Εσείς εδώ...

Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, μέρος της καθημερινότητάς μου, γλυκιά συνήθεια...
Πριν δυό χρόνια που έχτισα το σπιτικό μου στη μπλογκογειτονιά δε με ήξερε κανείς και δεν ήξερα κανέναν. Σιγά σιγά χτυπούσα πόρτες, έμπαινα, άφηνα μια καλημέρα, μια άποψη, μια καλή κουβέντα. Έτσι, σιγά σιγά, ήρθατε κι εσείς σε μένα, με μάθατε και σας έμαθα. Με κάποιους γνωριζόμαστε καλύτερα, με κάποιους έχουμε συναντηθεί, με άλλους γίναμε φίλοι. Με όλους όμως είμαστε μια παρέα, αληθινη παρέα, όχι απλά ηλεκτρονική, όχι ψεύτικη. Ανθρώπινη παρέα που μιλάμε μαζί, γελάμε μαζί, πονάμε μαζί. Μια γειτονιά άνθρωποι...
Δεν είναι απρόσωπο το μπλογκ, είναι απόλυτα προσωπικό. Καμιά φορά πιο προσωπικό κι από τις φυσικές μας σχέσεις εκεί έξω. Τον μπακάλη μου τον ξέρω ας πούμε πολύ περισσότερα χρόνια από σας, αλλά ποτέ δεν τον έχω ουσιαστικά γνωρίσει, όπως γνωρίζω εσάς. Γιατί σας γνωρίζω κι ας μην σας ξέρω, τους περισσότερους.
Τον γνωρίζεις τον άνθρωπο από τα γραπτά του. Από τον τρόπο που γράφει, από τον τρόπο που απαντά, από τα θέματα που διαλέγει, από το πώς τα διαχειρίζεται. Το εμπιστεύομαι απόλυτα το ένστικτό μου στο κομμάτι αυτό, ποτέ δεν έχω διαψευστεί. Με κάποιους που μετά από καιρό έτυχε να συναντηθούμε, ήταν σα να είχαμε ήδη γνωριστεί, δεν ανακάλυψα τίποτα που δεν ήξερα ήδη...
Πολλοί θεωρούν υπερβολή τα σχόλια, που συνήθως είναι πάντα θετικά και συμφωνούν με τον δημιουργό της ανάρτησης και κοροϊδεύουν επίσης τα γλυκόλογα του τύπου "φιλάκια, γλυκιά μου, κοριτσάκι μου" κλπ. Σε αυτούς απαντώ πως αν δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος και δε μιλάς έτσι γλυκά κι από κοντά στους ανθρώπους, αποκλείεται να γράφεις κι έτσι γλυκά στους ανθρώπους. Επίσης, αν απαντάς με θετικό σχόλιο και λες καλές κουβέντες πάντα, υπάρχουν δύο περιπτώσεις: ή τυχαίνει να συμφωνείς όντως πάντα, άρα εκπέμπεις στο ίδιο μήκος κύμματος με τον συγκεκριμένο μπλόγκερ, ή είσαι θετικός άνθρωπος και θες απλά να πεις μια καλή κουβέντα και δε θες να μπεις στη διαδικασία να αντιδικήσεις με κανέναν. Καμιά από τις δύο περιπτώσεις δε βρίσκω παράλογη, ούτε κατακριτέα κατ'επέκταση.
Δε θέλω αυτή η ανάρτηση να είναι μια απλή ανάρτηση, σαν την περσινή, του τύπου "σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ για την παρέα". Θέλω να είναι πιο προσωπική, πολύ προσωπική κι ας μου πάρει πολύ χρόνο να την γράψω. Αξίζει τον κόπο. Αξίζετε κάθε κόπο.
Γι αυτό θα μιλήσω για τον καθέναν από σας. Γιατί μέσα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου, ο καθένας σας είναι πολύ ξεχωριστός. Είναι φυσικό κι ανθρώπινο κάποιους να αγαπώ περισσότερο, να τους νιώθω πιο κοντά, δεν ντρέπομαι να το πω, ούτε φοβάμαι μην παρεξηγηθώ. Κι εδώ μια πραγματική γειτονιά είμαστε, μια πραγματική κοινωνία ανθρώπων. Ας κρατήσουμε τη γνησιότητα και την ειλικρίνειά μας, για να μην δίνουμε λαβές να μας σχολιάζουν ότι κάνουμε ψεύτικες αγαπούλες και χαρούλες!
Με τυχαία σειρά, πραγματικά τυχαία, όπως μου έρχεστε στο μυαλό, όπως σας βλέπω εδώ δίπλα στη λίστα με τα φιλαράκια μου, έτσι θα σας μιλήσω και θα σας καλέσω σε μια ανάρτηση- συνάντηση επετειακή, με αγάπη, αλλά και ουσία... Σα να είμασταν όλοι μαζί σε ένα πάρτυ, σε ένα τραπέζι, έτσι θα σας κοιτούσα, θα κρατούσα τα χέρια σας και θα σας έλεγα...
Σοφία μου, από σένα έχω κρατήσει κι έχω εκτιμήσει το γεγονός ότι στην αρχή της γνωριμίας μας σε μια δική μου ανάρτηση μπήκες και κατέθεσες τις αντιρρήσεις σου και με επιχειρήματα τεκμηρίωσες την άποψή σου. Δεν ήρθες απλά να φέρεις την αντίρρηση για την αντίρρηση, σαν πνεύμα αντιλογίας, αλλά ευθαρσώς υποστήριξες τη γνώμη σου. Και παρ'όλο που διαφωβήσαμε τότε ή ίσως ακριβώς γι αυτό, μια αμοιβαία συμπάθεια γεννήθηκε ανάμεσά μας. Είχα λυπηθεί πολύ όταν δήλωσες πως θα μας άφηνες, και το έκανες για λίγο, κι είναι μεγάλη η χαρά μου που μας ήρθες πίσω ανανεωμένη! Ποτέ δεν ξεχνώ και τη γλυκιά αδελφή σου και θέλω να της δώσεις την αγάπη μου. Επίσης σου ζητώ να μας ξαναφέρεις την Ευτυχία, ειλικρινά δε χόρταινα να την διαβάζω....
Κηπουρέ μου, είδα πως κι εσύ επανήλθες κι η αλήθεια είναι πως είχα ανησυχήσει λίγο, δε σε ενοχλησα όμως. Πιστεύω πως αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό που ήθελες να το μοιραστείς μαζί μου θα το έκανες από μόνος σου. Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές, έχουμε φωτογραφηθεί άλλες τόσες και πολύ σ'ευχαριστώ που σε σημαντικές στιγμές της ζωής μου ήσουν εκεί. Εκτιμώ αφάνταστα τον αγώνα που έχεις κάνει και βγήκες νικητής, εκτιμώ αφάνταστα εσένα και νιώθω πολύ περήφανη που είσαι φίλος μου...
Έλενά μου και Μαρία μου, συνταγές της καρδιάς μου, είναι σα να σας γνωρίζω και τις δυό! Το Μαράκι μόνο έχω δει, πέρυσι στην παρουσίασή μου κι όμως είναι λες και γνωρίζω κι εσένα Έλενα τόσο καλά! Είστε πάντα γλυκομίλητες και προσιτές κι από την πρώτη στιγμή "κολλήσαμε" οι τρεις μας! Και είστε βέβαια και καταπληκτικές μαγείρισσες που έχετε πλουτίσει κατά πολύ το μενού στο σπίτι μου! Ευχαριστώ λοιπόν κι εκ μέρους της κόρης μου που απολαμβάνει τις συνταγές σας!
Ρίκη μου, εσένα σε γνώρισα πολύ πρόσφατα. Δεν είναι που αναγνώρισα το ταλέντο σου ως συγγραφέα και σε εκτίμησα τόσο πολύ. Όπως σου είχα γράψει κάποτε που αναρωτιόσουν για τις διαδικτυακές σχέσεις, σε ένιωσα μέσα από τα γραπτά σου κι αμέσως με κέρδισες. Με κάθε ανάρτησή σου δικαιώνομαι. Τη γνώμη μου για τη δουλειά σου την έχω ήδη καταθέσει εδώ στο μπλογκ μου. Περιμένω τώρα να διαβάσω και το καινούργιο σου. Πραγματικά σε απολαμβάνω, ταυτίζομαι, ταξιδεύω. Τα όσα έγραψες για μένα μπορεί να είναι αντικειμενικά υπερβολικά, αλλά επειδή κι εγώ υπερβολικά αγαπώ, δεχομαι κι απολαμβάνω κάθε υπερβολή όταν είναι για καλό! Εύχομαι να μετρήσει πολλά χρόνια αυτή η φρέσκια φιλία μας...
Σκρουτζάκο αγαπημένε, δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξη που μου έκανες πέρυσι στο Περιστέρι! Πριν έρθεις και μου πεις ποιός είσαι, έλεγα μέσα μου "τι γλυκό παιδί και μπράβο του που ενδιαφέρεται για βιβλία!" Τελικά έχω μάθει εγώ πιο πολλά από σένα, παρά εσύ από μένα, αφού το μπλογκ σου το ονομάζω πια εγκυκλοπαίδεια! Κάθε Δευτέρα δε τρέχω να διαβάσω τ'ανέκδοτα να γελάσει το χειλάκι μου! Τα πιο καλά τα τυπώνω για να τα πω στους φίλους μου! Πώς θα μπορούσα να μην αγαπώ έναν άνθρωπο που φέρνει το γέλιο στη ζωή μου;...
Λίλυ μου, άλλη μια φίλη μου... Μια φορά σε είδα μόνο κι είναι σα να σε ξέρω χρόνια! Και ξέρεις γιατί; Γιατί ήσουν πάντα εδώ για μένα. Μπορεί να μην ήσουν στο μπλογκ, αλλά για μένα ήσουν πάντα εδώ. Ακόμα κι όταν λίγο με ήξερες , τότε που περνούσα μια δύσκολη φάση στη ζωή μου, μου έστελνες μέιλ με λόγια γλυκά, σαν πασίπονο στην πληγή μου... Γι αυτό ρίζωσες μέσα μου κι ακόμα κι αν δε μιλάμε συχνά στο μπλογκ, κρατάς μια θέση ψηλά στην καρδιά και την εκτίμησή μου. Σου εύχομαι οι δουλειές σου να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο, γιατί έχεις δώσει την ψυχή σου σ'αυτό και το αξίζεις. Το μόνο μου παράπονο που δεν έχουμε πάει ακόμα στο ουζερί βρε Λίλυ μου...
Αρτάνις μου, εσύ εκεί στα ξένα... Είσαι από τους ανθρώπους που πραγματικά λαχταρώ να γνωρίσω από κοντά! Σ'αγάπησα όταν ανακάλυψα πόσο πολύ αγαπάς τα ζώα, που είναι και η δική μου αδυναμία. Σε θαύμασα για το ταλέντο σου, για τα αριστουργήματα που φτιάχνουν τα χέρια σου. Σ'ευχαριστώ που μας έκανες οικείο έναν μακρινό και ξένο τόπο, που πριν από σένα δεν ήξερα σχεδόν πού βρίσκεται στο χάρτη! Ναι, είσαι μακριά, αλλά και τόσο κοντά ταυτόχρονα...
Χαρά μου, για σένα θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά. Δοκιμαστήκαμε. Γίναμε φίλες, κάναμε παρέα, παρεξηγηθήκαμε, χαθήκαμε. Όμως θυμάσαι τι σου έγραψα; Τα αληθινά συναισθήματα δεν ξεριζώνονται από την ψυχή. Δεν έκανες λάθος, όπως δεν έκανα κι εγώ. Αυτό που μας έφερε κοντά τότε δεν έπαψε να υπάρχει. Και θα ξαναβρεθούμε. Στο υπόσχομαι. Φιλιά στην Ιφιγένεια που επίσης δεν ξεχνώ ποτέ...
Αλίκη μου γλυκιά, συμπατριώτισσά μου, μπορεί να χαθήκαμε στη μπλογκογειτονιά, νιώθω όμορφα όμως που ξέρω πως πάντα είσαι εκεί, στην αληθινή μου γειτονιά, στην πατρίδα μου. Στην ανάγκη μου έτρεξες, αποδεικνύοντας πως η πραγματική φιλία δεν καθορίζεται από τακτική επικοινωνία, αλλά από ψυχική επαφή - η οποία είναι διαρκής. Βλέπεις είσαι ένα βήμα κοντά μου για να πιούμε και πάλι το καφεδάκι μας δίπλα στη θάλασσα...
Δημήτρη μου, εμείς πρώτα γνωριστήκαμε και μετά μπήκες στο χορό του μπλόγκινκ! Γνωρίζοντάς σε προσωπικά δυσκολεύομαι να σε αποκαλέσω Ζειδώρον!Μ'αρέσει που στην αρχή μας έκανες και τον δύσκολο και τώρα έχεις γίνει εξπέρ! Μα στο έλεγα από τότε, να γράφεις γιατί γράφεις καλά. Τη γυναίκα σου χάσαμε από τη μπλογκογειτονιά, γι αυτό δε θα της μιλήσω χωριστά από σένα, θ'απευθυνθώ και στους δυό σας. Θα θυμάμαι πάντα με γλυκιά νοσταλγία πόσο όμορφα είχαμε περάσει εκείνες τις βραδιές που είχαμε βγει οι τρεις μας παρέα - και τι ωραία φαγητά είχαμε φάει! Και θα σας θυμίσω πως περιμένω με λαχτάρα να το επαναλάβουμε, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε κάποια έκθεση βιβλίου αυτή τη φορά!
Αχτίδα μου...θυμάσαι που σε έλεγα μανούλα; Θα μου πεις, δεν είμαι η μόνη, έχεις γίνει η μάνα της μπλογκογειτονιάς! Κι αυτό δεν είναι τυχαίο βέβαια... Είναι επειδή έχεις μια τεράστια αγκαλιά αγάπης για τον καθένα μας. Μας έφερες εδώ μέσα την απλότητα της καθημερινής ζωής, τη ζεστασιά μιας αληθινής οικογένειας, κάνοντάς μας μέλη της δικής σου. Σε θαυμάζω γιατί είσαι ειλικρινής, δυναμική, τρυφερή, ευαίσθητη στον ανθρώπινο πόνο, αισιόδοξη, πιστή στις αρχές σου, σύζυγος και μάνα ιδανική. Και κυρίως σε θαυμάζω που τολμάς να το λες και να το μοιράζεσαι με όλους, χωρίς να φοβάσαι μη σε ματιάσουν κορίτσι μου! Θέλω να έρθω πάλι επάνω και να μου φτιάξεις lemon pie, γίνεται Αχτιδούλα μου;...
Ειρήνη μου, είχα ήδη γνωρίσει τη μαμά Αχτίδα, πραγματική μαμά για σένα, όταν σε έβαλε στη μπλογκογειτονιά και έτσι σε καλοδέχτηκα, αρχικά σαν κόρη της φίλης μου. Μιλώντας όμως μαζί σου στα μπλογκς και μετά που γνωριστήκαμε βέβαια, έγινες και δική μου φίλη, αναπτύξαμε τη δική μας σχέση. Κι έτσι σ'αγάπησα Ειρηνούλα μου και πάντα έχω στο μυαλό μου το υπέροχο φωτεινό χαμόγελό σου και την ομορφιά της ψυχής σου που αντανακλά στην ομορφιά του προσώπου σου...
Ιωάννα μου, η άλλη κόρη της Αχτίδας μου... Με σένα τα κάναμε ανάποδα: πρώτα σε γνώρισα και μετά αρχίσαμε το μπλόγκινκ! Πολύ το χάρηκα όμως γιατί αφού έφτιαξες το μπλογκ μου έδωσες την ευκαιρία να εξακολουθώ να βλέπω εσένα, τα παιδάκια σου, το νέο μέλος της οικογένειάς σου κι ας είμαι μακριά, μέσα από τις φωτογραφίες σας... Είδες πόσο κοντά μας φέρνει η τεχνολογία τελικά καλή μου;...
Άλκη μου, πατριωτάκι, Άνεμε της μπλογκογειτονιάς, μπορεί να μη μιλάμε συχνά, αλλά η υποστήριξή σου και η αγάπη σου πάντα με ζεσταίνουν και με κάνουν να σε νιώθω κοντά μου. Δεν καταφέραμε να γνωριστούμε, αλλά ελπίζω πως σύντομα θα γίνει κι αυτό...
Νένη μου, γλυκό μου πλάσμα εσύ, τότε στην παρουσίαση στη Λάρισα σε γνώρισα από την ομορφιά σου και το γλυκό σου χαμόγελο... Μάεσα σε μια αίθουσα με αγνώστους, η ψυχή μου σ'αναγνώρισε κι όταν σ'αγκάλιασα αυτή η αγάπη που ήδη σου είχα επισφραγίστηκε. Εύχομαι ποτέ τίποτα να μη σου κλέψει αυτό το χαμόγελο από τα χείλη, αυτό το χαμόγελο που φωτίζει τα πάντα και τους πάντες γύρω σου....
Cook μου, μαγειρισσούλα μου, πόσες μα πόσες συνταγές να ήξερες έχω κλέψει από το μπλογκ σου! Είσαι από τις πρώτες που γνώρισα, πάντα γλυκομίλητη, πάντα φιλόξενη και με τόση αγάπη για τη λογοτεχνία... Ξέρεις ποιά είναι η πλάκα; Ότι εγώ παχαίνω με τα φαγητά σου κι εσύ αδυνάτισες με τις δικές μου συμβουλές! Μα δεν είναι τόσο άδικο;...
Πειρατή μου, από σένα ξέρεις καλά τι έχω κρατήσει και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ! Όχι εκείνες τις απίθανες αναρτήσεις κάθε πρώτη του μήνα, όχι τη συγκλονιστική μουσική που συνοδεύει τις αναρτήσεις σου, όχι εκείνες τις μυστήριες ιστορίες... αλλά τη στιγμή που συναντηθήκαμε στην έκθεση και σε φώναξα Στάθη - εξαιτίας της φωτογραφίας του Ψάλτη που έχεις στο αβατάρ σου! Νομίζω πως κι αν σε ξαναδώ, που το εύχομαι, πάλι Στάθη θα σε πω!
Λεβιάθαν μου...πόσα σου χρωστάω! Εκτός του ότι μας ενημερώνεις για όλες τις νέες ταινίες, δέχτηκες να μας στέλνεις και στις "ιστορίες" τα ρεπορτάζ σου με τόση προθυμία και είσαι πάντα συνεπής, μου έδωσες και το όνομα του πλανήτη στο νέο μου βιβλίο! Μάλιστα ξέρεις πως χάρη σε σένα έψαξα το όνομα Λεβιάθαν στο ίντερνετ κι έπλαξα όλο το μύθο γύρω από τη διτή του έννοια! Αν κάνω παρουσίαση στη βόρειο Ελλάδα γι αυτό το βιβλίο σε θέλω να'σαι εκεί!
Μαριέλα μου, καλλιτέχνιδά μου, φίλη μου πια κι όχι απλά συν-μπλόγκερ, ξέρεις πόσο σε θαυμάζω, τόσο σα ζωγράφο, όσο και σαν άνθρωπο... Και δε φτάνει που γίναμε φίλες και τα λέμε κάπου κάπου από κοντά, δε φτάνει που τα έργα σου θα στολίζουν το σπίτι μου, θα γίνουμε και συμπεθέρες! Φαντάσου πόσο χαίρομαι και καμαρώνω γι αυτή τη γνωριμία μας!
Αννούλα μου, δασκαλίτσα μου, με σένα δεν έχουμε τακτική επικοινωνία, αλλά σε ξέρω από την πρώτη στιγμή που ήρθα στη γειτονιά... Και πάντα θαυμάζω το πόσο αυθόρμητη είσαι, πόσο αισιόδοξη και πόσο καλή στη δουλειά σου. Ακριβώς γιατί αγαπάς τόσο πολύ τα παιδιά κι αυτό είναι που χρειάζεται πάνω απ'όλα! Ελπίζω να κατεβώ σύντομα στην αγαπημένη Κρήτη και να σε γνωρίσω κι από κοντά!
Ματρίγκα μου, φρέσκια γνωριμία μου κι εσύ, πολύ γρήγορα δέσαμε οι δυό μας! Μου αρέσουν τα θέματά σου και ο τρόπος που τα διαχειρίζεσαι. Το μπλογκ σου ειλικρινά δεν το βαριέμαι ποτέ! Η συνάντηση δε μας έκατσε ακόμα, αλλά πού θα πάει;...
Vad μου, εμείς τα έχουμε πει πολλάκις εκτός μπλογκς, με μέιλς, στο facebook και στο msn! Έχοντας εξαντλήσει την ηλεκτρινική επικοινωνία, ελπίζω φέτος όταν ξανάρθεις στην πατρίδα να γνωριστούμε κι από κοντά! Ξέρεις πόσο πολύ σ'εκτιμώ, το κατάλαβες όταν ζήτησα κάποτε τη συμβουλή σου σ'ένα σοβαρό θέμα, αλλά και πόσο πολύ σε θαυμάζω για τη δουλειά που κάνεις σ'έναν τόσομακρινό τόπο, σ'έναν ξένο για μας πολιτισμό, στον οποίο με τόση επιτυχία μας κάνεις κοινωνούς κάθε τόσο με τις αναρτήσεις σου. Όσο για τον Απουρώ, είναι βέβαιο πως θα μείνει στην ιστορία του μπλόγκινγκ!
Λίλα μου, καλή μου φίλη, δε σε βλέπω συχνά στο μπλογκ μου, σε βλέπω όμως κάθε μέρα όταν κοιτάζω το βαζάκι με το μέλι και το μπουκάλι με το λικέρ, πάνω στο πρεβάζι της κουζίνας μου... Βλέπω το χαμογελαστό σου πρόσωπο, την ανιδιοτελή σου αγάπη και θυμάμαι τα χιλιόμετρα που ταξίδεψες για να έρθεις να με βρεις. Ελπίζω κάποτε να μπορέσω να στο ανταποδώσω...
'Ασπα μου και Βασίλη μου... ίσως δεν είναι δίκιο που δύο εξαιρετικά ιστολόγια σαν τα δικά σας τα περιλαμβάνω σε μία παράγραφο, όμως επειδή οι δυό σας αποτελείται ένα ζευγάρι πρότυπο για τα σημερινά δεδομένα, θα μιλήσω και στους δυό σας. Αρχικά γνώρισα την Άσπα και τις κούκλες σας και διασκέδαζα απίστευτα με τις ατάκες τους, τις σκανταλιές τους και την εξυπνάδα τους! Περάσανε δυό χρόνια κι έτσι, ζώντας την οικογένειά σας μέσα από το μπλογκ της Άσπας, άρχισα να νιώθω κι εγώ σαν συγγενής σας! Έχω δει βίντεο με τα παιδιά σας, έχω ακούσει τις συζητήσεις σας, έχω γιορτάσει μαζί σας γενέθλια και γιορτές! Αρχικά ήξερα τον Βασίλη σα σύζυγο της Άσπας και μέσα από τα σχόλιά του στις δικές της αναρτήσεις και αργότερα ο Βασίλης μας έκανε και δικό του μπλογκ, πολύ ψαγμένο με απίθανα θέματα, το οποίο απολαμβάνω πάρα πολύ! Ο καθένας σας ξεχωριστά λοιπόν κι οι δυό σας μαζί είσαστε πλέον φίλοι - κι εσείς και οι απίθανες κόρες σας!
Μαριάννα μου, παλιά και αγαπημένη φίλη.... Από τους πρώτους που γνώρισα εδώ μέσα και που είχα τη χαρά μιας από κοντά συνάντησης! Κι όχι μιας, αλλά δύο στην περίπτωσή μας! Πόσο πολύ σ'εκτιμώ και σ'αγαπώ στο είπα ήδη στα κατ'ιδίαν. Καθώς και το πόσο σ'ευχαριστώ που μου κράτησες το χέρι τότε, στα δύσκολα....Μιλώντας για σένα σα μπλόγκερ δε θα μπορούσα παρά να καταθέσω το θαυμασμό μου για το δυναμισμό σου, την αγνωιστικότητά σου και τις τόσο στέρεες απόψεις σου. Είσαι μια πραγματική αγωνίστρια Μαριάννα μου που μας εμπνέεις όλους στη μπλογκογειτονιά!
Γλαρένια μου.... από τους πρώτους κι εσύ! Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί τόσο πολύ σ'έχω στην καρδιά μου ενώ ποτέ δε σ'έχω δει, ούτε καν έχουμε μιλήσει πολύ οι δυό μας; Σαν μια ζεστή αγκαλιά σε νιώθω, που μου δίνει τη σιγουριά ότι πάντα θα είναι ανοιχτή για μένα, κι ας μη τη χρειαστώ ποτέ τελικά... Είναι το Ναύπλιο λες που κυλάει στο αίμα μας; Ό,τι και να'ναι, νιώθω πολύ τυχερή που σ'έχω στη γειτονιά μου!
Κική μου, καταπληκτική μου.... Από την αρχή που σε βρήκα εδώ μέσα θαύμαζα τις συνταγές σου και την όμορφη παρουσίασή τους, καθώς και τις φωτογραφίες σου στα ονειρομαγειρέματα με θέα... Από τη στιγκή που πήρα τη Μικρή Κουζίνα σου στα χέρια μου και ξεφύλισσα αυτό το μαγικό βιβλίο με τις ωραιότερες ομολογουμένως φωτογραφίες που έχω δει ποτέ, σε θαυμάζω ακόμα περισσότερο! Σα να σε ξέρω πια, αφού είδα και το βίντεό σου, είδα το γλυκό σου πρόσωπο, άκουσα τη γοητευτική φωνή σου. Δεν ξέρω αν θα είσαι στη μπλογκογειτονιά μου για πάντα, πάντως για πάντα θα στολίζεις την κουζίνα μου....
Δήμητρά μου, καταπληκτική μαγείρισσα εσύ με τα μανιτάρια σου... Όταν είδα ότι γράφεις συνταγές με μανιτάρια, σκέφτηκα "δική μου είναι αυτή!". Η αδυναμία μου βλέπεις τα μανιτάρια! Στη συνέχεια ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, λίγες, όμως είχες την καλοσύνη να μου στείλεις το βιβλίο σου πέρυσι το καλοκαίρι στο Ζάππειο... Με το παλικάρι σου, το γιό σου, που μπήκε στον κόπο να έρθει να με βρει. Αυτή σου τη χειρονομία πώς θα μπορούσα να την ξεχάσω ποτέ; Το μόνο που περιμένω τώρα είναι να μου δοθεί η ευκαιρία να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά για να σ'ευχαριστήσω!
Φαραώνα μου, ταλεντάρα μου, δεν υπάρχει άνθρωπος στη μπλογκογειτονιά που να μην έχει χαζέψει με τα αριστοτεχνήματά σου! Εγώ είμαι από τους τυχερούς γιατί κάθε Χριστούγεννα στολίζεις το δέντρο μου μ'εκείνα τα υπέροχα πλεχτά αγγελάκια σου! Όμως δεν είναι μόνο αυτό η Φαραώνα για μένα. Είναι μια φίλη, που στους κώδικες έχει αναπτύξει εξαιρετικά θέματα κι έχουμε κουβεντιάσει πολλά εκεί, αλλά και μια πιο προσωπική φίλη που με στήριξε αφάνταστα όταν την είχα ανάγκη... Μπορεί να έχουμε χαθεί λίγο τελευταία, αλλά δε σε ξεχνώ ποτέ κι ούτε πρόκειται!
Πεταλουδίτσα μου, πρόσφατα σε γνώρισα κι εσένα κι είσαι ένα παιδί πολύ γλυκό, που συχνά πετάς στο σπιτικό μου και το γεμίζεις χρώματα κι αρώματα με τα καλά σου λόγια... Ελπίζω να γνωριατούμε περισσότερο με τον καιρό κι υπόσχομαι να είμαι κι εγώ πιο τακτική στις επισκέψεις μου στο μπλογκόσπιτό σου....
Μερόπη μου... Σε γνώρισα διαδικτυακά τότε που πηγαινοερχόμουν στην πατρίδα σου και κατά κάποιο τρόπο αυτό μας έφερε πιο κοντά. Σε διαβάζω ανελλειπώς γιατί μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που γράφεις κι ο καημός που κουβαλάς βγαίνει πολύ συχνά στα γραπτά σου, χαρίζοντάς τους μια γοητεία μοναδική και συγκινητική. Μετά από τη μακρόχρονη παρεούλα μας στη μπλογκογειτονιά, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι δεν είσαι καθόλου προβληματική! Απλά προβληματίζεσαι...
Πουαντερούλα μου, εσένα σ'αυτό το σπιτικό μου δε σε βλέπω, αλλά σε είχα τακτική στο άλλο, το διαιτητικό! Από σένα περνάω που και που, σε διαβάζω, μαθαίνω ότι είσαι καλά και είμαι ήσυχη! Το καλοκαίρι δεν καταφέραμε να βρεθούμε που σε είχα κοντά μου στο Τολό, ελπίζω αν ξανάρθεις να τα πούμε κι από κοντά!
Νατάσσα μου, βιβλιοφάγε μου εσύ! Μπλόγκινκ δε μπορώ να πω πως έχουμε κάνει ιδιαίτερα οι δυό μας, κάναμε όμως μια υπέροχη κουβέντα τότε που σε συνάντησα στη Φιλαδέλφεια! Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη για τις τόσο όμορφες παρουσιάσεις που έχεις κάνει στα βιβλία μου και δηλώνω δημοσίως πως είσαι πολύ νέα και πολύ όμορφη για να είσαι τόσο βιβλιοφάγος βρε κορίτσι μου!
Μαράκι μου καλό, έχω τόσο πολύ γελάσει με τα γραπτά σου που κάθε φορά που σε θυμάμαι χαμογελώ! Έχεις μια απίστευτη προσωπικότητα και χαίρομαι τόσο πολύ που έχουμε συναντηθεί πολλές φορές κι έχουμε αγκαλιαστεί άλλες τόσες! Γι άλλη μια φορά σου θυμίζω πως η πόρτα μου είναι πάντα ανοιχτή για σένα, όχι μόνο αυτή του μπλογκόσπιτου, αλλά και η πραγματική...
Άγρυπνε φίλε μου από τη Σάμο... Με το μπλογκάρισμα δεν κατάφερα ν'ασχοληθώ όσο θα ήθελα, εξαιτίας των πολλαπλών υποχρεώσεών μου, ξέρεις όμως ότι είμαι πάντα εδώ για σας, σε ό,τι μπορώ να βοηθήσω. Μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου για πάντα κρατάω από σένα εκείνη τη φωτογραφία με το βιβλίο μου πάνω στα σύννεφα...
Ακράτ, σε ξέρω πολύ καιρό, έχουμε πει λίγα, αλλά θαρρώ ουσιώδη. Σε νιώθω κοντά μου, πάντα έχεις μια καλή κουβέντα για όλους. Δεν κάνεις κοπλιμέντα κι αυτό φαίνεται, έχεις απλότητα και γνησιότητα. Μπορεί να μη σου έρχομαι συχνά, να ξέρεις όμως ότι σε εκτιμώ πολύ.
Γαστεροπλήξ μου, άλλη μια καταπληκτική μαγείρισσα στη γειτονιά μου! Οι συνταγές σου κορίτσι μου δεν παίζονται! Πολύ σε θαυμάζω, πολύ σ'αγαπώ και χαίρομαι που έχουμε κοινές φίλες αγαπημένες. Αν είναι να βρεθούμε κάποτε, σε παρακαλώ να γίνει στο σπίτι σου και για να είμαι ακριβής, στο τραπέζι σου!
Γιάννη μου, στον τελευταίο μου ήρωα έδωσα το όνομά σου και τον έβαλα να έχει σπουδάσει στην Ιταλία - λες να είναι τυχαίο; Η συμπάθεια που σου έχω δεν είναι ανταποδοτική των τόσο γενναιόδωρων παρουσιάσεων που έχεις κάνει στο έργο μου, πηγάζει από τον εξαρχής θαυμασμό μου για το μεστό λόγο σου, τη γλύκα των γραπτών σου και των εμπεριστατωμένων απόψεών σου. Είσαι δίκαιος κριτής της Ελλάδας που τόσο αγαπάς και τόσο σου λείπει εκεί που ζεις. Και βέβαια είσαι και πολύ πολύ όμορφος!
Βικούλα μου, αυτό που με τράβηξε πιο πολύ σε σένα είναι η αγάπη σου για τα παιδιά που τόσο έμπρακτα δείχνεις. Όχι μόνο τα δικά σου, τα τυχερά που σε έχουν μαμά, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο που ξεχώρισες, πραγματικά το αξίζεις και σε θαυμάζω γι αυτό. Χαίρομαι πάρα πολύ που ζούμε στην ίδια γειτονιά κι ας μην τα λέμε συχνά. Ξέρω πως η αγάπη και η εκτίμηση μεταξύ μας είναι αμοιβαίες!
Μαργαρίτα μου... στο ταλέντο σου υποκλίνομαι! Ξέρεις πόσο λατρεύω την ποίηση αλλά εκεί που είσαι δεν πρόκειται να φτάσω, γι αυτό σε θαυμάζω τόσο πολύ! Συνεχώς σου λέω πόσο περήφανη νιώθω που σε γνώρισα εδώ μέσα και ελπίζω σύντομα να σε γνωρίσω κι εκεί έξω! Το τραγούδι σου στο βιβλίο μου θα μας δένει για πάντα!
Αντώνη μου, κι η δική μας η γνωριμία οφείλεται σε σύγκρουση απόψεων, αν θυμάσαι πως πρωτοξεκινήσαμε να μιλάμε. Σ'εκτίμησα όμως, όπως πάντα εκτιμώ τους ειλικρινείς κι ευθείς ανθρώπους και σε παρακολουθώ από τότε. Άλλοτε σχολιάζω, άλλοτε σιωπώ, σε διαβάζω πάντα. Έχουμε κοινή φίλη την αγαπημένη μου Βίκυ κι αν ισχύει πως οι φίλοι των φίλων μου είναι και δική μου φίλοι, δικαίως κατέχεις μια θέση στα φιλαράκια μου...
Μαριάν μου, κάποτε σε είχα τακτική επισκέπτρια, τελευταία σε έχω χάσει, οι υποχρεώσεις σου σε κρατάνε μακριά μας. Σε θεωρώ φίλη μου όμως, σε νιώθω πολύ γλυκό παιδί κι ας έχει περάσει καιρός από τότε που τα λέγαμε.
Lilith μου, γλυκό μου κορίτσι, η δική μας επαφή είναι σταθερή εδώ και πολύ καιρό! Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχουμε γνωριστεί, όμως μέσα από τις αναρτήσεις σου νιώθω ότι σε ξέρω. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ξεκαρδιστική ανάρτηση με τα ζώδια...
Βασίλη μου, αν και δεν ανταλλάσουμε επισκέψεις στα μπλογκόσπιτα, δε μπορώ να μη σ'έχω καλεσμένο σ'αυτή την επετειακή συνάντηση. Ανθρώπους που έχω γνωρίσει προσωπικά κι έχουμε ανταλλάξει πέντε κουβέντες ουσίας δεν τους ξεχνώ ποτέ. Άσε που έχω κι ακούω στο αυτοκίνητο εκείνο το όμορφο σι ντι που μου είχες γράψει... Ελπίζω να μη σταματήσεις να γράφεις ποτέ γιατί έχεις πολύ ταλέντο καλέ μου φίλε και θα είναι κρίμα...
Θαλασσινή μου, η αύρα σου με άγγιξε μέσα από τα κείμενά σου κι ακόμα περισσότερο την ένιωσα μέσα από τα γλυκά σου μάτια και το χαμόγελό σου όταν σε συνάντησα. Δε μας δόθηκε η ευκαιρία να τα ξαναπούμε από τότε, έχεις και το μωρό σου το πανέμορφο να φροντίζεις, αλλά ελπίζω σύντομα να σε ξαναδώ...
Thumbelina μου, πού είσαι εσύ τελευταία; Τι είναι αυτό που σε έχει πάρει από τη μπλογκογειτονιά; Είσαι από τις καινούργες μου φίλες και τις πολύ αγαπημένες, ελπίζω να μας ξανάρθεις σύντομα καλή μου...
Εύα μου, ξέρω πως δεν είμαι τυπική στις επισκέψεις μου κι υπόσχομαι να επανορθώσω! Είσαι ένα πολύ γλυκός άνθρωπος που χάρηκα πολύ που γνώρισα κι ελπίζω σύντομα να μας δοθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε από κοντά...
Basnia, καιρό σε έβλεπα στη γειτονιά, πρόσφατα αρχίσαμε να μιλάμε όμως. Είναι πολύ ιδιαίτερο το μπλογκ σου, ο τρόπος που γράφεις και επικοινωνείς με τους πολλούς φίλους σου. Νιώθω ως είναι τιμή μου που ανήκω πλέον σε αυτούς...
Freedula μου, απολογούμαι που δε σου απάντησα σε ένα σχόλιο που μου είχες αφήσει πρόσφατα κι ούτε ήρθα να σε δω... Ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ κι όσος καιρός κι αν περάσει που δεν έχουμε επισκεφτεί η μία την άλλη, τα αισθήματά μας δε μεταβάλλονται στο χρόνο...
Στράτο μου, κι εσύ από τους καινούργιους φίλους που χωρίς να έχουμε πει πολλά έχουμε μια αμοιβαία συμπάθεια κι εκτίμηση... Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία συν τω χρόνω να πούμε πολλά περισσότερα μέσα στη μπλογκογειτονιά και μακάρι κι έξω απ'αυτήν!
Ομπρελίτσα μου... Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια και θα κρατήσει πολλά περισσότερα! Πιστεύω πως είσαι φίλη ζωής πια για μένα, τόσα που έχουμε πει, τόσα που μοιραστήκαμε και τόσα που λαχταράμε να ζήσουμε ακόμα.... Η γραφή σου είναι μοναδική, εγώ είμαι συγγραφέας αλλά εσύ είσαι λογοτέχνης και δεν υπερβάλω καθόλου. Μιλάμε πιο συχνά στο τηλέφωνο παρά στα μπλογκς, δεν έχει καμιά σημασία αυτό, είσαι πάντα η φίλη μου, μοναδικό απόκτημα από την ενασχόλησή μου με το μπλογκιννκ και σ'αγαπω πάρα πολύ Βίκυ μου...
Ξυπόλυτη...Δεσποινάκι μου... Δε θα σου κάνω παράπονα που δεν έρχεσαι στο μπλογκ, τα ξεπεράσαμε αυτά! Από δω σε γνώρισα όμως, οπότε όσο φίλη κι αν είσαι πραγματική, δε θα πάψεις ποτέ να είσαι και στη μπλογκογειτονιά μου! Εσύ λοιπόν είσαι ο άνθρωπος που ήρθε περισσότερο απ'όλους κοντά μου και με τον οποίο έχω ζήσει περισσότερο απ'όλους κοντά. Πολύ φίλη, πραγματική φίλη, φίλη καρδιάς. Κρίμα που ζούμε μακριά, γιατί ειλικρινά πουθενά δε θα βρεις καλύτερη κομμώτρια από μένα! Ελπίζω να μην περάσει άλλος ένας ολόκληρος χρόνος για να μου ξανάρθεις κορίτσι μου! Το δωμάτιό σου στο σπίτι μου σε περιμένει...
Έλενά μου... εγώ σε έφερα στη μπλογκογειτονιά, αφού σε γνώρισα σα φίλη πρώτα! Και φίλη παραμένεις, φίλη αληθινή κι όχι απλά μπλογκοφίλη! Έχω εκείνες τις απίθανες φωτογραφίες μας από εκείνη τη βραδιά με μπύρες και σουβλάκια και χαμιγελώ κάθε φορά που τις βλέπω! Μου έχουν λείψει τα γαλανά σου μάτια κοριτσάκι μου, λαχταρώ να σε σφίξω και πάλι στην αγκαλιά μου...
Φοίβο μου... μόλις πριν λίγες μέρες είμασταν παρέα και πόσο χάρηκα γι αυτή μας τη γνωριμία! Η ανάρτηση που έκανες για μένα θα αποτελεί για πάντα τη μεγαλύτερη τιμή που μου έχει αποδοθεί ποτέ... Μέχρι πριν ήσουν φίλος των μπλογκς, τώρα είσαι ένας πραγματικός φίλος ζωής για μένα κι έτσι θα παραμείνεις....
Εκεί στο βάθος βλέπω κι άλλους φίλους... Παλιούς, που κάποιοι έχουν χαθεί εδώ και καιρό αλλά πάντα τους θυμάμαι και τους αγαπώ... Ηλία, Δρομάκι μου, Νανά, Μαρία, Σταλαματιά, Αθηνά, Κλωστούλα, Δυοσμαράκι, Ροντούλα, Κίτσο, Δήμητρα, Μεταξία , Νίκο, Άρη μου αγαπημένε μου φίλε που μου λείπεις τόσο... εύχομαι να είστε όλοι καλά κι ας μην τα λέμε πια....
Και λίγο πιο πέρα να και άλλοι φίλοι, καινούργιοι που με χαρά καλωσορίζω στην παρέα μας, ο Άνεμος, η Σμαραγδένια μου, η φιλενάδα μου που χρόνια γνωρίζω και πολύ πρόσφατα μπήκε στη μπλογκογειτονιά, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, η γιαγιά Αντιγόνη.... οι άλλες φιλενάδες μου που ακόμα δεν έχω πείσει να φτιάξουν δικό τους μπλογκ αλλά έρχονται από δω και τα λέμε συχνά... η Γιάννα, η Λουίζα, η Παυλίνα, η Αφροδίτη, η Έλενα.... πω, πω πόσος κόσμος... Λετε να ξέχασα κανέναν;...
Τους φίλους ομότεχνους συγγραφείς δεν τους κάλεσα σε αυτό το πάρτυ, ας με συγχωρέσουν, τα λέμε εξάλλου συχνά με άλλες αφορμές που έχουν να κάνουν με τα βιβλία μας...
Θέλω να πω σε όλους σας ότι ποτέ δε σας έκρινα ούτε σας κρίνω από το πόσο συχνά έρχεστε στο μπλογκ μου και μου γράφετε. Δεν έρχομαι στα δικά σας για να ανταποδώσω τις επισκέψεις, έρχομαι και γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω, έστω μια καλημέρα. Πολλές φορές δεν έχω χρόνο και κάνω καιρό να περάσω. Όμως ποτέ δε σας ξεχνώ, κανέναν σας. Νιώθω τυχερή που ανήκω σε αυτή τη γειτονιά, που έχω όλους εσάς να δίνετε ζωή σ'αυτό το μπλογκόσπιτο που τίποτα δε θα ήταν χωρίς την ανάσα σας... Η πόρτα μου θα είναι πάντα ανοιχτή για σας και για ακόμα περισσότερους φίλους... Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου...