως εκεί να βρίσκεται το μυστικό.

Να έχεις μία ωραία μέρα!

Maria Tzirita είπε...

Ιωάννα μου πολύ καλά τους το λες κι αν κρίνω από το είδωλο, είμαι σίγουρη πως κι η αντανάκλαση θα είναι εξίσου φωτεινή! Να μου είσαι καλά και να μου φιλήσεις τ'αγγελούδια σου!

Maria Tzirita είπε...

Museum φίλε μου, έχεις δίκιο, πρέπει να βρούμε λύσεις παρά να καθόμαστε μόνο να γκρινιάζουμε. Κι αυτό ξεκινά από τον καθένα μας, από το ίδιο μας το σπίτι κι επεκτείνεται στην ευρύτερη κοινωνία. Κι όπως λες να μάθουμε ν'ακούμε και να ασκούμε την αυτοκριτική μας... Σου εύχομαι σύντομα ν'αποκτήσεις την οικογένεια που λαχταράς! Καλό σαβ/κο!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΤΑΚΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΓΑΠΗ.

ΑΦΗΝΩ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ :)))